Δανάης Pov
Ξύπνησα το πρωί με ένα τεράστιο χαμόγελο να στολίζει το πρόσωπο μου. Έπιασα το κινητό μου στο χέρι για να στείλω μήνυμα στην Έλενα.
Δανάη προς Έλενα : Καλημέρα όμορφη!!!
Σηκώθηκα από το κρεβάτι και μεταφέρθηκα στο μπάνιο. Έβγαλα τα ρούχα μου και άφησα το ζεστό νερό να τρέχει στο σώμα μου. Είμαι τόσο χαρούμενη που επιτέλους θα είμαι μαζί με τον έρωτα μου. Που επιτέλους θα μπορώ να την βλέπω κάθε μέρα, να την κρατάω στην αγκαλιά μου, να φιλάω τα απαλά της χείλη που τόσο μου έχουν λείψει. Δεν μπορώ να πιστέψω πως από εδώ και πέρα θα είναι δική μου ολοκληρωτικά. Ανυπομονώ τόσο πολύ να την δω σήμερα. Και φυσικά ανυπομονώ να με δει και αυτή. Είμαι σίγουρη πως το φόρεμα που έχω διαλέξει θα της πάρει το μυαλό.
Χαμογέλασα στην σκέψη καθώς τύλιξα την πετσέτα στο σώμα μου. Βγήκα από το μπάνιο και ντύθηκα γρήγορα. Χωρίς να φεύγει το χαμόγελο από τα χείλη μου κατέβηκα στην κουζίνα.
"Καλημέρα Καλημέρα" φώναξα χαρούμενη
"Καλημέρα και σε εσένα. Τι κέφια είναι αυτά? Μπράβο κορίτσι μου" είπε η Μελίνα χαμογελαστή
"Σήμερα η Έλενα θα χωρίσει. Λογικά θα το έχει κάνει ήδη. Καταλαβαίνεις? Είναι δικιά μου" φώναξα χαρούμενη
"Μην φωνάζεις παιδί μου θα ξυπνήσεις το παιδί. Χαίρομαι ειλικρινά πολύ για εσάς "είπε και η Μελίνα με ένα χαμόγελο στα χείλη
" Το ξέρω κολλητούλα μου το ξέρω" της είπα και έπεσα με φορά πάνω στην αγκαλιά της
" Ρε τρελή κάτσε να πιω τον καφέ μου πρωί πρωί και μετά κάνε ότι θες " μου είπε για να με πειράξει
" Εγώ καφέ δεν έχω? " ρώτησα δήθεν θυμωμένη
"Έχει στην καφετέρια βάλε και κάτσε" είπε η Μελίνα
Αφού έβαλα τον καφέ μου μεταφέρθηκα στον καναπέ του σαλονιού δίπλα από την φίλη μου. Ακούμπησα τον καφέ στο τραπεζάκι μπροστά μας και της μίλησα.
"Λοιπόν θέλω να σε ρωτήσω κάτι. Ξέρω πως είναι δύσκολο αλλά αν μπορούσες θα σου χρωστάω χάρη" είπα στην φίλη μου και εκείνη με κοίταξε περίεργα
"Τι θες πάλι από την ζωή μου?" ρώτησε η Μελίνα
"Να... Μετά από αυτό που έγινε με την Έλενα όπως καταλαβαίνεις δεν θα με συνοδεύσει ο Ορέστης στο πάρτι της εταιρίας. Θα μπορούσες να πάμε μαζί?" ρώτησα ελπιδοφόρα
"Και όταν τον δεις εκεί τι θα του πεις?" ρώτησε η Μελίνα ανήσυχη
" Κάτι θα σκεφτώ. Όμως αν πάω μαζί του στο πάρτι ξέρω πως η Έλενα θα θυμώσει και θα έχει δίκιο. Και βασικά δεν θέλω να πάω μαζί του. Για τον μόνο λόγο που δέχθηκα ήταν για να την σπάσω στην Έλενα. Όμως τώρα δεν υπάρχει λόγος. Οπότε θα έρθεις?" παρακάλεσα την φίλη μου πέφτοντας στα πόδια της σαν μικρό παιδί
" Σήκω πάνω ρε. Ναι θα έρθω. Άλλωστε δεν είναι τόσο δύσκολο. Ο Άλεξ αύριο δεν δουλεύει ούτε και εγώ. Οπότε θα μπορεί να προσέχει τον Λευτέρη. Έτσι και αλλιώς θέλω και εγώ να βγούμε. Είσαι τόσο καιρό εδώ και δεν έχουμε πάει για ένα ποτό" ανταποκρίθηκε η Μελίνα και την αγκάλιασα για άλλη μια φορά
" Τέλεια σε ευχαριστώ " της είπα χαρούμενη
Συνεχίσαμε να μιλάμε για διάφορα θέματα. Στον Ορέστη δεν είχα σκεφτεί τι δικαιολογία θα βρω να του πω ώστε να μην πάμε μαζί στο πάρτι όμως είχα σκοπό αργότερα να τον ενημερώσω. Η Έλενα από την άλλη δεν είχε απαντήσει στο μήνυμα μου και είχα αρχίσει λίγο να ανησυχώ όμως αποφάσισα να μην χαλάσω την διάθεση μου για της χαζές μου σκέψεις. Άλλωστε είναι νωρίς ακόμα μπορεί να κοιμάται.
"Λοιπόν πάμε πάνω να βρούμε τι θα βάλεις για το βράδυ?" ρώτησα την Μελίνα πίνοντας λίγο από τον καφέ μου
"Ωχ ναι πρέπει να δούμε τι θα βάλω. Άντε πάμε" είπε η φίλη μου και αμέσως σηκωθήκαμε
Αφού άδειασε στην κυριολεξία ολόκληρη την ντουλάπα τελικά αποφάσισε να βάλει ένα κόκκινο φόρεμα με τα μαύρα της μποτάκια. Μόλις κατεβήκαμε πάλι κάτω στο σαλόνι κοίταξα το κινητό μου σε περίπτωση που μου είχε απαντήσει η Έλενα. Και ευτυχώς είχε απαντήσει. Μόλις είδα το όνομα της στην οθόνη του κινητού μου χαμογέλασα. Μου είχε λείψει πολύ αυτό. Βράδια ολόκληρα κρατούσα το κινητό στα χέρια μου σαν φυλαχτό, περιμένοντας ένα μήνυμα της, ένα τηλέφωνο,το οτιδήποτε από εκείνη.
Ξεκλείδωσα το κινητό μου και άνοιξα το μήνυμα της.
Έλενα προς Δανάη : Καλημέρα και σε εσένα κοριτσάκι μου. Μου λείπεις θέλω να σε δω
Δανάη προς Έλενα :Πόσο μου έλειψε να με λες κοριτσάκι σου. Και εμένα μου λείπεις. Λίγη υπομονή και θα τα πούμε το βράδυ από κοντά 😉
Έλενα προς Δανάη : Τι έχεις βάλει μικρή στο πονηρό σου μυαλό? 😋
Δανάη προς Έλενα : Εσένα γυμνή έχω στο πονηρό μυαλό μου. Σε θέλω
Έλενα προς Δανάη : Και εγώ σε θέλω πολύ αλλά ας αλλάξουμε θέμα καλύτερα
Δανάη προς Έλενα: Γιατί?
Έλενα προς Δανάη : Γιατί μωρό μου είμαι ήδη πολύ υγρή και εσύ είσαι μακριά μου.
Δανάη προς Έλενα : θα το συνέχιζα μέχρι να σε τρελάνω αλλά δεν είμαι μόνη μου όποτε είσαι πολύ τυχερή. Δεν μου λες πως το πήρε η Ιωάννα τον χωρισμό σας?
Έλενα προς Δανάη : Θα αφήσω να περάσουν δύο, τρείς μέρες γιατί τσακώθηκε με τον πατέρα της και δεν έχει που να μείνει. Θα της το πω όμως μην ανησυχείς 😘
Δανάη προς Έλενα : Άστο κούκλα μου. Για άλλη μια φορά κατάφερες να με κάνεις να νιώσω, να σε εμπιστευτώ και πάλι μου δείχνεις πόσο ακατάλληλη είσαι για εμένα. Τελειώσαμε Έλενα, και μάλιστα οριστικά. Κάτσε με την γκομενά σου και εμένα μην με ενοχλείς. Από εδώ και πέρα θα μου μιλάς μόνο για την δουλειά διαφορετικά θα φύγω και από την εταιρία. Καλό πήδημα με την Ιωάννα.
Έστειλα και πέταξα το κινητό με δύναμη στον καναπέ. Η Έλενα ξεκίνησε να παίρνει τηλέφωνα το ένα πίσω από το άλλο αλλά εννοείτε πως δεν απάντησα σε κανένα. Για άλλη μια φορά την εμπιστευτικά και εκείνη με πλήγωσε. Για άλλη μια φορά πίστεψα σε εμάς αλλά μάταια, και για άλλη μια φορά έχω χωθεί στην αγκαλιά της Μελίνας και κλαίω εξαετίας της. Δεν με λυπάται? Δύο γαμημένα χρόνια εξαφανίστηκε χωρίς λόγο και αιτία και τώρα συμπεριφέρεται έτσι? Τελικά δεν είμαι τίποτα για την Έλενα και μάλλον ποτέ δεν υπήρξα για αυτήν.
"Μην κλαίς άλλο ρε Δανάη σε παρακαλώ" είπε αγανακτισμένη η φίλη μου
"Και τι να κάνω ρε Μελίνα? Θέλει να μείνει μαζί της δεν το βλέπεις?" ρώτησα μέσα στα κλάματα μου
"Σου ζήτησε λίγο χρόνο δεν είπε πως δεν θα το κάνει. Μπες λίγο στην θέση της. Έχει μια σχέση καλός ή κακός και η Ιωάννα βασίζεται ακόμα σε αυτήν, την στιγμή που δεν έχει καταλάβει τι γίνετε με εσένα. Τι να έκανε η Έλενα αν η Ιωάννα πήγε σπίτι της και την παρακάλεσε να μείνει? " ρώτησε η Μελίνα
" Να την έδιωχνε. Να της έλεγε ότι είναι μαζί μου. Αυτό να έκανε " είπα και ξεκίνησα να κλαίω πιο δυνατά
" Έλα μην γίνεσαι κακία. Η Έλενα σε αγαπάει και το ξέρεις. Απλά δώσε δύο μέρες. Αν δεν χωρίσει τότε ναι εγώ η ίδια θα πάω σπίτι της να την βρίσω" είπε η Μελίνα για να με ηρεμήσει
" Δεν πρόκειται πάει και τελείωσε. Δεν θα ανεχτώ ούτε λεπτό να είναι μαζί της και να λέει ότι αγαπάει εμένα. Η Έλενα τελείωσε για εμένα " είπα και έτρεξα στο δωμάτιο μου
Στην αρχή είχα αποφασίσει να μην πάω σε αυτό το ηλίθιο πάρτι όμως όταν το ξανά σκέφτηκα άλλαξα γνώμη. Γιατί δηλαδή η Έλενα να βγεί με την γκόμενα και εγώ να μείνω κλεισμένη σπίτι? Όχι θα βγω και εγώ έτσι να της την σπάσω. Και μάλιστα όχι μόνο με την Μελίνα. Άρπαξα το κινητό μου και με γρήγορες κινήσεις πληκτρολόγισα τον αριθμό του Ορέστη. Χτύπησε για λίγο και έπειτα απάντησε.
"Δανάη. Τι κάνεις?" ρώτησε ο Ορέστης μόλις απάντησε
"Μια χαρά εσύ?" ρώτησα και προσπάθησα να μην ακούγετε η φωνή μου βαριά από το κλάμα που έριξα τόση ώρα πριν
"Μία χαρά και εγώ. Το βράδυ να έρθω να σε πάρω έτσι?" ρώτησε για να επιβεβαιώσει
"Εννοείτε. Ήθελα να σε ρωτήσω αν υπάρχει πρόβλημα να έρθει και η Μελίνα μαζί?" ρώτησα τον Ορέστη
"Κανένα πρόβλημα, χαρά μου. Άρα τα λέμε σε δύο ώρες?" ρώτησε ο Ορέστης και κοίταξα αμέσως το ρολόι.
Για άλλη μια φορά πέρασα την μέρα μου κλαίγοντας για την Έλενα και χάνοντας την αίσθηση του χρόνου.
" Ναι. Σε κλείνω να ετοιμαστώ τα λέμε" απάντησα και τερμάτισα αμέσως την κλήση
Δυόμιση ώρες αργότερα εγώ με την Μελίνα και τον Ορέστη βρισκόμασταν έξω από το μπάρ όπου γίνετε το πάρτι. Ο Ορέστης μας άνοιξε την πόρτα και εγώ με την Μελίνα περάσαμε πρώτες και έπειτα ακολούθησε και αυτός. Η μουσική είναι πολύ δυνατή και κόσμος χορεύει δεξιά και αριστερά. Καθίσαμε σε ένα τραπέζι και παραγγείλαμε τα ποτά μας. Αφού ήρθαν ξεκίνησα με τον Ορέστη να μιλάμε για διάφορα θέματα και όποτε έβρισκε την ευκαιρία μου έλεγε και τα κοπλιμέντα του. Έπειτα πήγα και κάθισα δίπλα στην φίλη μου. Από εκείνη την μεριά μπορούσα να δω την Έλενα μαζί με την Ιωάννα να μιλάνε. Μόλις με είδε η Έλενα αμέσως σταμάτησε να μιλάει και γύρισε το βλέμμα της σε εμένα. Μπορούσα να καταλάβω ότι με έγδυνε με τα ματιά της αν και παράλληλα φαινόταν νευριασμένη που με είδε με τον Ορέστη. Εγώ της έριξα μια έντονη ματιά και γύρισα την προσοχή μου στην Μελίνα.
Η ώρα περνούσε και το αλκοόλ άρχισε να ρέει άφθονο στις φλέβες μου. Η Έλενα με κοιτούσε συνέχεια όμως δεν τόλμησε να έρθει προς το μέρος μου. Ο Ορέστης μου μιλούσε και πλησίαζε όλο και πιο κοντά μου. Μπορώ να πω πως η Έλενα όσο μας έβλεπε κοντά άλλαζε εκατό χρώματα μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων. Ζήλευε και φαινόταν από το βλέμμα της. Μέσα στα μάτια της μπορούσα να αναγνωρίσω χιλιάδες συναισθήματα ταυτόχρονα. Θυμός, φόβος, απογοήτευση, νεύρα, ήταν τα πιο επιφανειακά. Μα αν κοιτούσες λίγο πιο βαθιά, στα δύο πράσινα μάτια της θα έβλεπες και το πάθος που έσταζαν. Ήξερα πως όσο νευριασμένη και να είναι μαζί μου, δεν παύει να με θέλει. Το έβλεπα, το ένιωθα. Η Ιωάννα τράβηξε την Έλενα κοντά της και ξεκίνησε να χορεύει. Δεν χόρευε αισθησιακά πάνω της όμως αυτό το θέαμα σε συνδιασμό με το αλκοόλ, έκανε το σώμα μου να λειτουργεί μόνο του. Κόλλησα το σώμα μου πάνω στον Ορέστη και ξεκίνησα να χορεύω αισθησιακά. Αμέσως ανταποκρίθηκε και εκείνος και ξεκίνησε μαζί μου στον ίδιο ρυθμό. Καθόμουν με τέτοιον τρόπο ώστε η Έλενα να έχει πλήρη οπτική εικόνα και το ίδιο έκανε και αυτή. Μόλις με είδε να χορεύω γούρλωσε τα μάτια της και ξεκίνησε να χορεύει και αυτή αισθησιακά στην Ιωάννα. Την έβλεπα να λικνίζεται πάνω στην κοπέλα της και νομίζω πέταξα φωτιές από την ζήλια μου. Χωρίς να σκέφτομαι καθαρά ένωσα τα χείλη μου με εκείνα του Ορέστη. Αυτός με έπιασε από την μέση και με κόλλησε πάνω του. Το φιλί του ήταν άγριο όμως δεν είχε καμία σχέση με της Έλενας. Ήταν άδειο, ανούσιο. Οι κινήσεις των χειλιών μου ήταν μηχανικές δεν υπήρχε καμία απόλυτος επιθυμία.
Η Έλενα έξαλλη πέρασε από μπροστά μου σπρώχνοντας με δυνατά με τον ώμο της. Πριν βγει από το μαγαζί ξεστόμισε τα λόγια που μου μάτωσαν την καρδιά.
"Θα έπρεπε να ντρέπεσαι. Εμείς οι δύο τελειώσαμε μην σε ξανά δω μπροστά μου" φώναξε δίπλα από το αυτί μου και έφυγε έξαλλη από το μαγαζί.
Κοίταξα την Μελίνα και εκείνη κούνησε το κεφάλι της θετικά. Έτρεξα γρήγορα έξω να προλάβω την Έλενα.
"Περίμενε μην τρέχεις " της φώναξα από μακριά.
Μόλις άκουσε την φωνή μου σταμάτησε εκεί χωρίς όμως να γυρίσει προς το μέρος μου. Έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να την προλάβω. Μόλις έφτασα πίσω της, ακούμπησα στον ώμο της, εκείνη αμέσως τραβήχτηκε και γύρισε αργά προς το μέρος μου. Πρώτη φορά την αντίκρισα έτσι. Τα μάτια της με κοιτούσαν θυμωμένα. Με μισούσε. Την πλήγωσα ανεπανόρθωτα. Δεν έπρεπε να το τραβήξω τόσο ρε γαμώτο.
"Μην τολμήσεις να με ξανά ακουμπήσεις. Μην τολμήσεις να με ξανά κοιτάξεις. Μην τολμήσεις καν να βρεθείς στον ίδιο χώρο μαζί μου. Δεν θέλω καμία επαφή μαζί σου πλέον. Το κατάλαβες?" φώναξε την τελευταία πρόταση δυνατά ενώ με το χέρι της έπιασε το μπράτσο μου και το έσφιξε δυνατά
" Και εσύ ήσουν με αυτήν εγώ σε πείραξα? " ρώτησα και το μετάνιωσα αμέσως
" Δεν σε πιστεύω. Εγώ ποτέ Δανάη δεν την φίλησα μπροστά σου. Δεν θα σου έκανα ποτέ κάτι τέτοιο. Πως μπόρεσες? Πες μου πως μπόρεσες? Γιατί μου το έκανες αυτό?" ρώτησε θυμωμένη
"Α ώστε αυτό σε πείραξε. Επειδή ήσουν μπροστά. Όταν εσύ πηδάς την Ιωάννα όμως δεν πειράζει ε? Και ποίος ξέρει πόσες πηδάς ακόμα εκτός από εμένα και αυτήν δηλαδή " φώναξα και τότε το χέρι της βρέθηκε με δύναμη πάνω στο μαγουλό μου.
Τα δάκρυα έκαναν σε κλάσματα δευτερολέπτων την εμφάνιση τους. Δεν το πιστεύω ότι με χτύπησε. Με το ένα χέρι κρατούσα το μελανιασμένο μου μάγουλο ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσα να καταλάβω τι έγινε μόλις τώρα. Δεν με πονούσε το χαστούκι που μου έδωσε. Με κομμάτιασε ο τρόπος που με κοίταξε. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το βλέμμα της. Το μόνο που μπορούσα να διακρίνω πίσω από τα δύο πράσινα μάτια της ήταν απογοήτευση και μίσος. Τίποτα άλλο.
" Αν δεν ξέρεις μην μιλάς κατάλαβες? Από τότε που ήρθες για την συνέντευξη και σε είδα πρώτη φορά μετά από δύο χρόνια ούτε φιλί δεν της έδωσα όχι να κάνω σεξ μαζί της. Και ξέρεις γιατί? Γιατί δεν μπορούσα. Γιατί ήθελα μόνο εσένα. Και μην νομίζεις ότι αυτά τα δύο χρόνια ήταν καλύτερα για εμένα. Υπέφερα Δανάη μακριά σου. Δεν έχεις ιδέα τι με έφερε στο Παρίσι. Αν δεν ξέρεις λοιπόν μην μιλάς. Πότε δεν έκανα έρωτα μαζί της. Πότε. Μόνο σεξ και αυτό σπάνια. Και κάθε φορά που γινόταν έκλεινα τα μάτια μου και σκεφτόμουν εσένα. Αλλά βέβαια εσύ αμέσως να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα. Τραβά λοιπόν στον μαλάκα σου και παράτα με" φώναξε καθώς είχε ξεκινήσει και εκείνη να κλαίει
" Συγνώμη ήταν λάθος μου. Άσε με να..." πήγα να πω αλλά με σταμάτησε
" Ποτέ δεν θα στο συγχωρέσω αυτό που έκανες. Πότε "φώναξε και έφυγε. Έτρεξα πίσω της όμως μπήκε σε ένα ταξί και έφυγε χωρίς να την προλάβω
Έπεσα στα γόνατα και άρχισα να ουρλιάζω και να κλαίω με λυγμούς. Όμως δεν είχε νόημα πια. Αυτή την φορά την έχασα για πάντα. Πάνω που πήγα να την ξανά βρω έδωσα μια και τα γκρέμισα όλα.
Ούτε καν ξέρω πόση ώρα ήμουν πεσμένη στο δρόμο να κλαίω με σπασμούς. Το μόνο που ξέρω είναι πως κάποια στιγμή με σήκωσε από τον δρόμο η Μελίνα και με αγκάλιασε με όλη της την δύναμη, ενώ ο Ορέστης μας κοιτούσε σοκαρισμένος. Η Μελίνα του είπε μια χαζή δικαιολογία και μπήκαμε στο πρώτο ταξί που βρήκαμε μπροστά μας.
Μισή ώρα αργότερα και ήμασταν έξω από το σπίτι. Μόλις η Μελίνα άνοιξε την εξώπορτα εγώ αμέσως μπήκα μέσα και έτρεξα στο δωμάτιο μου. Η Μελίνα χτύπησε πολλές φορές την πόρτα όμως δεν της απάντησα ποτέ. Έπαιρνα τηλέφωνο την Έλενα ξανά και ξανά όμως καμία απάντηση. Αυτό ήταν την έχασα. Περάσαμε τόσα πολλά και την έχασα από την ζήλια μου. Ζήλεψα τόσο γιατί την αγαπάω. Γιατί την θέλω μόνο δικιά μου. Αυτή ήταν μια αντίδραση για να μπει λίγο στην θέση μου. Να δει πως είναι να φιλάς ξένα χείλη. Όμως έκανα λάθος. Δεν έπρεπε να την πληγώσω τόσο πολύ. Θεέ μου την αγαπάω τόσο. Δεν θα αντέξω αν την χάσω ξανά.
Το βράδυ πέρασε με εμένα να κλαίω ασταμάτητα και να παίρνω την Έλενα τηλέφωνο. Όμως σε καμία κλήση ή μήνυμα μου απάντησε. Κάποια στιγμή τα δάκρυα στέρεψαν. Δεν είχα πια αλλά μέσα μου. Έμεινα εκεί, πάνω στο κρεβάτι με το κινητό αγκαλιά. Περιμένοντας ένα σημάδι της. Το οποίο δεν ήρθε ποτέ.