Έλενας POV
Μόλις άνοιξα τα μάτια μου είδα γύρο μου το δωμάτιο της Δανάης και ένιωσα τα χέρια της να είναι τυλιγμένα στην μέση μου. Αμέσως σχηματίστηκε ένα χαμόγελο στα χείλη μου και εικόνες από το προηγούμενο βράδυ. Γύρισα και την είδα να κοιμάται δίπλα μου. Κοιμόταν τόσο ήρεμα. Είναι τόσο όμορφη το πρωί. Πάντα είναι αλλά ειδικά το πρωί έχει μια γαλήνη στο πρόσωπο της. Χωρίς να το καταλάβω ένωσα τα χείλη μου με τα δικά της που με τραβάνε σαν μαγνήτης. Πήγα να απομακρυνθώ όμως δεν με άφησε. Είχε ξυπνήσει και με φιλούσε με πάθος. Με έριξε πάνω της και συνέχισε να με φιλάει καθώς με τα χέρια τις έπιανε τα οπίσθια μου και με πίεζε πάνω της. Νομίζω ότι ποτέ δεν θα μπορέσω να της αντισταθώ. Το στόμα της μεταφέρθηκε στο λαιμό μου και με τα δόντια τις παγιδεύσε τον λοβό στο αυτί μου. Συνέχισε να κατεβαίνει προς τα κάτω και να αφήνει υγρά φιλιά στο κορμί μου ώσπου με γύρισε να είμαι εγώ από κάτω και συνέχισε να κατεβαίνει στην κοιλιά μου. Ένιωθα την καυτή της ανάσα πάνω μου και μικρές δώσεις ανατριχίλας είχαν καταβάλει το κορμί μου. Ύστερα μεταφέρθηκε με αργές απαλές κινήσεις προς την εσωτερική πλευρά του μηρού μου και άφηνε και εκεί φιλιά. Οι φωνές μου ακούγονταν δυνατά σε όλο το δωμάτιο χωρίς να μπορώ να το ελέγξω. Έπειτα έφτασε στην περιοχή μου και με ακουμπούσε με την γλώσσα της. Δεν άργησα να φτάσω στην κορύφωση αναστενάζοντας δυνατά και το σώμα μου να τρέμει. Μόλις τελείωσε ήρθε και με φίλησε αργά. Αφού τελείωσε το φιλί μας ξάπλωσε δίπλα μου και μίλησε πρώτη.
"Καλημέρα" μου είπε με ένα λαμπερό χαμόγελο στα χείλη
"Καλημέρα. Τελικά είχα δίκιο, είσαι σεξομανής" της είπα και γελάσαμε
"Δεν φταίω εγώ για αυτό" απάντησε με παιχνιδιάρα φωνή
"Α ναι? Και ποιος φταίει?" ρώτησα πονηρά
"Εσύ που είσαι γυμνή στο δωμάτιο μου" απάντησε και με πήρε αγκαλιά. Νομίζω πως μετά το σεξ γίνετε πιο ευάλωτη τα χαρακτηριστικά του προσώπου της αλλάζουν.
"Λοιπόν πάμε να κάνουμε μπάνιο μαζί?" με ρώτησε με πονηρό βλέμμα
" Όχι θα πας εσύ και θα σε περιμένω κάτω" απάντησα και έφυγε λυπημένα.
Ήθελα να έχω την λογική ώστε να της μιλήσω. Εάν πήγαινα μαζί της στο μπάνιο σίγουρα δεν θα μιλούσαμε. Κατέβηκα κάτω και παρήγγειλα καφέ για εμένα χυμό για εκείνη και κάτι να φάμε. Μόλις κατέβηκε ήρθε και έκατσε απέναντι μου στην τραπεζαρία.
"Τι είναι όλα αυτά πάλι?" ρώτησε βλέποντας τα πράγματα πάνω στο τραπέζι
"Κάτι να φάμε και να πιούμε" απάντησα και της έδωσα τον χυμό
"Εγώ καφέ δεν έχω?" ρώτησε κάνοντας την θυμωμένη
"Εσύ πρέπει να πάρεις βιταμίνες για αυτό πιες το και σταμάτα την γκρίνια" της είπα σαν να την μαλώνω "Πως είσαι σήμερα?" την ρώτησα γεμάτη αγωνία
" Είμαι μια χαρά. Τι θα γίνει με το τεστ που δεν πρόλαβα να τελειώσω? "ρώτησε
"Λυπάμαι αλλά με αυτό δεν γίνεται τίποτα. Όμως μην ανησυχείς είσαι πολύ καλή μαθήτρια και σίγουρα θα περάσεις στις πανελλήνιες και θα ακολουθήσεις αυτό που θες."
"Κρίμα τόσο διάβασμα. Τέλος πάντων δεν πειράζει." είπε και μου χαμογέλασε
" Δανάη" είπα περνώντας μια βαθιά ανάσα."Γιατί? Γιατί δεν κοιμήθηκες γιατί ήπιες και γιατί δεν ήθελες να φας? "
Οι απορίες μου βομβάρδισαν την Δανάη η οποία κοιτάει οπουδήποτε αλλού εκτός από εμένα.
"Δεν ξέρω απλά έτυχε "είπε κοιτώντας το πάτωμα
"Ξέρω ότι μου λες ψέματα. Μην είσαι τόσο κλειστή. Έχω καταλάβει ότι σου είναι δύσκολο να ανοίγεσαι όμως θέλω να μου μιλάς" της είπα και την κοιτούσα στα μάτια. Σε αυτά τα μάτια που μέσα τους βλέπω την θάλασσα
"Θα προσπαθήσω" μου απάντησε και μου χαμογέλασε. Δεν ήθελα να την πιέσω οπότε σταμάτησα εκεί την συζήτηση.
"Πρέπει να φύγω έχω να διορθώσω διαγωνίσματα θα σε δω αύριο στο σχολείο? " ρώτησα χαμογελαστά
" Ναι εννοείται " είπε και σηκώθηκε από την καρέκλα και με φίλησε. Το φιλί μας ήταν αργό και αισθησιακό και οι γλώσσες μας είχαν πάρει τον δικό τους ρυθμό. Έπειτα απομακρυνθήκαμε καθώς το οξυγόνο δεν μας έφτανε και έφυγα.
Δανάης Pov
Μόλις έκλεισα την πόρτα του σπιτιού μου έμεινα λίγα λεπτά κολλημένη στην πόρτα και προσπαθούσα να καταλάβω τι έγινε σε μόνο λίγες ώρες. Κοιμήθηκα αγκαλιά με την καθηγήτρια μου και όλο το βράδυ κάναμε έρωτα. Γιατί έρωτας ήταν. Σε καμία περίπτωση αυτό που έζησα μαζί της εχθές αλλά και σήμερα δεν είναι απλό σεξ. Το κορμί μου την ζητάει απεγνωσμένα ενώ το μυαλό μου είναι συνέχεια σε αυτήν. Βγήκα απότομα από τις σκέψεις μου όταν το κουδούνι χτύπησε. Πήγα να ανοίξω και πριν καλά καλά προλάβω να δω ποίος είναι η Μελίνα έπεσε πάνω μου. Με αγκάλιασε σφιχτά και αφού μπήκαμε σπίτι ήξερα πολύ καλά πως δεν θα αργήσει να πέσει ανάκριση.
"Πως είσαι σήμερα? Με τρόμαξες ρε βλαμμένη" είπε και με κοιτούσε στα μάτια. Μπορούσα να διακρίνω την αγωνία στο πρόσωπο της. Πάντα ήταν εκεί για εμένα και πάρα τον δύσκολο χαρακτήρα μου έμεινε δίπλα μου.
"Συγνώμη το ξέρω. Είμαι καλά σήμερα" απάντησα και της χαμογέλασα για να ηρεμήσει
" Χαίρομαι. Συγνώμη που σε άφησα να μείνεις μόνη σου εχθές βράδυ αν και εσύ λύσσαξες να φύγω από το νοσοκομείο."
"Ναι και καλά έκανα. Επίσης δεν έμεινα μόνη μου" απάντησα και ήξερα ήδη τι συζήτηση θα ακολουθήσει
"Γύρισαν οι γονείς σου? Νόμιζα ότι δεν τους το είπες για να μην ανησυχήσουν " είπε η φίλη μου
" Εμ να όχι. Δεν γύρισαν. Έμεινε εδώ η Ιωάννου δεν ήθελε να με αφήσει μόνη μου. " της απάντησα και αμέσως γούρλωσε τα μάτια τις
"Τι εννοείς? Κοιμήθηκε εδώ μαζί σου? " ρωτούσε σοκαρισμένη η Μελίνα
" Ναι" απάντησα και κοκκίνισα από την ντροπή μου καθώς εικόνες από το χθεσινό βράδυ περνούσαν στο μυαλό μου
" Εντάξει. Δεν το πιστεύω αλήθεια. Θες να μου πεις τι έγινε?" ρώτησε πιο ήρεμα αυτή την φορά
" Ωραία λοιπόν αφού έφυγες από το νοσοκομείο που ακόμα δεν μου είπες τι έγινε τελικά μετά με τον Άλεξ μείναμε οι δύο μας. Ε μετά πήρα εξιτήριο και με έφερε σπίτι όμως δεν με άφηνε μόνη μου. Τελικά κάτσαμε είδαμε ταινία φάγαμε κοιμήθηκε αυτή στο κρεβάτι μου και εγώ στον καναπέ. Πιο πριν όμως την πήρε τηλέφωνο αυτός ο μαλάκας ο γυμναστής και νευρίασα όμως προσπάθησα να μην το δείξω. Αφού λοιπόν ξάπλωσα στον καναπέ και εκείνη στο δωμάτιο μου σκεφτόμουν ότι δεν ήθελε στην πραγματικότητα να είναι μαζί μου αλλά με αυτόν τον Άρη ε και χωρίς να το σκεφτώ πήγα πάνω να την ρωτήσω γιατί έμεινε σε εμένα αφού είχε κανονίσει. Και ήρθαμε κοντά και. " είπα και σταμάτησα
" Και? " ρωτούσε η κολλητή μου με ανυπομονησία
" Ε και ήρθαμε κοντά και κατάλαβες" είπα και πήρα μια ροζ απόχρωση από την ντροπή
" Το κρεβάτι είναι εντάξει ή το σπάσατε?" ρώτησε καθώς ξεκίνησε να γελάει. Από τα νεύρα μου την βάρεσα ελαφριά στο χέρι για να σταματήσει να με κοροϊδεύει
" Δεν είναι μόνο αυτό. Να μου είπε κάτι που δεν έχει ξεκολλήσει από το μυαλό μου" της είπα κάπως διστακτικά
" Λέγε ντε" είπε και με κοιτούσε
"Μου είπε πως νομίζει ότι με ερωτεύεται"
Είπα και η Μελίνα άνοιξε το στόμα της ελάχιστα και πήρε μια έκφραση που δεν μπορούσα να εξηγήσω
" Και εσύ τι είπες? Πες μου ότι της μίλησες γιατί θα σε σκοτώσω" μου είπε νευριασμένα
" Όχι Μελίνα. Δεν μπόρεσα να αρθρώσω λέξη απλά την πήρα αγκαλιά. Νιώθω να είμαι ήδη ερωτευμένη μαζί της όμως δεν μπόρεσα να το πω" της είπα ειλικρινά
"Σταμάτα να φοβάσαι τόσο πολύ και να της μιλάς" μου είπε η Μελίνα ενώ ξεφύσιξε
"Μου το είπε και εκείνη αυτό αλλά δεν ξέρω αν μου βγει. "
" Και τώρα είστε μαζί δηλαδή? " ρώτησε με ένα χαμόγελο στα χείλη
" Όχι δεν είπαμε κάτι τέτοιο. Άλλωστε βγαίνει και με τον γυμναστή και μπορεί να πηδιέται μαζί του. Δεν ξέρω Μελίνα" είπα λυπημένη στην σκέψη ότι μπορεί να ακουμπάει κάποιος άλλος το σώμα που με κάνει να χάνω την λογική μου. Ότι αυτά τα πράσινα μάτια κοιτάζουν και άλλον άνθρωπο πέρα από εμένα με επιθυμία. Δυνατές σουβλιές ζήλιας νιώθω να διαπερνάει το στομάχι μου. Ζηλεύω και μπορεί να προσπαθώ να το κρύψω από αυτήν όμως από εμένα δεν μπορώ.
"Πρέπει να της μιλήσεις" είπε σοβαρά
"Ναι θα γίνει και αυτό όμως αρκετά με εμένα. Πες μου τι έγινε εχθές βρεθήκατε?" ρώτησα και αμέσως η Μελίνα έσκασε ένα χαμόγελο και γελούσαν μέχρι και τα μάτια της
ΜελίναςPOV
Flashback #
Αφού έφυγα από το νοσοκομείο σταμάτησα ένα ταξί και πήγα στην καφετέρια που είχαμε κανονίσει με τον Άλεξ. Τον είδα να με περιμένει εκεί και να κοιτάζει την οθόνη στο κινητό του. Ένιωθα το άγχος μου να ανεβαίνει στα ύψη. Πήρα μια βαθιά ανάσα και πλησίασα το τραπέζι που καθόταν με αργά και σταθερά βήματα. Μόλις με είδε μου χαμογέλασε και εγώ ανταπέδωσα και έκατσα δίπλα του.
"Χίλια συγνώμη που άργησα όμως η Δανάη λυποθήμησε και πήγα μαζί της στο νοσοκομείο" του είπα για να δικαιολογήσω την καθυστέρηση μου
"Δεν πειράζει είναι καλά τώρα?" ρώτησε ανήσυχα
"Ναι ευτυχώς ξύπνησε και μετά έφυγα. Ο γιατρός είπε ότι χρειάζεται ξεκούραση και να κοιμάται περισσότερες ώρες" απάντησα χωρίς να αναφέρω τον λόγο που η Δανάη βρέθηκε σε αυτή την κατάσταση. Και ο λόγος ήξερα πολύ καλά πως ήταν η Ιωάννου.
"Μάλιστα ελπίζω να είναι καλά και περαστικά της. " απάντησε
" Ο αδερφός μου ξέρει ότι ήμαστε εδώ θα έρθει? "ρώτησα αλλάζοντας θέμα
" Εμ όχι δεν του το είπα. Βασικά ήθελα να μιλήσουμε οι δύο μας για αυτά που έγιναν μεταξύ μας " είπε αγχωμένος
"Κοίτα το σκέφτηκα καλά. Δεν θέλω να γίνει κάτι μεταξύ μας και μετά να τσακωθείς με τον Δημήτρη. Θα νιώθω τύψεις. Είσαι ο κολλητός του. " του είπα λυπημένη
" Προσπάθησα να το σταματήσω Μελίνα. Ξέρεις μου αρέσεις από τότε που ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα. Βέβαια από την αρχή σε είχα προσέξει όμως όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα περισσότερο και να βγαίνουμε όλοι μαζί άρχισα να νιώθω πράγματα για εσένα" είπε και τον κοιτούσα με γουρλωμένα ματιά. Καλά εγώ γιατί δεν έχω πάρει χαμπάρι τίποτα? Ρωτούσα τον εαυτό μου
" Εμ μισό λεπτό. Γιατί δεν μου είπες ποτέ τίποτα? Τον ρώτησα με απορία
"Γιατί πίστευα ότι ποτέ δεν θα ήθελες να ασχοληθείς μαζί μου. Όμως από το βράδυ στο μπαράκι δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου. Και ξέρω ότι και εσύ αισθάνεσαι πράγματα μην μου πεις ψέματα. Το ένιωσα." απάντησε και πραγματικά με άφησε άφωνη
"Όμως δεν θέλω να τσακωθείς εξαιτίας μου. Όλα αυτά που είπες ισχύουν και για εμένα αλλά δεν θέλω να " πήγα να πω αλλά τα χείλη του ενώθηκαν με τα δικά μου. Στην αρχή έμεινα ακίνητη ήμουν σοκαρισμένη όμως δεν άργησα να δώσω πρόσβαση στην γλώσσα του που έψαχνε την δική μου
"Θέλω να είμαστε μαζί και δεν με νοιάζει ο αδερφός σου. Δύο χρόνια τώρα προσπαθώ να το αφήσω στην άκρη όμως δεν μπορώ δεν γίνετε" είπε και μου χαϊδέψε το μάγουλο μου
"Και εγώ θέλω να ήμαστε μαζί όμως δεν πρέπει να το μάθει κανείς. Τουλάχιστον προς το παρόν. Και αν πάνε όλα καλά θα δω πως θα μιλήσω στον αδερφό μου" του είπα και χαμογέλασε. Του πάει τόσο πολύ όταν χαμογελάει. Δεν το πιστεύω ότι τόσο καιρό με θέλει και αυτός και εγώ δεν κατάλαβα τίποτα.
" Μου κάνει εντύπωση όμως που δεν κατάλαβες τίποτα "μου είπε και με κοιτούσε στα μάτια. Που να δεις εμένα τι εντύπωση μου έχει κάνει. Είμαι ηλίθια τέλος έλεγα στον εαυτό μου.
"Γιατί?" ρώτησα τελικά
"Από τον τρόπο που σε κοιτάζω" απάντησε με πονηρό ύφος
" Εμ κάτι είχα υποψιαστεί αλλά δεν ξέρω νόμιζα ότι τα έκανες φιλικά" του είπα και αυτός γέλασε
"Τα μάτια όταν σε κοιτάζουν με τέτοιον τρόπο ποτέ δεν είναι φιλικό. " απάντησε και μου έκλεισε το μάτι
" Ναι έχεις δίκιο "απάντησα και με έσφιξε στην αγκαλιά του. Μου έδωσε ένα φιλί και με συνόδευσε μέχρι το σπίτι. Βέβαια με άφησε ένα στενό πάρα κάτω μην μας δει κανείς. Και μόλις μπήκα σπίτι μου έτρεξα στο δωμάτιο μου και άρχιζα να φωνάζω από την χαρά μου.
#Τέλος flashback
ΔανάηςPOV
Μου μιλούσε η Μελίνα και ήταν πολύ ενθουσιασμένη. Χαίρομαι που επιτέλους είναι μαζί του. Δύο χρόνια τώρα είναι κολλημένη. Τουλάχιστον μια από της δυο να είναι ευτυχισμένη. Βέβαια και εγώ είμαι αρκετά χαρούμενη αλλά με πειράζει που αν δεν λυποθημούσα θα ήταν μαζί του. Παρά την χαρά που νιώθω αυτή η σκέψη δεν λέει να φύγει από το μυαλό μου. Όπως και τα λόγια που είπε.
"Νομίζω ότι έχω αρχίσει να σε ερωτεύομαι" όταν το άκουσα αυτό από το στόμα της χάρηκα τόσο πολύ όμως είμαι τόσο δειλή που δεν της είπα ότι εγώ ήδη είμαι ερωτευμένη μαζί της. Ότι πρώτη φορά νιώθω έτσι για έναν άνθρωπο.
Είχε έρθει το απόγευμα και αποφασίσαμε να πάμε στο παρκάκι της γειτονιάς. Καθώς περπατούσαμε μιλούσαμε για διάφορα. Το μυαλό μου ήταν αλλού όμως. Από το πρωί που έφυγε η Έλενα από το σπίτι μου δεν μου έστειλε ένα μήνυμα ή με πήρε τηλέφωνο. Και αν είναι μαζί του? Αφού δεν βγήκαν εχθές που τους έκανα χαλάστρα θα βγουν σήμερα.
"Που ταξιδεύεις ρε? Μήπως ζαλίζεσαι πάλι θες να κάτσουμε?" Ρώτησε η Μελίνα φοβισμένη
"Όχι μια χαρά είμαι" απάντησα ξερά
"Άστα αυτά και λέγε" μου είπε και με κοιτούσε με σηκωμένο φρύδι
"Η Έλενα δεν μου έστειλε ούτε πήρε τηλέφωνο. Λες να είναι με τον γυμναστή της? " είπα και σταύρωσα τα χέρια μπροστά από το στήθος μου ενώ το πόδι μου κουνιόταν νευρικά φανερώνοντας τα νεύρα που είχα.
" Γιατί δεν της στέλνεις εσύ?"
"Αν ήθελε θα έστελνε αυτή. Αλλά μάλλον με ξέχασε" έλεγα με νεύρα
" Ίσως σκέφτεται το ίδιο " μου απάντησε και με έβαλε σε σκέψεις. Λες να έχει δίκιο? Αλλά όχι δεν στέλνω.
"Αν ήθελε πραγματικά θα το είχε κάνει τώρα" "απάντησα
"Είσαι πολύ εγωίστρια, στείλε παιδί μου τι ψυχή έχει ένα μήνυμα?" ρώτησε η φίλη μου.
" Είπα όχι. Λοιπόν πάμε να γυρίσουμε σπίτι γιατί αύριο έχουμε και σχολείο" απάντησα και σηκώθηκα να φύγω
Αφού φύγαμε από το πάρκο σε λίγο βρισκόμουν σπίτι και είδα τους γονείς μου που επέστρεψαν από την γιαγιά μου. Αποφάσισα να κάτσω λίγο μαζί τους και μου είπαν τα νέα τους και ύστερα ανέβηκα στο δωμάτιο μου. Έκανα ένα μπάνιο και ξάπλωσα για να κοιμηθώ μέχρι που ένας ήχος μου τράβηξε το ενδιαφέρον. Σηκώθηκα αμέσως και πήγα να δω ποίος μου έστειλε μήνυμα.
Έλενα προς Δανάη : Καληνύχτα μικρή!!
Δανάη προς Έλενα : Καληνύχτα!!
Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου. Τελικά ίσως να μην με ξέχασε και τόσο. Έκλεισα τα μάτια μου και λίγα λεπτά αργότερα έπεσα σε έναν βαθύ ύπνο.