Nog nooit was er zoveel verdriet,
die zich binnen in verliet.
Dat moment dat je je leven verliet,
het moment dat alles weg was gegiet.
Je had nog niet alles kunnen zien en horen,
maar de tijd was jammer genoeg gekomen.
Je verliet ons met een verdrietige glimlach.
De laatste woorden die je mond uit vlogen,
liet mij een beetje glimlachen met ogen
waar tranen uit komen.
Hier eindigde je verhaal,
maar nu leef je voort in ons allemaal.