Medya: I Miss You - Miley Cyrus
İyi okumalar.
●●●
Dört ay, dört gün.
Tam olarak dört ay dört gündür Ruggero ve Karol hiçbir şekilde konuşmuyordu. Karol belki yazar diye Ruggero'nun engelini yine kaldırmıştı ama Ruggero sözünü tutuyordu. Yazmıyordu.
Keşke, dedi Karol. Keşke böyle bir söz verdirmeseydi.
Akşam kafa dağıtmak için arkadaşlarıyla karaokeye gidecekti. Ruggero ile sürekli gittiği karaokede belki onu da görebilirdi. Döndü mü dönmedi mi bilmiyordu ama eğer dönmüşse onu orada görebilmeyi umuyordu.
Siyah, omzu açık, kolları lastikli gece elbisesini giymişti ve hazır olan çantasını alıp evden çıktı. (Medya) Yaklaşan kırmızı arabayla Gio ve Pasquale'nin geldiğini gördü. Hızlıca gidip arabaya bindi. "Karol, çok güzelsin."
"Teşekkür ederim Gio." dedi Karol. Pasquale ile de konuştuktan sonra yola koyuldular. Gio'nun içi huzursuz gibiydi. Karol'e söyleyeceği bir şey vardı. Ona baktı. "Karolita." dedi kısık bir sesle. Karol bunu duyup ona döndü. "Bana bir daha Karolita demeyecektin Gio."
"Of konu bu değil."
"Ne oldu?"
"Ruggero..."
"Eee? Geri mi dönmüş?" dedi Karol ve tamamen Gio'ya döndü. "Evet."
"Peki bundan bana ne Gio? Onunla iletişime geçmeyeceğim. Umurumda değil."
"Bundan emin misin?"
"Neden emin olmayacakmışım? Ondan nefret ediyorum."
"Yüzüğünü odanda saklıyorsun."
"Geçmiş zamanların hatırası. Mutlu olduğum her anıdan bir şeyi alırım biliyorsun. Her ne kadar ondan nefret etsemde geçirdiğimiz üç sene en mutlu anımdı... her neyse, hâlâ gelmedik mi?"
"Geldik."
İkisi gözlerini devirdiğinde Karol araba durduğu gibi indi ve diğerlerini bekledikten sonra içeri girdi.
●●●
İlerleyen zamanlarda üçü de mutlu bir şekilde konuşuyordu. Gülüyor ve eğleniyorlardı. Karol bu süre içinde telefonunu eline alma gereği bile duymamıştı. Bu iyi bir şey sayılırdı ama yarın yine eskiye dönecekti. O sırada yanlarına bir görevli yaklaştı. "Merhaba güzel hanımefendiler ve yakışıklı beyenfendi." güldüklerinde görevli konuşmaya devam etti. "Birazdan karaoke için insanları sahneye alacağız ve ben ilk olarak bu güzel insanlardan başlamak istedim. Katılmak ister misiniz?"
"Ayy, Karol katılsana! Sesin çok güzel."
"Tamam, ben varım." dedi Karol bir kere bile tereddüt etmeden. "Süper, şarkı listemiz burada. Karar verince beni çağırın. İyi eğlenceler."
"Teşekkür ederiz." dedi Karol. Ardından Gio ve Lino hemen ona döndü. "Karol, ne söyleyeceksin?"
"Bu şarkıyı..." dedi ve Lino ile Gio'ya gösterdi. "Bu... eminsin değil mi? Karol özlemekten bahsediyor."
"Ne? Sadece bir şarkı işte. Melodisini seviyorum hem."
"Pekala, sen bilirsin. Seçtiğine göre görevliye seslenelim." Karol başıyla onaylayınca Lino görevliyi çağırdı ve seçtiği şarkıyı gösterdi Karol. Görevlide onayladı ve sonrasında sahneye çıktı. Karol yavaş adımlarla sahnenin merdivenlerine gitti. Görevli konuşmaya başladı. "İyi akşamlar güzel hanımlar ve beyler. Geceye karaoke ile devam ediyoruz ve şarkıcımız," adını fısıldadı Karol. Görevli konuşmaya devam etti. "Karol Sevilla!" Karol yavaş adımlarla sahneye çıktı ve teşekkür edip çalan melodiyle beraber şarkıyı söylemeye başladı.
You used to call me your angel.
(Bana meleğim derdin.)
Said I was sent straight down from heaven
(Cennetten düştüğümü söylerdin.)
And you'd hold me close in your arms
(Ve beni kollarında sımsıkı tutardın.)
I loved the way you felt so strong
(Bu kadar güçlü hissetmeni seviyordum.)
I never wanted you to leave
(Asla gitmeni istemedim.)
I wanted you to stay here holdin' me
(Burada benimle kalmanı istedim.)
I miss you, I miss your smile
(Seni özledim, gülümsemeni özledim.)
And I still shed a tear every once in a while
(Ve şimdi hâlâ biraz göz yaşı döküyorum.)
And even though it's different now
(Ve bu şimdi farklı olsa bile,)
You're still here somehow
(Sen bir şekilde buradasın.)
Karol, şarkıyı söylerken içeri birden Ruggero girdi. Karol onu görmüştü ama istifini bozmadan şarkıyı söylemeye devam etti. Ruggero ona bakakalmıştı.
Nakarat tekrar ettiğinde Ruggero'nun gözleri daha çok açıldı. Burada olduğunu bildiği anlamına mı geliyordu bu? Karol kesinlikle Ruggero'nun Arjantin'e döndüğünü biliyordu fakat buraya geleceğini bilmiyordu.
Şarkı bittiğinde Karol, Ruggero'ya baktı. Sonra cesaretini topladı ve yanına gitmek için hareket etti. Fakat o gidemeden bir tane kadın hızlıca ona doğru gidip boynuna sarıldı. Ruggero gelen kadına baktı. Onu tanıyordu ama Karol yanlış anlamıştı.
Alkışlar yoktu sanki. O an Karol için zaman donmuştu. Ses yoktu. Sadece Ruggero'nun ve kadının birbirlerine olan bakışlarını izliyordu. Karol yüzündeki üzgün ifadeyi sildi ve kalabalığa gülümseyip teşekkür ettikten sonra Lino ve Gio'nun yanına gitti. "Eve gitmek istiyorum." dedi oturmadan.
"Ne oldu?"
"Ruggero, o burada ve sevgilisi var."
"Dur, ne?"
"Gidelim, lütfen!" dedi Karol. Tam ayaklanmış gidecekken Ruggero'nun sesini duydular. O kadın yoktu. "Selam." dedi Lino'ya. Lino ile ikisi hâlâ arkadaştı. Sarıldılar. Sonra Karol'e ve Gio'ya baktı. "Bir yere mi gidiyorsunuz?"
"Eve gidiyoruz Rugge." dedi Gio.
"Neden? Daha yeni gelmiştim."
"Yanında gördüğüm kızla ilgilen sen. Onlarla takılırsın." dedi Karol ciddi bir ses tonunda. Sanki bu Ruggero'nun hoşuna gitmişti. Sırıttı. "Kıskandın mı?"
"Seni mi? Kimsin ki sen?"
"Gitmeden önce öyle demiyordun."
"İyi ki gitmişsin. Şimdi de böyle diyorum. Bulunduğum ortamlara gelmemek hakkında bana söz vermiştin. Yine tutmadın sözünü!" dedi Karol ve hışımla inip çıktı. Gio'da peşinden gitti. "Beni hiçbir zaman affetmeyecek." dedi Ruggero üzgün bir tavırla. "Üzgünüm dostum ama Karo haklı. Gelmemeliydin."
"Ciddi misin Lino?"
"Üzgünüm, cidden." dedi Lino ve Ruggero'nun yanından ayrılıp dışarı çıktı. Gece burada hepsi için bitmişti. Eve dönünce Karol göz yaşlarına geri dönmüş olacaktı.
●●●
Selamke.
Gidip kendi hesabımdaki ikonlara bakın 😡
Neyse, gidiyom.
Bye!