Έκλεισε τα μάτια του ερμητικά . Δεν μπορούσε να διαβάσει άλλο. Τον έπνιγαν οι τύψεις, ο θυμός. Πώς μπόρεσε να χάσει τέτοια πλάσμα μέσα από τα χέρια του; Πώς τόλμησε να την κάνει να κλάψει; Πώς.... Πως το έκανε.
"ανάθεμα!" Ούρλιαξε γεμάτο πόνο και αναποδογύρισε την καρέκλα μπροστά του. Ένιωθε σαν θεριό μέσα σε κλουβί. Ξαναγύρισε το βλέμμα του μέσα στο κουτί. Έβγαλε ένα φάκελο. Τον άδειασε αλλά την ίδια στιγμή ένιωθε πως άδειασε εκείνος. Ήταν ένα δαχτυλίδι. Το δικό της δαχτυλίδι. Ήταν αυτό που της είχε δώσει, μια υπόσχεση. Μέσα υπήρχε ένα ακόμη γράμμα το άρπαξε και προσπάθησε να το διαβάσει, αλλά τα θολωμένα από δάκρυα μάτια του δεν τον άφησε να καταλάβει πολλά. Ξαναπροσπάθησε. Αυτήν την φορά τα κατάφερε.
Ο χρόνος σου τελείωσε Μάξιμε!
Χαμένος χρόνος ήταν...
Η ειρωνεία της τον χλεύαζε κατάμουτρα.
Η μορφή της πήρε σάρκα και οστά μπροστά του. Θαρρείς πως ήταν στα αλήθεια εκεί. Την έβλεπε να τον κοίτα με ένα χαμόγελο. Ένα χαμόγελο γεμάτο υποσχέσεις έρωτα και πάθους. Πόσο λάθος είχε κάνει τότε! Την υποτίμησε. Σκέφτηκε ότι δεν θα μάθαινε ποτέ την αλήθεια. Πόσο λάθος!
Έδιωξε τις σκέψεις από το μυαλό του. κοίταξε το γράμμα. Δεν είχε τίποτε άλλο να του πει; Τίποτε απολύτως; Ούτε μια λέξη; Ούτε κάτι; Ούτε ένα.. ούτε μια... ούτε.... Έσκισε το γράμμα δεν ήθελε να το βλέπει άλλο ποια.
Τα πόδια του δεν τον κρατούσαν άλλο. Κύλησε στον τοίχο απελπισμένος. Δεν μπορούσε να το χωρέσει ο νους του. Πώς μπόρεσε να την κοροϊδέψει έτσι. Πώς μπόρεσε να πει ψέματα στον πρύτανη πως εκείνη τον αποπλάνησε, εννοώ... εννοώ εκείνος την πλησίασε από την αρχή. Κατέστρεψε την ζωή της. Η δικιά του καταστράφηκε από την στιγμή που είπε όλα αυτά τα ψέματα. Αν μπορούσε να γυρίσει το χρόνο πίσω. Αν μπορούσε...
ΕΠΠΠΠΠ γειά σας βρε; Τι κάνετε; Πάντα καλά 😂 λοιπόν.... Μάθαμε τι έκανε την Φαίδρα να φύγει. Πολύ βαρύ κατά την γνώμη μου. Πείτε μου τις γνώμες σας. Τα λέμε στο επόμενο ♥️😊(εν τω μεταξύ νιώθω σαν αυτά τα πεντάχρονα στο YouTube που λένε "κάντε εγγραφή στο κανάλι μου, για να βλέπετε περισσότερα βίντεο από εμένα"😂)