"Wear your mask, Sweetie."
I chuckled as I slowly shook my head when I heard Archer's endearment. He handed me an ivory half mask, with swarovski crystals around it that's covering my eyes, as well as my nose. Agad ko namang tinanggap iyon at marahang isinuot.
Archer's already wearing his half mask, paired with a black suit.
Lumabas siya ng kotse at umikot sa passenger's seat. He opened the door for me then he offered his hand. Tinanggap ko iyon at marahang lumabas ng kotse. Ikinawit niya ang aking kamay sa kanyang braso at iginiya ako papasok sa hotel kung saan idadaos ang pagtitipon.
Archer leaned on my ear and whispered. "Can't wait to see Devaughne's reaction after seeing you." I just rolled my eyes on him.
I'm wearing a floor length ivory dress with a plunging halter neckline, sleeveless fitted bodice and fully open back. The dress' tightly hugging my body, revealing my curves.
We arrived at the banquet hall. We're welcomed by the elegant decorations. Beige is conquering the whole hall. Walang magaakala na pagtitipon ito ng mga kriminal. The theme's screaming innocence and elegance.
We're wearing masks but I'm sure some can recognize us. Lalo na iyong malapit sa amin. I can recognized them as well. Ilang boss at underboss na rin ang nakasalubong namin ni Archer ngunit wala pang nagtatangkang lumapit sa amin.
Maybe they don't know us. Napangisi ako sa aking naisip. Of course they don't. Ito ang unang pagkakataon na dumalo kami sa mafia gatherings.
I can't help but think that they arranged this for Cosmos. We're a secretive mafia. Walang nakakakila kung sino ang namumuno sa Cosmos, well that was before. Ngayon ay unti-unti nang nalalaman ng iba kung sino ang nasa likod ng Cosmos.
Noong si Don Leonardo ang namumuno ng Cosmos ay madalas itong manguna. Sa henerasyon namin ay ito ang unang pagkakataon na muling nanguna ang Cosmos sa mafia chart. I don't know why but maybe Vynz Devaughne's really a great leader. Kaya naman hindi namin maungusan ang Devaughne. Ito ang unang pagkakataon sa pamumuno ni Mirae.
Nang makita ko ang tauhan namin na nakatayo sa tapat ng isang table ay agad kong natanto na roon ang table namin. He's wearing a crew uniform. Siya ang nagpasok ng aming mga armas. We're not allowed to brought one because it's a truce day but we have no choice. We need this incase something happens.
Dumako ang aking tingin sa lalaki na aming nakasalubong. He's also wearing a mask and suit. I can't clearly see his face because of his mask but he looks familiar. Bahagyang napakunot ang aking noo nang bumalik ito at huminto sa aming harapan.
"You two looks familiar," The man muttered. I can't see his face but I know he's frowning.
"Aziel," Archer slightly tapped the man's shoulder. Kasabay noon ang paglagpas namin sa lalaki. My eyes widened when I realized who that man is. Mirae's ex-boyfriend. 'Yung tinanggihan niya ng kasal dahil ayaw niyang mapahamak ito dahil sa Cosmos.
"What is he doing here?" Namimilog ang mga mata kong bumaling kay Archer nang makalayo kami kay Aziel.
"He's a boss so he's here," Archer muttered in a nonchalant tone.
"What the hell? Anong-- bakit hindi ko alam? I mean-"
"Bellizar." Natigilan ako sa sinambit niya. "Noong nakaraang taon ko lang din nalaman. Hindi sila nanggugulo sa Cosmos kaya hindi natin napagtutuonan ng pansin."
What the fuck? "Hindi alam ni Mirae," I stated. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon niya kapag nalaman niya iyon. Imagine, Aziel's her long time boyfriend. He asked Mirae's hand for marriage but she refused because she doesn't want Aziel to be in danger not knowing that he's the Bellizar's mafia boss. Nasisiguro ko rin na walang alam si Aziel sa kung ano si Mirae.
Nakarating kami sa aming table. Wala pa roon si Mirae at Creed. Si Dasher naman ay hahabol na lang dahil may emergency sa ospital.
Patagong tinangguan ni Archer ang aming tauhan at agad iyon umalis. Marahang hinila ni Arch ang upang nasa tapat niya. Bumungad sa aming ang limang baril na nakapatong doon. Muli niyang ibinalik iyon at ipinaghila ako ng upuan sa tabi ng mga baril.
"Thank you," I muttered.
Matapos ay muli niyang hinila ang upuang may mga baril. Palihim niyang inilapat iyon sa katabing upuan. Nang dalawa na lamang ang natitira roon ay sabay niya iyong kinuha at umupo sa aking tabi. Nasa harapan ang aming tingin habang palihim niyang iniabot sa akin ang isang baril sa ilalim ng table habang ang isa ay nanatili sa kanya.
Bahagya kong iniatras ang aking upuan at humarap kay Archer. His eyes darted at me. Walang bahid ng pagbibiro ang mga matang ihinarap niya sa akin.
I bended until I reached the end of my gown. I gently held my leg without breaking an eye contact with Arch. Pinadausdos ko ang aking kamay hanggang sa makarating iyon sa aking hita kasama ang gown. Nang mahawakan ko ang gun holster ay pasimple kong ipinasok doon ang baril at bumalik sa maayos na pagkakaupo.
Napamaang ako nang makita ang mapangasar na reaksyon ni Archer. "Gross," Nakangiwing sambit nito.
Namilog ang aking mga mata at hinampas ang kanyang balikat. "Damn you!" I cursed.
He let out a low chuckle. Napaayos ako ng upo nang makitang paparating na si Creed at Mirae.
They're walking towards our table. Nang makarating ay agad kaming tinangguan ni Creed. I watched them as Creed pulled the chairs for Mirae.
"Where's Dasher?" Mirae asked after they settled down.
"May emergency sa ospital, susunod na lang daw."
Tumango siya sa akin bago bumaling kay Archer.
"Baril mo, Babe." Patagong inabot ni Archer ang baril kay Mirae, ganoon din ang kay Creed.
I saw Mirae looking around. Napabaling ako sa direksyong tinitingnan niya nang mapansin kong tumalim ang kanyang mga titig. I saw Hoax with his suit and mask, walking towards our direction with full of authority while looking at Mirae. Kapwa matalim ang tingin sa isa't isa. Agad rin namang nawala iyon dahil sa pagbaling ni Hoax sa aking direksyon. His eyes darted directly at me. I had to avoid his gaze when it softened.
"I'll go to the powder room," Paalam ni Mirae at nagmamadaling umalis. Si Creed naman ay sumunod kay Mirae.
"Archer," I whispered.
Hindi pa siya nakakasagot ay may tumawag na sa aking pangalan. "Astrid." Mariin akong napapikit nang marinig ang boses ni Hoax. He's now standing behind.
"I'll be back, Arch," Paalam ko na agad naman niyang tinangguan.
I rose up as I started walking towards the part of the hall where there's only a few people around. Mabilis ang bawat hakbang ng aking mga paa. Kasabay noon ang tibok ng aking puso na para bang may nagkakarera sa loob ng aking dibdib.
Bumagal ang aking lakad nang makaharap ko ang salamin na nagsisilbing wall ng hall. The night sky's visible on this part. I looked at the stars as they gave light to the dark skies with the help of the moon. Sa baba naman ay nangingibabaw ang mga city lights.
"Don't do it again." Napabaling ako kay Hoax na nasa aking likuran at nagtataka siyang tinignan.
"Huh?" Kunot noong sagot ko sa kanya.
"What you did a while ago with Fonacier," He muttered using a cold tone. Habang ako ay hindi pa rin makuha kung ano ang ibig niyang sabihin.
What did I do? Pilit kong inalala kung ano ang sinasabi niya. Ilang sandali ay may pumasok sa aking isipan. Is he thinking that I'm seducing Archer earlier? He saw that?
"Is that-"
"I might kill that fucker the next time," Mariin habang matalim ang mga matang sambit niya na para bang naiisip niya si Archer habang sinasabi iyon.
Dahil sa sinabi niya ay nakumpirma ko ang aking iniisip. "It's not what you think," Agap ko.
"Then what is it?" Balik tanong niya sa akin.
Sa huli ay wala akong naisagot kaya naman mataman siyang tumingin sa akin at umigting ang kanyang panga.
"Aren't you with Mia?" I bit my lower lip as it slipped out of my mouth. Agad akong nag-iwas ng tingin at bumaling sa mga bituin.
Mula sa gilid ng aking mga mata ay nakita ko na nanatili si Hoax sa kanyang kinatatayuan. "Why would I be with her?"
Sandali ko siyang binalinggan ngunit agad ring bumalik ang aking tingin sa kalangitan. "She's your girlfriend," I shrugged. I can't see his reaction because I'm focused at the stars.
"She isn't my girlfriend, I don't have one."
Mariin akong napapikit at nilingon siya. I was about to answer but a man from my behind spoke. "Hoax Devaughne?" Naniniguradong sambit ng kung sino sa akin likod. Nang nagtungo ito sa gilid namin ay noon ko siya namukhaan. A man as old as Don Leonardo's age. Even he's also wearing a mask, I know its him. Last night, I once heard Dasher calling his name over the phone, seems like Rozelli's pissing him off. Iyon ang ipinagtataka ko hanggang ngayon ngunit hindi na ako nagabalang sabihin iyon sa kahit kanino.
"Ysmael Rozelli," Hoax called the old man using a cold tone.
"It's really you, Devaughne." Isang nakakapangilabot na ngisi ang pinakawalan ni Rozelli. Hindi naman natinag si Hoax sa ngising iyon. Wala akong makitang ekspresyon sa mga mata ni Hoax kung hindi ang lamig ng mga titig kay Ysmael.
Bahagyang natigilan si Rozelli at bumaling sa akin, ngayon lang natanto na bukod kay Hoax ay mag ibang tao pa siyang kaharap.
"May I know the name, Lady?" Pinigilan ko ang sarili na hindi mapangisi.
A smile slowly crept in my face, I just hope that it won't turn into a smirk. Inilahad ko ang aking palad upang makipagkamay. "Astrid Dela Vega-"
"Devaughne," Hoax muttered in a firm tone as he held my waist and pulled me closer to him. "My wife," He continued.
Naibaba ko ang aking kamay dahil sa sinambit ni Hoax. Bumakas ang gulat sa mukha ni Ysmael. I cleared my throat.
Rozelli opened his mouth to speak but he's still in awe that's why no words came out of it. "Hindi ko alam na ikinasal ka," Manghang sambit niya kay Hoax habang ako ay pinaglapat ang aking mga labi at ang atensyon ay nasa braso ni Hoax na nakapulupot sa aking baywang.
"Now you do."
"Yes, Devaughne." Napalabi siya bago tuluyang nagpatuloy. "Maiwan ko na kayo."
Tango lang ang isinagot doon ni Hoax. Nang mawala si Ysmael sa aming paningin ay marahan akong lumayo kay Hoax. Tumunog ang aking phone kaya naman nabaling doon ang aking atensyon.
I picked it up and immediately answered it when I saw Archer calling. Tinalikuran ko si Hoax at bahagyang lumayo sa kanyang kinatatayuan.
"Hello, Arch."
"Where are you?" Napaayos ako ng tayo nang marinig ang mariing tono ni Arch. I know that tone.
"What happened," Kunot noong tanong ko.
"Dasher's ambushed, he's in a critical condition. We need to go. Posibleng Devaughne-"
"Fuck!" I cursed as I cutted his words. "Daanan mo 'ko sa entrance."
Pinutol ko ang tawag at hinarap si Hoax. Alam kong sinundan niya ako. "W-what did you do?" I stammered as I felt a lump on my throat. I bit my lower lip when my chest tightened.
He frowned and a furrow formed in his brow. "What?"
"Ikaw ang may utos noon, hindi ba?" My eyes moistened as I tried to hold back my tears.
He titled his head. "I didn't do anything-"
I repeatedly shook my head. "I don't want to hear your lies." Namamasa ang mga matang tinignan ko siya bago tumalikod at naglakad palabas ng gusali.
Agad ko namang nakita ang kotse ni Archer.
I immediately opened the passenger's seat as I faced him. I didn't even bother wear my seat belt. "What happened?" Tanong ko habang pinasibad ni Archer ang kanyang kotse. He's over speeding. Sa bilis ng pagpapatakbo niya ay para bang may humahabol sa amin.
"Dasher called me." His adam's apple bobbed and continued. "I heard the gunshots, Astrid," Nanlulumong sambit ni Archer.
Tumulo ang mga luhang aking pinipigilan. "H-he'll be okay, right?"
Sandali niya akong tinitigan at tumango. "He's Dasher, he'll be alright."
__________