တေစၦသတို႔သားအပိုင္း (8)
Zawgyi>>>>>>
"ဘယ္.....ဘယ္သူလဲဟင္ ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလဲ"
"ဘယ္သူ႐ွိရမွာလဲ မင္းရဲ႕Ryoေလဟာ အေပၚထပ္မွာအသံဗလံဆူညံေနေတာ့မင္းကိုစိုးရိမ္လို႔တက္ၾကည့္တာ ငါ့ကိုေတာင္မမွတ္မိေတာ့ေအာင္ မင္းတကယ္ဘဲ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ မင္း အဆင္ေရာေျပရဲ႕လား"
Ryoကစိုးရိမ္တႀကီးျဖင့္သူ႔ပခံုးအားဆြဲလႈပ္လိုက္မွဘဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနသည့္ သူလဲသတိျပန္ဝင္လာကာ လႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွားျဖစ္လာေတာ့သည္
လက္ထဲတြင္ကိုင္ထားသည့္ ဖုန္းမီးအလင္းအားကို ဖြင့္လိုက္ၿပီး Kakeruဖက္ပင့္ေျမွာက္လိုက္လ်ွင္ ေသြးစုတ္ေနသည့္မ်က္ႏွာငယ္ေပၚ ဝင္း ခနဲေရာင္ျပန္ဟပ္သြားေလသည္
"မင္းဝင္လာမယ္ဆိုလဲအသံေလးဘာေလးေပးလိုက္ပါလား အ႐ူးႀကီးရဲ႕အရမ္းေမွာင္ေနမွေတာ့လူေကာင္းလားလူဆိုးလား ဆိုတာငါဘယ္လိုလုပ္ခြဲတတ္မွာလဲ"
ေသစမ္း ငါလက္ထဲ မွာဓားကိုင္ထားတာ Ryoတေယာက္ ေတြ႔ေတာ့မွာဘဲ....
ဓာတ္မီးအလင္းအားက သူ႔ကိုယ္ေပၚမေရာက္မိခင္ေလး လက္တဖက္ကိုေနာက္ျပန္ပစ္လ်က္ ဓားကိုခါးထက္တြင္ဖြက္ထားလိုက္သည္
အလြန္လ်င္ျမန္လွေသာအၾကည့္တခ်က္က Kakeruတခုခုဖြက္ထားလိုက္သည္က္ု ျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္လိုက္ေလသည္
"မင္းေနာက္ကို ဘာႀကီးဖြက္ထားလိုက္တာလဲငါ့ကိုလဲ ျပပါအံုး"
"ဟင္....ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး မင္းျမင္တဲ့တိုင္း လက္ဖဝါးေတြထံုေနလို႔ေသြးပူေအာင္ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနတာ"
မည္မ်ွပင္မွင္ေသေအာင္ထိန္းထားႏိုင္ေပမဲ့လဲ အေတြ႔အၾကံဳ႐ွိတဲ့လူေ႐ွ႕တြင္ေတာ့ ဖံုးထားလို႔မရ....
စူး႐ွေသာမ်က္ဝန္းနက္ေတြနဲ႔ ေ႐ွ႕ကိုတလွမ္းခ်င္းတိုးကပ္လာေသာ Ryo မေတြ႔ေအာင္ေ႐ွာင္ဖယ္ရင္းႏွင့္တျဖည္းျဖည္း အခန္းထဲသို႔ ျပန္ေရာက္မွန္းမသိေရာက္လာခဲ့သည္
"ငါျမင္လိုက္မွာစိုးလို႔ မင္းတခုခုကိုဖြက္လိုက္တာ ငါေသခ်ာကိုေတြ႔လိုက္တာေနာ္ အခ်င္းခ်င္းေတြကို ျပန္ျပရမွာ ေၾကာက္ေနရေအာင္ မင္းလက္ထဲကဟာက ေရႊထြက္ေနတာလား ဟမ္း"
မ်က္ဝန္းေလးရဲ့ ခ်စ္သူကမ်ား anniအထိမ္းအမွတ္အေနနဲ့ေပးလိုက္တဲ့ လက္ေဆာင္မ်ားလား ငါသေဘာက်ေနတာရိပ္မိေနလို့ စိုးရိမ္လို႔တမင္သက္သက္မျပခ်င္တာလား ေတာက္!
သူအေၾကာက္ဆံုးအရာကိုဘဲကို့ဖာသာဘဲလိုရာဆြဲေတြးလိုက္မိေတာ့ မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ေဒါသထြက္လာၿပီး ေလသံကလဲ ခက္ထန္လာသည္
စေတြ႔သည့္ေန႔မွစ၍ယခုအခ်ိန္ထိ သူ႔အေပၚတြင္ ေငါက္ငမ္းေျပာဖို့ေနေနသာသာ ေလသံမ်ွပင္ မ႐ွိန္းဖူးေသးေသာ လူတေယာက္က အခုေတာ့ ရန္သူေတြလိုမ်ိုး ဆက္ဆံလာေတာ့ စိတ္ထဲအလိုလို ဝမ္းနည္းသြားမိသည္
မိုက္႐ူးရဲဆန္တတ္ၿပီး လူတေယာက္အသက္ကို ၾကက္ခေလးငွက္ခေလးလိုအစေဖ်ာက္တတ္ေသာRyo တို႔ယာကူဇာအဖြဲ႔ရဲ႕ သတင္းေတြကိုခပ္သဲ့သဲ့ ၾကားမိထားေသးသည္
မ်က္ႏွာကလဲအရင္ကလို သေရာ္ေခ်ာင္းလိုမဟုတ္ဘဲ ခက္ထန္မာေၾကာေနေတာ့ သူ႔အားအႏၱာရယ္ေပးမွာကိုစိုးရိမ္လာမိသည္
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးကြာ အေရးမႀကီးတဲ့ဟာကို မင္းကဘာလို႔အသဲအသန္ျဖစ္ေနတာလဲ"
တျဖည္းျဖည္းမ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္လာေသာ Kakeruစကားကိုလဲမယံုၾကည္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ လက္ေတြ႔သမားပီပီ Kakeru လက္ထဲမွာဓားကို အတင္းဆြဲလုေတာ့သည္
နဂိုထဲက Ryoရဲ႕လႈပ္႐ွားမႈတိုင္းကို မ်က္ေျခမျပတ္ၾကည့္ေနေသာ Kakeruကလဲ Ryoရဲ႕႐ုတ္တရက္တိုက္ခိုက္မႈကို ေ႐ွာင္႐ွားလိုက္နိင္သည္
"မျဖစ္ဘူး မင္းအတင္းအၾကပ္လိုက္လုပ္ေနရင္ မင္းရဲ႕လက္ေတြရစရာမ႐ွိေအာင္စုတ္ျပတ္သတ္သြားလိမ့္မယ္"
"ဒါဆိုဒဲ႔ေျပာေလကြာ မင္းလက္ထဲမွာ႐ွိတဲ့ဟာကတကယ္ဘဲ ဘာမ်ားလဲ ဘာမွလဲငါ့ကိုမေျပာဘဲနဲ႔ဇြတ္ျငင္းေနလို႔ျပီးမလား"
နဂိုကျဖဴးလြန္းတဲ့အသားေရကနီရဲလာၿပီး ခံရခက္ေနပံုရသည့္ Ryoအားတည့္တည့္မတ္မတ္ၾကည့္လိုက္မိသည္
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးဟ ငါတို႔ေတြဘဲ႐ွိေနတာနဲ႔ပ်င္းလို႔စၾကည့္လိုက္တာ ငါ့လက္ထဲမွာ ဘုရားစူး တကယ္ ဘာမွကိုမ႐ွိတာ"
ငါနဲ႔သူႏွစ္ေယာက္ဘဲ႐ွိတဲ့အိမ္ႀကီးမွာ ငါလက္ထဲကဓားကိုျမင္သြားလို႔ကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားၾကားမွာ႐ွင္းမရတဲ့ျပသာနာျဖစ္လာႏိုင္သည္ အာ့အခါက်အိမ္ထဲသူခိုးဝင္တယ္ေျပာလဲမထူးႏိုင္ေတာ့...
"ငါမယံုဘူး ငါ့မ်က္စိနဲ႔ေသခ်ာျမင္ရမွ ယံုမွာ"
ေျပာေျပာဆိုဆို kakeruရဲ႕ ေနာက္ျပန္ဖြက္ထားေသာလက္အားဆြဲယူလိုက္ေတာ့သည္ အရင္တေခါက္ကလို kakeruကလဲခါးခါးသီးသီးျဖစ္မေနဘဲ ႐ုန္းကန္ျခင္းလဲမျပဳေတာ့ အလိုက္သင့္ပါလာသည္
က်စ္ကုပ္ထားေသာလက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို အလ်င္စလိုဆြဲျဖန္႔လိုက္ေတာ့ နီရဲေနတဲ့လက္ဖဝါးျပင္မွာ ေျပာင္႐ွင္းလို႔ေနသည္ အျဖစ္အပ်က္ကျမန္ဆန္လြန္းတာမို႔ ဖုန္းမီးျဖင့္ အားစိုက္ထိုးၾကည့္ရင္း လက္မွာမ်ားကပ္ေနတာလားလို႔ လက္ဖဝါးကိုပြတ္သီးပြတ္သပ္လုပ္ကာစမ္းျကည့္ေတာ့လဲ မ႐ွိေတာ့
ေစာနကလက္ခနဲ ျမင္လိုက္သည့္လက္စြပ္လိုလိုအရာကို တကယ္ဘဲ ဘယ္ကိုဝွက္ထားလိုက္သလဲ
Kakeruရဲ့လက္ဆစ္ေလးမ်ားက ဖေယာင္းတိုင္ေလးလို႐ွည္လ်ားသြယ္လြန္းျပီးနဴးညံ႔လိဳက္ပံဳမ်ား မိန္းကေလးေတြေတာင္အ႐ွံုးေပးရေလာက္သည္
နီရဲေထြးအုေနေသာ လက္ဖဝါးေလးကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြတ္သပ္ေနရင္း အရသာခံမိသည္ အခန္းထဲတြင္သူနဲ႔Kakeruဘဲ႐ွိေနတယ္ဆိုတဲ့အသိက စိတ္ကိုႂကြတက္လာေစသည္
လက္ဖဝါးကိုပြတ္သပ္ရံုျဖင့္အားမရႏိုင္ေတာ့ဘဲ ၾကမ္းၾကမ္းေလး သူ႔လက္ျဖင့္ ဖ်စ္ညစ္ဆုပ္နပ္လိုက္မိသည္
အင့္ ခနဲအသံေသးေသးနဲ႔အတူ မ်က္ေစာင္းေသးေသးတခ်က္ေၾကာင့္ လက္ကို႐ုတ္လိုက္ရသည္
"Ryo မင္းမယံုဘူးဆိုၿပီးအသဲအသန္ျပခိုင္းလို႔ ငါလဲမင္းေ႐ွ႕မွာဖြင့္ျပၿပီးတာဟာကို မင္းကမၿပီးႏိုင္မစီးႏိုင္ဘဲ ႏွာလာထေနတာလဲ"
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ မင္းကလဲ စိတ္မဆိုးနဲ႔"
သူကေဒါသထြက္ေနေတာ့ Ryoက ေလသံေပ်ာ့ေလးျဖင့္ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးလာသည္...
သူ႔လက္ကိုပြတ္သပ္ေနတုန္းက Ryoရဲအထိအေတြ႕က ႏူးအိေနတာေၾကာင့္ ခဏေလာက္သာယာေနမိလိုက္တဲ့ ကိုယ့္အျဖစ္ကို ေတြးမိရင္းၾကက္သီးတျဖန္းျဖန္းထလာမိသည္
"သြား သြားမင္းလဲေအာက္မွာဆင္းေနေတာ့ ငါလဲငါ့အခန္းကို႐ွင္းလိုက္အံုးမယ္"
Ryoနဲ႔ႏွစ္ေယာက္သား ေမွာင္မဲေနေသာအခန္းတြင္ ထပ္ၿပီးမေနရဲေတာ့ေၾကာင့္မီးခလုတ္အားအသဲအသန္လိဳက္ ႐ွာမိသည္
"ဟဲ့ေယာင္ မီးခလုတ္ကို႐ွာလို႔ရေအာင္ငါ့ဆီထိုးျပအံုး ဒီတိုင္းၾကည့္ေနႏိုင္တယ္ေနာ္ ႏွာဘူးရီး"
"လာပါၿပီဗ် မင္းကလဲ ဒါဘဲေခၚေနေတာ့တာဘဲ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့နာမယ္မ႐ွိေတာ့ဖူးလား"
"ႏွာဘူးေကာင္မို႔ ႏွာဘူးႀကီးလို႔ေခၚတာ ဘာနာစရာ ႐ွိလို႔လဲ "
အင္း ငါလဲသူမႀကိဳက္တာကိုမွသြားသြားစေနမိတယ္ ေနာက္ဆိုဆင္ျခင္မွဘဲ ေနာင္တရမိတာလဲခဏပါဘဲ မ်က္ဝန္းေလးနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ေနမိတိုင္းသူ႔စိတ္႐ိုင္းေတြက ထိန္းမရေအာင္ႂကြလာတတ္တယ္
မင္းက ငါ့မ်က္လံုးထဲမွာ သိပ္လွေနတာေၾကာင့္လား
Kakeruဖက္ မီးေရာင္ျပေပးဖို႔ အလွည့္သူ႔ေျခေထာက္က အဝတ္လိုလိုအရာကို တက္နင္းမိလိုက္သည္
ဘာမ်ားလဲဆိုကာ စူးစမ္းစိတ္နဲ႔ ေအာက္ကိုငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အျပာေရာင္ အတြင္းခံကို ၾကက္သီးထဖြယ္ ျမင္လိုက္ေတာ့သည္ ဘာဆိုဘာမွဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေဘာင္းဘီကို အလ်င္စလိုေကာက္လိုက္သည္
"ဟဲ့ေယာင္ မီးကိုဟိုဖက္ထိုးရမွာဟုတ္ဖူးေလ ေတာ္ၿပီ ငါ့ဖာသာဘဲ႐ွာလိုက္ေတာ့မယ္ ဟူး"
အတြင္းခံေလးကိုႏွာေခါင္းနားထိကပ္လိုက္ၿပီး ႏွာေခါင္းတ႐ွံ႔႐ွံ႔ျဖင့္ အနံ႕ခပ္ၾကည့္မိေသးသည္ အဝတ္တလႊာျခားေသာေနရာမွာ မ်က္ဝန္းေလး ရဲ႕ ညီေလးက ကိန္းေအာင္းေနလိမ့္မည္
ခ်ဥ္စူးစူးအနံ႕ကိုဘဲအားရေအာင္႐ွဴ႐ႈိက္ရင္း Kakeruရဲ႕ညီေလးကိုစိတ္ကူးထဲတြင္ပံုေဖာ္ၾကည့္မိေသးသည္
္ အား မရေတာ့ဘူး ဆက္ၿပီးလူလိမၼာေလးလို ဆက္ၿပီးမထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး ေဘာင္းဘီကို မ်က္ႏွာေပၚကပ္ကာ ခြၾကားထဲသို႔ လ်ွာျဖင့္ လ်က္ၾကည့္ရန္ျပင္လိုက္သည္
"ေခ်ာက္"
မီးေရာင္ေအာက္မွာ ျမင္လိုက္ရသည့္ကိုး႐ို႔ကားယားျမင္ကြင္း.. Ryoတေယာက္ရယ္ေလ သူ႔ေဘာင္းဘီကို ေခါင္းေပၚရြက္တင္ကာ ေစာက္ဆန္းႀကီးေတြ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ၿပီ
"ဟမ္း မင္းဘာလုပ္တာလဲ မင္းမို႔ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ႀကီးေတြလုပ္တယ္"
Ryoက သူနဲ႔လိင္တူေယာက်္ားျဖစိေပမဲ့ လိင္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ကိစၥမွာေတာ့ သူ႔ဖက္ကအရမ္းႀကီးပြင့္လင္းမႈမ႐ွိတတ္ရယ္ေၾကာင့္ အရမ္း႐ွက္သြားသည္
Ryoကလဲသူရိပ္မိသြားမွန္းထင္ထားပံုမရတာေၾကာင့္ အေတာ္ေလးၾကာင္သြားပံုရသည္ ရုတ္တရက္လိုလိုအေျပးတပိုင္း Ryoဆီလာေနတဲ့ေျခလွမ္းေတြဟာ တျဖည္းျဖည္း ေႏွးေကြးလာသည္ Ryoရဲ႕လက္ဖဝါးႀကီးေတြနဲ႔ဖ်စ္ညစ္ဆုပ္ကိူင္ထားေသာသူ႔အတြင္းခံေလးကိုျမင္ရတိုင္း ပိုၿပီးအ႐ွက္သည္းလာေတာ့သည္
"မင္းမို႔မရြံမ႐ွာသူ႔မ်ားဟာကိုကိုင္စရာလား မင္းအာ့ေလာက္ႏွာထေနရင္လဲတျခားလူသြား လုပ္"
"ငါက ဘယ္သူ႔ေဘာင္းဘီလဲဆိုၿပီးေကာက္ၾကည့္လိုက္တာပါ မင္းကလဲ"
"မင္းေသာက္က်င့္ငါမသိဖူးမ်ားထင္လား အာ့ေဘာင္းဘီကေလမေလ်ွာ္တာ တပတ္ေလာက္႐ွိေနၿပီဟ စိတ္ကုန္တယ္မင္းကိုတကယ္ဘဲ ဟင္း"
စိုးခနဲဇြတ္ခနဲ သူ႔လက္ထဲက သူ႔ေဘာင္းဘီကိုေဆာင့္ဆြဲယူလိုက္တဲ့ထိသူ႔နဲ႔လံုးဝမ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ရဲတဲ့ေကာင္ေလးက ဂ်စ္တိုက္လြန္းသည့္ ခေလးဆိုးေလးလိုဘဲ
ပါးေလးနားေလးေတြနီရဲလာေတာ့အေတာ္႐ွက္သြားပံုလဲရပါတယ္ သူေလး႐ွက္ရမ္းရမ္းတာေလးကိုမ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္ၾကည့္မိကာ သေဘာတက်ရယ္မိသည္
"ဟက္"
"ဘာရီတာလဲသူမ်ားဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္ၿပီး ထိုင္ရီတာလူေကာင္းအလုပ္လား ဟမ္း"
သူ႔ဖက္အသံတခ်က္ထြက္ၾကည့္ တရစပ္ေစာင္းဆဲေတာ့တဲ့ ေကာင္ေလးကမလြယ္ေၾကာေလး အာ့မလြယ္ေၾကာအေသးေလးကိုဘဲ အူတုန္အသဲတုန္အသဲယားေနရတာက သူ...
"ဟိုငါက ပစၥည္းေတြကူသိမ္းမလားလို႔ပါအခန္းကနဲနဲပြေနေတာ့ေလ"
"မလိုဘူး ငါ့လက္ေတြေျခေတြအေကာင္းႀကီး႐ွိေသးတယ္ ေနာက္ထပ္မင္းလက္ထဲမွာငါ့အတြင္း
အာ ငါ့ေဘာင္းဘီကိုမျမင္ခ်င္လို႔ေဟ့"
႐ွက္႐ွက္နဲ႔ဘဲအခန္းထဲဖြထားတဲ့အမိႈက္ေတြကိုလိုက္ေကာက္လိုက္တာ ခဏေလးၿပီးသြားသည္ အခန္းေထာင့္ကျခင္းၾကားထဲမၾကည္မသာျဖင့္သူ႔ဟာကိုပစ္ထည့္ရင္း တဖက္လူကအရမ္းၿငိမ္ေနလို႔အကဲခတ္လိုက္ေတာ့ေလ
လား လား ဒီမွာျဖင့္႐ွင္းလိုက္ရတာခါးကိုင္းေတာ့မယ္ ဒင္းကအခန္႔သားကိုသူမ်ားအိပ္ယာမွာ ဇိမ္နဲ႔ေမြ႔ေနလိုက္တာမ်ား....
"ထ...ထ Ryo မင္းအိပ္ခ်င္ကို႔အိမ္ကိုျပန္သြားအိပ္ ဒီမွာလာမအိပ္နဲ႔ ေစာက္က်ိဳးနည္း ႀကီးေတြမလုပ္နဲ႔ေနာ္"
"ခူး..ခေလာ.."
က်ေနာ္မၾကားၾကားေအာင္ တမင္ေဟာက္သံတ႐ွဴး႐ွဴးနဲ႔ ေပေတၿပီးကိုအိပ္ျပေနကာအရြဲ႔တိုက္ေနေသး
က်ေနာ္လဲ ကုတင္ေဘးမွာတေစာင္းထိုင္ကာ က်ေနာ့္ဖက္လွည့္ကာမ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္အိပ္ျပ ေနသည့္ Ryoရဲ႕ပခံုးကိုခပ္ဆတ္ဆတ္႐ိုက္ရင္း
"မင္းမအိပ္ေသးတာငါသိတယ္ေနာ္ ေျပာရခက္ေအာင္မလုပ္နဲ႔ကြာ
ထေတာ့ကြာ"
က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေလးက အိပ္ေပ်ာ္ေနေတာ့လဲ ၾကည့္ေကာင္းသား မ်က္ေတာင္႐ွည္႐ွည္ မ်က္ခံုးထူထူနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကနီရဲလ်က္ အေတာ္ေခ်ာပါတယ္ က်ေနာ့္လိုျဖဴစတ္စုတ္မ်က္ႏွာနဲ႔ယွဥ္ရင္တျခားစီေပါ့ က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာထက္ ဒီလိုေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနေတာ့လဲ ျဖဴျဖဴစင္စင္ေလးျဖင့္ ႏွစ္လိုဖြယ္ေလးပါဘဲ
ျဗဳန္းခနဲမ်က္လံုးဖြင့္လာၿပီးသူ႔အားစိုက္ခနဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ရင္ထဲထိတ္ခနဲ ျဖစ္သြားမိသည္ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ Ryoရဲ႕ရင္အုပ္က်ယ္ႀကီးထဲမွာသူ႔ကိုယ္ေလးဟာ ထပ္ရက္က်လ်က္သား...
႐ုတ္တရက္ႀကီး Ryoကသူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲထည့္လိုက္တာေၾကာင့္ အ႐ွိန္လြန္ျပီး Ryoရဲ႕မ်က္ႏွာနဲ႔ အရမ္းထိလုမတတ္နီးကပ္သြားရသည္
လူတေယာက္နဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္တခါမွ အဖက္မခံရဖူးတာမို႔ ကတုန္ကယင္နဲ႔ သတိလက္လြတ္ Ryoကိုသာ အၾကာႀကီးၾကည့္ေနမိေတာ့ Ryoကလဲ စူးစူးရဲရဲ ျပန္စိုက္ၾကည့္လာသည္
"မင္းဘာလုပ္တာလဲ မင္းလက္ကိုဖယ္ေပး အင့္"
သူအတင္း႐ုန္းကန္ေတာ့သူ႔ရဲ႕လက္ေမာင္းႀကီးေတြျဖင့္သူ႔ကိုယ္ေလးအား မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ညႇပ္ထားလိုက္သည္
"ၾကည့္ပါအံုး နဖူးေလးေတြကေခြၽးေတြစို႔ေနေရာဘဲ မင္းအရမ္းစိတ္ပင္ပန္းေနတယ္မလား ခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ လွဲလိုက္အံုး"
ခရမ္းေဖ်ာ့ေရာင္ဆံႏြယ္ေပ်ာ့ေလးေတြကိုယုယုယယ ပြတ္သပ္လိုက္မိၿပီး ေခြၽးေတြလဲ သုတ္ေပးလိုက္မိသည္ ရင္ခြင္ထဲကအေကာင္ငယ္ေလးသည္ မ်က္ႏွာရဲရဲ မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းျဖင့္ ေမာ္ၾကည့္လာသည္
နဖူးေလးကိုတို႔ထိေနရင္းမွ ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးကိုအသာဆြဲမိကာ အိစက္စက္ပါးေလးေတြဖြဖြအုပ္ကိုင္မိသည့္ထိအဆင့္တက္လာမိသည္
ႏူးညံ႔တယ္ မင္းကရင္ခုန္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ႏူးညံ႔တယ္
Kakeru
ႏွာေခါင္းေလးမွတဆင့္ နီေထြးေထြး ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုထိေတြ႔ဖို႔လက္အလွမ္းမွာ ဆတ္ခနဲေနာက္ကိုတြန္႔သြားသည့္ မ်ဳက္ ဝန္း ေလး
"မင္း...လြန္လာၿပီေနာ္ ေတာက္!!
"ဘာလဲ မင္းကငါ့ကိုေၾကာက္ေနတာလား မင္းက ေသြးေၾကာင္မွန္း မထင္ထားမိဘူး"
"ဘာ....ငါကဘာကိုေၾကာက္ရမွာ ငါ့ဘဝမွာငါေၾကာက္တဲ့လူမေမြးေသးဖူး"
"အာ့ဆိုငါနဲ႔လာအိပ္ေလကြာ ငါကမင္းကိုကိုက္မစားပါဘူး ဟင္းဟင္း"
ခႏိုးခနဲ႔ရယ္လိုက္ကာျမဴသလိုၾကည့္ေနတဲ့ Ryoကအနဲငယ္သံသယဝင္စရာေကာင္းတယ္ ဒါမဲ့ ငယ္က်ိဳးငယ္နာေဖာ္မွာကို မလိုလားဘူး....
Ryoနဲ႔ခပ္ခြာခြာမွာ ေနရာယူလိုက္ၿပီး ေက်ာေပးကာ ေ ခြေ ခြေလး လွဲလိုက္မိတဲ့က်ေနာ္က နာခံလြန္းေနလား
ဘာရယ္မသိစိတ္ထဲ တခုခုကိုေၾကာက္ေနမိေတာ့သည္
ဆက္ရန္...
တစေၦသတို့သားအပိုင်း (8)
Unicode>>>>>>
"ဘယ်.....ဘယ်သူလဲဟင် ခင်ဗျားက ဘယ်သူလဲ"
"ဘယ်သူရှိရမှာလဲ မင်းရဲ့Ryoလေဟာ အပေါ်ထပ်မှာအသံဗလံဆူညံနေတော့မင်းကိုစိုးရိမ်လို့တက်ကြည့်တာ ငါ့ကိုတောင်မမှတ်မိတော့အောင် မင်းတကယ်ဘဲ ဘာဖြစ်နေတာလဲ မင်း အဆင်ရောပြေရဲ့လား"
Ryoကစိုးရိမ်တကြီးဖြင့်သူ့ပခုံးအားဆွဲလှုပ်လိုက်မှဘဲ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေသည့် သူလဲသတိပြန်ဝင်လာကာ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်လာတော့သည်
လက်ထဲတွင်ကိုင်ထားသည့် ဖုန်းမီးအလင်းအားကို ဖွင့်လိုက်ပြီး Kakeruဖက်ပင့်မြှောက်လိုက်လျှင် သွေးစုတ်နေသည့်မျက်နှာငယ်ပေါ် ဝင်း ခနဲရောင်ပြန်ဟပ်သွားလေသည်
"မင်းဝင်လာမယ်ဆိုလဲအသံလေးဘာလေးပေးလိုက်ပါလား အရူးကြီးရဲ့အရမ်းမှောင်နေမှတော့လူကောင်းလားလူဆိုးလား ဆိုတာငါဘယ်လိုလုပ်ခွဲတတ်မှာလဲ"
သေစမ်း ငါလက်ထဲ မှာဓားကိုင်ထားတာ Ryoတယောက် တွေ့တော့မှာဘဲ....
ဓာတ်မီးအလင်းအားက သူ့ကိုယ်ပေါ်မရောက်မိခင်လေး လက်တဖက်ကိုနောက်ပြန်ပစ်လျက် ဓားကိုခါးထက်တွင်ဖွက်ထားလိုက်သည်
အလွန်လျင်မြန်လှသောအကြည့်တချက်က Kakeruတခုခုဖွက်ထားလိုက်သည်က်ု မြင်ဖြစ်အောင်မြင်လိုက်လေသည်
"မင်းနောက်ကို ဘာကြီးဖွက်ထားလိုက်တာလဲငါ့ကိုလဲ ပြပါအုံး"
"ဟင်....ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး မင်းမြင်တဲ့တိုင်း လက်ဖဝါးတွေထုံနေလို့သွေးပူအောင်လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်နေတာ"
မည်မျှပင်မှင်သေအောင်ထိန်းထားနိုင်ပေမဲ့လဲ အတွေ့အကြုံရှိတဲ့လူရှေ့တွင်တော့ ဖုံးထားလို့မရ....
စူးရှသောမျက်ဝန်းနက်တွေနဲ့ ရှေ့ကိုတလှမ်းချင်းတိုးကပ်လာသော Ryo မတွေ့အောင်ရှောင်ဖယ်ရင်းနှင့်တဖြည်းဖြည်း အခန်းထဲသို့ ပြန်ရောက်မှန်းမသိရောက်လာခဲ့သည်
"ငါမြင်လိုက်မှာစိုးလို့ မင်းတခုခုကိုဖွက်လိုက်တာ ငါသေချာကိုတွေ့လိုက်တာနော် အချင်းချင်းတွေကို ပြန်ပြရမှာ ကြောက်နေရအောင် မင်းလက်ထဲကဟာက ရွှေထွက်နေတာလား ဟမ်း"
မျက်ဝန်းလေးရဲ့ ချစ်သူကများ anniအထိမ်းအမှတ်အနေနဲ့ပေးလိုက်တဲ့ လက်ဆောင်များလား ငါသဘောကျနေတာရိပ်မိနေလို့ စိုးရိမ်လို့တမင်သက်သက်မပြချင်တာလား တောက်!
သူအကြောက်ဆုံးအရာကိုဘဲကို့ဖာသာဘဲလိုရာဆွဲတွေးလိုက်မိတော့ မခံမရပ်နိုင်အောင်ဒေါသထွက်လာပြီး လေသံကလဲ ခက်ထန်လာသည်
စတွေ့သည့်နေ့မှစ၍ယခုအချိန်ထိ သူ့အပေါ်တွင် ငေါက်ငမ်းပြောဖို့နေနေသာသာ လေသံမျှပင် မရှိန်းဖူးသေးသော လူတယောက်က အခုတော့ ရန်သူတွေလိုမျိုး ဆက်ဆံလာတော့ စိတ်ထဲအလိုလို ဝမ်းနည်းသွားမိသည်
မိုက်ရူးရဲဆန်တတ်ပြီး လူတယောက်အသက်ကို ကြက်ခလေးငှက်ခလေးလိုအစဖျောက်တတ်သောRyo တို့ယာကူဇာအဖွဲ့ရဲ့ သတင်းတွေကိုခပ်သဲ့သဲ့ ကြားမိထားသေးသည်
မျက်နှာကလဲအရင်ကလို သရော်ချောင်းလိုမဟုတ်ဘဲ ခက်ထန်မာကြောနေတော့ သူ့အားအန္တာရယ်ပေးမှာကိုစိုးရိမ်လာမိသည်
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးကွာ အရေးမကြီးတဲ့ဟာကို မင်းကဘာလို့အသဲအသန်ဖြစ်နေတာလဲ"
တဖြည်းဖြည်းမျက်စိမျက်နှာပျက်လာသော Kakeruစကားကိုလဲမယုံကြည်နိုင်တော့ဘဲ လက်တွေ့သမားပီပီ Kakeru လက်ထဲမှာဓားကို အတင်းဆွဲလုတော့သည်
နဂိုထဲက Ryoရဲ့လှုပ်ရှားမှုတိုင်းကို မျက်ခြေမပြတ်ကြည့်နေသော Kakeruကလဲ Ryoရဲ့ရုတ်တရက်တိုက်ခိုက်မှုကို ရှောင်ရှားလိုက်နိင်သည်
"မဖြစ်ဘူး မင်းအတင်းအကြပ်လိုက်လုပ်နေရင် မင်းရဲ့လက်တွေရစရာမရှိအောင်စုတ်ပြတ်သတ်သွားလိမ့်မယ်"
"ဒါဆိုဒဲ့ပြောလေကွာ မင်းလက်ထဲမှာရှိတဲ့ဟာကတကယ်ဘဲ ဘာများလဲ ဘာမှလဲငါ့ကိုမပြောဘဲနဲ့ဇွတ်ငြင်းနေလို့ပြီးမလား"
နဂိုကဖြူးလွန်းတဲ့အသားရေကနီရဲလာပြီး ခံရခက်နေပုံရသည့် Ryoအားတည့်တည့်မတ်မတ်ကြည့်လိုက်မိသည်
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဟ ငါတို့တွေဘဲရှိနေတာနဲ့ပျင်းလို့စကြည့်လိုက်တာ ငါ့လက်ထဲမှာ ဘုရားစူး တကယ် ဘာမှကိုမရှိတာ"
ငါနဲ့သူနှစ်ယောက်ဘဲရှိတဲ့အိမ်ကြီးမှာ ငါလက်ထဲကဓားကိုမြင်သွားလို့ကတော့ နှစ်ယောက်သားကြားမှာရှင်းမရတဲ့ပြသာနာဖြစ်လာနိုင်သည် အာ့အခါကျအိမ်ထဲသူခိုးဝင်တယ်ပြောလဲမထူးနိုင်တော့...
"ငါမယုံဘူး ငါ့မျက်စိနဲ့သေချာမြင်ရမှ ယုံမှာ"
ပြောပြောဆိုဆို kakeruရဲ့ နောက်ပြန်ဖွက်ထားသောလက်အားဆွဲယူလိုက်တော့သည် အရင်တခေါက်ကလို kakeruကလဲခါးခါးသီးသီးဖြစ်မနေဘဲ ရုန်းကန်ခြင်းလဲမပြုတော့ အလိုက်သင့်ပါလာသည်
ကျစ်ကုပ်ထားသောလက်ချောင်းလေးတွေကို အလျင်စလိုဆွဲဖြန့်လိုက်တော့ နီရဲနေတဲ့လက်ဖဝါးပြင်မှာ ပြောင်ရှင်းလို့နေသည် အဖြစ်အပျက်ကမြန်ဆန်လွန်းတာမို့ ဖုန်းမီးဖြင့် အားစိုက်ထိုးကြည့်ရင်း လက်မှာများကပ်နေတာလားလို့ လက်ဖဝါးကိုပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်ကာစမ်းကြည့်တော့လဲ မရှိတော့
စောနကလက်ခနဲ မြင်လိုက်သည့်လက်စွပ်လိုလိုအရာကို တကယ်ဘဲ ဘယ်ကိုဝှက်ထားလိုက်သလဲ
Kakeruရဲ့လက်ဆစ်လေးများက ဖယောင်းတိုင်လေးလိုရှည်လျားသွယ်လွန်းပြီးနူးညံ့လိုက်ပုံများ မိန်းကလေးတွေတောင်အရှုံးပေးရလောက်သည်
နီရဲထွေးအုနေသော လက်ဖဝါးလေးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းပွတ်သပ်နေရင်း အရသာခံမိသည် အခန်းထဲတွင်သူနဲ့Kakeruဘဲရှိနေတယ်ဆိုတဲ့အသိက စိတ်ကိုကြွတက်လာစေသည်
လက်ဖဝါးကိုပွတ်သပ်ရုံဖြင့်အားမရနိုင်တော့ဘဲ ကြမ်းကြမ်းလေး သူ့လက်ဖြင့် ဖျစ်ညစ်ဆုပ်နပ်လိုက်မိသည်
အင့် ခနဲအသံသေးသေးနဲ့အတူ မျက်စောင်းသေးသေးတချက်ကြောင့် လက်ကိုရုတ်လိုက်ရသည်
"Ryo မင်းမယုံဘူးဆိုပြီးအသဲအသန်ပြခိုင်းလို့ ငါလဲမင်းရှေ့မှာဖွင့်ပြပြီးတာဟာကို မင်းကမပြီးနိုင်မစီးနိုင်ဘဲ နှာလာထနေတာလဲ"
"မဟုတ်ပါဘူးကွာ မင်းကလဲ စိတ်မဆိုးနဲ့"
သူကဒေါသထွက်နေတော့ Ryoက လေသံပျော့လေးဖြင့် မျက်နှာချိုသွေးလာသည်...
သူ့လက်ကိုပွတ်သပ်နေတုန်းက Ryoရဲအထိအတွေ့က နူးအိနေတာကြောင့် ခဏလောက်သာယာနေမိလိုက်တဲ့ ကိုယ့်အဖြစ်ကို တွေးမိရင်းကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းထလာမိသည်
"သွား သွားမင်းလဲအောက်မှာဆင်းနေတော့ ငါလဲငါ့အခန်းကိုရှင်းလိုက်အုံးမယ်"
Ryoနဲ့နှစ်ယောက်သား မှောင်မဲနေသောအခန်းတွင် ထပ်ပြီးမနေရဲတော့ကြောင့်မီးခလုတ်အားအသဲအသန်လိုက် ရှာမိသည်
"ဟဲ့ယောင် မီးခလုတ်ကိုရှာလို့ရအောင်ငါ့ဆီထိုးပြအုံး ဒီတိုင်းကြည့်နေနိုင်တယ်နော် နှာဘူးရီး"
"လာပါပြီဗျ မင်းကလဲ ဒါဘဲခေါ်နေတော့တာဘဲ ဒီထက်ကောင်းတဲ့နာမယ်မရှိတော့ဖူးလား"
"နှာဘူးကောင်မို့ နှာဘူးကြီးလို့ခေါ်တာ ဘာနာစရာ ရှိလို့လဲ "
အင်း ငါလဲသူမကြိုက်တာကိုမှသွားသွားစနေမိတယ် နောက်ဆိုဆင်ခြင်မှဘဲ နောင်တရမိတာလဲခဏပါဘဲ မျက်ဝန်းလေးနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ်နေမိတိုင်းသူ့စိတ်ရိုင်းတွေက ထိန်းမရအောင်ကြွလာတတ်တယ်
မင်းက ငါ့မျက်လုံးထဲမှာ သိပ်လှနေတာကြောင့်လား
Kakeruဖက် မီးရောင်ပြပေးဖို့ အလှည့်သူ့ခြေထောက်က အဝတ်လိုလိုအရာကို တက်နင်းမိလိုက်သည်
ဘာများလဲဆိုကာ စူးစမ်းစိတ်နဲ့ အောက်ကိုငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ အပြာရောင် အတွင်းခံကို ကြက်သီးထဖွယ် မြင်လိုက်တော့သည် ဘာဆိုဘာမှဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘဲ ဘောင်းဘီကို အလျင်စလိုကောက်လိုက်သည်
"ဟဲ့ယောင် မီးကိုဟိုဖက်ထိုးရမှာဟုတ်ဖူးလေ တော်ပြီ ငါ့ဖာသာဘဲရှာလိုက်တော့မယ် ဟူး"
အတွင်းခံလေးကိုနှာခေါင်းနားထိကပ်လိုက်ပြီး နှာခေါင်းတရှံ့ရှံ့ဖြင့် အနံ့ခပ်ကြည့်မိသေးသည် အဝတ်တလွှာခြားသောနေရာမှာ မျက်ဝန်းလေး ရဲ့ ညီလေးက ကိန်းအောင်းနေလိမ့်မည်
ချဉ်စူးစူးအနံ့ကိုဘဲအားရအောင်ရှူရှိုက်ရင်း Kakeruရဲ့ညီလေးကိုစိတ်ကူးထဲတွင်ပုံဖော်ကြည့်မိသေးသည်
် အား မရတော့ဘူး ဆက်ပြီးလူလိမ္မာလေးလို ဆက်ပြီးမထိန်းနိုင်တော့ဘူး ဘောင်းဘီကို မျက်နှာပေါ်ကပ်ကာ ခွကြားထဲသို့ လျှာဖြင့် လျက်ကြည့်ရန်ပြင်လိုက်သည်
"ချောက်"
မီးရောင်အောက်မှာ မြင်လိုက်ရသည့်ကိုးရို့ကားယားမြင်ကွင်း.. Ryoတယောက်ရယ်လေ သူ့ဘောင်းဘီကို ခေါင်းပေါ်ရွက်တင်ကာ စောက်ဆန်းကြီးတွေ လုပ်ချလိုက်ပြန်ပြီ
"ဟမ်း မင်းဘာလုပ်တာလဲ မင်းမို့ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်ကြီးတွေလုပ်တယ်"
Ryoက သူနဲ့လိင်တူယောကျ်ားဖြစိပေမဲ့ လိင်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ကိစ္စမှာတော့ သူ့ဖက်ကအရမ်းကြီးပွင့်လင်းမှုမရှိတတ်ရယ်ကြောင့် အရမ်းရှက်သွားသည်
Ryoကလဲသူရိပ်မိသွားမှန်းထင်ထားပုံမရတာကြောင့် အတော်လေးကြာင်သွားပုံရသည် ရုတ်တရက်လိုလိုအပြေးတပိုင်း Ryoဆီလာနေတဲ့ခြေလှမ်းတွေဟာ တဖြည်းဖြည်း နှေးကွေးလာသည် Ryoရဲ့လက်ဖဝါးကြီးတွေနဲ့ဖျစ်ညစ်ဆုပ်ကိူင်ထားသောသူ့အတွင်းခံလေးကိုမြင်ရတိုင်း ပိုပြီးအရှက်သည်းလာတော့သည်
"မင်းမို့မရွံမရှာသူ့များဟာကိုကိုင်စရာလား မင်းအာ့လောက်နှာထနေရင်လဲတခြားလူသွား လုပ်"
"ငါက ဘယ်သူ့ဘောင်းဘီလဲဆိုပြီးကောက်ကြည့်လိုက်တာပါ မင်းကလဲ"
"မင်းသောက်ကျင့်ငါမသိဖူးများထင်လား အာ့ဘောင်းဘီကလေမလျှော်တာ တပတ်လောက်ရှိနေပြီဟ စိတ်ကုန်တယ်မင်းကိုတကယ်ဘဲ ဟင်း"
စိုးခနဲဇွတ်ခနဲ သူ့လက်ထဲက သူ့ဘောင်းဘီကိုဆောင့်ဆွဲယူလိုက်တဲ့ထိသူ့နဲ့လုံးဝမျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲတဲ့ကောင်လေးက ဂျစ်တိုက်လွန်းသည့် ခလေးဆိုးလေးလိုဘဲ
ပါးလေးနားလေးတွေနီရဲလာတော့အတော်ရှက်သွားပုံလဲရပါတယ် သူလေးရှက်ရမ်းရမ်းတာလေးကိုမျက်စိထဲ မြင်ယောင်ကြည့်မိကာ သဘောတကျရယ်မိသည်
"ဟက်"
"ဘာရီတာလဲသူများဒုက္ခရောက်အောင်လုပ်ပြီး ထိုင်ရီတာလူကောင်းအလုပ်လား ဟမ်း"
သူ့ဖက်အသံတချက်ထွက်ကြည့် တရစပ်စောင်းဆဲတော့တဲ့ ကောင်လေးကမလွယ်ကြောလေး အာ့မလွယ်ကြောအသေးလေးကိုဘဲ အူတုန်အသဲတုန်အသဲယားနေရတာက သူ...
"ဟိုငါက ပစ္စည်းတွေကူသိမ်းမလားလို့ပါအခန်းကနဲနဲပွနေတော့လေ"
"မလိုဘူး ငါ့လက်တွေခြေတွေအကောင်းကြီးရှိသေးတယ် နောက်ထပ်မင်းလက်ထဲမှာငါ့အတွင်း
အာ ငါ့ဘောင်းဘီကိုမမြင်ချင်လို့ဟေ့"
ရှက်ရှက်နဲ့ဘဲအခန်းထဲဖွထားတဲ့အမှိုက်တွေကိုလိုက်ကောက်လိုက်တာ ခဏလေးပြီးသွားသည် အခန်းထောင့်ကခြင်းကြားထဲမကြည်မသာဖြင့်သူ့ဟာကိုပစ်ထည့်ရင်း တဖက်လူကအရမ်းငြိမ်နေလို့အကဲခတ်လိုက်တော့လေ
လား လား ဒီမှာဖြင့်ရှင်းလိုက်ရတာခါးကိုင်းတော့မယ် ဒင်းကအခန့်သားကိုသူများအိပ်ယာမှာ ဇိမ်နဲ့မွေ့နေလိုက်တာများ....
"ထ...ထ Ryo မင်းအိပ်ချင်ကို့အိမ်ကိုပြန်သွားအိပ် ဒီမှာလာမအိပ်နဲ့ စောက်ကျိုးနည်း ကြီးတွေမလုပ်နဲ့နော်"
"ခူး..ခလော.."
ကျနော်မကြားကြားအောင် တမင်ဟောက်သံတရှူးရှူးနဲ့ ပေတေပြီးကိုအိပ်ပြနေကာအရွဲ့တိုက်နေသေး
ကျနော်လဲ ကုတင်ဘေးမှာတစောင်းထိုင်ကာ ကျနော့်ဖက်လှည့်ကာမျက်နှာပြောင်တိုက်အိပ်ပြ နေသည့် Ryoရဲ့ပခုံးကိုခပ်ဆတ်ဆတ်ရိုက်ရင်း
"မင်းမအိပ်သေးတာငါသိတယ်နော် ပြောရခက်အောင်မလုပ်နဲ့ကွာ
ထတော့ကွာ"
ကျနော့်သူငယ်ချင်းလေးက အိပ်ပျော်နေတော့လဲ ကြည့်ကောင်းသား မျက်တောင်ရှည်ရှည် မျက်ခုံးထူထူနဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကနီရဲလျက် အတော်ချောပါတယ် ကျနော့်လိုဖြူစတ်စုတ်မျက်နှာနဲ့ယှဉ်ရင်တခြားစီပေါ့ ကျန်တဲ့အချိန်မှာထက် ဒီလိုလေး အိပ်ပျော်နေတော့လဲ ဖြူဖြူစင်စင်လေးဖြင့် နှစ်လိုဖွယ်လေးပါဘဲ
ဗြုန်းခနဲမျက်လုံးဖွင့်လာပြီးသူ့အားစိုက်ခနဲ ကြည့်လိုက်တော့ရင်ထဲထိတ်ခနဲ ဖြစ်သွားမိသည် သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ Ryoရဲ့ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးထဲမှာသူ့ကိုယ်လေးဟာ ထပ်ရက်ကျလျက်သား...
ရုတ်တရက်ကြီး Ryoကသူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်လိုက်တာကြောင့် အရှိန်လွန်ပြီး Ryoရဲ့မျက်နှာနဲ့ အရမ်းထိလုမတတ်နီးကပ်သွားရသည်
လူတယောက်နဲ့ နီးနီးကပ်ကပ်တခါမှ အဖက်မခံရဖူးတာမို့ ကတုန်ကယင်နဲ့ သတိလက်လွတ် Ryoကိုသာ အကြာကြီးကြည့်နေမိတော့ Ryoကလဲ စူးစူးရဲရဲ ပြန်စိုက်ကြည့်လာသည်
"မင်းဘာလုပ်တာလဲ မင်းလက်ကိုဖယ်ပေး အင့်"
သူအတင်းရုန်းကန်တော့သူ့ရဲ့လက်မောင်းကြီးတွေဖြင့်သူ့ကိုယ်လေးအား မလှုပ်နိုင်အောင်ညှပ်ထားလိုက်သည်
"ကြည့်ပါအုံး နဖူးလေးတွေကချွေးတွေစို့နေရောဘဲ မင်းအရမ်းစိတ်ပင်ပန်းနေတယ်မလား ခဏလောက်ဖြစ်ဖြစ် လှဲလိုက်အုံး"
ခရမ်းဖျော့ရောင်ဆံနွယ်ပျော့လေးတွေကိုယုယုယယ ပွတ်သပ်လိုက်မိပြီး ချွေးတွေလဲ သုတ်ပေးလိုက်မိသည် ရင်ခွင်ထဲကအကောင်ငယ်လေးသည် မျက်နှာရဲရဲ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းဖြင့် မော်ကြည့်လာသည်
နဖူးလေးကိုတို့ထိနေရင်းမှ နှာခေါင်းထိပ်လေးကိုအသာဆွဲမိကာ အိစက်စက်ပါးလေးတွေဖွဖွအုပ်ကိုင်မိသည့်ထိအဆင့်တက်လာမိသည်
နူးညံ့တယ် မင်းကရင်ခုန်စရာကောင်းလောက်အောင်နူးညံ့တယ်
Kakeru
နှာခေါင်းလေးမှတဆင့် နီထွေးထွေး နှုတ်ခမ်းလေးကိုထိတွေ့ဖို့လက်အလှမ်းမှာ ဆတ်ခနဲနောက်ကိုတွန့်သွားသည့် မျုက် ဝန်း လေး
"မင်း...လွန်လာပြီနော် တောက်!!
"ဘာလဲ မင်းကငါ့ကိုကြောက်နေတာလား မင်းက သွေးကြောင်မှန်း မထင်ထားမိဘူး"
"ဘာ....ငါကဘာကိုကြောက်ရမှာ ငါ့ဘဝမှာငါကြောက်တဲ့လူမမွေးသေးဖူး"
"အာ့ဆိုငါနဲ့လာအိပ်လေကွာ ငါကမင်းကိုကိုက်မစားပါဘူး ဟင်းဟင်း"
ခနိုးခနဲ့ရယ်လိုက်ကာမြူသလိုကြည့်နေတဲ့ Ryoကအနဲငယ်သံသယဝင်စရာကောင်းတယ် ဒါမဲ့ ငယ်ကျိုးငယ်နာဖော်မှာကို မလိုလားဘူး....
Ryoနဲ့ခပ်ခွာခွာမှာ နေရာယူလိုက်ပြီး ကျောပေးကာ ေ ခွေ ခွလေး လှဲလိုက်မိတဲ့ကျနော်က နာခံလွန်းနေလား
ဘာရယ်မသိစိတ်ထဲ တခုခုကိုကြောက်နေမိတော့သည်
ဆက်ရန်...