SEVEN MONTHS LATER...
MINEL'S POV
Seven months had passed.. Naka'comatose pa rin si Kat.. Malaki na rin ang binago ni Kuya Jeff. Simula noong accident na 'yon ay hindi na namin nakitang ngumiti si Kuya Jeff. Napaka'suplado na rin nito. Hindi nya kinakausap ang mga taong nasa paligid nya. Pero, except samin, pinapansin rin naman nya kami kaya lang, ang tahimik nya.. Napaka'cold na rin nya.
Naka'graduate na ako sa pagiging senior high school. Si Kat, hindi pa dahil nga na naka'coma cya. Bakasyon na ngayon. Naikasal na rin sila Kuya Ronny at Ate Xyriel noong march. Gusto nga nilang i'move ang kasal, kaya lang, hindi pumayag ang parents nila dahil sa naka'arraged marriage sila at sa family business nila.
Hindi na rin masyadong masaya ang TPFT dahil sa condition ni Kat. Lagi namin cyang pinagdadasal, lalo na ang kuya nya. Araw araw nga cyang dinadalaw ng kuya nya sa ospital, tska araw araw din cyang nagdadasal. Tahimik na tahimik na si Kuya Jeff. Ang laki talaga ng pinag'bago nya.
*toot toot toot* 1 message received.
Sino kaya 'to? Kinuha ko ang phone ko at tiningnan ang message.
| Minel, sunduin ka namin dyan ngayon. Bisitahin natin si Denise.. |
| Sigesige. Sinu-sino sasama? Niyaya nyo na ba si Kuya Jeff? |
| Naku, no need to ask that guy. Malamang ko ay nandoon na 'yon. |
| Oo nga noh? Osige. Maliligo't magaayos na 'ko. |
Nilapag ko na ang cellphone ko sa side table at tumungo na sa banyo.
Kekwentuhan ko kayo, readers habang naliligo ako. Don't worry, alam ko namang hindi nyo makikita yung katawan ko noh, hahaha!
*bukas shower*
*Swishhh*
Ayan, start na 'ko. Noong nagsimula ang bakasyon, magdamag lagi si Kuya Jeff sa ospital para bantayan ang kapatid nya. Umaasa kasi cya na gigising ito. Kahit kami, umaasa. Alam kong hindi kami iiwan ni Kat. Araw araw din itong kinakausap ni Kuya Jeff kahit alam nyang hindi cya naririnig nito. Tindi nya lang noh? Halatang halata lang sa kanya na mahal na mahal nya yung kapatid nya. Ako, oo, may kuya ako, pero hindi naman nya pinaparamdam na love nya ako! Hmmmmp!
"Mineeeeel!"
"Ay tsekwa! Kuya naman! Wag kang basta bastang pumapasok sa kwarto ko!" sinigawan ko si Kuya. Alam kong nasa loob cya ng kwarto ko. May Shower room at comfort room kasi 'tong kwarto ko.
"Minel! Nagsha'shower ka ba?"
"Hinde hinde kuya, umeebak ako kaya nakasindi ang shower." pilosopong sagot ko.
"Minel, wag pilosopo. Aalis kasi ako ngayon, pupunta ako ng Hongkong. May pinapaayos lang si Mommy. May gusto ka bang ipabili sa'kin?"
"Uwaaaaaaa! Kuya bakit hindi ako kasama?!" sigaw ko dito sa loob ng shower room. Naku! Kung hindi ako naliligo ngayon baka nasabunutan ko na si Kuya at pipilitin ko na isama ako.
"Sabi kasi ni Mommy na mayroon ka daw close friend na naka'coma ngayon kaya hindi ka na nya pinapasama."
"Ah ganun ba.. Sige. Ah, ano, malaking stuff toy na mickey mouse na lang!"
"Osige. Aalis na 'ko, Minel. Ingat ka palagi dyan."
"Yes, Kuya! Ingat ka din!"
At narinig ko na lang ang pagsarado ng pintuan ko. Ayan. Sweet lang sa'kin si Kuya kapag aalis cya. =______=
Ok, back to topic. Nasaan na nga pala tayo?
Ayon! Yung kay Kuya Jeff!
Yun nga, yun na yun. Tapos na yung pag'kwento ko. xD
Ay! Meron pa pala! Yung kina Angelo at Angel. Ayon, na'kick out sila saka hindi sila naka'graduate. Ang balita ko ay umalis sila dito sa Canada at pumunta ng ibang bansa. Ewan ko lang kung saang lupalop sila nagtago. Nyahhehehehe.
*
"Hay.. Nakakamiss naman si Denise.. Sana naman gumising na cya.."
Nandito na kami ngayon sa byahe papuntang ospital para bisitahin si Kat.
*RIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIING!!!*
*RIIIIIIIIIIIIIIIIIII--*
"Hello?-- ANO?!"
MOMMY NILA KAT&JEFF'S POV
Hay.. Jeff..
Flashback..
"Oh Jeff! Bakit umiinom ka dyan?"
Nadatnan ko si Jeff sa terrace na umiinom.. ng alak..
"Don't worry, Mommy.. Dalawang bote lang po.. Wala po akong balak maglasing."
"Jeff. Anong problema? Sabihin mo na kay Mommy. Alam kong problemado ka dyan."
"Mommy.. *sigh* C-can.. Can I cry?"
Hindi na ako sumagot at niyakap ko na si Jeff.
"Sige lang, anak. Ilabas mo lang.."
Naramdaman ko namang umiiyak na talaga siya. Hay.. Anak ko..
"Mommy.. I miss her.. Sobra.. Ang sakit.. Sobra.. N-narinig ko kasi sila Daddy saka yung doctor na nagusap last two months.. Sabi nila.. 50/50 na lang daw si Kat.. Mommy.. Hanggang ngayon.. Hindi ko tanggap.. Hindi ko kayang mawala sa'kin yung kapatid ko.. Ayoko, Mommy.. Mahal na mahal ko po si Kat.."
"Anak.. Hindi tayo iiwan ni Kat. Kaya nya 'yon. Magdasal lang tayo. Saka wag kang masyadong mag'isip ng negative.."
"Sinusubukan ko, Mommy.. Pero hindi ea.. Nagiging nega na 'ko dahil sa narinig kong conversation nila Daddy.. Feeling ko nawawalan na ako ng pag'asa.."
"Jeff! Huwag kang mag'isip ng ganyan! Hindi tayo iiwan ni Kat! Tandaan mo 'yan!"
End of the flashback...
Naiintindihan ko ang nararamdaman ni Jeff.. Noong iniwan namin sila ng Daddy nila sa Pilipinas, siya na ang nag'alaga sa kapatid nya.. Siya na ang tumayong pangalawang magulang nito.. Alam kong masakit talaga ang nararamdaman nya ngayon..
Lagi na ring nawawalan ng ganang kumain si Jeff. Nihindi na rin namin cya nakitang ngumiti. Lagi nya ring binabanggit ang 'Bunso' sa tuwing natutulog cya..
"Mommy, punta po ako ngayon kay Kat.." paalam sa'kin ni Jeff habang pababa sya ng hagdaan.
"Magandang umaga, anak. Mamaya ka na pumunta, kain ka muna."
"Hindi na po, Mommy. Inom na lang po ako ng gatas.. Wala po akong gana.." hinayaan ko cyang pumunta sa kitchen dahil iinom lang cya.. Hindi na raw kakain.. Nag'aalala na 'ko kay Jeff. Medyo nangangayayat na cya. Maya maya ay lumabas na cya galing kitchen.
"Alis na po ako, Mommy."
"Osige, anak. Ingat ka."
"Opo, Mommy.."
At lumabas na cya ng bahay.
JEFF'S POV
Hay.. It's been seven months.. Hindi pa rin nagigising si Bunso..
It's 50/50..
Ugggghh! It keeps haunting me! Natatakot na kasi ako.. Kinuha ko yung phone ko.. May papanoorin akong video..
"KUYA! TAMA NA! HINDI NA 'KO MAKAHINGA!"
"WHAAAAAAAAAAH! KUYA! TAMA NA! SORRY NA! HINDI NA MAUULIT!"
"Sigurado kang hindi mo na uulitin?"
"Opo..."
"Prove it."
"Ui Jeff, maawa ka naman kay Denise oh, kanina pa tawa ng tawa."
"HAHAHAAHAHAHA! WHAAAAAAH! I HATE YOU, KUYA!"
"Ah ganon? Hate mo 'ko?"
"WHAAAAAAAH! KUYA!!"
"TAMA NA, KUYA! TAMA NA! MAMAMATAY NA 'KO!"
"ARAY ARAY! OO, Eto na, hihinto na!"
"Hmmmmm! Kyot kyot!"
"Siguraduhin mo lang na hindi mo na uulitin, mas matindi pa dyan kapag inulit mo ulit."
"opo kuya~"
End of the video..
Hay.. Alam nyo ba kung saan video 'yon? Ayun yung pumunta kami sa rest house ni Minel. Yung nasa tabing lawa kami at kinikiliti ko si Bunso..
*sigh* Halos araw araw ko nga 'tong pinapanood ea.. Walang sawa.. Namimiss ko na talaga si Bunso..
Tinago ko na ang phone ko.
Nandito ako ngayon sa gilid ng kama ni Bunso.. As always, pinagmamasdan ko cya.
Hinawakan ko ang kamay nya. "Bunso.. Nandito ulit si Kuya. Kamusta ka na?"
Napapikit ako..
"Hihihihi! Ang cute cute naman ng Kuya ko!"
"Bunso?" Napadilat ako. Hay.. Guni-guni ko lang pala. Niyakap ko si Bunso ng mahigpit at pumikit ulit.
"Bakit si Jeremy minsan tawag nya sa bunsong kapatid nya 'My Favorite Girl'? Bakit sakin kahit minsan hindi?"
"Gusto ko ng kiss kasi sinermonan mo 'ko kahapon."
"Kuya.. wag mo 'kong iiwan.."
My tears started to fall again..
"Bunso.. I miss you so much.. Gumising ka na, please.." at hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya.
"Hmmmmmm..."
O___________O!!!
Napahiwalay ako ng yakap kay Bunso nang may narinig akong ungol. Pinagmasdan kong mabuti si Bunso. B-biglang gumalaw kamay nya!!
Dali dali ko namang kinuha ang phone ko at tatawagan ko si Mommy.
"M-Mommy! Pumunta kayo dito ngayon na! Dalian nyo!" binaba ko agad ang phone ko at tumingin kay Bunso.
"Hmmmmm.." tapos gumalaw yung ulo nya.
Oh my--
Tumakbo ako palabas ng kwarto para tawagin ang doctor. Natanaw ko naman ang doctor na naglalakad mag'isa. Tumakbo ako sa kanya.
"Doc! She's awake! My sister's awake!"
"What?! O ea ano pang tinatayo tayo natin dito?!" eto pala ang kumpare ni Daddy. Dali dali naman kaming pumunta sa kwarto at nakita namin ni Kat na unti unting minumulat ang kanyang mata.
"Bunso!" tumakbo ako sa kanya at niyakap ko cya. "Thank God. You're awake." bulong ko sa kanya.
*blag!*
"Bakit?! Bakit?! Anong nangyari?!" rinig kong nagpapanic si Mommy. Hindi ako lumingon. Yakap yakap ko pa rin si Bunso. Hindi ako makapaniwalang gising cya!
"She's awake." rinig kong masayang sambit ng doctor.
*blag ulit!*
"KAT KAT KAT! NASAAN NA! ANO NA NANGYARI?! TITA TITA! ANO NA NANGYARI?!" rinig kong nagpapanic na tanong ni Minel.
"Gising si Kat! Gising cya!"
"Oh my-- Talaga?!"
Ramdam ko naman na napapalibutan na kami kaya humiwalay na ako ng yakap kay Bunso at hinawakan ko cya sa magkabilang balikat. Kitang kita ko ang mata nya. Gising talaga cya.
"Bunso! Mabuti na lang at gising ka na! Alam mo bang mamatay matay na 'ko dito kaka'alala sa'yo?! Alam mo bang miss na miss na kita! Kamusta ka na ba, Bunso ko? Ano na pakiramdam mo ngayon?!"
Tinitigan nya ako.. An Innocent face. Napatingin cya sa paligid nya, pati ang mga taong nakapalig sa kanya. Pagkatapos ay tumingin ulit cya sa'kin..
Kinakabahan ako.. Bakit ganito ang mukha nya.
"Bunso?" she said to me with an innocent face.
"Oo! Bunso, bunso kita, kuya mo 'ko!" peste. Kinakabahan na talaga ako.
"Kuya kita?"
Napabitaw ako sa kanya..
"Sino ka?"
Don't tell me.. M-may Amnesia cya?!
"B-Bunso, wag mo naman gayahin yung mga nasa movies oh. Wag mo naman kaming takutin." hahawakan ko na sana cya nang umiwas cya.
"Ui, Denise! Hahahaha! Nakakatuwa naman 'yang biro mo. Tama na, wag ka ng magbiro ng ganyan." - Xyriel.
"Oo nga naman, Denise, wag mo ng gayahin yung mga nasa'movie oh!" - Ronny.
Are they convincing theirselves?
"S-sino ka? Sino kayo? N-nasaan ako? Sino ako?!" nalilito nyang sambit.
"I knew it.."
Biglang nagsalita ang doctor sa likuran namin. Nabaling ang atensyon namin sa kanya.
"What is it, Doc?" tanong ni Minel.
"Well, magpasalamat na lang tayo at gising cya. Minsan lang mangyari ang ganitong miracles. Kadalasan, ang mga nagigising mula sa comatose ay nagkakaroon ng Amnesia. Kaya, according to her movements.. She lost her memory."
No...
_____________________________________________________________________________
Masyado bang mabilis yung pangyayari?
Salamat sa nagbasa. :)