Being a Carter sucks. All my life I didn't experience a normal kid days. I didn't experience how to make friend, how to laugh my lungs out loud, how to swim on a mud, and how it feels to have a crush.
Being a Carter is a perfection.
You have to be perfect on everyone's eyes. Not until I met a sweet little girl. She became my friend dahil malapit ang pamilya nila sa'min.
I promise to her that I will never leave her like what her mother did. Pero mapaglaro talaga ang tadhana. I have to be open minded on the world of mafia and business. Kailangan kong mag aral sa ibang bansa upang mahasa. 'Di ko natupad ang pangako ko sa kaniya na mananatili ako. I tried my best to stay but my dad told me that he'll harm Ash pag nagpumilit ako. So I didn't had a choice.
"Don't be stubborn Mattius, gagawin mo ang sinabi ko sa ayaw mo o sa gusto."
I can't go against on what my father wants. Siya ang nagdedesisyon sa buhay ko. Maybe that's the reason why I'm so dependent, dahil nakabase ang buhay ko kay Dad. Losing my family is a big down fall for me. Mula ng mawala ang mga magulang ko 'di na 'ko nakapag isip ng matino. I tried to rebel. I almost commit suicide but I remember Ash.
My promise, naisip kong hindi nagtatapos ang buhay ko sa gan'on na lang. I have to be strong because of Ash, because she's waiting for me. After five hard years. I became what my father wants. I became a strong bold leader he wants me to be. But the person that made me strong is already gone.
I blamed myself for what happened to Ash. Kung sana nandoon ako ng panahon na 'yon sana naprotektahan ko siya.
On the middle of my mourning for Ash, Celigh came to my life. She's sweet like Ash, she reminds me of Ash. But like everyone, Celigh also left.
"Don't chase person Alex. Try to look around you. Nandito ako, bakit ba di mo 'ko makita!?" Calyyn said. I know everything about this bitch. Alam kong s'ya ang pumatay kay Celigh. But I choose to be silent. Sa huling hininga ni Celigh ay nakausap ko pa ito. She told me who killed her. Pero pinangako n'ya saking 'wag kong gawan ng masama si Calyyn.
I don't even know how did she manage to say that despite being stab by someone she trusts. I respected her will, and tried to avoid Calyyn.
My eyes is focusing on the wide screen of the TV, waiting for what will happen next. Kanina pa 'ko nababagot sa kakapanood ng nangyayari sa loob ng gymnasium but this woman caught my attention. She's just standing there and watching what's happening around her. She's a transferred student dahil bago lang ang mukha nito. But I can't deny the fact that she's the most stunning woman tonight.
Hindi ko namamalayang pinapanood ko na ang bawat galaw niya. I even put a small camera in her dorm. Sa sala, kitchen, veranda, closet, pati sa CR nito. Ngunit sinigurado kong wala akong makikita. A private one.
"You like her." Nakakunot noong tumingin ako kay Jeffrey, sa tatlo siya lang ang nagugustuhan ko dahil 'di siya masiyadong masalita pero pag nagsalita puro wala namang kwenta para sa'kin.
Nasa office ako at nagpipirma ng sandamakmak na papel nang pumasok ang butler ko. I didn't bother to looked up him dahil mas importante ang ginagawa ko.
"What is it." I said dahil 'di naman siya nagsasalita.
"May gustong kumausap sa inyo young master." Tinaasan ko siya ng kilay.
"I'm busy, wala naman siyang appointment so you can go."
"But young master he sai-" 'Di ko na ito pinatapos pa sa kaniyang sasabihin.
"Should I have to repeat myself?" He bowed kaya binalik ko na sa ginagawa ang aking paningin. Akala ko ay lalabas na ito nang buksan niya ang pinto ngunit may isang lalaki ang pumasok na lang bigla.
Napatingin ako sa lalaking bigla na lang pumasok. My butler also tried to stop him pero nanlaban ito.
"Please Mr. Carter, this is about the Hilter." Nakakunot ang aking noo nang inangat ang tingin sa kaniya. Nakuha na nito ang atensyon ko nang banggitin niya ang apelyedong iyon. Sinenyasan ko naman ang butler na iwan kami.
I walk towards the sofa and sat. I also gesture him to have a seat kaya umupo ito sa katapat kong couch.
I tought knowing that Ash is still alive would brought me joy not until I knew na hawak siya ng mga Herris. Isa ang pamilya Herris sa pinaghihinalaan ko na pumatay sa mga magulang ko.
The man came was Raul, ang butler ng mga Herris, dati siyang hardenero ng mga Hilter. Naaawa siya kay Ash dahil sa mga nangyari ay siya ang pinaka apektado. I punch him hard nang matapos siya sa pagkukwento.
I almost killed Saveena or Ash. . . whatever, dahil lang sa naghihinala akong wala ring mabuting maidudulot si Saveena.
I also knew that she lost her memory, so that explains why. 'Di ko rin siya nakilala dahil bukod sa iba na ang ugali at pangalan niya ay bata pa kami nung huli kaming magkita.
Agad akong bumalik sa Academy nang malaman ang tungkol sa kaniya. Naabutan ko siya sa mini garden. And to confirm all my doubt. Ash likes nature, flowers, plants, everything that you can typically saw. She's that precious. I missed her so much.
Pinaimbistigahan ko siya. Hindi ko alam kung matutuwa ako ng 'di pa siya nagkaboyfriend but she has a fiance. I also knew about her brothers being so over protective for her.
I also investigated the accident of my parents. And its not an accident. Nalaman kong ang mga Dixon ang may gawa n'on. I knew Calyyn being a Dixon pero 'di ko pinakelaman nung una. But she also tried to kill Ash nang pinagluluto niya ito. But Ash always have her excuse para 'di makain ang niluluto nito sa kaniya. She became more smarter that makes me fall harder.
Nakipagsabwatan ako kay Levi Herris. He knew about me and his sister. Masiyado ng nabubulag ng kayamanan ang kanyang ama kaya nakakalimutan na nito ang pangako sa kaibigang aalagaan si Ash. Nilalagay niya sa mahirap na misyon si Ash, but little did Ash know, palaging nakabantay si Levi sa kaniya sa bawat misyon nito.
Nang malaman ni Levi ang tungkol sa pagpasok ni Ash sa Academy, pinaubaya niya sa akin lahat. I confessed to him that I almost killed his sister at sinuntok n'ya pa 'ko. But I can't blame him, I also blame myself for being a jerk.
I courted Ash, and she became my girlfriend. Ngunit dumating na nga ang panahong hinintay ko. For Ash to know the truth.
"So all this fucking time you fuckers kept this bullshit." I'm just looking at her. He turned her gaze on Levi.
"I trusted the fuck of you." Then she looked at me. I looked back at her. Sinusuklian ang malamig nitong mata. How I wish to return the shine on those glittery eyes.
"You know that I love you right?" Matagal namayani ang katahimikan bago ako mahinang tumango.
"Then why didn't you tell me?" She gritted her teeth.
"Kung sinabi ko, ano ang gagawin mo?" I asked. Napatigil naman ito sa tanong ko.
"Sav, put your shits together." Even Mr. Herris is scared of what will happen.
"Savee–" Mr. Dixon didn't finish his words when Ash didn't hesitate to pull the trigger and planted a bullet on his head. Naging hudyat narin 'yon para magsisugod ang lahat ng tauhan ni Mr. Dixon.
Napakabilis kung gumalaw ni Ash, no doubt she's a Hilter. Nakikipaglqban na rin ako ng mano-mano sa mga kalaban. Napatingin ako sa dereksyon ni Ash. She's aiming her gun at her father. I can see the rage in her eyes, she's not her self.
Agad akong tumakbo palapit sa kaniya. Her brothers also doing the same. But we're too late.
"Goodbye father."
It's been three years.
Bumaba ako sa private plane namin. Napasinghap ako nang malanghap ang sariwang hangin. I'm back, and still regretting everything I have done.
"Ms. Ashanti Hilter, this is your sched-" I put my index finger on my secretary's mouth para patigilin ito. Nakita ko pang namula ang kanyang pisngi.
"I don't need stress for today, cancel it all, bukas na lang 'yan." Saka ko siya tinalikuran at nagpauna na sa paglalakad palabas ng airport. It's still passed five in the morning at mamayang 7:30 pa kami magkikita ng iba.
Pagkarating sa kotse ko ay agad kong naabutan si Raul sa labas. Hinagis nito ang susi sa'kin kaya agad akong pumasok at pinaandar ang sasakyan. Sumaludo pa 'ko sa kaniya bago pinaharurot ang sasakyan.
Dumeretso ako sa isang flower shop.
"Ash, long time no see, same flower?" I nodded. Madalas akong dito bumibili ng bulaklak pag bumibisita kay Dad.
Pagdating sa sementeryo ay agad kong nilinis ang paligid ng kanyang lapida.
"Hey Dad, happy birthday to me." Pagkakausap ko dito.
"It's been years dad, I miss you so much. Hanggang ngayon ay nagsisisi parin ako." I started talking to him.
"I'm so weak. And your friend really treated me just like what you've said. 'Yon nga lang 'di masiyadong showy si Papa, but I know he loves me Dad, and I love him." Hinawakan ko ang lapida nito.
Ashton Gin Hilter
Born: 1965
Death:2012
Nasa katabing lapida din nito ang kay Mom.
Vincentia Eli Amor
Born:1966
Death: 2000
Ilang minuto rin akong nanatili sa libing nila bago napagpasyahang umalis na.
Pagkadating ko sa restaurant kung saan ang sinasabi nilang tagpuan ay agad kong nakita doon sa labas ng restaurant si Ziah.
"Hey, ba't 'di ka pa pumapasok?" Takang tanong ko rito. Para naman siyang nakakita ng anghel nang makita ako.
"Shuta Sav, nahihiya ako sa mga kaibigan mo. Kanina pa 'ko nilalangaw dito." Natawa naman ako sa sinabi niya saka siya hinila papasok. Lumapit kami sa table kung saan nandoon silang lahat.
Napatingin sila sa amin.
"Sav!" Sigaw ni Lian saka naunang yumakap sa'kin. Ginantihan ko rin siya kaya sumunod narin yung iba. Tumango lang din sa'kin yung boys.
"Happy birthday." Aithana greeted me. Kaya nagsibatian na rin 'yung iba. I smiled at her. Ang akala ko ay namatay na talaga ang babaeng ito. But the corpse na nakabitin sa school na 'yon ay 'di naman talaga siya. Pinalabas lang na napatay talaga siya ni Calyyn. And speaking of Calyyn ay nasa mental na ito. Nabaliw na siya dahil sa pagmamahal kay Carter.
Carter. I wonder how is him now.
"Um, guys. This is my friend Ziah. Ziah, they are Lian, Aithana, Kian, Zach, Cyrus, Jeffrey, Kelly and Kuya Levi." Pakilala ko sa kanila.
Nakipagkamayan pa si Ziah sa kanila at nang itapat niya ang kamay kay Kuya Levi ay uminom lang si Kuya Levi ng juice na nasa table. Ngumisi lang si Ziah saka ginulo ang buhok ni Kuya.
Akala ko ba nahihiya ang babaeng 'to?
Nagpatuloy ang usapan hanggang sa 'di na namin namalayang maghahapon na. Napasarap sa kamustahan at batihan.
Nang makarating sa condo ko ay agad napakunot ang aking noo nang makitang bukas ito. Matagal na 'kong 'di nakakatira rito pero nakapangalan parin naman sa'kin.
Agad kong hinanda ang baril ko saka dahan-dahang pumasok. Muntik ko ng mabaril ang taong lumabas sa kusina kung 'di ko lang ito nakilala.
"What the darn hell Kuya Shein, muntik na kitang mapatay." Sigaw ko rito.
"I was about to surprise you." Sabi nito.
"I was so surprise that I almost shoot your head." I said and rolled my eyes. Mahina siyang natawa. Lumapit ito sa'kin at binigay ang isang maliit na box.
"Happy birthday." He said as I opened the box. It's a small earrings.
I smiled sweetly at him. "Thank you kuya." Tipid lang 'tong ngumiti.
"I won't take long. Enjoy the night." Paalam nito and kissed my forehead goodbye.
Umupo ako sa couch doon. Ipipikit na sana ang mata nang marinig ko ang pag ring ng phone ko. Sinagot ko ito ng 'di man lang tinitingnan kung sino ang tumawag.
"My god Saveena Herris, anong oras na, mags-start na ang race ano may balak ka pa bang sumali?" Napatingin ako sa orasan. Sa tinis pa lang ng boses alam ko ng si Josh iyon.
'Di ko na siya sinagot at binaba ang tawag. Kinuha ko ang susi ng kotse ko. My sports car rather.
Pagkarating sa arena ay nagsisigawan na ang mga tao. Naghahanda pa lang naman ang mga player.
"I know many of you is curious for the whereabouts of our queen of race, but tonight? It will be her come back, pero hindi lang 'yon, makikilala na rin natin kung sino nga ba siya, people, ARE. YOU. READY?" Nagsigawan ang mga tao sa sinabi ni Josh.
I drove my car towards the two player na nasa kani-kanila na ring sasakyan.
Nakita ko sa gilid ng aking mga mata na ni-zoom pa ang camera sa aking sasakyan. 'Di ito tinted kaya alam kong nakita nila kung sino ang nasa loob.
Narinig ko pa ang pag 'woah' ng mga manonood.
"Yes everyone, Saveena Victory Herris is also know as our Quin." Everyone shouted as they chanted my name over and over.
Nagsimula narin ang count down. I started my engine when the race started. Nangunguna parin ako at yung dalawang kalaban ay nagbabanggaan pa sa likod. Nakahabol ang isa sa kanila saka tumapat ito sa akin. Tinted ang kotse niya pero naaninag ko itong sumaludo bago mas binilisan ang pagpapatakbo.
Naiinis na 'ko dahil kung saan ko man iliko ang manibela ay hinaharangan niya ako. The fuck.
Nasa labas narin kami ng arena, sinagasaan ko na ang likod ng kotse niya pero ang tangina matibay parin.
Nakikita ko na ang finish line. Uunahan ko na sana siya nang bigla niyang iliko ang kanyang kotse kaya nabangga ko ang kanang bahagi nito. Napatigil ang paghiyawan pati narin ang pagpapatakbo ko.
'Di pa naman umaabot sa finish line. Lumabas ako sa aking sasakyan at lumapit sa kalaban. I knocked on his door.
"You darn, lumabas ka diyan. Nasisiraan kana ata ng utak, idadamay mo pa 'ko sa pagpapakakamatay mo." Napatigil ako sa pagsigaw ng unti-unti nitong binaba ang bintana ng kaniyang kotse.
"Carter." I said.
Lumabas ito sa kanyang sasakyan. Saka mabilis akong isinandal doon. 'Di ako makagalaw. Napakabilis ng tibok ng puso ko. It didn't change a bit anyway, I'm still fucking in love with this man.
Napaawang ang aking labi ng sunggaban ako nito ng halik. I heard the people around us say 'woah' but I care less. I closed my eyes and wrapped my arms on his nape and responded to his kissed. I miss this.
Hinihingal pa kami nang maghiwalay sa halikang iyon.
"That is your punishment for leaving me again." He said.
"I'm sorry." 'Yon lang ang nasabi ko sa bawat araw na inensayo ko na ang sasabihin.
"I'll tie you on me now, making sure you can't leave me again and again." Napakunot ang aking noo sa sinabi niya.
Napanganga ako ng unti-unti itong lumuhod sa aking harapan.
"One answer Ash, only one. Will you marry me?"
The End