Τότε τα φώτα άνοιξαν και μπροστά μου εμφανίστηκε ο Christopher.
Ευτυχως που δεν πάτησα την σκανδάλη γιατί μετά θα είχαμε άλλα.
-(Christopher): Είσαι καλά ?
Με ρώτησε κάπως ανήσυχος.
Μας το παίζει ότι νοιάζεται κιόλας.
- Ναι μια χαρά.
Του είπα και ξεκίνησα να ψάχνω την Mia αλλά δεν την έβρισκα.
- Που είναι η Mia ?
Τον ρώτησα ανήσυχη.
-(Christopher): Είναι....
Πήγε να πει αλλά η φωνή της τον σταμάτησε.
-(Mia): LAURA !
Φώναξε και έπεσε στην αγκαλιά μου.
- Με τρόμαξες ρε χαζή που εξαφανίστηκες ?
Την ρώτησα και εκείνη με τα μάτια της μου έδειξε τον Massimo.
-(κ.Rodriguez): Princesa !
Είπε ανήσυχα ο μπαμπάς μου και ήρθε γρήγορα και ξεκίνησε να με κοιτάει.
-(κ.Rodriguez): Ευτυχώς είσαι καλά !
Είπε ανακουφισμενος αλλά εγώ δεν του είπα τίποτα απλά το έδωσα ένα θυμωμένο βλέμμα.
-(?): Ωωω διακόπτω τις οικογενειακές στιγμές σας.
Ακούστηκε μια βαριά φωνή και όλοι γυρίσαμε να κοιτάξουμε ποιος είναι.
Ήταν ένας άντρας περίπου στα 40 και δίπλα του είχε άλλους τρεις.
Τότε ο Christopher μπήκε μπροστά μου για να με προστατέψει και το ίδιο έκανε και ο Massimo στην Mia.
Δεν χρειάζομαι προστάτη πότε θα το καταλάβουν ?
-(?): Βρε βρε για δες οι γαμπροί.
Είπε ειρωνικά και ξεκίνησε να μας πλησιάζει.
Τότε όλοι έβγαλαν τα όπλα τους και τον σημάδεψαν και το ίδιο έκαναν και οι άντρες του σε εμάς.
-(?): Τι έγινε κύριε Rossi ? Δεν μπορέσαμε να προστατεψουμε αυτήν την φορά την αγαπημένη μας ?
Τον ρώτησε όλο ειρωνεία και ο Christopher είχε ξεκινήσει να νευριάζει για τα καλά.
Όπα κάτσε.
- Τι εννοείς αυτήν την φορά ?
Ρώτησα τον άγνωστο άντρα και βγήκα πίσω από τον Christopher και προχώρησα λίγο μπροστά.
-(κ.Rodriguez): Laura τι κάνεις ?
Με ρώτησε ο μπαμπάς μου αλλά δεν έδωσα σημασία.
-(?): Ποιοι νομίζεις ήταν στην ταράτσα εκείνο το βράδυ ?
Ρώτησε και κατάλαβα ακριβώς για πότε μιλούσε.
- Τι θες από εμάς ?
-(?): Από τους άλλους τίποτα γλυκιά μου αλλά από εσένα πολλά.
Είπε και ένα πονηρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του.
-(Christopher): ΑΡΚΕΤΆ !
Φώναξε έξαλλος πια ο Christopher.
-(?): Ξέρεις Laura δεν έπρεπε να τα βάλεις με εμάς ! Το αφεντικό μου ήταν πολύ ισχυρό και δεν πρόκειται να μείνουμε έτσι για την δολοφονία του.
Είπε και τότε ήταν που κατάλαβα τι γινόταν.
-(?): Βλέπεις Sara μαγευτικε από την ομορφιά σου που δεν είδε τον κίνδυνο.
- Ξέρω να κάνω καλά την δουλειά μου.
Του είπα με ένα αλαζονικό χαμόγελο και οι υπόλοιποι με κοιτούσαν με περιέργεια όλοι εκτός από τον μπαμπά μου.
- Ξέρεις το αφεντικό σου πουλούσε παιδιά !
Του είπα νευριασμένη.
-(?): Χα τελικά δεν είσαι τόσο άκαρδη. Εμοιαξες την Angelica σωστό Max ?
- Μην τολμήσεις και ξαναβάλεις στο στόμα σου την μαμά μου !
-(?): Ωπ χτυπήσαμε αδύναμο σημείο βλέπω. Ξέρεις όταν της έχωνα το μαχαίρι στην καρδιά κατάλαβα ότι τα μάτια σας ήταν ίδια.
Είπε και ένιωθα την γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μου.
-(?): Και εσύ καθόσουν σε μια γωνία μέσα σε εκείνο το δωμάτιο και φωναζες να την αφήσουμε.
- ΣΚΑΣΕ !
Φώναξα και πάτησα την σκανδάλη από το όπλο μου.
Οι άντρες που ήταν πίσω του ξεκίνησαν και αυτοί να πυροβολούν και εγώ προσπαθούσα να προστατευτω.
Κρύφτηκα πίσω από τον πάγκο με τα ποτά και οι πυροβολισμοί συνεχίζονταν.
Σηκώθηκα και ξεκίνησα και εγώ να πυροβολω μέχρι που όλοι ήταν νεκροί κάτω στο πάτωμα.
Βγήκα από εκεί που ήμουν και ξεκίνησα να πηγαίνω προς τον άγνωστο που πλέον ήταν στο πάτωμα.
- Πουστη !
Είπα και τον σημάδεψα και ξεκίνησα να τον πυροβολω ασταμάτητα.
Οι άλλοι είχαν μείνει να με κοιτάνε σοκαρισμένη και εγώ ξεκίνησα να βγαίνω προς τα έξω.
-(Christopher): Laura !
Άκουσα την φωνή του αλλά δεν έδωσα σημασία.
-(Christopher): LAURA !
Φώναξε και μου έπιασε το χέρι και με γύρισε προς αυτόν.
- ΜΗΝ ΜΕ ΑΚΟΥΜΠΑΣ !
-(Christopher): Laura ηρέμησε δεν είσαι ασφαλείς εδώ έξω μόνη.
- ΠΌΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΡΕ ΓΑΜΏΤΟ ? ΜΠΟΡΏ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΈΨΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΜΟΥ !
-(Christopher): ΝΑΙ ΤΟ ΕΊΔΑ ΕΚΕΊΝΟ ΤΟ ΒΡΆΔΥ !
- ΡΕ ΑΪ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΚΑΙ ΕΣΎ !
Του είπα και ξεκίνησα να περπατάω πάλι μακρυά του αλλά αυτός με άρπαξε και με έβαλε στον ώμο του.
- Ασεμε κάτω ΤΏΡΑ !
-(Christopher): Κάτσε ήρεμα !
- Ασεμε σου λέω.
Του ξαναείπα και τον χτυπούσα στην πλάτη.
Φτάσαμε έξω από το αυτοκίνητο του και μας έβαλε στα πίσω καθίσματα.
- Βρε βρε βρε για δες ποιος είναι εδώ.
Είπα ειρωνικά σε αυτόν που οδηγούσε καθώς ήταν ο κουστουμαρισμενος άντρας που εδώ και δύο μέρες με παίρνει από πίσω.
Αυτός δεν είπε κάτι απλά συνέχισε να οδηγάει.
- Που πάμε ?
-(Christopher): Στο σπίτι μας είδη έμεινες πολύ στο ξενοδοχείο.
- Σπίτι μας. Χαχαχαχα
Ξεκίνησα να γελάω και αυτός με κοίταξε νευριασμένος.
-(Christopher): Ναι σπίτι μας !
- Στα όνειρα σου ίσως.
Είπα και του γύρισα πλάτη και κοιτούσα έξω καθώς απομακρυνομασταν από το κέντρο.
Μισή ώρα μετά είχαμε φτάσει έξω από ένα τεράστιο σπίτι.
Η μεγάλη σιδερένια πόρτα άνοιξε και μπήκαμε μέσα.
Το αυτοκίνητο σταμάτησε στον διάδρομο που πήγαινε προς την πόρτα και ένας άλλος που μας περίμενε εκεί άνοιξε την πόρτα μου.
-(?): Κυρία Rodriguez καλοσήρθατε.
Είπε και αφού βγήκε και ο Christopher πήγε να με πιάσει από την μέση αλλά εγώ δεν τον άφησα και ξεκίνησα να προχωράω μόνη μου προς την πόρτα με αυτόν να είναι από πίσω μου.
Μόλις έφτασα έξω από την πόρτα αυτή άνοιξε πριν προλάβω να την χτυπήσω και εμφανίστηκε μια κυρία μεγάλη σε ηλικία.
-(?): Κυρία Rodriguez χαίρομαι που σας γνωρίζω !
Είπε με ένα γλυκό χαμόγελο.
- Και εγώ αλλά λέγε με Laura.
-(?): Ο κύριος δεν...
- Δεν με νοιάζει τι λέει ο κύριος.
Είπα και είδα από δίπλα μου τον Christopher να γελάει.
-(?): Εντάξει Laura εγώ είμαι η Katrina.
- Katrina μπορείς να πας να ξεκουραστείς είναι ήδη πολύ αργά.
-(Katrina): Μα μόλις ήρθατε μπορεί να χρειάζεστε κάτι.
- Λοιπόν Katrina δεν ξέρω τι σου είπε ο Christopher πάντως εγώ δεν είμαι σαν αυτόν αν χρειαστώ κάτι μπορώ να τα φτιάξω και μόνη μου.
-(Katrina): Εντάξει. Καλό βράδυ Laura κύριε Christopher.
- Καληνύχτα Katrina.
Της είπε και αυτή ξεκίνησε να απομακρύνετε και εγώ γύρισα προς το γομάρι δίπλα μου.
-(Christopher): Ώστε δεν είσαι σαν εμένα.
Είπε πονηρά και με πλησίασε.
Εγώ τον απομάκρυνα κατευθείαν από δίπλα μου.
Πολύ θάρρος δεν πήρε ?
- Τι δωμάτιο μου ?
Τον ρώτησα και αυτός γέλασε κουνώντας το κεφάλι του.
-(Christopher): Ακολούθησε με.
Μου είπε και ξεκίνησε να ανεβαίνει τις σκάλες.
Μετά από λίγο αφού περάσαμε πολλές πόρτες φτάσαμε στο τέλος του διαδρόμου όπου υπήρχαν δύο πόρτες η μια απέναντι από την άλλη.
-(Christopher): Αυτό είναι το δωμάτιο σου.
Είπε και άνοιξε την πόρτα.
-(Christopher): Αν θελήσεις τίποτα θα είμαι απέναντι.
- Καληνύχτα.
Του είπα και του έκλεισα την πόρτα στην μούρη.
Ξεκίνησα να παρατηρώ το δωμάτιο και ήταν πολύ μεγάλο και ωραίο όπως και το υπόλοιπο σπίτι.
Αφού το εξερεύνησα όλο πήγα στην ντουλάπα για να δω αν είχε τίποτα να βάλω.
Άνοιξα ένα συρτάρι και εκεί είχε εσώρουχα και από δίπλα μπιτζαμες.
Πήρα αυτή που ήταν πάνω πάνω και την έβαλα.
Ένα έχω να πω είναι από τις αγαπημένες μου !
Βγήκα από την ντουλάπα και κατευθύνθηκα προς την πόρτα. Την άνοιξα σιγά σιγά και αφού είδα ότι δεν ήταν κανένας έξω βγήκα και ξεκίνησα να πηγαίνω προς τα κάτω.
Είχα φτάσει στο σαλόνι και έκανα βόλτες καθώς ήταν τεράστιο μέχρι που έφτασα σε μια μεγάλη μπαλκονοπορτα.
Την άνοιξα και βγήκα έξω στο μπαλκόνι.
Ο κρύος αέρας έπεφτε πάνω στο σώμα μου και με έκανε να ανατριχιάσω.
Είχε αρκετό κρύο έξω αλλά αυτό δεν με ένοιαζε έπρεπε οπωσδήποτε να πάρω καθαρό αέρα.
Έφτασα στο τέλος του μπαλκονιού και ακούμπησα τα χέρια μου πάνω στα κάγκελα.
Ξεκίνησα να κοιτάω όλο το τοπίο γύρω μου και άφησα τα δάκρυα μου να τρέξουν ελεύθερα.
Δεν είμαι άκαρδος άνθρωπος απλά μετά από εκείνη την μέρα αποφάσισα να κλείσω την καρδιά μου σε ένα κουτί και να το κρύψω καλά μέσα μου.
~~~~~~~~
Μην ξεχνάτε ⭐ και σχόλιο.
Ελπίζω να είστε καλά ❣
Θα τα πούμε στο επόμενο !
Αντίο αγάπες μου 💋