"Onur benim de ayaklarım var çok şükür. Hani yürüyebiliyorum Elhamdülillah."
"Biliyorum."
"E o zaman?"
Uyandığım zaman aşağı inmek için merdivenlere geldiğimde Onur kucağına almıştı ve şimdi de merdivenin son basamaklarındaydık.
"Bir şey yok güzelim ama oldu da Allah korusun ayağın takıldı. Önlem almak lazım."
Salona girdiğimizde koltuğa bıraktı beni.
"Mutfağa gitseydik kahvaltı hazırlayacaktım."
Ayaklandığımda omuzlarımdan tutup geri oturttu.
"Buradan kalkmıyorsun Vişne tamam mı? Güzelce ben hazırlıyorum kahvaltıyı sen de ayaklarını uzatıyorsun. Kahvaltıdan sonra da birlikte doktora gidiyoruz."
Başımı salladığımda koltuğa yaslandım.
Elimi karnıma koyduğumda gülümsedim. 4. ayımıza girmiştik. Ve bugün de cinsiyetini öğrenecektik.
Onur bu 4 ay içinde aynı bu şekildeydi. Zaman zaman elimi hiçbir şeye değdirmeme izin vermediğinde ona kızıyordum ama çoğunlukla ona bakıp gülümsüyordum.
"Vişne yeşil çay mı? Normal çay mı?"
"Yeşil çay."
Yarım saatin ardından güzel kokular gelmeye başladı. Biraz sonra da masa hazırdı.
Güzel bir kahvaltının sonunda masayı toplayıp hazırlanmıştık ve yola koyulmuştuk.
🍒🍒🍒
"Eveet. Bakalım bakalım."
Görüntülere baktığımda doktor hanım da cinsiyetini görmeye çalışıyordu.
"Heh. İşte gördüm. Bebeğimiz kız olacak."
Onur'a döndüğümde gözlerinin dolduğuna şahit oldum.
Kızımız olacaktı.
Görüntüleri verip gerekli uyarılarda bulunduktan sonra odadan çıkmıştık.
Arabaya bindiğimizde Onur bana döndü.
"Vişne. Sarılabilir miyim?"
"Tabi ki."
Sıkıca sarıldığında konuştu.
"Canın acıyor mu geri çekilebilirim."
"Hayır iyiyim."
Ben de kollarımı ona sardığımda bir süre sonra omuzları sarsılmaya başladı.
"Onur? Ne oldu neden ağlıyorsun?"
"Kızımız olacakmış Vişnem. Küçük, aynı senin gibi bir kız çocuğu."
Biraz sonra benden ayrıldığında alnıma minik bir öpücük bıraktı.
"Annemleri arayalım mı?"
Onur'un teklifi benim de aklımdan geçen şeydi. Telefonumu çıkarıp annemleri aradığımda hoparlöre vermesini istedim.
"Anne hazır mısınız?"
"Evet."
"Tamam. Bizim bir kızımız olacak İnşaAllah."
Bir süre ses gelmedi.
"Sıla. Sıla. Sıla?"
Babamın annemin adını seslenmesini duydum.
"Hı?"
"Sıla hadi cevap verelim sonra şaşırırsın."
Gülmeye başladığımda Onur da gülüyordu.
"He tamam. Kız mı olacak? Allahım böyle bıcır bıcır koşturacak çok tatlı. Rabbim hayırlısıyla kucağınıza almayı nasip etsin kuzum."
Sırayla Demir'i, abimleri ve kızları aradığımda haberi vermiştim. Hepsi çok sevinmişti.
🍒🍒🍒
Yazar anlatımı
"Gel bakalım güzellik."
Arsan kucağına aldığı kızı ve yüzündeki gülümseme ile salonda tur atmaya başladı.
Her kucağına aldığında içi titriyordu. Dokunduğunda kırılacak gibi geliyordu ona ve kıyamıyordu dokunmaya.
Kız evladın babasında yeri bir başkaydı. Baba ve kızının arasındaki bağ da bir başkaydı.
Sırtına hafif hafif vurup gazını çıkarırken bir yandan da konuşuyordu kızıyla.
"Cennet kokulum."
"Babababa."
Arsan duyduğu gülücük ile harmanlı kelimeyi duyduğunda gülümsedi. Koltuğa oturup kızını kendisine bakacak şekilde ayarladıktan sonra kahve gözleri ile buluştu babasının gözleri.
"Baba mı dedin babacığım?"
Sare, gözlerini büyütüp babasına şaşkın şaşkın bakarken hıçkırık tuttu onu.
"Yerim ben seni ama."
Arsan kızını göğsüne yatırdığında kokusunu içine çekiyordu. Çok güzel kokuyordu bebekler. Cennet kokar derlerdi.
Mavi, oğlu ile salona geldiğinde eşinin yanına oturdu.
Küçük bebeğin gözleri sonuna kadar açıktı.
Akif gözlerini babasından saçlarını annesinden alırken Sare saçlarını babasından gözlerini annesinden almıştı. Arsan kızının gözlerine baktığında, annesinde gördüğü gökyüzünü görüyordu yine.
🍒🍒🍒
"Üsame gider misin lütfen?"
"Olmaz, hayır."
"Üsame git görmeni istemiyorum. Kapıyı da kapat."
"Yanında olmam lazım çıkmayacağım Aysima."
"Üsame çık, utanıyorum."
"Tamam. Ama kapının hemen arkasındayım haberin olsun."
Kapıyı hızla kapatan Aysima sabahtan beri bulanan midesini boşalttı.
Bir süre sonra elini yüzünü yıkayıp dışarı çıktığında Üsame endişeli gözleri ile bakıyordu eşine. Ne olduğunu anlayamıyordu. Tahmin ettiği bir şey de vardı tabi.
"İyi misin bitanem?"
"İyiyim iyiyim. Bir şeyim yok."
"Hastaneye gidelim içim hiç rahat değil. Solgun görünüyorsun."
"Gerçekten iyiyim canım manitim."
Kolunun altına aldığı eşini salona götürüp oturttu.
"Hâlâ hastaneye gitme taraftarıyım. Gidebiliriz."
"Bitki çayı içince düzelir belki bir deneyelim. Olmadı gideriz. Tamam?"
"Tamam. Sen oturuyorsun. Hatta ben sana bir battaniye getiriyorum. Sonra da çay yapmaya gidiyorum."
Aysima başını salladığında Üsame yatak odasına gidip kalın battaniyelerden birini alıp tekrar eşinin yanına geldi. Üzerine örtüp başına minik bir öpücük bıraktığında mutfağa gidip çayları hazırladı.
5 dakika sonra içeriye elindeki kupa ile gittiğinde birini Aysima'ya verdi ve yanına oturdu.
Çayından aldığı birkaç yudumdan sonra aklındaki soruyu sordu.
"Güzelim?"
"Efendim?"
"Sen. Hamile olabilir misin?"
Aysima'nın da aklından geçen buydu.
Başını Üsame'nin omzuna yasladığında gözleri elindeki kupasındaydı.
"Bilmiyorum. Doktor olmama rağmen emin değilim tam olarak. Yanlış bir şey söyleyip umutlandırmak istemiyorum seni de kendimi de."
Üsame avucunu Aysima'nın yanağına koyduğunda hafifçe okşadı. Ardından konuşmaya başladı.
"Tamam. Şimdi bunu düşünmeyelim. Eğer miden rahatlamazsa hastaneye gideriz ve ne varmış bakarız."
Aysima başını salladığında çayını içmeye devam etti.
🍒🍒🍒
"Ya siz iyisiniz gelmenize gerek yok diyorum ne diye geliyorsunuz hâlâ?"
Elif karşısındaki adama gelmesine gerek olmadığını anlatmaya çalışırken Ayaz ona bakarak sırıtıyordu.
"Merak etmeyin bu sefer teşekkür için geldim."
"Önemli değil işimi yaptım."
"Önemli. Bir hayat kurtardınız. Teşekkür etmem gerekirdi. Ve bunun için geldim."
Elif başını salladığında Ayaz elindeki pembe glayörleri uzattı. Telefonu çaldığında hızla konuştu.
"Bunlar size. Haddim değildir belki ama teşekkür için. Allah'a emanet olun."
Ayaz odadan çıktığında telefonunu açtı. Karagaha çağıran komutanını yola çıkıyor olduğunu söyleyip kapadığında hızlı ve sert adımları ile arabasına ilerledi.
Elif çiçeklere baktığında aralarında gördüğü küçük notu gördü. Eline aldığında zarftan çıkardı ve okudu.
Sabrınızı taşırmış olmamı biraz da olsa özürü olarak kabul edin. Hadsizlik ettiysem özür dilerim.
~Ayaz
Pembe glayör, zarafet demekti. Genç adam bunu bilerek almıştı bu çiçekleri.
Ayaz her ne kadar genç kadın ile uğraşıyor olsa da zarafeti ve nazikliği ile karşılık vermişti son kontrole kadar. Birkaç gün önce haklı olarak biraz sinir yüklemesi gerçekleşmiş olsa da sakin kalmaya çalışmıştı Elif.
🍒🍒🍒
Bir atış daha yaptı Enes.
12'den olmasa da yakın bir yerlere gelmişti.
"Demek kardeşimi seviyorsun."
Enes silahı indirip konuştu.
"Efendim?"
"Anladım diyorum koçum. Esila diyorum."
"Anladım."
"Hadi tekrar."
Poligona gelmişti bu ikili.
Esila'nın abisi olduğunu söyleyen adam, Enes'i poligona davet etmişti.
Enes başta tereddüte düşse de Esila abisini aradığında biraz daha rahatlamıştı. Ne olabilir ki diyerek gelmişti.
Atış yaparken bir yandan da konuşuyorlardı.
"Eee. Ne zamandan beri peki?"
"Siz hatırlamıyor olabilirsiniz belki. Oturduğunuz mahallede eskiden biz de oturuyorduk. Ne zaman başladı bilmiyorum."
Cihan, genç adama ısınmıştı. İyi birine benziyordu.
Belki bir gelecekleri olurdu kim bilir?
_______________________________________
-bölüm sonu
Selamunaleyküüm
Nasılsınız?
Ben iyiyim Elhamdülillah.
Bölümümüz?
Onur ve Vişne? 🍒💚
Mavi ve Arsan? 💙
Bebekleri? 🌸
Üsame ve Aysima? ♥️
Elif ve Ayaz? 💛
Cihan?
Enes?
Multimiz Elif'e gelen çiçeklerden.
Minik bir notum var;
Son bir bölümümüz kaldı finale. Gelecek bölümümüzde ve final bölümümüzde zaman atlamaları olacak. Ve söylemek istediğim diğer bir şey ise şu. Yarın gelecek olan bölüm öğleden sonra bir saatte gelecek İnşaAllah. Final bölümümüz de yarın gece saatlerinde İnşaAllah. Geceleri attığım bölümlerin hatırına böyle bir şey yapmak istedim. Ve şey. Biraz da bencillik yapmış olabilirim geceleri hüzünlenip ağlamak daha kolay gelir bana. Rahatça hüzünlenmek için yani.
Neyse çok uzun konuşmuşum.
Allah'a emanet olun Vişnelerim 🍒♥️
~hüzünlübirokyanus