အချိန်တွေကိုရက်စား ရက်တွေကိုလစားနဲ့ အခုဆိုဂျောင်ကုတစ်ယောက်အိပ်နေ
တာ ၃လတောင်ကျော်ခဲ့ပြီ ထယ်ယောင်းကတော့ နေ့တိုင်းဂျောင်ကုဆီလာတယ်
တစ်ယောက်ထဲစကားတွေပြောပြ တစ်ခါတစ်လေငိုနေဂျောင်ကု
ဆံပင်တွေ လက်သည်းခြေသည်းတွေကောလာလာညှပ်ပေးတယ်
အခုဆိုရင် ထယ်ယောင်း ဂျောင်ကုကိုချစ်နေပြီလေ သူချစ်ကြောင်းကိုလည်းခနခနလာလာပြောတယ်ခုလည်း
"ဂျောင်ကုရေ ဒီနေ့လည်း ငါတစ်ယောက်ထဲစကားပြောရမာလားကွယ်မင်းနဲ့
နစ်ယောက်ပြောချင်တယ်လေအမြဲငါတစ်ယောက်ထဲဘဲပြောနေရမာလား
ဟာမင်းလက်သည်းတွေရှည်နေပြီ ဒီနေ့ညှပ်ပေးရမာမလား "
ထယ်ယောင်းေဂျာင်ကုလက်သည်းလေးတွေညှပ်ပေးနေရင်းနဲ့ စကားဆက်ပြောနေတယ်
''ဂျောင်ကုရေ မင်းကသာ အိပ်နေတယ် ငါကပူပန်နေတယ် ငါကိုချစ်ရင်ထပါတော့နော် ငါလည်းမင်းကိုချစ်တယ်လေကွယ်
ငါတို့တူတူနေကျမယ်လေ တစ်သက်လုံး မင်းအိပ်နေတာ၃လတောင်ကျော်ပြီ
ဒါဒါလည်း ငါ့အမှားမကင်းပါဘူး မင်းအပြင်ဒဏ်ရာတွေတောင်ပျောက်ပါပြီ
ဘာလို့ခုထိမထသေးတာလား အရူးကြီးရဲ့ ယုန်ဆိုးကြီး ငါမင်းကိုချစ်တယ် ''
ထယ်ယောင်း ဂျောင်ကုရဲ့ နဖူးလေးကိုဖွဖွလေးနမ်းလိုက်တယ်
"မြန်မြန်ထပါတော့နော် ဂျွန် "
ဒီလိုနဲ့တစ်နေ့လုံးကုန်သွားပြန်ပြီ ထယ်ယောင်းကတော့ဆေးရုံမာဘဲအိပ်ဖြစ်သည်
နောက်နေ့မနက်တော့
"ထယ်ယောင်း မနေ့ညကဒီမာဘဲအိပ်လိုက်တာလား"
"ဟုတ်ဟျောင်း "
"သွားသွား မျက်နာသွားသစ် ပြီးရင်ဟျောင်းမနက်စာဝယ်လာတယ်''
''ဟုတ်''
ထယ်ယောင်းလည်းမျက်နာသစ်ပြီးပြန်လာပြန်လာတော့
"ဟျောင်းဘာတွေဝယ်လာတာလဲ "
"မင်းကြိုက်တဲ့ကင်မ်ချီထမင်းကြော် ပြီးတော့ကိုလာ ကြက်ကြော် ထမင်းလိပ်"
"ဟုတ် "
ထယ်ယောင်းလည်း ကင်မ်ချီထမင်းကြော်စားကြည့်တော့
"ဟူး ဂျောင်ကုကြော်ပေးတဲ့လောက်တော်မကောင်းဘူး"
"အော် ထယ်ယောင်းရယ် "
"ဟျောင်းရေ ဂျောင်ကုက လည်း ဘာလို့သတိမရသေးတာလဲ"
"သတိရလာမာပါကွာဖြေးဖြေးပေါ့ "
"ဒါနဲ့suga hyungရော"
"သူ့ကောင်လေးနဲ့ ဘယ်သွားမယ်ဆိုလားဘဲ"
"သူ့ကောင်လေးကဘယ်သူလဲ "
"Park jiminဆိုလားဘဲ"
"အော် park jimin တဲ့လား ဟမ် ဂျီမင်"
"ထယ်ယောင်းသိလို့လား "
"အင်း ကျောင်းမာ စာအမြဲလုပ်နေတဲ့ပုသေးသေးလည်း လိုက်ပါတယ် နစ်ယောက်လုံးသေးသေးလေးအတွဲ "
"ဟားဟား ထယ်ယောင်းရာ ပြောတတ်ပါ့ "
"ဂျောင်ကု ရယ် မြန်မြန်သတိရလာပါတော့နော်"
ထယ်ယောင်းဂျောင်ကုလက်လေးကို ကိုင်ပြိးပြောနေတယ်
အဲ့ချိန် ဂျောင်ကု လက်ချောင်းလေးတွေလှုပ်လာတယ်
"ဟမ် ဟိုဆော့ဟျောင်း ဂျောင်ကု လက်ချောင်းေ၊တွလှုပ်လာတယ်"
"ဟုတ်လို့လား"
"ဒီမာကြည့် "
ဟုတ်ပါတယ် ဂျောင်ကုလက်ချောင်းလေးတွေလှုပ်လာတယ် ပြီးတော့နှုတ်ခမ်းတစ်ဖြည်းဟလာတယ် မျက်လုံးလည်းဖြေးဖြေ့းခြင်းပွင့်လာတယ်
"ဂျောင်ကု မင်းသတိရလာပြီနော် "
"ရေ ရေ ရေ ဆာတယ် "
ဟုတ်တာပေါ့၃လကျော်နည်းပါး ရေမှမသောက်ရတာ
ထယ်ယောင်းအမြန် ရေတစ်ခွက်ယူပြီး ဂွမ်းလုံးလေးလုံးပြီးရေထဲစိမ်ပြီးတော့
ဂျောင်ကုနှုတ်ခမ်းထဲနည်းနည်းခြင်းဆီထည့်ပေးေနတယ် အစာလည်းမရှိရေလည်းမသောက်တာကြာတော့
တစ်ခါတည်းရေကိုအများကြိးတိုက်လို့မရပါဘူး နည်းနည်းခြင်းတိုက်ရတာပါ
"ဟိုဆော့ဟျောင်း ဆရာဝန်သွားခေါ်လေ "
"ဟမ်အော်အေအေ "
"ဂျောင်ကု နာတာကျင်တာ ရှိသေးလား ဗိုက်ဆာလား ခနနေဆရာဝန်မေးပေးမယ်နော် ဘာကျွေးရမလဲဆိုတာ "
"မင်းက ဘယ်သူလဲ? "
"ဟမ် ဂျောင်ကု ငါ ငါထယ်ယောင်းလေ"
"ဟင့်အင်း ငါမင်းကိုမသိဘူး ပြီးတော့ ငါကကောဘယ်သူလဲ"
"ဟမ် "
ထယ်ယောင်းနွေခေါင်ခေါင်မှာမိုးခြုန်းပြစ်ချခံလိုက်ရသလိုခံစားရတယ်
သူ့ကိုမသိဘူးတဲ့လား ဂျောင်ကု အတိတ်မေ့သွားတာလား
"လူနာရှင်နည်းနည်းလောက်ဖယ်ပေးပါ ကျွန်တော်တို့လူနာစစ်ဆေးမလို့ပါ ''
"အော် ဟုတ်ဟုတ် "
ထယ်ယောင်းပါးပြင်ထက် မျက်ရည် ကျလာခဲ့တယ်
"ထယ်ယောင်း ဘာလို့ငိုနေတာလဲ ''
"ဟိုဆော့ဟျောင်း ဂျောင်ကုက ငါ့ကိုဘယ် ဘယ်သူလဲတဲ့"
"ဟမ် "
"လူနာ နေရတာဘယ်လိုနေလဲ နာနေလား"
"ကျွန်တော်ကျောရိုးကြီးကတော့တစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေတယ် "
"အော်အဲ့တာ အချိန်အကြာကြီး လဲနေရလို့ပါအခြားနေရာနာတာရှိလား"
"ရှိတော့မရှိဘူး ဒါနဲ့ ကျွန်တော်ကဘယ်သူလဲ "
"လူနာနာမည်ဂျွန်ဂျောင်ကုလေ မမှတ်မိဘူးလား"
"ဟုတ် မမှတ်မိဘူး ဖြစ်သမျှစဉ်းစားရင် ခေါင်းတွေအရမ်းကိုက်လာတယ်"
"အဲ့ဆို မစဉ်းစားပါနဲ့အုနး်နော် သက်တောင့်သက်သာဘဲနေပါနော် "
''အော် ဟုတ်ကဲ့ပါ ''
ဆရာဝန်လည်းထွက်သွားတယ် ထယ်ယောင်းကတော့ ငိုင်နေတယ် ခနနေတော့
"ဟျောင်း ဂျောင်ကုဖို့ လေ ဆန်ပြုတ်ဖြစ်ဖြစ်သွားဝယ်ပေးပါလား''
"အေအေ ငါသွားဝယ်လိုက်မယ် "
"ဟုတ် "
"ထယ်ယောင်းလည်း ဂျောင်ကုဘေးနားက ခုံမာထိုင်နေတယ်
ဂျောင်ကုကလည်းကုတင်ပေါ်မာထိုင်နေတယ် "
"ဒါနဲ့ မင်းကဘယ်သူလဲ ငါနဲ့သိတာလား "
"အင် သိတာပေါ့"
"မင်းနာမည်က ပြီးတော့ ငါ့တို့ကဘယ်လိုသိတာလဲ "
"ငါ့နာမည်က ကင်မ်ထယ်ယောင်း မင်းနဲ့ငါနဲ့ကငယ်ငယ်လေးကတည်းကသူငယ်ချင်းတွေ
ပြီးတော့ ..."
"ပြီးတော့ဘာဖြစ်လဲ "
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး မင်းမိဘနဲ့ငါမိဘတွေဆုံးသွားကတည်းက
ငါတို့ကတူတူနေလာတာပေါ့"
"အော် "
ထယ်ယောင်း ဆက်မပြောဖြစ်ဘဲစိတ်ထဲမာပြောလိုက်သည်က "မင်းကငါ့ကိုချစ်သလိုငါလည်းမင်းကိုချစ်နေပြီလေ ဒါမဲ့မင်းအတိတ်မေ့သွားတော့
ငါ့ကိုမချစ်တော့ဘူးပေါ့ ဂျောင်ကု "
"ထယ်ယောင်း"
"ထယ်ယောင်း ရေ "
"ကင်မ်ထယ်ယောင်း??"
"ဟမ် အော်အေအေ "
"ဘာတွေတွေးနေလို့ မကြားတာလဲ "
"ဟမ် ဘာမှမဟုပါဘူး ဘာပြောမလို့လဲ"
"ငါဘယ်လိုဖြစ်လို့ခုလိုဆေးရုံရောက်နေတာလဲ ပြီးတော့ငါမေ့နေတာ
ဘယ်နရက်ရှိပြီလဲ"
"မင်းမေ့နေတာ၃လကျော်ပြီ ဆေးရုံရောက်တာတော့ ငါ့ ငါ့အပြစ်လဲပါပါတယ်
ငါ့ကိုခွင့်လွှတ်ပါ ငါငါ မင်းကို အထင်လွဲခဲ့မိတယ်"
"ဟမ် ဘယ်လို "
"ငါမင်းကိုအထင်လွဲမိတယ် အဲ့တော့ငါမင်းကိုထားခဲ့တာ အဲ့မာ မင်းကိုမကျေနပ်တဲ့မင်ဟန်တို့က ထိုးရိုက်လွတ်ပြီး ချောင်းထဲပြစ်ချခဲ့တာ
ဟိုဆော့ဟျောင်းက ပြန်ရှာလို့တွေ့ရတာ ငါ့အပြစ်ပါကွာ ငါ့ကိုခွင့်လွှတ်ပါ
ငါမင်းကိုမယုံခဲ့လို့ဖြစ်ရတာ"
"အေးပါ မင်းအထင်လွဲတာလည်း အကြောင်းကြောင်းရှိမာပါ ငါခွင့်လွှတ်ပါတယ်"
"အင်းပါ ကျေးဇူးပါ "
"ထယ်ယောင်း ငါမျက်နာသစ် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ချင်တယ် ''
"အေ ငါလုပ်ပေးမယ်လေ ေြဖးဖြေးထ "
ထယ်ယောင်းလည်း ဂျောင်ကုကိုတွဲပြီး ရေချိုးခန်းထဲေခါ်သွား သန့်ရှင်းရေးတွေလုပ်ထွက်လာတော့ ဟိုဆော့လည်း ဆန်ပြုတ်ပါလာ
စားသောက်ပြီး ဆရာဝန်ပြန်လာတော့ မနက်ဖြန်ဆို ဆေးရုံဆင်းလို့ရပြီတဲ့
ဒီညတော့ ထယ်ယောင်းလည်း အိမ်မာ သန့်ရှင်းရေးတွေလုပ်ဖို့အိမ်ပြန်သွားတယ်
ဆေးရုံမာ ဂျောင်ကုတစ်ယောက်ထဲပေါ့ နက်ဖြန်မနက်စောစောမှထယ်ယောင်းတို့
ကလာခေါ်မာဆိုတော့
ဂျောင်ကု တစ်ယောက်ည၈နာရီလောက်ရှိနေပြီ မအိပ်ချင်သေးဘူး
ဘေးပတ်လည်ကြည့်တော့ စားပွဲပေါ်မာ စာအုပ်ခရမ်းရောင်လေး
ပျင်းတာနဲ့ ဖတ်ကြည့်လိုက်တယ်
"ဟင် Jeon Jungkook's Dairyတဲ့လား
ဒါဆို ငါ့ဟာပေါ့ ငါဘာတွေရေးထားလဲ ဖတ်ကြည့်မှ
ဟမ် အောက်ဘက်မှာ Kim Taehyung's
ဟင် ဘာသဘောလဲ "
ဂျောင်ကုလည်း စာရွက်တွေလန်ရင်းနဲ့ အကုန်ဖတ်ပြီးသွားတယ်
"ဟင် အဲ့ဆို ငါထယ်ယောင်းကိုချစ်နေတာပေါ့အော် အတိတ်မေ့သွားလဲချစ်နေသေးတာဘဲနော်
အဲ့ကြောင့်မနက်က ငါ့နှလုံးခုန်သံတွေမြန်နေတာကို သူ့ကိုကြည့်ရင်းနဲ့
ဂျောင်ကုရေ မင်းတော့မနိုင်ဘူးကွယ် ဟင် ဒါဆို ထယ်ယောင်းဘက်ကကောငါ့ကို
ဟူး ငါအရင်အကြောင်းတွေစဉ်းစားကြည့်ရမယ် တော်ပြီအိပ်တော့မယ်"
ဂျောင်ကုလည်း အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည် ဒါမဲ့ သူအိမ်မက်ထဲတော့ အတိတ်ဆီသို့
Next part will final ❣️
Victory TK🖤
I believe in Taekook 🐰🐯💜💚
Taekooker 💚💜
Zaw gyi code
အခ်ိန္ေတြကိုရက္စား ရက္ေတြကိုလစားနဲ႕ အခုဆိုေဂ်ာင္ကုတစ္ေယာက္အိပ္ေန
တာ ၃လေတာင္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ ထယ္ေယာင္းကေတာ့ ေန႕တိုင္းေဂ်ာင္ကုဆီလာတယ္
တစ္ေယာက္ထဲစကားေတြေျပာျပ တစ္ခါတစ္ေလငိုေနေဂ်ာင္ကု
ဆံပင္ေတြ လက္သည္းေျခသည္းေတြေကာလာလာညွပ္ေပးတယ္
အခုဆိုရင္ ထယ္ေယာင္း ေဂ်ာင္ကုကိုခ်စ္ေနၿပီေလ သူခ်စ္ေၾကာင္းကိုလည္းခနခနလာလာေျပာတယ္ခုလည္း
"ေဂ်ာင္ကုေရ ဒီေန႕လည္း ငါတစ္ေယာက္ထဲစကားေျပာရမာလားကြယ္မင္းနဲ႕
နစ္ေယာက္ေျပာခ်င္တယ္ေလအၿမဲငါတစ္ေယာက္ထဲဘဲေျပာေနရမာလား
ဟာမင္းလက္သည္းေတြရွည္ေနၿပီ ဒီေန႕ညွပ္ေပးရမာမလား "
ထယ္ေယာင္းေဂ်ာင္ကုလက္သည္းေလးေတြညွပ္ေပးေနရင္းနဲ႕ စကားဆက္ေျပာေနတယ္
''ေဂ်ာင္ကုေရ မင္းကသာ အိပ္ေနတယ္ ငါကပူပန္ေနတယ္ ငါကိုခ်စ္ရင္ထပါေတာ့ေနာ္ ငါလည္းမင္းကိုခ်စ္တယ္ေလကြယ္
ငါတို႔တူတူေနက်မယ္ေလ တစ္သက္လုံး မင္းအိပ္ေနတာ၃လေတာင္ေက်ာ္ၿပီ
ဒါဒါလည္း ငါ့အမွားမကင္းပါဘူး မင္းအျပင္ဒဏ္ရာေတြေတာင္ေပ်ာက္ပါၿပီ
ဘာလို႔ခုထိမထေသးတာလား အ႐ူးႀကီးရဲ႕ ယုန္ဆိုးႀကီး ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္ ''
ထယ္ေယာင္း ေဂ်ာင္ကုရဲ႕ နဖူးေလးကိုဖြဖြေလးနမ္းလိုက္တယ္
"ျမန္ျမန္ထပါေတာ့ေနာ္ ဂြၽန္ "
ဒီလိုနဲ႕တစ္ေန႕လုံးကုန္သြားျပန္ၿပီ ထယ္ေယာင္းကေတာ့ေဆး႐ုံမာဘဲအိပ္ျဖစ္သည္
ေနာက္ေန႕မနက္ေတာ့
"ထယ္ေယာင္း မေန႕ညကဒီမာဘဲအိပ္လိုက္တာလား"
"ဟုတ္ေဟ်ာင္း "
"သြားသြား မ်က္နာသြားသစ္ ၿပီးရင္ေဟ်ာင္းမနက္စာဝယ္လာတယ္''
''ဟုတ္''
ထယ္ေယာင္းလည္းမ်က္နာသစ္ၿပီးျပန္လာျပန္လာေတာ့
"ေဟ်ာင္းဘာေတြဝယ္လာတာလဲ "
"မင္းႀကိဳက္တဲ့ကင္မ္ခ်ီထမင္းေၾကာ္ ၿပီးေတာ့ကိုလာ ၾကက္ေၾကာ္ ထမင္းလိပ္"
"ဟုတ္ "
ထယ္ေယာင္းလည္း ကင္မ္ခ်ီထမင္းေၾကာ္စားၾကည့္ေတာ့
"ဟူး ေဂ်ာင္ကုေၾကာ္ေပးတဲ့ေလာက္ေတာ္မေကာင္းဘူး"
"ေအာ္ ထယ္ေယာင္းရယ္ "
"ေဟ်ာင္းေရ ေဂ်ာင္ကုက လည္း ဘာလို႔သတိမရေသးတာလဲ"
"သတိရလာမာပါကြာေျဖးေျဖးေပါ့ "
"ဒါနဲ႕suga hyungေရာ"
"သူ႕ေကာင္ေလးနဲ႕ ဘယ္သြားမယ္ဆိုလားဘဲ"
"သူ႕ေကာင္ေလးကဘယ္သူလဲ "
"Park jiminဆိုလားဘဲ"
"ေအာ္ park jimin တဲ့လား ဟမ္ ဂ်ီမင္"
"ထယ္ေယာင္းသိလို႔လား "
"အင္း ေက်ာင္းမာ စာအၿမဲလုပ္ေနတဲ့ပုေသးေသးလည္း လိုက္ပါတယ္ နစ္ေယာက္လုံးေသးေသးေလးအတြဲ "
"ဟားဟား ထယ္ေယာင္းရာ ေျပာတတ္ပါ့ "
"ေဂ်ာင္ကု ရယ္ ျမန္ျမန္သတိရလာပါေတာ့ေနာ္"
ထယ္ေယာင္းေဂ်ာင္ကုလက္ေလးကို ကိုင္ၿပိးေျပာေနတယ္
အဲ့ခ်ိန္ ေဂ်ာင္ကု လက္ေခ်ာင္းေလးေတြလႈပ္လာတယ္
"ဟမ္ ဟိုေဆာ့ေဟ်ာင္း ေဂ်ာင္ကု လက္ေခ်ာင္းေ၊တြလႈပ္လာတယ္"
"ဟုတ္လို႔လား"
"ဒီမာၾကည့္ "
ဟုတ္ပါတယ္ ေဂ်ာင္ကုလက္ေခ်ာင္းေလးေတြလႈပ္လာတယ္ ၿပီးေတာ့ႏႈတ္ခမ္းတစ္ျဖည္းဟလာတယ္ မ်က္လုံးလည္းေျဖးေျဖ့းျခင္းပြင့္လာတယ္
"ေဂ်ာင္ကု မင္းသတိရလာၿပီေနာ္ "
"ေရ ေရ ေရ ဆာတယ္ "
ဟုတ္တာေပါ့၃လေက်ာ္နည္းပါး ေရမွမေသာက္ရတာ
ထယ္ေယာင္းအျမန္ ေရတစ္ခြက္ယူၿပီး ဂြမ္းလုံးေလးလုံးၿပီးေရထဲစိမ္ၿပီးေတာ့
ေဂ်ာင္ကုႏႈတ္ခမ္းထဲနည္းနည္းျခင္းဆီထည့္ေပးေနတယ္ အစာလည္းမရွိေရလည္းမေသာက္တာၾကာေတာ့
တစ္ခါတည္းေရကိုအမ်ားႀကိးတိုက္လို႔မရပါဘူး နည္းနည္းျခင္းတိုက္ရတာပါ
"ဟိုေဆာ့ေဟ်ာင္း ဆရာဝန္သြားေခၚေလ "
"ဟမ္ေအာ္ေအေအ "
"ေဂ်ာင္ကု နာတာက်င္တာ ရွိေသးလား ဗိုက္ဆာလား ခနေနဆရာဝန္ေမးေပးမယ္ေနာ္ ဘာေကြၽးရမလဲဆိုတာ "
"မင္းက ဘယ္သူလဲ? "
"ဟမ္ ေဂ်ာင္ကု ငါ ငါထယ္ေယာင္းေလ"
"ဟင့္အင္း ငါမင္းကိုမသိဘူး ၿပီးေတာ့ ငါကေကာဘယ္သူလဲ"
"ဟမ္ "
ထယ္ေယာင္းႏြေေခါင္ေခါင္မွာမိုးျခဳန္းျပစ္ခ်ခံလိုက္ရသလိုခံစားရတယ္
သူ႕ကိုမသိဘူးတဲ့လား ေဂ်ာင္ကု အတိတ္ေမ့သြားတာလား
"လူနာရွင္နည္းနည္းေလာက္ဖယ္ေပးပါ ကြၽန္ေတာ္တို႔လူနာစစ္ေဆးမလို႔ပါ ''
"ေအာ္ ဟုတ္ဟုတ္ "
ထယ္ေယာင္းပါးျပင္ထက္ မ်က္ရည္ က်လာခဲ့တယ္
"ထယ္ေယာင္း ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ ''
"ဟိုေဆာ့ေဟ်ာင္း ေဂ်ာင္ကုက ငါ့ကိုဘယ္ ဘယ္သူလဲတဲ့"
"ဟမ္ "
"လူနာ ေနရတာဘယ္လိုေနလဲ နာေနလား"
"ကြၽန္ေတာ္ေက်ာရိုးႀကီးကေတာ့တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနတယ္ "
"ေအာ္အဲ့တာ အခ်ိန္အၾကာႀကီး လဲေနရလို႔ပါအျခားေနရာနာတာရွိလား"
"ရွိေတာ့မရွိဘူး ဒါနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ကဘယ္သူလဲ "
"လူနာနာမည္ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုေလ မမွတ္မိဘူးလား"
"ဟုတ္ မမွတ္မိဘူး ျဖစ္သမွ်စဥ္းစားရင္ ေခါင္းေတြအရမ္းကိုက္လာတယ္"
"အဲ့ဆို မစဥ္းစားပါနဲ႕အုနး္ေနာ္ သက္ေတာင့္သက္သာဘဲေနပါေနာ္ "
''ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ပါ ''
ဆရာဝန္လည္းထြက္သြားတယ္ ထယ္ေယာင္းကေတာ့ ငိုင္ေနတယ္ ခနေနေတာ့
"ေဟ်ာင္း ေဂ်ာင္ကုဖို႔ ေလ ဆန္ျပဳတ္ျဖစ္ျဖစ္သြားဝယ္ေပးပါလား''
"ေအေအ ငါသြားဝယ္လိုက္မယ္ "
"ဟုတ္ "
"ထယ္ေယာင္းလည္း ေဂ်ာင္ကုေဘးနားက ခုံမာထိုင္ေနတယ္
ေဂ်ာင္ကုကလည္းကုတင္ေပၚမာထိုင္ေနတယ္ "
"ဒါနဲ႕ မင္းကဘယ္သူလဲ ငါနဲ႕သိတာလား "
"အင္ သိတာေပါ့"
"မင္းနာမည္က ၿပီးေတာ့ ငါ့တို႔ကဘယ္လိုသိတာလဲ "
"ငါ့နာမည္က ကင္မ္ထယ္ေယာင္း မင္းနဲ႕ငါနဲ႕ကငယ္ငယ္ေလးကတည္းကသူငယ္ခ်င္းေတြ
ၿပီးေတာ့ ..."
"ၿပီးေတာ့ဘာျဖစ္လဲ "
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး မင္းမိဘနဲ႕ငါမိဘေတြဆုံးသြားကတည္းက
ငါတို႔ကတူတူေနလာတာေပါ့"
"ေအာ္ "
ထယ္ေယာင္း ဆက္မေျပာျဖစ္ဘဲစိတ္ထဲမာေျပာလိုက္သည္က "မင္းကငါ့ကိုခ်စ္သလိုငါလည္းမင္းကိုခ်စ္ေနၿပီေလ ဒါမဲ့မင္းအတိတ္ေမ့သြားေတာ့
ငါ့ကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူးေပါ့ ေဂ်ာင္ကု "
"ထယ္ေယာင္း"
"ထယ္ေယာင္း ေရ "
"ကင္မ္ထယ္ေယာင္း??"
"ဟမ္ ေအာ္ေအေအ "
"ဘာေတြေတြးေနလို႔ မၾကားတာလဲ "
"ဟမ္ ဘာမွမဟုပါဘူး ဘာေျပာမလို႔လဲ"
"ငါဘယ္လိုျဖစ္လို႔ခုလိုေဆး႐ုံေရာက္ေနတာလဲ ၿပီးေတာ့ငါေမ့ေနတာ
ဘယ္နရက္ရွိၿပီလဲ"
"မင္းေမ့ေနတာ၃လေက်ာ္ၿပီ ေဆး႐ုံေရာက္တာေတာ့ ငါ့ ငါ့အျပစ္လဲပါပါတယ္
ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ပါ ငါငါ မင္းကို အထင္လြဲခဲ့မိတယ္"
"ဟမ္ ဘယ္လို "
"ငါမင္းကိုအထင္လြဲမိတယ္ အဲ့ေတာ့ငါမင္းကိုထားခဲ့တာ အဲ့မာ မင္းကိုမေက်နပ္တဲ့မင္ဟန္တို႔က ထိုးရိုက္လြတ္ၿပီး ေခ်ာင္းထဲျပစ္ခ်ခဲ့တာ
ဟိုေဆာ့ေဟ်ာင္းက ျပန္ရွာလို႔ေတြ႕ရတာ ငါ့အျပစ္ပါကြာ ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ပါ
ငါမင္းကိုမယုံခဲ့လို႔ျဖစ္ရတာ"
"ေအးပါ မင္းအထင္လြဲတာလည္း အေၾကာင္းေၾကာင္းရွိမာပါ ငါခြင့္လႊတ္ပါတယ္"
"အင္းပါ ေက်းဇူးပါ "
"ထယ္ေယာင္း ငါမ်က္နာသစ္ သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ခ်င္တယ္ ''
"ေအ ငါလုပ္ေပးမယ္ေလ ေျဖးေျဖးထ "
ထယ္ေယာင္းလည္း ေဂ်ာင္ကုကိုတြဲၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲေခၚသြား သန႔္ရွင္းေရးေတြလုပ္ထြက္လာေတာ့ ဟိုေဆာ့လည္း ဆန္ျပဳတ္ပါလာ
စားေသာက္ၿပီး ဆရာဝန္ျပန္လာေတာ့ မနက္ျဖန္ဆို ေဆး႐ုံဆင္းလို႔ရၿပီတဲ့
ဒီညေတာ့ ထယ္ေယာင္းလည္း အိမ္မာ သန႔္ရွင္းေရးေတြလုပ္ဖို႔အိမ္ျပန္သြားတယ္
ေဆး႐ုံမာ ေဂ်ာင္ကုတစ္ေယာက္ထဲေပါ့ နက္ျဖန္မနက္ေစာေစာမွထယ္ေယာင္းတို႔
ကလာေခၚမာဆိုေတာ့
ေဂ်ာင္ကု တစ္ေယာက္ည၈နာရီေလာက္ရွိေနၿပီ မအိပ္ခ်င္ေသးဘူး
ေဘးပတ္လည္ၾကည့္ေတာ့ စားပြဲေပၚမာ စာအုပ္ခရမ္းေရာင္ေလး
ပ်င္းတာနဲ႕ ဖတ္ၾကည့္လိုက္တယ္
"ဟင္ Jeon Jungkook's Dairyတဲ့လား
ဒါဆို ငါ့ဟာေပါ့ ငါဘာေတြေရးထားလဲ ဖတ္ၾကည့္မွ
ဟမ္ ေအာက္ဘက္မွာ Kim Taehyung's
ဟင္ ဘာသေဘာလဲ "
ေဂ်ာင္ကုလည္း စာ႐ြက္ေတြလန္ရင္းနဲ႕ အကုန္ဖတ္ၿပီးသြားတယ္
"ဟင္ အဲ့ဆို ငါထယ္ေယာင္းကိုခ်စ္ေနတာေပါ့ေအာ္ အတိတ္ေမ့သြားလဲခ်စ္ေနေသးတာဘဲေနာ္
အဲ့ေၾကာင့္မနက္က ငါ့ႏွလုံးခုန္သံေတြျမန္ေနတာကို သူ႕ကိုၾကည့္ရင္းနဲ႕
ေဂ်ာင္ကုေရ မင္းေတာ့မနိုင္ဘူးကြယ္ ဟင္ ဒါဆို ထယ္ေယာင္းဘက္ကေကာငါ့ကို
ဟူး ငါအရင္အေၾကာင္းေတြစဥ္းစားၾကည့္ရမယ္ ေတာ္ၿပီအိပ္ေတာ့မယ္"
ေဂ်ာင္ကုလည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္ ဒါမဲ့ သူအိမ္မက္ထဲေတာ့ အတိတ္ဆီသို႔
Next part will final ❣️
Victory TK🖤
I believe in Taekook 🐰🐯💜💚
Taekooker 💚💜