Sevgili günlük,
Bugün henüz yerleşmemiş olan evimdeydim.
Eşyalar da duygularım gibi darmadağındı... Tek fark duygularım daha derin ve dağınıktı, ve ben o derinliğin içinde boğuluyordum.
O geliyor aklıma sürekli...
Sevgi dolu, koyu, derin ve masum gözleri... İpek kadar narin, yumak kadar yumuşak saçları... Pembe ama nasıl bir pembe olan dudakları... O huzur verici tüm dertlerimi unutturan eşsiz sesi... Kasları...
Sadece ona ihtiyacım vardı. Ama elimden bir şey gelmiyordu.
Yakalanıp susuz bir kovaya atılan bir balık gibiydim...
Çırpınıyordum ama hiçbir şey yapamıyordum...