PROULOUGE
'Alam niyo na?'
'Ang alin?'
'amatay daw si Ms.Samantha'
'hala! Bakit daw?'
'Idk , sabi sabi nag suicide daw!'
'huh?! Eh napakabait nun at masayahin pa tas nagpakamatay?'
'di nga ako sure, pero sabi sabi din na netong mga nakaraang araw nawawala sa sarili si Ms.Samantha'
Walang emosyon kung pinapakinggan ang dalawang etsudyante dito sa loob ng classroom namin habang sila ay naguusap tungkol sa'kin
nandito ako ngayon sa section Henry. Naka-upo sa desk ng guro at tinitingnan kung anong meron sa labas.
ang ganda siguro kung makapunta ako sa labas kaso hindi pwede.
ewan ko pero hindi ako makaramdam ng kahit anong emosyon simula nung namatay ako— yes namatay ako.
I am Samantha karina Santos I'm 18, Grade 12 student, the student that everyone adores but for me not everyone adores me
sadly I died.
nakalimutan ko kung sino ang pumatay sa'ken— I mean kung pinatay ba talaga ako
hanggang ngayon nalilito pa din ako kung ano ang totoong nangyari
may mga alaala akong nabura kaya di ko matukoy ng mabuti
ang naalala ko lang ay pinatay ako dito mismo sa classroom na 'to.
napatingin ako sa labas ng classroom, sa hallway ng biglang may tumunog.
nag ring na ang bell at nagsipasukan na ang mga students dito sa room, ang iingay nila sa totoo lang
walang nakakakita saaken dito—
"Class!"napatalon ako mula sa pagkaka-upo sa desk dahil sa sigaw mi Ma'am Kim.
Isa pa 'tong guro na ket kelan talaga sobrang lakas ng boses kala mo maman nakalunok ng megaphone
"Goodmorning Class! may bago kayong kaklase please be kind to him. Come in!"nagsitilian agad ang mga babae nang may pumasok na lalaki— I mean gwapo naman talaga siya pero di ko type iw.
Umupo ako ulit sa gilid ng desk ni Ma'am Kim habang tinitingnan yung lalake.
nilibot niya ang paningin niya paligid at laking gulat ko ng huminto ito sa'ken.
Did he just looked at me?
Gago? Baka namamalikmata lang talaga ako sheesh
A/N:yeah I know the prolouge is short!
well I hope it's not lame-,-