PS: Brutal scenes, vulgar words and languages ahead.
[Leighra’s Pov]
I feel ashamed and guilty for accusing him.
I pouted my lips and earn some air inside my mouth that makes my cheek puff and chubby.
I accused him without any evidence that he is the reason behind all of this, dang!
I bite my lower lip and laugh in disbelief and sighed after, suddenly, I saw Harvey running towards me, looks so exhausted and fear is evident in his face.
“Where have you been!?” Galit na tanong niya.
“There.” Sabi ko at itunuro ang pinanggalingan namin ni Zero.
“Kanina pa kami naghahanap sa iyo, nag aalala na din sila mommy at daddy sa iyo, tinatawagan kita, hindi mo pa sinasagot.” Inis na aniya.
“Hindi ko dala cellphone ko, naiwan ko sa kotse ko, ang bag ko nasa field, napulot niyo?” I asked in a normal tone.
He heaved a sigh at hinila na ang kamay ko pabalik sa campus.
“Sobra kaming nag-aalala sa iyo, natatakot kami na baka ay ikaw na naman ang nabaril.” Sabi ni Harvey habang hawak hawak ako sa palapulsuan na parang bata.
“Muntikan lang naman.” Sabi ko at dumura.
“What do you mean by muntikan?” Taka nitong tanong.
“Kasi iyong kasabayan kong junior kanina ang nabaril, ako pa nga ang nagbenda doon eh.” Sabi ko sa kaniya na para bang wala lang iyon sa akin.
Tinitigan niya ako at napailing na lamang ito at nagpatuloy na sa paglalakad, hinila ko ang kamay ko sa kaniya.
“Bitaw na, hindi naman ako bata.”
“Una na ako kung ganoon, please be safe.” Aniya kaya tinanguan ko naman ito bago umalis.
Sa paglalakad ko ay nakita ko si Quim na aligaga at mukang hindi alam kung saan tatakbo, ayokong isipin na nababaliw na ito dahil sa dami ng kaniyang ginagawa dahil responsibilidad din niya ang kaayusan ng paaralang ito.
Nakita ko kung paano niya sabunutan ang sarili niya at tinanggal ang puyod at muling itatali, bigla ay napansin ko ang buhok kong sabog dahil sa pagtakbo ko pala kanina.
Hinagilap ko ang puyod kong malapit na palang mahulog at muling inayos ang pagkakatali ng buhok ko sa paraaang nakasanayan ko, I don’t tie my hair that well, lagi lang itong messy bun.
Muli ay naglakad ako at naramdaman ko ang kirot ng tiyan ko kaya napahawak ako doon
“Damn!” Napamura ako dahil dumugo iyon.
Bumalik ako palabas kahit pinituhan ako ng guard at nagtungo sa kotse ko at nagmaneho papunta sa hospital.
Pagkarating ko doon ay agad akong dumeretso sa may nurse.
“Hi, nurse Chen, palinis naman ng sugat ko.” Sabi ko at itinuro ang tiyan kong dumudugo.
“Jusme kang bata ka, ano ang ginawa mong ikinapwersa ng katawan mo at dumudugo iyan?” sabi niya.
“Nakalimutan kong may sugat pa po pala ako.” Sabi ko at tumawa, umiling naman ito at inakay ako.
“Leighra.” Napahinto kami ni Nurse Chen nang tawagin ako ni mommy.
“Ako na ang bahala Nurse.” Sabi niya sa nurse na umaasikaso sa akin.
“Sige po Doc.” Sabi ni Nurse Chen at iniwan kami.
Dumapo ang tingin ni mommy sa tiyan kong dumudugo kaya napangiti ako na parang bata.
“Tara sa opisina ko.” Sabi niya kaya naman ay sumunod ako sa kaniya.
“Ano ang nangyari sa school niyo?” She asked.
“May bigla na namang binaril kanina mommy.”Sagot ko.
“And nasaan ka kanina at hindi ka mahanap nina Kuya mo Lino?” Seryosong tanong niya.
“ I chased Zero, I thought he is the reason behind dahil akala ko ay tumakbo siya nang makita ako nang makita ko siya sa may lab, iyon pala ay hinahabol niya ang may gawa no’n, kaso ng dahil sa akin ay hindi na niya nasundan dahil nagkasapakan pa kami sa daan.” Sagot ko.
“Without thinking about your situation?” Malumanay man ay alam kong naiinis si mommy.
“I am so sorry, I just want to help.” Sabi ko.
“Kaya nga may mga Pulis Leighra Hivary, huwag kang magpaka bayani sa mga ganiyang bagay, dahil hindi ikaw ang may responsibilidad no’n and you should take care of yourself.” Sabi nito.
Sa ganitong seyoso si mommy ay nananahimik nalang ako, pinahiga niya ako at nilinis na ang sugat ko, mahapdi man ay hindi ko na ininda, dahil mukang nasanay na ako.
Pagkatapos no’n ay nagpaalam na akong babalik ng School, nagpalit na lamang ako sa kotse ko dahil may t-shirt naman ako doon.
Pagkabalik ko sa school ay wala ng estudyanteng pakalat kalat at nakita ko ang mga ilang Pulis kasama na doon si kuya Lino.
Natigilan naman ako at parang gusto kong maglakad pabalik sa kotse ko at umuwi na lamang nang makita ko si daddy doon sa kumpulan ng Pulis, at kung gagawin ko iyon ay pipituhan na ako ng gwardiya.
Magtatago palang sana ako nang malingunan na niya ako, napakamot naman ako at napayuko lalo na nang nakita kong naglakad na si daddy papunta sa gawi ko.
Ngumuso nalang ako at sinalubong siya.
“Saan ka galling?” Iyon ang salubong niya.
“Kay mommy, daddy.” Sagot ko.
“Bakit?”
“Pinalinisan ko sugat ko, dumugo kanina eh, napuwersa ako.” Sagot ko sa kaniya.
“Eh kaninang nagkagulo nasaan ka?” He asked.
Lalo akong ngumuso.
“Daddy, late na late na late na po ako, can we talk about this later at home?” Pakiusap ko.
He sighed.
“Sige, pasok ka na.” Aniya, nahihiya naman akong ngumiti at naglakad na papunta sa building ng Senior Highschool at pumaroon sa floor namin, tinignan ko naman ang oras.
Napasinghal naman ako dahil 45 minutes na akong late, nakakahiya kung papasok pa ako, naka incomplete uniform pa.
Naisipan kong pumaroon muna sa rooftop at doon uubusin ang period ng unang klase, kaya naman dumeretso ako sa paglalakad at dahan dahan lamang ang bawat yabag upang hindi makalikha ng ano mang ingay.
Baka may makakita pa sa akin at ipunta ako sa opisina, mahirap na.
Nakakahiya sa magulang ako. Malintikan pa ako kay daddy, haist.
Pagkarating ko doon ay pumaroon ako agad sa kung saan ako lagi kapag tinatanaw ko ang maluwang na field, mula dito ay tanaw ko ang laboratory na nasunog.
‘Sayang.’
Inubos ko ang natitirang oras bago ang pangalawang klase sa umaga sa pamagitan ng pagtanaw lamang sa malawak ng paaralan na ito.
Nang limang minuto na lamang bago ang susunod na klase ay umalis na ako dito sa roof top at pumaroon na sa baba tungo sa classroom namin.
Bubuksan ko na sana nang bumukas iyon, ngumiti ako kay Cher Seberyo.
“Saan ka galing Aragon at ngayon ka lang? At naka incomplete uniform ka pa?” Tanong niya.
“Ikaw Cher, chismoso ka, sige na po, baka malate ka pa sa sunod mong klase.” Sabi ko at pumasok na, hindi ko na nilingon pa dahil sigurado akong taka at inis lamang ang makikita ko sa kanila.
Sa paglapit ko sa upuan ko ay ang confuse at nag aalalang itsura na naman ni Alfie ang nakita ko, napansin ko ang pagbuka ng labi nito na parang may gustong sabigin, ngunit itinikom na lamang niyang muli at nag iwas ng tingin.
I smirked and sit down on my seat.
“Saan ka nagpunta insan?" Tanong ni Forah.
“Sa Hospital.” Sagot ko.
“Bakit?” Tanong ni Neil.
“Pinagamot ko sugat ko, bumuka kanina.” Sabi ko at mula sa gilid ng aking mata ay nakita ko ang paglingon ni Alfie.
“Ano bang ginawa mo na ikinapwersa niyan at nagdugo?” Dayne asked, they are just infront if me anyway.
“Nakipaghabulan lang naman ako.” Sagot ko, magtatanong pa sana ang mga ito nang pumasok na ang guro namin sa pangalawang klase.
Nakinig na lamang kami sa guro at nagsusulat din kung kinakailangan.
"How are you?" Alfie whispered.
"I'm fine, thank you." Panggagaya ko sa sagot ng Elem kapag ganoong tinatanong.
“Sinong kahabulan mo kanina?” He asked.
“Si Sullivan.” Sagot ko.
“Bakit?” He asked.
“Isa ka din eh! Napakachismoso mo.” Sabi ko at umirap sa kaniya.
Narinig ko ang mahinang pagsinghal niya at hindi na nagsalita pa.
Hindi ko alam pero parang nawawalan ako ng interes sa pag aaral, sa mga oras na ito ay mukang napakasarap magcutting class o matulog sa klase.
Anong nangyayari sa akin?
Itinuko ko ang siko ko sa lamesa ko at ipinatong ang pisngi ko sa aking palad habang nakatingin sa harap at nakikinig sa itinuturo ni Miss Luhencia.
Maya maya pa ay humikab ako at napakamot sa pisngi.
Inaantok na ako.
“Aragon.” Malalim ang boses ni Miss nang tawagin ang apellido ko.
“Po? Miss? Bakit po?” Taranta kong tanong.
“Bakit nakaincomplete ka?” Tanong niya.
“Kasi--”
“Sumagot ka ng maayos ngayon, Aragon, huwag mo akong barahin.” Sabi niya dahilan para makagat ko ang pang ibabang labi ko para hindi matawa..
I cleared my throat.
“There is a blood stain at my blouse miss, that's why I change my clothes, unluckily that I did not bring an extra blouse, only this shirt.” Sagot ko.
“Are you sure?” Taas kilay niyang tanong.
“Muka bang hindi?”
Agad sumama ang tingin ni miss kaya napanguso ako at nagkamot sa batok.
Hindi na nagtanong pa si Miss at sinimulan muli ang pagdidiscuss at hindi ko alam kung bakit kanina pa ako hikab ng hikab.
Inaantok ako.
Hindi naman ako ganito dati ah! Ugh!
"Insan!"
"Hui Leighra."
"Anak ng, hoy!"
Naiangat ko ang tingin ko dahil sa sumigaw.
“Problema niyo?” tanong ko sa tatlo kong pinsan.
Kanina ka pa namin ginigising diyan! Natutulog ka na ngayon sa klase ah, puyat na puyat ka? Ha?”
Kahit kailan napakadaldal ni Forah, sarap niyang sudsudan ng tissue sa bunganga para manahimik, tss.
Wait? Ako? Nakatulog? Hindi ko man lang namalayan.
“Hindi ako natulog ano, maniwala kayo, trip ko lang.” Sagot ko sa kanila.
“Sabihin mo iyan sa pagong.” Sabi naman ni Neil.
Suminghal naman ako at iginala ang aking tingin, kaming tatlo nalang pala ang naririto.
“Bakit nandito pa kayo?” Tanong ko.
"Ahy, ayaw tayong kasabay nito, tampo na ako.” Sabi ni Neil at nagkunwaring nagtatampo.
“Masama na bang sabayan ka ngayon?” Taas kilay na tanong ni Forah habang tahimik nman si Dayne.
“I mean, wala ba kayong meeting? Wala ba kayong gagawin? Hindi ba kayo ipapatawag?" I asked.
“Sa ngayon, wala pa, kaya tara na.” Yaya nila at hinila na ako palabas ng room at nagtungo kami ng Cafeteria at kumain.
Hindi ko alam at pakiramdam ko ay naninibago na ako dito sa cafeteria kumain dahil kadalasan nitong mga nakaraan ay hindi ako nananghalian o kumakain dito, bagkus ay pumupunta ako ng rooftop at doon ko uubusin ang oras sa pagtingin lamang sa malawak na paaralan na ito.
“Grabe na nga ang nangyayari dito sa school eh, alam niyo bang ang daming absent na estudyante sa junior dahil sa takot.” Sabi ni Neil kaya napatingin ako sa kanila.
“Nakakatakot naman kasi talaga eh, sana matigil na ito, sana malaman na kung sino ang may gawa ng mga bagay na ito dito sa paaralan, naaapektuhan na ang pag aaral ng mga estudyante." Sabi naman ni Dayne.
"Agree." Sagot naman ni Forah at sumubo sa pagkain niya.
I respired a deep breath at sumubong muli habang pinapakinggan silang nag uusap usap.
“Napapansin ko din kay Quim, ang mood swings niya at magsasalita mag isa, ayokong isiping nababaliw na, baka dala ito ng mga nangyayari at halata sa kaniya na stress na stress na siya.”
“Ano nga din eh, aligagang aligaga siya, kawawa naman.” Sabi ni Forah.
“Nakaka stress naman kasi talaga ano, ako nga ay sumasakit ang ulo ng dahil diyan.” Dagdag pa ni Forah.
Tahimik lamang ako habang kumakain at nakikinig sa kanila.
“Oh, mabulunan ka, magsalita ka naman.” Baling ni Neil sa akin.
"Oh, ang pangit mo.” Sabi ko at sumubo.
Sumimangot naman siya, samantalang ay natawa naman ang dalawa.
“Sana pala ay hindi ka na nagsalita, bwisit ka.” Sabi nito at kunwaring inis na kumain.
“Sinunod lang naman kita ah.” Sabi ko sa kaniya.
“Ewan ko sa iyo, sarap mong kutusan.” Aniya at umirap kaya natawa kami sa kaniya.
“Nga pala, bakit kayo naghabulan ni Zero?” Bigla ay singit ni Neil.
“Kasi hindi kami naglakaran.” Sagot ko.
“Aray!” Daing ko nang tuktukan niya ako ng kutsara sa bunbunan.
"Masakit ano--aray!" Daing nito nang ginaya ko ang ginawa niyang panunuktok sa bunbunan.
"Sakit ‘no? Bwisit ka!” Sabi ko habang hinahaplos ang tuktok ko at gano'n din siya.
Tawa lang naman iyong dalawa.
Tuwang tuwa pa sa nakita.
“Napaka pilosopo mo kasi.” Reklamo niya.
“Atleast sumagot ako.” Sabi ko naman.
“Nye nye nye." He make face.
Ngumisi na lamang ako at nagpatuloy sa pagkain hanggang sa maubos na iyon.
Hinintay kong matapos ang tatlo at nagkuwentuhan nuna kami nang matapos namin ang pagkain namin.
“Ngayon nalang ata ako makapag--AHHH!”
“WAHH!” Halos sabay sabay na tilian at sigaw ng lahat nang nasa loob ng cafeteria nang makarinig kami ng pagsabog sa king saan.
Mabilis namang nagtakbuhan ang mga estudyante sa labas.
Nagtanguan kami ng mga kasama ko at tumakbo na din salabas.
Dala ng kuryusidad ay hinanap ko kung saan nagananp ang pagsabog.
“Good afternoon dear students, please go home and be back tomorrow, keep safe.” Anunsyo mula sa dean.
Nang marinig namin iyon ay magsi-uwi na ang mga estudyante, muli akong naghanap kung nasaan iyon.
Nakita ko din ang mga Pulis na papunta sa kung saan kaya naman ay sinundan ko.
Tumakbo ako papunta sa likod ng cafeteria at doon ko naabutan ang mga Pulis at--Hell no!
“Harvey.” Tawag ko sa kapatid kong nakasuko ang dalawang kamay.
“It is not me officer, maniwala po kayo.” Sabi nito.
Nanatili akong nakanganga.
Paanong paniniwalaan ang kapatid kong hindi siya kung may hawak pa itong bomba sa kanan niyang kamay.
"Kung hindi ikaw ay ano iyang bombang hawak mo?" Tanong ni Kuya Lino.
“Napulot ko lang po Kuya.” Sagot ng kapatid ko.
“Maniwala po kayo.” Pagmamakaawa ng kapatid ko.
“Ate.” Tawag niya sa akin at halata ang paghingi ng tulong.
“Hindi naman po siguro nababaliw ang kapatid ko para gawin ang bagay na iyan Sir .” Sabat ko kahit pa man utal utal.
*BOOM*
Napayuko ako ng wala sa oras ganoon din ang nga naririto, mabilis na tumakbo sa akin si Harvey and cover me.
Another explosion from the other side of school.
“Harvey ang bomba! Akin na.” Sabi ni kuya Lino kaya walang pagdadalawang isip na ibinigay iyon ni Harvey.
“Umuwi na kayo at kami na ang bahala dito.” Sabi niya.
Hindi na kami nakipag matigasan at mabilis na umalis ng school.
I drive home as fast as I can.
Wala kaming imikan ni Harvey hanggang makauwi kami at wala sa sariling naupo na lamang sa couch.
“Saan mo nakuha ang bomba?” I asked.
“Sa mukang tangang nakasuot ng over all black na mata lang ang nakikita.” Sagot nito na sa harap pa din ang tingin gaya ko.
“Paano?” I asked pero hindi na ito sumagot pa.
“Leighra! Harvey!” Napabalikwas kami ni Harvey nang umalingawngaw ang boses ni mommy at daddy at nagtatatakbo sa gawi namin.
“How are you?” Daddy asked nang malapitan kami.
“We're fine.” Sagot ko.
" Thank God you're okay, I am so worried! Damn!” Sabi ni Daddy at niyakap kami gano’n din kay mommy.
“Ibinalita sa akin ng kuya Lino ninyo ang nangyari, kaya umuwi kami kaagad nang sabihin niyang pinauwi na niya kayo.”
Nang kumalma na ang sistema ko ay napabuntong hininga ako ng malalim.
“Basta ang mahalaga ay humihinga pa kaming nakauwi.” Sabi ko.
“Malamang, wala naman sigurong makakauwi ng hindi na humihinga.” Pambabara ni mommy.
“Uh-huh, unless you are lying on a coffin.” Sabi ko naman.
“Shut it you two!” Sigaw ni daddy kaya natahimik kami.
Alalang alala siya at kinailangan pa niyang luwagan ang neck tie para lang makahinga.
“Masiyado ka namang nerbyoso daddy, buhay pa naman kami, hindi naman kami mismo ang nasabugan o sumabog--”
“Manahimik ka nalang iha.” Sabi niya na ikinanguso ko at nagkamot na lamang sa batok ko.
I sighed and rested my head at the back rest of the sofa.
'If I caught who you are, better hide carefully, dear.'
~to be continued~
[Don't forget to tap the ☆ star button to vote ★ and comment inlines too if you want, keep safe and God bless 3sures]