JUSTINE
Malalim ang bawat hingang pinakawalan ni Jastine. Kanina pa siya naka tayo at naiinis sa katabi niyang hindi man lang naging gentlemen sa kanya.
Nag aya kasi itong gagala sila at total linggo naman at walang trabaho ay pumayag siya upang hindi ma boring sa bahay.
Kung nakakamatay lang ang tingin baka patay na ang katabi niya.
"Wag mo naman akong patayin, Jastine" Umirap siya at hindi pinansin si Dew na nakaupo sa harap niya habang siya ay nangangalay na ang paa dahil sa ilang minuto ng naka tayo.
"Nangangalay na ako, sana naman ako na ang paupuin mo jan" Inis niyang wika habang inaayos ang bag niyang papahulog na sa kanyang balikat.
Dew sighed. "Ito na nga, tatayo na" Tumayo siya at si Jastine naman ay mabilis na umupo sa kinauupuan niya. "Where do you want to eat?"
"Kahit saan basta kasama ka" When itʼs come to her feelings for him hindi mahirap sa kanya na ipakita iyon kay Dew. Bakit siya mahihirapan sabihin yung tunay na nararamdaman niya kung alam na ng kaibigan niya na gusto niya ito? Tsk.
PAG BABA SA BUS Ay kaagad na kinuha sa kanya ni Dew ang bag niya upang siya na ang bumitbit.Sanay na siya doon dahil noon palang ay gawain na ng binata iyon sa kanya.
"Ang gentlemen naman ng boy friend ko" Kinikilig niyang sabi na tinaasan lang ng kilay ni Dew. Akala mo babae kung makataas ng kilay mukha naman gorilla.
Sabay silang nag lakad habang mag kahawak ang kamay.
"Letʼs have a coffee date today, Jas" Huminto sila sa harap ng isang coffe shop. Kita ang saya sa mata ni Jastine kaya naman nauna siyang pumasok sa loob.
Na mimiss na niya ang amoy ng aroma ng kape at lalo na ang binabalik balikan niyang Salted Caramel Frappe.
Pag pasok ay kaagad siyang nag hanap ng table. Hindi na niya talaga hinintay ang kasama dahil ang nasa isip niya na lang ngayon ay kumain at ienjoy ang paborito niyang inumin.
"Excited?" Tinanguan niya si Dew na kakalapit palang sa kanya. Naupo ito sa harap niya. Kinuha ang menu at doon tinuon ang atensyon. "What do you want?" Tanong pa nito ng hindi man lang siya nitignan.
"Salted Caramel Frappe as always"
"Salted Caramel Frappe" Nang makapili sa mga menu ay tumayo siya. "Wait me here"
"lagi na man kitang hihintayin"
"Whatever, Jas"
Nang talikuran siya ng kaibigan ay tinanggal ni Jastine ang Mask na suot niya. Inilagay iyon sa bag niya saka kinuha ang cellphone at in open ang instagram account. She scroll and scroll saka natigil sa nakita. Her mouth turn into 'o' saka napa takip ng bibig.
"Oh my god! This is Crazy!Oh g---" Napatigil siya sa pag sasalita. Napatingala at kaagad na napaiwas ng tingin dahil nakatingin sa kanya ang ilang taong nag tataka sa ginagawa niya. Mga marites.
"Anong tinitili mo jan?" Tanong ni Dew nang makabalik. Bitbit ang isang tray na may laman ng in order nila. "Dapat na ba akong mag selos kase tumitili ka ng hindi dahil sak--"
"Tigil!"Aniya saka kinuha ang Salted Caramel Frappe niya.
"Ano ba kasing tinitili mo jan?" Dew asked while putting his Iced coffee in the table."Care to share, Liebe?"
Jastine freeze.
Naningkit ang dalawang mata habang unti-unting itinataas ang dalalawang kilay. "You always call me Liebe?! Hindi ko nga alam kung anong meaning niyan! My god, Dew"
"Call sign ko sayo yun. Tsk" Nag slice siya ng cake na nasa harap niya saka isinubo iyon at dinama ang sarap."Liebe is a German word. Itʼs love in english. I call you liebe cause i love you so much, Amour"
Mas lalong hindi naka pagsalita si Jastine. Kinikilig siya at hindi mapigilan ang saya na nararandaman niya. Simula ng umamin sila pareho na gusto nila ang isaʼt isa lagi na itong sweet sa kanya. They are like a couple pero ang totoo ay hindi naman dahil mas gusto nila ang ganito.
Minsan gusto niyang hindi lang hanggang doon humantong ang lahat. Mas gusto niyang may sila pero sa tuwing iniisip niya iyon ay nawawalan siya ng lakas. Maybe itʼt okay to be like this until they both ready to have a relationship with each other.
"Thank you for today, Dew" Nakangiting wika ni Jastine. Hawak ng dalawang kamay niya ang gate ng bahay nila habang si Dew naman ay hindi na bumaba sa kanyang kotse.
"Anything with my love of my life"
Lahat ng sarilitang inilalabas ng bibig niya ay napakalakas ng impact kay Jastine.Walang salitang pangit sa pandinig niya kung galing yun kay Dew.
"Uwi ka na. Ingat ka, okay?!" Tumango sa kanya si Dew saka ipinaharorot ang kanyang kotse. Nang mawala sa paningin ni Jastine ang kotse ng kaibigan ay inilock niya ang gate.
Tumakbo papasok ng bahay na may ngiti sa labi.
Pag kapasok sa loob ng bahay ay kaagad na nawala ang ngiti sa kanyang labi. Napalitan iyon ng takot at pangamba.
"Late ka na naman uuwi" Dahan dahang lumapit sa kanya ang kanyang ama na may hawak na bote ng alcohol. Amay na amay ni Jastine iyon kaya napatakip siya ng kanyang ilong. " Ang harot mo talagang bata ka. Manang mana ka sa nanay mo!" Huminto ito sa harap niya sabay sampal sa kanyang pisngi.
Kahit malakas ang sampal na tumama sa kanyang pisngi ay hindi siya nakaramdam ng hapdi. Naging manhid na ang katawan niya sa tuwing ssaktan siya ng papa niyang laging umuuwing lasing.
"Hindi ako kumakayod para lumandi ka lang. Kahit kailan talaga hindi ka magiging katulad ng mga kapatid mo. Ang bobo at ang tanga tanga mo kahit kailan!" Hindi pa ito nakuntento sa pag sampal sa kanya. Hinila pa nito ang buhok niya na hinayaan niya lang dahil sanay na siya sa ginagawa ng papa niya.
Gusto man niyang magalit ay hindi niya magawa. Lasing lang ang tatay niya at alam niyang sinasaktan lang siya nito dahil nakainom lang.
"Isa kang basura!tang--"
"Pa, ano bang ginagawa mo!" Lumapit sa kanila ang panganay na kapatid niya. Kaagad na inilayo siya sa kanyang ama na patuloy parin siyang sinasaktan. "Kaya ayukong nandidito ka kase lagi mong sinasaktan ang kapatid ko!" Sa bahay nila isa lang ang kakampi niya at yun ay ang ate niya.
"Ano bang problema mo, Jasmine? Bakit mo ako pinipigilan sa ginagawa ko sa kapatid mo?"
"Ikaw ang problema ko,tay!anak mo yung sinasaktan mo at kahit tatay kita ay kaya kitang kasuhan!Hali na, Jas"
Hinayaan niyang hilahin siya ng kapatid niya. Hanggang sa makapasok sa kwarto niya ay hindi siya umimik.
"Sa susunod na saktan ka niya, lumaban ka. Huwag kang matakot na labanan siya kung pinagtatanggol mo lang naman ang sarili mo."
Ano pa ba ang halaga ng pag tanggol sa sarili?
Kailangan ba iyon?
"Stay in my house, Jas. Hindi ko hahayaan na saktan ka na lang ng paulit ulit ni Papa." Kahit may sarili ng pamilya ay hindi ito nakalimot. Kahit nga ay may anak na ito ay binibaby parin siya. "Mas gugustuhin din ng kuya John mo na doon ka muna samin" Patungkol nito sa kanyang asawa. "He know everything, Jas. Doon ka na lang muna at ako na bahala sa kapatid nating kambal"
Tahimik parin si Jastine.
Wala siyang planong mag salita.
"Iwan na kita dito"
Nang lumabas ang kapatid at isinara ang pinto ay kaagad na humiga si Jastine sa kanyang malambot na kama. Hinawakan niya ang kanyang mukha at dinamdam ang sakit sa kanyang pisngi. Hindi naman masyadong masakit pero kahit ganon ay alam niyang namula ang pisngi niya.
DAHAN DAHANG bumangon si Jastine. Umaga na at oras na naman ng trabaho niya. Kaagad siyang tumayo at kumuha ng damit sa closet. Pakatapos ay pumasok sa cr upang maligo.
Hindi naman matagal ang pagligo niya kaya ng matapos siya ay may oras pa siya para mag lagay ng make up sa pisnging sinampal kagabi.
Baka makita pa ng kaibigan niya at mag tanong pa ito.
Matapos sa pag hahanda ay lumabas siya sa kanyang kwarto. Pag labas sa kwarto ay nahinto siya sa pag hakbang at kaagad na napaatras ng makita ang tatay niyang nakatingin sa kanya.
Napatingin siya sa kanyang sandal habang ang kanyang kamay ay nakakuyom.
"Jastine, Anak" Napakagat labi siya.
Kapag tinawag siya sa pangalan niya ay alam niyang okay na naman ito sa kanya.
"Patawarin mo ako sa mga nasabi ko sayo kagabi. Lasing lang talaga ako nun kaya hindi ko na naman alam ang mga pinagsasabi ko sayo" Naramdaman niya ang pag lapit sa kanya ng kanyang ama kaya naman tiningala niya ito at tinignan sa mata. "Okay lang sakin kung magalit ka, basta huwag mo lang kaming iwan ng mga kapatid mo. Hindi ko sila kayang alagaan, anak" She can see sandness in her father eyes. Pain. Yun ang nararamdaman niya.
Bakit nga ba humantong sa ganito ang lahat?
"Hindi ko kayang iwan mo ako tulad ng ginawa ng mama m--"
"Pa, okay na po" Hindi niya kayang magalit ng matagal sa ama. Hindi niya kayang marinig muli ang sasabihin niya lalo na kung tungkol na naman sa ina niyang iniwan sila dahil sa nangyare. "Mag tratrabaho na po ako" Wika niya sa kanyang ama.
Nilagpasan niya ito at pinigilan ang luhang handa ng bumagsak.
Lagi na lang siyang nasasaktan.
Lagi na lang siyang umiiyak.
Kailan ba titigil ang sakit?
Kailan titigil ang pag iyak ng kanyang mata dahil sa subrang bigat ng kanyang dinadala.
Pag labas sa bahay ay muli siyang nahinto.
Napatingin siya sa kotseng nasa harap ng kanilang bahay.
"Ihatid na kita sa work mo" Nakangiting wika ni Dew.
Biglang napangiti siya.
Bakit ba sa tuwing malungkot siya at laging napapangiti siya dahil sa simpleng ginagawa sa kanya ng kaibigan niya.
Ngumiti siya kay Dew saka lumapit. "Thanks" Ani saka binuksan ang pinto ng shot gun.
Dew is not just like her friend and a lover but also a shield that always wants to protect her in anything and anyone.
Dew is worth to keep.
Kaya hindi niya kakayanin kung pati ang taong mahal niya ay mawala sa kanya.
::Liebe pronounced like "LEE-buh."