Ee şey, merhaba öncelikle. Eveet bu bir update değil fakat biraz zamanınız varsa hakkında konuşmak istediğim birkaç konum var. Beni biliyorsunuz böyle şeyler genelde yapmam ancak bıçak kemiğe dayanmış vaziyette.
Şimdi burada büyük bir genç bayan çoğunluğu olduğunu gözlemlerime dayanarak söyleyebilirim bu yüzden güzellerim beni şimdi iyi dinleyin.
Günümüz olaylarını az biraz takip eden herkes gündemimize hakimdir. Çok değil birkaç gün önce Tarsus’ta büyük bir vahşet gerçekleşti, bunu hemen hemen hepiniz biliyorsunuzdur. Herkes gibi ben de bu konunun toplumsal açıdan bir alarm zili olarak kabul edilmesi kanaatindeyim. Artık herkesin içinde yaşadığı bulutlarını dağıtıp etrafına biraz bakınmasının zamanı geldi.
Yaşadığımız ülkede kadın olmak her açıdan zor fakat insan olmak gördüğüm üzere çok daha zor. Bu yüzden şu an bunları yazmaktayım, gencecik bir kızın bir hiç uğruna vahşice katledilmiş olmasına göz yumamadım. Çünkü toplum olarak bu bizim genel bir olayımız, felaket ne büyük olursa olsun bizde unutulmaya mahkumdur. Marmara depreminden tutun Soma facisasına kadar hiçbir şey şimdiye kadar bize ne bir ders verdi ne de herhangi bir tedbire doğru yöneltti. Bu yüzden tek ricam şimdi söyleyeceklerimi okuyup, hakkında bir şey yapmasanız bile aklınızın bir köşesinde daima bulundurmanız.
Bu sabah haber kanallarının birinde Kadın ve Demokrasi Derneği başkanının Özgecan Aslan olayı hakkındaki yorumlarını dinledim. Güzel, akla yatkın ve çokça duyulmuş, kimyasal hadımlık, idam cezası, toplumsal bilinçlendirme gibi çözüm yollarından bahsedildi.
Tabii bunların toplumsal vahşetlere belirli bir azaltma getireceği yadsınamaz asla. Yine de olayı ben kendimce biraz değerlendirmek istedim.
Şimdi üniversite çağında bir genç kız, evine gidebilmek için bir otobüse biniyor, şoför, şoförün arkadaşları vesaire tarafından cinsel istismara uğradıktan sonra öldürülüyor. Mersin Belediyesi bu tarz olaylara tekrar yer vermemek için “Pembe Minibüs” adı altında bir uygulamadan bahsetti. Kadın ve erkekler için ayrı ayrı minibüsler yani. İlk bakışta mantıklı gibi görünen bu uygulama sonradan akla, kıza tecavüz edenlerden birinin minibüsün şoförü olduğunu getiriyor ve böylelikle aslında hiçbir anlamda çözüm yolu sayılamayacağını gözler önüne seriyor.
Şimdi bunu günlerdir herkesten duyduğum çözüm yollarını değerlendirmek için bir metafor olarak kullanabiliriz.
Öncelikle bu vahşeti işleyen kişilerin bir tür ikinci bilinç altında olduğunu tespit etmek için ciddi bir psikoloji bilmeye gerek olmadığını düşünüyorum. Ailesi olan ve onları geçindirmek için şoförlük yapan bir adamın belirli bir sosyal statü azmi, belirli bir toplumsal duyarlılığı olması gerekmektedir. Bunu ele alarak bir insanın herhangi bir uyuşturucu madde altında olmadan böyle bir vahşete atılımda bulunması bile akla mantığa sığmıyor. (buna dair bir kanıt haberlerde falan geçmedi lakin kimse burada çıkıp da şiddet eğilimli madde bağımlılarının böylesi vahşetlere yer vermediğini savunamaz, bu tür olayların çoğunun ana nedeni madde bağımlılığıdır.) Nitekim hiç kimsenin ‘sorunun kaynağına inelim’ diyerek bunlara değindiğini görmedim şu son iki günde.
Ülkemizde maalesef uyuşturucu ve alkol temin edebilmek bakkaldan sakız almak kadar kolay bir halde. Devletin bunlarla ilgilenme yolu “sağlığınıza zararlı”dan öteye geçmiyor. Bu ülkede yaşayıp da uyuşturucunun kötü ve sağlığa zararlı olduğunu bilmeyen kimse yoktur. Atladığımız şey, sağlığın kişisel bir mesele oluşudur. “Sağlık benim değil mi? Zararı bana.” diyerek madde bağımlılığına devam ediliyor. Devletin asıl değinmesi gereken konunun bu olması gerektiğini düşünüyorum. Bu tür madde bağımlılığına ilişkin sabıkası olan insanların kesinlikle hiçbir iş kolunda kendine yer bulamaması gerekmektedir. Sabıka dediğimiz yasal güvenlik unsurunun gerektiği önemini yeniden kazanması lazım ülkemizde. Sabıkalı mı? O zaman devletten yardım alamamalı. Sabıkalı mı? O zaman ehliyet alamamalı/elinden alınmalı. Sabıkalı mı? O zaman otobüs şoförü bile olamamalı.
Çözüm, bir sihirli değnek ile toplumsal algıyı kökünden çevirmek kadar ütopik değil gerçekte. Tek ihtiyacımız olan devletin gereken hassasiyeti yanlış yerlere vermeyi kesip doğru yerlere vermesi. Uyuşturucu ve alkol sorunuyla bile baş edemeyen bir hükümetin böylesine derin bir toplumsal sorunla baş edemediğini yaşadığımız olaylar bize zaten kanıtladı.
Daha geçenlerde “Kadın-erkek eşitliğine inanmıyorum, feminizm, doğurgan kadın doğasına aykırıdır ve popülasyon planlamalarına zarar vermektedir.” diyen devlet başkanımızın şimdi “Hayatım boyunca ben ve partim kadın hakları için savaştı.” diyerek kendine politik bir çıkar sağlamaya çalışmayı kesmesi ve artık elle tutulan çözümler getirmesi gerekmektedir.
İdam cezası daha önce bunlara bir son getirmedi. Bilinci yerinde olmayan insanlar için idam tahmin edebileceği üzere bir şey anlam ifade etmez. Sorunun gerçekten köküne inmek istiyorsak söylediğim gibi alınabilecek her türlü önlem alınmalı, öncelikle gençlerimizin bu tür zehirlerden uzak tutulması için madde bağımlılığına daha sıkı bir denetim şekli acilen uygulanmaya başlamalıdır. Sabah izlediğim programların öncülüğünü hedef alarak, kapitalizmin bizlere vurmamız gereken hedefleri gösterdiğini tespit ettim. Alkol ve uyuşturucu gibi tekeli devletin elinde tutulduğu ekonomik sermayeler bu tarz insanlık ayıplarının sebepleri olduğu halde neden önlem alınmıyor? Neden sırf ülkeden büyük bir ekonomik gelir elde edildiği için Özgecanların ve nice kadınlarımızın-erkeklerimizin canlarını feda ediyoruz? Masumların kanı ve parasıyla beslenen kapitalist düzen bakın bizi nasıl büyük bir vahşetin içine getirdi.
Konuşulan ve kişisel olarak hak verdiğim bir diğer çözüm yolu önerisi de, toplumsal algının medya sayesinde değiştirilmesi. Tecavüz olaylarını ve her türlü domestik şiddeti basit bir şeymiş gibi gösteren televizyon dizilerine, eminim ki şimdiden birçoğunuzun okuyup sinemada izlemeye gittiği bdsm etiketi altında ciddi bir şiddet eğilimi saklayan Hollywood filmlerine, daha hassas şekillerde yaklaşılması gerektiğini düşünüyorum. Eğer gerçekten de kökleşen toplumsal bir normu bozacak ve fundamental kadın-erkek haklarını güvence altına alarak eşitliğini sağlayacaksak bu küçük faktörler bile çok ama çok önemli yer kaplıyor.
Şimdi domestik şiddete yakından tanık olmuş biri olarak söyleyeceklerimi kulaklarınızı açarak dinleyin lütfen: Kadın olmak demek her türlü sorununuza kendiniz başa çıkmanız gerekmesi demek. Ergenliğe girdiğiniz andan itibaren başa çıkmanız gereken her probleminizle kendiniz yüzleşmek zorunda kalacaksanız. Bu yüzden tek ricam sizden kendinizi olabilecek her yoldan (duygusal, fiziksel, psikolojik ve ekonomik) güvence altına alın. Çünkü maalesef yaşadığımız ülkede yere düştüğünüzde size elinizi uzatacak kimse olmayacak. Gücünüzü toplayacak, kendiniz ayağa kalkıp, yaralarınızı kendiniz saracaksınız. Kimsenin size kendinizi yetersiz, az, güçsüz ya da değersiz hissettirmesine izin vermeyin. Bu dünya insan için yaratıldı. Erkek ya da kadın için değil. Aksi asla ama asla kimse tarafından iddia edilemez.
Gelecek bizim önümüzde uzanıyor. Bu yüzden lütfen ama lütfen ileride çocuklarınıza sevmeyi öğretin. Onların ellerinden tutun ve saygı göstermenin, güvenmenin güzelliğini öğretin. Oğullarınıza ve kızlarınıza dokunmayı, korumayı, saymayı, sahip çıkmak ile sahip olmanın arasındaki farkı öğretin.
Ve eğer kendi aileniz size bunları öğretmediyse, lütfen önce kendinize bunları öğretin.
Bu yazıyı yazdığımı duyunca ailemdeki bazı büyüklerim çok heyecanlandılar ve kendileri de bir şeyler eklemek istediler. Bu yüzden sıradaki duyacaklarınız benden değil, bizden çok daha fazla yaş katetmiş, hayat tecrübesi ile dolu bir kadının önerileri:
Anne ve kız kardeşlerine saygı duymayan, sizi isteğiniz dışında sürekli kontrol altına almaya çalışan, içinde saygı barındırmayan, size sahip çıkmayıp size sahip olduğunu düşünen erkeklerden uzak durun. En ufak bir hatasını gördüğünüzde, “Ben onu düzeltebilirim.” diyerek kusurlarını görmezden gelmeyin. Güzel bir surat yalnızca gözünüze iyi gelir, güzel kalpli insanları tercih edin. İnsanlara ikinci şanslarını verirken çok dikkatli olun ve hiçbir koşul altında üçüncü şansın bahsine bile izin vermeyin.
Evet. Söyleyeceklerim bu kadar. Bilmiyorum kaçınız oturup da okudunuz ama eğer okuyanlarınız varsa lütfen ama lütfen bunları unutmayın. Özgecan boşu boşuna katledilmiş olmasın, bizlere yeni bir çığır açmamız için yol göstermiş bir kahraman olarak anabilelim onu. Unutmayın ki toplumu algısını değiştirmek istiyorsanız bunu onları ölümle tehdit etmekten daha etkili bir şekilde, doğru düşünmeyi öğreterek, yapabilirsiniz.
Hepinize kocaman, mutlu, özgür hayatlar diliyorum. Çooooooooookça öptüm.
küçücük bi edit: yeni bölümler hakkında diyecek pek bir şeyim yok lakin, the mistress takip eden varsa o çok yakında bizlerle :*