One month later;
ဘာလိုလိုနဲ႔ကြၽန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းပိတ္ဖို့တစ္လထက္ပီးကုန္သြားျပန္ပီ... ဒီၾကားထဲကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတူထြက္သြားဖို႔အတြက္တိုင္ပင္ထားတာေၾကာင့္ အရင္လိုပဲႏွစ္ေယာက္အတူေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔အခ်ိန္ေတြကိုေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္...
"Babe... ဘာေတြေတြးေနတာလဲ... "
"😊ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး... Babeကိုဒီအပုဒ္ရွင္းျပဦး..."
"ဒီဟာလား... အနားကိုတိုးဒါကေသခ်ာရွင္းျပမွရမွာ..."
"အြန္းး..."
ႁပြတ္စ္...😘
Premအနားကိုတိုးတဲ့အခ်ိန္Premရဲ့နဖူးေလးကို ႁပြတ္စ္ခနဲျမည္ေအာင္နမ္းလိုက္တဲ့Boun...
"Boun... Porျမင္သြားဦးမယ္..."
"😊မျမင္ပါဘူး... စာရွင္းျပမယ္..."
"ဟြန႔္.. ေနာက္တစ္ခါမလုပ္နဲ႔ေနာ္..."
"ဟုတ္ပါပီ... မလုပ္ဘူး.."
BounPremႏွစ္ေယာက္စာလုပ္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္ တစ္ေနရာကေနၾကၫ့္ေနတဲ့Por...
မင္းေျပာထားတဲ့အတိုင္းပဲျဖစ္ပါေစBoun... ဒါကမင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္အေကာင္းဆံုးျဖစ္မွာပါ...
"Por... ကြၽန္ေတာ္ေျပာစရာရိွလို႔.."
"ေျပာေလTom.."
"ကြၽန္ေတာ့္အထင္ေတာ့ ညီေလးတို႔ကိုလႊတ္ေပးလိုက္တာေကာင္းမယ္.. မျဖစ္သင့္တာေတြမျဖစ္ရေအာင္ပါ.."
"ငါေကာင္းမယ္ထင္လို႔စီစဉ္ထားတာ... မင္းလည္းဝင္မပါနဲ႔... "
"ဒါေပမယ့္Por... အခုလိုလုပ္လိုက္ရင္ညီေလးအရမ္းခံစားရမယ္ဆိုတာမသိတာလား..."
"ငါလူလူခ်င္းခ်စ္တာကိုမကန႔္ကြက္ဘူး... ဒါေပမယ့္အဲ့အခ်စ္ကစစ္မွန္တယ္ဆိုတာေတာ့ငါမယံုဘူး... မင္းနဲ႔Jimmyကိုလည္းငါလႊတ္ေပးထားတယ္ဆိုတာ ငါမင္းနဲ႔စကားမမ်ားခ်င္လို႔Tom..."
"Porဘာစိတ္ကူးနဲ႔ခုလိုလုပ္ေနတာလည္း... Bounနဲ႔Premတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာPorျမင္ေနတာေတာင္မယံုေသးဘူးလား..."
"အဲ့အခ်စ္ေတြက သူတို႔ေဝးသြားရင္ေရာတည္ၿမဲေနႏိုင္ဦးမလား... ငါBounကိုစင္ကာပူမွာေက်ာင္းထားေပးတယ္ဆိုတာ.. သူတို႔ေဝးေနတဲ့အခ်ိန္Premကစိတ္နာပီးBounကိုေမ့သြားလိမ့္မယ္... Bounကလည္းေယာက်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ဟိုမွာမိန္းကေလးေတြနဲ႔ မရႈပ္ဘူးလို႔ေျပာမရဘူးေလ..."
"ဒါကPorရဲ့အေတြးမို႔လို႔ထားပါေတာ့ Porထင္သလိုျဖစ္မလာပဲ PremကBounကိုေမ့လို႔မရဘူးဆိုရင္ေရာ.. Bounကလည္းPremနဲ႔အတူရိွႏိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနမယ္ဆိုရင္ေရာ.. Porဘာလုပ္မွာလဲ.. "
"ဒါကေတာ့ေစာင့္ၾကၫ့္ရဦးမွာေပါ့... ျဖစ္မလာေသးတဲ့အရာအတြက္ေခါင္းရႈပ္မခံႏိုင္ဘူး..."
"Porကအရင္တိုင္းလံုးဝမေျပာင္းလဲဘူး... ကြၽန္ေတာ္ေမ့သြားတယ္..Porကရက္စက္တဲ့သူတစ္ေယာက္ဆိုတာ..."
"Tommy...."
အဲ့ဒီ့အခ်ိန္စာသင္ေနရင္းကေနထေအာ္တဲ့Boun... Porနဲ႔Tomရဲ့စကားမ်ားမယ့္အေျခအေနကလည္းပ်က္စီးသြတယ္...
"အားးး... အဆိုးေလး.. မကိုက္ေတာ့နဲ႔နာေနပီ..."
"ေနာက္လုပ္ဦးမွာလား..."
"အာ့... မလုပ္ဘူးး...လႊတ္ေတာ့ေနာ္"
"ဟြန႔္..."
BounPremကိုၾကၫ့္ေနရင္းကေနမ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ပီးTomကPorကိုေျပာလိုက္တယ္...
"Porျမင္လား... ညီေလးဆိုးတာကိုခံႏိုင္တဲ့သူကBounတစ္ေယာက္ပဲရိွတယ္... ပီးေတာ့ညီေလးဘက္ကဆိုးတဲ့သူကလည္းBounတစ္ေယာက္ပဲရိွတာ.. porေတာင္ညီေလးကိုမႏိုင္လို႔Bounလက္အပ္ထားတာမဟုတ္လား... သူတို႔ႏွစ္ေယာက္နီးစပ္ေအာင္Porကိုယ္တိုင္ပဲလုပ္ခဲ့တာ.. အျပစ္တင္ခ်င္ရင္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုတင္သင့္တယ္.. ကေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ့ႏွလံုးသားေတြကPorအတြက္စိတ္ေျဖလို႔ရတဲ့အရာမဟုတ္ဘူး..."
အတၲႀကီးတယ္ပဲေျပာေျပာ ငါသူတို႔အခ်စ္ကိုမယံုၾကည္ဘူး.. လက္လည္းမခံႏိုင္ဘူး... ငါ့သားကိုေအးခ်မ္းတဲ့ဘဝေလးကိုပဲပိုင္ဆိုင္ေစခ်င္တယ္... ငယ္ငယ္တည္းကလူအမ်ားေျပာဆိုတာခံလာခဲ့ရပီးပီ.. အခုလည္းေယာက်ားခ်င္းႀကိဳက္တယ္ဆိုပီးပတ္ဝန္းက်င္ကလက္ညိုးထိုးမယ့္ဘဝမ်ိဳးမျဖစ္ေစခ်င္ဘူး... ငါလုပ္သမ်ွကသားအေပၚခ်စ္တဲ့စိတ္တစ္ခုတည္းပါ....
(မိဘေမတၲာ... ေအးခ်မ္းေပမယ့္..ေမတၲာထားတာမွားရင္ပူေလာင္ရပါတယ္..)
"ကိုကို... မ်က္ႏွာလည္းမေကာင္းဘူး ဘာျဖစ္လာတာလဲ..."
"ဟူးး... စကားေတြလည္းမေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး..."
"ဘာလို႔လဲ Porနဲ႔ရန္ျဖစ္လာတာလား..."
"အင္းး... "
"ကြၽန္ေတာ့ကိုေျပာျပေလ.. ကူညီႏိုင္တာရိွရင္ကူညီရတာေပါ့.."
"ဒီကိစၥကBounတို႔ကိုယ္တိုင္ေျဖရွင္းရမွာ... တေလာကPorနဲ႔Bounစကားေျပာေနတာ ကိုယ္ၾကားခဲ့တယ္..."
Flash Back....?
"မင္းဆံုးျဖတ္ပီးပီလား..."
"ဟုတ္ကဲ့ ဦးေျပာတဲ့အတိုင္းကြၽန္ေတာ္လုပ္ပါ့မယ္.. ဒါေပမယ့္ေက်ာင္းပိတ္တဲ့ေနာက္ဆံုးရက္မွာ သူနဲ႔တရက္ေလာက္ခရီးထြက္ခ်င္ပါတယ္..."
"ရတယ္.. ငါ့ကိုသာလိမ္ဖို႔မႀကိဳးစားနဲ႔... မင္းသူနဲ႔အတူထြက္သြားမယ္ဆိုရင္ သူ႔ကိုငါ့သားအျဖစ္ကအေမျြပတ္စြန႔္လႊတ္မယ္..."
Babeကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာမွန္ေပမယ့္ အေမမရိွေတာ့တဲ့သူ႔ဘဝကို အေဖပါမရွိေတာ့ေအာင္မလုပ္ခ်င္ဘူး.. ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုရွာေကြၽးႏိုင္ပါတယ္.. ဒါေပမယ့္သူရဲ့ျပၫ့္စံုေနတဲ့မိသားစုေလးကိုေတာ့မဖ်က္စီးခ်င္ဘူး...
"ဟုတ္ကဲ့ပါ.. ကြန္ေတာ့ကိုသြားခြင့္ျပဳပါဦး..."
"အင္းး...."
Tommyလည္းၾကားတဲ့ဟာမွန္သမ်ွေျပာျပဘိုက္ပီး အခုလည္းPorနဲ႔ျပႆနာတက္လာတဲ့အေၾကာင္းေတြပါေျပာျပေတာ့... ကေလးေပါက္စကေမးေထာက္ပီးလူႀကီးစတိုင္နဲ႔စဉ္းစားေနေလရဲ့...
"ဒါဆိုP'Bounတို႔ကို ဘယ္လိုကူညီရမလဲ..."
"ကိုယ္လည္းမေျပာတတ္ဘူး..."
"ကိုကိုလည္းစိတ္ညစ္စရာေတြမေတြးေတာ့နဲ႔ေနာ္..."
"Jim.. ဟိုေလ..ညေနက်ရင္သီခ်င္းဆိုဖို႔ရိွတယ္.. အဲ့ဒါ..."
"ကြၽန္တာ္လိုက္ပို႔မွာေပါ့..☺"
"မဟုတ္ဘူး.. ကိုယ္ေျပာခ်င္တာက..."
"ဘာကိုလဲ ကိုကို..."
"ညေနမွပဲေျပာေတာ့မယ္... အခုကိုယ္အိပ္ခ်င္တယ္.."
"ဒါဆိုဒီရင္ခြင္ႀကီးထဲကိုလာ..."
"အင္းး...🤗"
Tommyလည္းJimရဲ့ရင္ခြင္ထဲပစ္ဝင္လို႔တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားေတာ့တာေပါ့.. Jimmyတစ္ေယာက္လည္းအခုေတာ့ကေလးထိန္းႀကီးကိုျဖစ္လို႔.. အခ်စ္မွာအသက္အရြယ္ခြဲျခားမထားပါဘူးေနာ္... ဘယ္ေလာက္ပဲအသက္ႀကီးေနပါေစအခ်စ္ေတြ့တဲ့အခါ လူတိုင္းကဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ကိုျပန္ေရာက္သြားၾကတာပါပဲ...
*********** *********
ဒီေန့ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္စာေမးပြဲေျဖပီးလို႔ကမ္းေျခကိုခရီးထြက္ခဲ့ၾကတယ္.. Babeကေတာ့Porကသြားခြင့္ျပဳလိုက္တာမို႔ေပ်ာ္ေနတယ္ေလ.. ပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတူထြက္သြားၾကမယ္ဆိုပီးလည္းေျပာေနေသးတာ... မနက္ျဖန္မွာကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုထားခဲ့မယ္ဆိုတာသိရင္ ဘယ္ေလာက္ဝမ္းနည္းေနလိုက္မလဲ...
ဒီလိုနဲ႔ကားေလးကတေျဖးေျဖး.. လံုးခ်င္းအိမ္ရာေလးေတြစုၿပံဳေနတဲ့ကမ္းေျခဆီကိုေရာက္လာခဲ့တယ္... Bounတို႔လည္းအခန္းငွားပီးေသာ့ယူကာထြက္လာခဲ့ေတာ့တာေပါ့.. အခန္းထဲေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲPremကအိပ္ရာေပၚပစ္လွဲလိုက္ပီး...
"ေရးး... ေရာက္ပီကြ..."
"ေပ်ာ္လားBabe..."
"ေပ်ာ္တယ္ အရမ္းေပ်ာ္တယ္... ေနာက္ရက္ေတြမွာကိုကိုနဲ႔ပဲအၿမဲအတူေနသြားရေတာ့မွာမို႔ပိုေပ်ာ္တယ္..."
"Babe... အခုလိုလုပ္လိုက္လို့Babeေနာင္တရမွာမေၾကာက္ဘူးလား...."
"ဘာကိုလဲ..."
"ဦးနဲ႔P'Tomကိုထပ္မေတြ့ရေတာ့ဘူးေလ..."
"Babeဘဝကအထီးက်န္ျခင္းကိုခံစားခဲ့ရတာၾကာပီ ကိုကိုေရာက္မလာခင္အထိေပါ့... တကယ္လို႔ကိုကိုနဲ႔သာေဝးရမယ္ဆိုရင္ BabeမွာPorနဲ႔အကိုရိွေနလည္း Babeအထီးက်န္ေနဦးမွာပဲ..."
"ဒါေပမယ့္Babe.. ဦးတို႔ကိုဒီတိုင္းပစ္ထားခဲ့မလို႔လား..."
သူနဲ႔မေနခ်င္သလိုျငင္းဆန္တာေတြခ်ည္းဆက္တိုက္ေျပာေနတဲ့Bounေၾကာင့္Premစိတ္တိုလာတယ္...
"Boun... ငါေျပာတာကိုေသခ်ာနားေထာင္... ငါ့ဘဝမွာပထမဆံုးငါ့ဘက္ကလိုခ်င္ခဲ့မိတဲ့သူစိမ္းကမင္းတစ္ေယာက္ထဲပဲ... မင္းကိုဘယ္သူနဲ႔မွမလဲႏိုင္ဘူး... Porနဲ႔ေရာအကိုနဲ႔ေရာပဲ... မင္းငါ့အနားမွာရိွေနရင္ငါ့အတြက္လံုေလာက္ပီ ငါေနာင္တရမွာမဟုတ္ဘူး... ဒါေၾကာင့္ဆက္ပီးမျဖစ္ႏိုင္တဲ့စကားေတြကိုမေျပာနဲ႔ေတာ့... ဘာလဲမင္းကငါနဲ႔အတူမေနခ်င္လို႔အခုလိုေတြေျပာေနတာလား..."
"မဟုတ္ပါဘူးBabeရယ္.. ကိုယ္ကမင္းကိုစိတ္ပူလို႔ပါ.. မင္းခံစားရမွာစိုးလို႔..."
"ငါကစကားကိုဖြဲ႔ႏြဲ႔ပီးမေျပာတတ္ဘူးBoun... ဒါေပမယ့္ငါမင္းအေပၚထားတဲ့အခ်စ္ကစစ္မွန္တယ္ဆိုတာမင္းယံု... ငါအရာအားလံုးကိုေက်ာခိုင္းႏိုင္တယ္... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့မင္းေၾကာင့္ပဲ... မင္းကငါ့အတြက္အရာရာမို႔လို႔...အြန႔္..."
ႁပြတ္စ္... ႁပြတ္စ္...
"ကိုယ္မင္းကိုယံုပါတယ္Babe... ထပ္မေျပာေတာ့နဲ႔ကိုယ္ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္... ကိုယ္ဘဝကလည္းမင္းေၾကာင့္သာလွပလာခဲ့တာပါ..."
မင္းကိုထားခဲ့ဖို႔ကိုယ့္ရဲ့အေတြးေတြကိုေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ရေတာ့မယ္ထင္တယ္Babe... ကိုယ္မင္းနဲ႔ခြဲႏိုင္မယ္မဖင္ဘူး.. ကိုယ္မင္းကိုရရာအလုပ္လုပ္ပီးရွာေကြၽးမယ္.. ဘဝရဲ့အခက္အခဲေတြကိုကိုယ္တို႔အတူေက်ာ္ျဖတ္ၾကမယ္... ဦးကိုေတာ့တကယ္ေတာင္းပန္တယ္.. Babeကကြၽန္ေတာ့ဘဝမွာအေရးႀကီးဆံုးအရာမို႔လို႔ပါ... အခုBabeရဲ့လက္ကိုလံုးဝမလႊတ္ေတာ့ဘူး...
ႁပြတ္စ္... ႁပြတ္စ္....
Premရဲ့ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးကိုလက္နဲ႔အုပ္ကိုင္လိုက္ပီး ေခါင္းေလးကိုအသာဆြဲကာႏူတ္ခမ္းထက္အနမ္းေခြၽလိုက္တယ္... ႏူတ္ခမ္းသားေလးကိုလ်ွာေလးနဲ႔သပ္လိုက္ေတာ့ အလိုက္တသိနဲ႔ဖြင့္ဟလာတဲ့ႏူတ္ခမ္းလႊာၾကားလ်ွာေလးကိုထိုးသြင္းလိုက္ပီး.. လ်ွာဖ်ားေလးေတြအခ်င္းခ်င္းထိေတြ့ေနၾကတယ္...
ႏူတ္ခမ္းသားနွစ္ခုနမ္းစုပ္ရာကေနထြက္လာတဲ့အသံနဲ႔အတူBounရဲ့လက္ေတြကလည္းPremရဲ့အက်ီကိုခြၽတ္ေနခဲ့ပီ... Premရဲ့လက္ေတြကလည္းBounနဲ႔ထပ္တူ...
ႁပြတ္စ္...
"အရမ္းခ်စ္တယ္ကိုကို..."
"အရမ္းခ်စ္တယ္...."
Premတစ္ေယာက္Bounရဲ့ေခါင္းကိုသူ့ရဲ့လည္ပင္းမွာအပ္ေပးကာ လက္ကBounရဲ့ဆံပင္ေလးေတြကိုခပ္ဖြဖြေလးဆုပ္ေနမိေတာ့တယ္... Bounကလည္းPremရဲ့လည္ပင္းထက္Markingရာေတြကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းစုပ္ကာေပးေနမိတယ္...
"ဟင္းး... ကိုကို... "
ႁပြတ္စ္...
Bounလည္ပင္းကေနခြာလိုက္ေတာ့ နီရဲလြန္းေနတဲ့အကြက္ေတြေၾကာင့္အရမ္းၾကမ္းသြားမွန္းသိလိုက္တယ္... Premရဲ့ခါးေလးေအာက္လက္လ်ိႈကာဆြဲဖက္ထားလိုက္ေတာ့... Premရဲ့ကိုယ္လးကေကာ့တက္သြားပီး.. ခ်ယ္ရီသီးေလးေတြကဆူထြက္လာတယ္... Bounလည္းဆူထြက္လာတဲ့ခ်ယ္ရီသီးေလးေတြကိုငံုခဲလိုက္ေတာ့Premဆီကညီးသံေလးေတြထြက္လာတယ္....
"ဟင္းး... ကိုကို... ဟင္းး... "
ႁပြတ္စ္... ႁပြတ္စ္....
"နာေနလားBabe..."
သူဆြဲစုပ္ထားတဲ့လည္ပင္းကအနီကြက္ေလးေတြအေပါ္ပြတ္သပ္ရင္းေမးလာတဲ့Boun....
"ဟင့္အင္း... ကိုကို့ေၾကာင့္မို႔လို႔ေက်နပ္တယ္.."
"ကိုယ့္ကိုဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္လဲBabe..."
"ကိုကိုနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့အေသးအမႊားေလးကအစBabeခ်စ္တယ္... "
ႁပြတ္စ္... ႁပြတ္စ္... ႁပြတ္စ္...
Bounတစ္ေယာက္premရဲ့ႏူတ္ခမ္းေတြကိုျပန္လည္နမ္းရိႈက္လို႔ ေဘာင္းဘီေတြကိုခြၽတ္ပစ္လိုက္တယ္... အခုဆိုရင္ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ့ခႏၶာကိုယ္မွာအဝတ္တထည္မွရိွမေနေတာ့... Bounလည္းေက်ာကိုနံရံမွာမွီထိုင္လိုက္ပီးPremရဲ့ကိုယ္ေလးကိုေပြ့ခ်ီကာေပါင္ေပၚတင္လိုက္တယ္...
"အေပၚကေနေပး...."
"အြန္းး... ႁပြတ္စ္... ႁပြတ္စ္..."
Premလည္းBounရဲ့ႏူတ္ခမ္းေတြကေနတဆင့္လည္ပင္းသားေတြကိုနမ္းရိႈက္လာပီးရင္အံုက်ယ္ႀကီးကိုလည္းႏူတ္ခမ္းသားေလးေတြနဲ႔ပြတ္တိုက္လိုက္သည္... လက္ေတြကေတာ့Bounရဲ့အငယ္ေကာင္ကိုအေပၚေအာက္ညင္သာစြာပြတ္ဆြဲေပးေနသည္....
"Babe... ဟင္းး..."
ပြၽတ္..ပြၽတ္စ္....
Premေအာက္ဘက္ကိုေလ်ွာဆင္းလာပီးBounရဲ့အငယ္ေကာင္ကိုပါးစပ္ထဲငံုလိုက္တယ္.. ထိုမွတဆင့္သူ႔ရဲ့ခေရဝေလးကိုလည္းလက္ကိုအေနာက္ပစ္ကာ ကိုယ္တိုင္ထိုးသြင္းေနေသးတယ္ေလ...
"ဟင္းး... Babeထၫ့္လိုက္ေတာ့..."
"ပြၽတ္စ္.... ဟုတ္ကိုကို..."
Premလည္းBounရဲ့အေပၚမွာေသခ်ာခြထိုင္လိုက္ပီးBounရဲ့အငယ္ေကာင္ကိုသူ႔ရဲ့ခေရဝမွာေတ့ကာ ေျဖးေျဖးခ်င္းသြင္းကာထၫ့္ေနသည္... Bounကလည္းလႈပ္ခါေနတဲ့Premရဲ့ကိုယ္လံုးေလးကိုကိုင္ပီးေရ႔ွတိုးေနာက္ဆုတ္နဲ႔ဝင္ေအာင္လုပ္ေပးေနေသးသည္ေလ...
"ကိုကို..အားးး... ဟင္းးး..."
"အားးး... Babe.. ေနြးေနတာပဲ..."
Bounရဲ့အငယ္ေကာင္ကPremရဲ့တြင္းထဲတဆံုးထိဝင္သြားတယ္ဆိုရင္ပဲ Premလည္းBounရဲ့ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ကာရမၼက္ႏြံကိုေျခစလွမ္းေတာ့သည္... Bounတစ္ေယာက္လည္းPremရဲ့ျပုစုမွုေတြေအာက္မွာနူတ္ခမ္းကိုကိုက္လို့ကာမစည္းစိမ္ကိုခံစားေနမိေတာ့သည္...
"အားး... ကိုကို... ဟင္းး... "
"ေနြးေနတာပဲBabe... ရွီးး... ကိုယ္တို႔အတူေနလာတဲ့တစ္ေလ်ွာက္မွာဒီတခါအရမ္းေကာင္းတယ္..."
"ဟင္းး..ကိုကို... အရမ္းခ်စ္တယ္..."
ႁပြတ္စ္... ႁပြတ္စ္....
"ခ်စ္တယ္.. ဟင္းး... ကိုယ့္ရဲ့Babeေလး..."
"အားးး.. ကိုကို..."
"Babeေျမႇာက္ထားေပး ကိုယ္လုပ္မယ္..."
Bounေျပာတဲ့အတိုင္းPremကိုယ္ေလးေျမွာက္ထားေတာ့ ေဆာင့္ခ်က္ျပင္းျပင္းေတြနဲ႔ေအာက္ကေနထိုးသြင္းေနတဲ့Boun... Premတစ္ေယာက္ခံစားမႈေတြကျပင္းထန္လြန္းေတာ့Bounရဲ့ပုခံုးကိုသာကိုက္ထားမိေတာ့တယ္...
"အာ့...အာ... ကိုကို.. အားး..."
"ဟူးး... Babe....လွဲလိုက္ေတာ့..."
အသက္ရႈသံခပ္ျပင္းျပင္းေတြနဲ႔ေျပာလာတဲ့Boun...စကားသံမဆံုးခင္မွာပဲPremရဲ့ကိုယ္ေလးကအိပ္ရာေပၚမွာပက္လက္ေလးျဖစ္ေနပီ.. Bounလည္းPremရဲ့လက္ေတြကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္ပီးလည္ပင္းေတြကိုနမ္းရိႈက္ရင္းနဲ႔.. သူ႔ရဲ့အငယ္ေကာင္ကိုတဖန္ျပန္ထိုးသြင္းလိုက္သည္...
"အားး.. ကိုကို..."
"ေနြးပီးက်ပ္ေနတာပဲ... အရမ္းေကာင္းတယ္Babe..."
"နာနာေလးေဆာင့္ေပးကိုကို... အားး..."
"ကိုယ္မင္းကိုဘယ္ေတာ့မွမထားခဲ့ဘူးBabe.."
"Babeကိုထားခဲ့ရင္... အားး.. ကိုကို႔ကိုအေသသတ္ပစ္မွာ..ဟင္းး..."
"အခုေတာ့ကိုယ္သတ္တာကိုအရင္ခံလိုက္Babe..."
"ကိုကိုေနာ္... ဟင္းး..."
"ဟူးး... ကိုယ္ေတာ့အရမ္းစြဲေနပီBabe..."
"အားး...Babeပီးခ်င္ေနပီ... ဟင္းး.."
"shitt... ၫွစ္ေပးထားBabe... အားး...ေကာင္းတယ္အဲ့လိုၫွစ္ထား.. ကိုယ္နဲ႔တူတူပီးမယ္..."
"အားးး... Babeပီးး..အာ့...အားးး..."
ဒီညေတာ့ႏွစ္ေယာက္လံုးအိပ္ၾကမယ္မထင္ေတာ့ဘူး... သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ေနာက္ရက္ေတြမွာအျမဲအတူရိွေနေတာ့မွာမို႔ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကအတိုင္းထက္အလြန္.. ခံစားခ်က္ေတြကေပါက္ကြဲထြက္လာေတာ့ရလာဒ္ကအခ်စ္သေကၤတေတြ... လည္ပင္းထက္ကMarkingရာေတြနဲ႔ေက်ာျပင္ကကုတ္ရာေတြ.. ပုခံုးထက္ကကိုက္ခဲထားတဲ့ဒဏ္ရာေတြကသူတို႔အတြက္ေတာ့နာက်င္မႈလို႔မဆိုႏိုင္...
#
BounPremတို႔ႏွစ္ေယာက္အၿမဲအတူရိွသြားႏိုင္မလား....
#unicode
One month later;
ဘာလိုလိုနဲ့ကျွန်တော်တို့ကျောင်းပိတ်ဖို့တစ်လထက်ပီးကုန်သွားပြန်ပီ... ဒီကြားထဲကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်အတူထွက်သွားဖို့အတွက်တိုင်ပင်ထားတာကြောင့် အရင်လိုပဲနှစ်ယောက်အတူပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့အချိန်တွေကိုကျော်ဖြတ်ခဲ့ကြတယ်...
"Babe... ဘာတွေတွေးနေတာလဲ... "
"😊ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး... Babeကိုဒီအပုဒ်ရှင်းပြဦး..."
"ဒီဟာလား... အနားကိုတိုးဒါကသေချာရှင်းပြမှရမှာ..."
"အွန်းး..."
ပြွတ်စ်...😘
Premအနားကိုတိုးတဲ့အချိန်Premရဲ့နဖူးလေးကို ပြွတ်စ်ခနဲမြည်အောင်နမ်းလိုက်တဲ့Boun...
"Boun... Porမြင်သွားဦးမယ်..."
"😊မမြင်ပါဘူး... စာရှင်းပြမယ်..."
"ဟွန့်.. နောက်တစ်ခါမလုပ်နဲ့နော်..."
"ဟုတ်ပါပီ... မလုပ်ဘူး.."
BounPremနှစ်ယောက်စာလုပ်နေကြတဲ့အချိန် တစ်နေရာကနေကြည့်နေတဲ့Por...
မင်းပြောထားတဲ့အတိုင်းပဲဖြစ်ပါစေBoun... ဒါကမင်းတို့နှစ်ယောက်အတွက်အကောင်းဆုံးဖြစ်မှာပါ...
"Por... ကျွန်တော်ပြောစရာရှိလို့.."
"ပြောလေTom.."
"ကျွန်တော့်အထင်တော့ ညီလေးတို့ကိုလွှတ်ပေးလိုက်တာကောင်းမယ်.. မဖြစ်သင့်တာတွေမဖြစ်ရအောင်ပါ.."
"ငါကောင်းမယ်ထင်လို့စီစဉ်ထားတာ... မင်းလည်းဝင်မပါနဲ့... "
"ဒါပေမယ့်Por... အခုလိုလုပ်လိုက်ရင်ညီလေးအရမ်းခံစားရမယ်ဆိုတာမသိတာလား..."
"ငါလူလူချင်းချစ်တာကိုမကန့်ကွက်ဘူး... ဒါပေမယ့်အဲ့အချစ်ကစစ်မှန်တယ်ဆိုတာတော့ငါမယုံဘူး... မင်းနဲ့Jimmyကိုလည်းငါလွှတ်ပေးထားတယ်ဆိုတာ ငါမင်းနဲ့စကားမများချင်လို့Tom..."
"Porဘာစိတ်ကူးနဲ့ခုလိုလုပ်နေတာလည်း... Bounနဲ့Premတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာPorမြင်နေတာတောင်မယုံသေးဘူးလား..."
"အဲ့အချစ်တွေက သူတို့ဝေးသွားရင်ရောတည်မြဲနေနိုင်ဦးမလား... ငါBounကိုစင်ကာပူမှာကျောင်းထားပေးတယ်ဆိုတာ.. သူတို့ဝေးနေတဲ့အချိန်Premကစိတ်နာပီးBounကိုမေ့သွားလိမ့်မယ်... Bounကလည်းယောကျားတစ်ယောက်ဖြစ်လို့ဟိုမှာမိန်းကလေးတွေနဲ့ မရှုပ်ဘူးလို့ပြောမရဘူးလေ..."
"ဒါကPorရဲ့အတွေးမို့လို့ထားပါတော့ Porထင်သလိုဖြစ်မလာပဲ PremကBounကိုမေ့လို့မရဘူးဆိုရင်ရော.. Bounကလည်းPremနဲ့အတူရှိနိုင်ဖို့ကြိုးစားနေမယ်ဆိုရင်ရော.. Porဘာလုပ်မှာလဲ.. "
"ဒါကတော့စောင့်ကြည့်ရဦးမှာပေါ့... ဖြစ်မလာသေးတဲ့အရာအတွက်ခေါင်းရှုပ်မခံနိုင်ဘူး..."
"Porကအရင်တိုင်းလုံးဝမပြောင်းလဲဘူး... ကျွန်တော်မေ့သွားတယ်..Porကရက်စက်တဲ့သူတစ်ယောက်ဆိုတာ..."
"Tommy...."
အဲ့ဒီ့အချိန်စာသင်နေရင်းကနေထအော်တဲ့Boun... Porနဲ့Tomရဲ့စကားများမယ့်အခြေအနေကလည်းပျက်စီးသွတယ်...
"အားးး... အဆိုးလေး.. မကိုက်တော့နဲ့နာနေပီ..."
"နောက်လုပ်ဦးမှာလား..."
"အာ့... မလုပ်ဘူးး...လွှတ်တော့နော်"
"ဟွန့်..."
BounPremကိုကြည့်နေရင်းကနေမျက်နှာလွှဲလိုက်ပီးTomကPorကိုပြောလိုက်တယ်...
"Porမြင်လား... ညီလေးဆိုးတာကိုခံနိုင်တဲ့သူကBounတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်... ပီးတော့ညီလေးဘက်ကဆိုးတဲ့သူကလည်းBounတစ်ယောက်ပဲရှိတာ.. porတောင်ညီလေးကိုမနိုင်လို့Bounလက်အပ်ထားတာမဟုတ်လား... သူတို့နှစ်ယောက်နီးစပ်အောင်Porကိုယ်တိုင်ပဲလုပ်ခဲ့တာ.. အပြစ်တင်ချင်ရင်ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတင်သင့်တယ်.. ကလေးနှစ်ယောက်ရဲ့နှလုံးသားတွေကPorအတွက်စိတ်ဖြေလို့ရတဲ့အရာမဟုတ်ဘူး..."
အတ္တကြီးတယ်ပဲပြောပြော ငါသူတို့အချစ်ကိုမယုံကြည်ဘူး.. လက်လည်းမခံနိုင်ဘူး... ငါ့သားကိုအေးချမ်းတဲ့ဘဝလေးကိုပဲပိုင်ဆိုင်စေချင်တယ်... ငယ်ငယ်တည်းကလူအများပြောဆိုတာခံလာခဲ့ရပီးပီ.. အခုလည်းယောကျားချင်းကြိုက်တယ်ဆိုပီးပတ်ဝန်းကျင်ကလက်ညိုးထိုးမယ့်ဘဝမျိုးမဖြစ်စေချင်ဘူး... ငါလုပ်သမျှကသားအပေါ်ချစ်တဲ့စိတ်တစ်ခုတည်းပါ....
(မိဘမေတ္တာ... အေးချမ်းပေမယ့်..မေတ္တာထားတာမှားရင်ပူလောင်ရပါတယ်..)
"ကိုကို... မျက်နှာလည်းမကောင်းဘူး ဘာဖြစ်လာတာလဲ..."
"ဟူးး... စကားတွေလည်းမပြောချင်တော့ပါဘူး..."
"ဘာလို့လဲ Porနဲ့ရန်ဖြစ်လာတာလား..."
"အင်းး... "
"ကျွန်တော့ကိုပြောပြလေ.. ကူညီနိုင်တာရှိရင်ကူညီရတာပေါ့.."
"ဒီကိစ္စကBounတို့ကိုယ်တိုင်ဖြေရှင်းရမှာ... တလောကPorနဲ့Bounစကားပြောနေတာ ကိုယ်ကြားခဲ့တယ်..."
Flash Back....?
"မင်းဆုံးဖြတ်ပီးပီလား..."
"ဟုတ်ကဲ့ ဦးပြောတဲ့အတိုင်းကျွန်တော်လုပ်ပါ့မယ်.. ဒါပေမယ့်ကျောင်းပိတ်တဲ့နောက်ဆုံးရက်မှာ သူနဲ့တရက်လောက်ခရီးထွက်ချင်ပါတယ်..."
"ရတယ်.. ငါ့ကိုသာလိမ်ဖို့မကြိုးစားနဲ့... မင်းသူနဲ့အတူထွက်သွားမယ်ဆိုရင် သူ့ကိုငါ့သားအဖြစ်ကအမြွေပတ်စွန့်လွှတ်မယ်..."
Babeကိုချစ်တယ်ဆိုတာမှန်ပေမယ့် အမေမရှိတော့တဲ့သူ့ဘဝကို အဖေပါမရှိတော့အောင်မလုပ်ချင်ဘူး.. ကျွန်တော်သူ့ကိုရှာကျွေးနိုင်ပါတယ်.. ဒါပေမယ့်သူရဲ့ပြည့်စုံနေတဲ့မိသားစုလေးကိုတော့မဖျက်စီးချင်ဘူး...
"ဟုတ်ကဲ့ပါ.. ကွန်တော့ကိုသွားခွင့်ပြုပါဦး..."
"အင်းး...."
Tommyလည်းကြားတဲ့ဟာမှန်သမျှပြောပြဘိုက်ပီး အခုလည်းPorနဲ့ပြဿနာတက်လာတဲ့အကြောင်းတွေပါပြောပြတော့... ကလေးပေါက်စကမေးထောက်ပီးလူကြီးစတိုင်နဲ့စဉ်းစားနေလေရဲ့...
"ဒါဆိုP'Bounတို့ကို ဘယ်လိုကူညီရမလဲ..."
"ကိုယ်လည်းမပြောတတ်ဘူး..."
"ကိုကိုလည်းစိတ်ညစ်စရာတွေမတွေးတော့နဲ့နော်..."
"Jim.. ဟိုလေ..ညနေကျရင်သီချင်းဆိုဖို့ရှိတယ်.. အဲ့ဒါ..."
"ကျွန်တာ်လိုက်ပို့မှာပေါ့..☺"
"မဟုတ်ဘူး.. ကိုယ်ပြောချင်တာက..."
"ဘာကိုလဲ ကိုကို..."
"ညနေမှပဲပြောတော့မယ်... အခုကိုယ်အိပ်ချင်တယ်.."
"ဒါဆိုဒီရင်ခွင်ကြီးထဲကိုလာ..."
"အင်းး...🤗"
Tommyလည်းJimရဲ့ရင်ခွင်ထဲပစ်ဝင်လို့တင်းကျပ်စွာဖက်ထားတော့တာပေါ့.. Jimmyတစ်ယောက်လည်းအခုတော့ကလေးထိန်းကြီးကိုဖြစ်လို့.. အချစ်မှာအသက်အရွယ်ခွဲခြားမထားပါဘူးနော်... ဘယ်လောက်ပဲအသက်ကြီးနေပါစေအချစ်တွေ့တဲ့အခါ လူတိုင်းကဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ကိုပြန်ရောက်သွားကြတာပါပဲ...
*********** *********
ဒီနေ့ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်စာမေးပွဲဖြေပီးလို့ကမ်းခြေကိုခရီးထွက်ခဲ့ကြတယ်.. Babeကတော့Porကသွားခွင့်ပြုလိုက်တာမို့ပျော်နေတယ်လေ.. ပီးတော့ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်အတူထွက်သွားကြမယ်ဆိုပီးလည်းပြောနေသေးတာ... မနက်ဖြန်မှာကျွန်တော်သူ့ကိုထားခဲ့မယ်ဆိုတာသိရင် ဘယ်လောက်ဝမ်းနည်းနေလိုက်မလဲ...
ဒီလိုနဲ့ကားလေးကတဖြေးဖြေး.. လုံးချင်းအိမ်ရာလေးတွေစုပြုံနေတဲ့ကမ်းခြေဆီကိုရောက်လာခဲ့တယ်... Bounတို့လည်းအခန်းငှားပီးသော့ယူကာထွက်လာခဲ့တော့တာပေါ့.. အခန်းထဲရောက်တယ်ဆိုရင်ပဲPremကအိပ်ရာပေါ်ပစ်လှဲလိုက်ပီး...
"ရေးး... ရောက်ပီကွ..."
"ပျော်လားBabe..."
"ပျော်တယ် အရမ်းပျော်တယ်... နောက်ရက်တွေမှာကိုကိုနဲ့ပဲအမြဲအတူနေသွားရတော့မှာမို့ပိုပျော်တယ်..."
"Babe... အခုလိုလုပ်လိုက်လို့Babeနောင်တရမှာမကြောက်ဘူးလား...."
"ဘာကိုလဲ..."
"ဦးနဲ့P'Tomကိုထပ်မတွေ့ရတော့ဘူးလေ..."
"Babeဘဝကအထီးကျန်ခြင်းကိုခံစားခဲ့ရတာကြာပီ ကိုကိုရောက်မလာခင်အထိပေါ့... တကယ်လို့ကိုကိုနဲ့သာဝေးရမယ်ဆိုရင် BabeမှာPorနဲ့အကိုရှိနေလည်း Babeအထီးကျန်နေဦးမှာပဲ..."
"ဒါပေမယ့်Babe.. ဦးတို့ကိုဒီတိုင်းပစ်ထားခဲ့မလို့လား..."
သူနဲ့မနေချင်သလိုငြင်းဆန်တာတွေချည်းဆက်တိုက်ပြောနေတဲ့Bounကြောင့်Premစိတ်တိုလာတယ်...
"Boun... ငါပြောတာကိုသေချာနားထောင်... ငါ့ဘဝမှာပထမဆုံးငါ့ဘက်ကလိုချင်ခဲ့မိတဲ့သူစိမ်းကမင်းတစ်ယောက်ထဲပဲ... မင်းကိုဘယ်သူနဲ့မှမလဲနိုင်ဘူး... Porနဲ့ရောအကိုနဲ့ရောပဲ... မင်းငါ့အနားမှာရှိနေရင်ငါ့အတွက်လုံလောက်ပီ ငါနောင်တရမှာမဟုတ်ဘူး... ဒါကြောင့်ဆက်ပီးမဖြစ်နိုင်တဲ့စကားတွေကိုမပြောနဲ့တော့... ဘာလဲမင်းကငါနဲ့အတူမနေချင်လို့အခုလိုတွေပြောနေတာလား..."
"မဟုတ်ပါဘူးBabeရယ်.. ကိုယ်ကမင်းကိုစိတ်ပူလို့ပါ.. မင်းခံစားရမှာစိုးလို့..."
"ငါကစကားကိုဖွဲ့နွဲ့ပီးမပြောတတ်ဘူးBoun... ဒါပေမယ့်ငါမင်းအပေါ်ထားတဲ့အချစ်ကစစ်မှန်တယ်ဆိုတာမင်းယုံ... ငါအရာအားလုံးကိုကျောခိုင်းနိုင်တယ်... ဘာလို့လဲဆိုတော့မင်းကြောင့်ပဲ... မင်းကငါ့အတွက်အရာရာမို့လို့...အွန့်..."
ပြွတ်စ်... ပြွတ်စ်...
"ကိုယ်မင်းကိုယုံပါတယ်Babe... ထပ်မပြောတော့နဲ့ကိုယ်တောင်းပန်တယ်နော်... ကိုယ်ဘဝကလည်းမင်းကြောင့်သာလှပလာခဲ့တာပါ..."
မင်းကိုထားခဲ့ဖို့ကိုယ့်ရဲ့အတွေးတွေကိုဖျောက်ဖျက်ပစ်ရတော့မယ်ထင်တယ်Babe... ကိုယ်မင်းနဲ့ခွဲနိုင်မယ်မဖင်ဘူး.. ကိုယ်မင်းကိုရရာအလုပ်လုပ်ပီးရှာကျွေးမယ်.. ဘဝရဲ့အခက်အခဲတွေကိုကိုယ်တို့အတူကျော်ဖြတ်ကြမယ်... ဦးကိုတော့တကယ်တောင်းပန်တယ်.. Babeကကျွန်တော့ဘဝမှာအရေးကြီးဆုံးအရာမို့လို့ပါ... အခုBabeရဲ့လက်ကိုလုံးဝမလွှတ်တော့ဘူး...
ပြွတ်စ်... ပြွတ်စ်....
Premရဲ့ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကိုလက်နဲ့အုပ်ကိုင်လိုက်ပီး ခေါင်းလေးကိုအသာဆွဲကာနူတ်ခမ်းထက်အနမ်းချွေလိုက်တယ်... နူတ်ခမ်းသားလေးကိုလျှာလေးနဲ့သပ်လိုက်ေတာ့ အလိုက်တသိနဲ့ဖွင့်ဟလာတဲ့နူတ်ခမ်းလွှာကြားလျှာလေးကိုထိုးသွင်းလိုက်ပီး.. လျှာဖျားလေးတွေအချင်းချင်းထိတွေ့နေကြတယ်...
နူတ်ခမ်းသားနှစ်ခုနမ်းစုပ်ရာကနေထွက်လာတဲ့အသံနဲ့အတူBounရဲ့လက်တွေကလည်းPremရဲ့အကျီကိုချွတ်နေခဲ့ပီ... Premရဲ့လက်တွေကလည်းBounနဲ့ထပ်တူ...
ပြွတ်စ်...
"အရမ်းချစ်တယ်ကိုကို..."
"အရမ်းချစ်တယ်...."
Premတစ်ယောက်Bounရဲ့ခေါင်းကိုသူ့ရဲ့လည်ပင်းမှာအပ်ပေးကာ လက်ကBounရဲ့ဆံပင်လေးတွေကိုခပ်ဖွဖွလေးဆုပ်နေမိတော့တယ်... Bounကလည်းPremရဲ့လည်ပင်းထက်Markingရာတွေကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်ကာပေးနေမိတယ်...
"ဟင်းး... ကိုကို... "
ပြွတ်စ်...
Bounလည်ပင်းကနေခွာလိုက်တော့ နီရဲလွန်းနေတဲ့အကွက်တွေကြောင့်အရမ်းကြမ်းသွားမှန်းသိလိုက်တယ်... Premရဲ့ခါးလေးအောက်လက်လျှိုကာဆွဲဖက်ထားလိုက်တော့... Premရဲ့ကိုယ်လးကကော့တက်သွားပီး.. ချယ်ရီသီးလေးတွေကဆူထွက်လာတယ်... Bounလည်းဆူထွက်လာတဲ့ချယ်ရီသီးလေးတွေကိုငုံခဲလိုက်တော့Premဆီကညီးသံလေးတွေထွက်လာတယ်....
"ဟင်းး... ကိုကို... ဟင်းး... "
ပြွတ်စ်... ပြွတ်စ်....
"နာနေလားBabe..."
သူဆွဲစုပ်ထားတဲ့လည်ပင်းကအနီကွက်လေးေတြအေပါ္ပြတ္သပ်ရင်းမေးလာတဲ့Boun....
"ဟင့်အင်း... ကိုကို့ကြောင့်မို့လို့ကျေနပ်တယ်.."
"ကိုယ့်ကိုဘယ်လောက်ထိချစ်လဲBabe..."
"ကိုကိုနဲ့ပတ်သတ်တဲ့အသေးအမွှားလေးကအစBabeချစ်တယ်... "
ပြွတ်စ်... ပြွတ်စ်... ပြွတ်စ်...
Bounတစ်ယောက်premရဲ့နူတ်ခမ်းတွေကိုပြန်လည်နမ်းရှိုက်လို့ ဘောင်းဘီတွေကိုချွတ်ပစ်လိုက်တယ်... အခုဆိုရင်နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ခန္ဓာကိုယ်မှာအဝတ်တထည်မှရှိမနေတော့... Bounလည်းကျောကိုနံရံမှာမှီထိုင်လိုက်ပီးPremရဲ့ကိုယ်လေးကိုပွေ့ချီကာပေါင်ပေါ်တင်လိုက်တယ်...
"အပေါ်ကနေပေး...."
"အွန်းး... ပြွတ်စ်... ပြွတ်စ်..."
Premလည်းBounရဲ့နူတ်ခမ်းတွေကနေတဆင့်လည်ပင်းသားတွေကိုနမ်းရှိုက်လာပီးရင်အုံကျယ်ကြီးကိုလည်းနူတ်ခမ်းသားလေးတွေနဲ့ပွတ်တိုက်လိုက်သည်... လက်တွေကတော့Bounရဲ့အငယ်ကောင်ကိုအပေါ်အောက်ညင်သာစွာပွတ်ဆွဲပေးနေသည်....
"Babe... ဟင်းး..."
ပျွတ်..ပျွတ်စ်....
Premအောက်ဘက်ကိုလျှောဆင်းလာပီးBounရဲ့အငယ်ကောင်ကိုပါးစပ်ထဲငုံလိုက်တယ်.. ထိုမှတဆင့်သူ့ရဲ့ခရေဝလေးကိုလည်းလက်ကိုအနောက်ပစ်ကာ ကိုယ်တိုင်ထိုးသွင်းနေသေးတယ်လေ...
"ဟင်းး... Babeထည့်လိုက်တော့..."
"ပျွတ်စ်.... ဟုတ်ကိုကို..."
Premလည်းBounရဲ့အပေါ်မှာသေချာခွထိုင်လိုက်ပီးBounရဲ့အငယ်ကောင်ကိုသူ့ရဲ့ခရေဝမှာတေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်းသွင်းကာထည့်နေသည်... Bounကလည်းလှုပ်ခါနေတဲ့Premရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုကိုင်ပီးရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ဝင်အောင်လုပ်ပေးနေသေးသည်လေ...
"ကိုကို..အားးး... ဟင်းးး..."
"အားးး... Babe.. နွေးနေတာပဲ..."
Bounရဲ့အငယ်ကောင်ကPremရဲ့တွင်းထဲတဆုံးထိဝင်သွားတယ်ဆိုရင်ပဲ Premလည်းBounရဲ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာရမ္မက်နွံကိုခြေစလှမ်းတော့သည်... Bounတစ်ယောက်လည်းPremရဲ့ပြုစုမှုတွေအောက်မှာနူတ်ခမ်းကိုကိုက်လို့ကာမစည်းစိမ်ကိုခံစားနေမိတော့သည်...
"အားး... ကိုကို... ဟင်းး... "
"နွေးနေတာပဲBabe... ရှီးး... ကိုယ်တို့အတူနေလာတဲ့တစ်လျှောက်မှာဒီတခါအရမ်းကောင်းတယ်..."
"ဟင်းး..ကိုကို... အရမ်းချစ်တယ်..."
ပြွတ်စ်... ပြွတ်စ်....
"ချစ်တယ်.. ဟင်းး... ကိုယ့်ရဲ့Babeလေး..."
"အားးး.. ကိုကို..."
"Babeမြှောက်ထားပေး ကိုယ်လုပ်မယ်..."
Bounပြောတဲ့အတိုင်းPremကိုယ်လေးမြှောက်ထားတော့ ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းတွေနဲ့အောက်ကနေထိုးသွင်းနေတဲ့Boun... Premတစ်ယောက်ခံစားမှုတွေကပြင်းထန်လွန်းတော့Bounရဲ့ပုခုံးကိုသာကိုက်ထားမိတော့တယ်...
"အာ့...အာ... ကိုကို.. အားး..."
"ဟူးး... Babe....လှဲလိုက်တော့..."
အသက်ရှုသံခပ်ပြင်းပြင်းတွေနဲ့ပြောလာတဲ့Boun...စကားသံမဆုံးခင်မှာပဲPremရဲ့ကိုယ်လေးကအိပ်ရာပေါ်မှာပက်လက်လေးဖြစ်နေပီ.. Bounလည်းPremရဲ့လက်တွေကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ပီးလည်ပင်းတွေကိုနမ်းရှိုက်ရင်းနဲ့.. သူ့ရဲ့အငယ်ကောင်ကိုတဖန်ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်သည်...
"အားး.. ကိုကို..."
"နွေးပီးကျပ်နေတာပဲ... အရမ်းကောင်းတယ်Babe..."
"နာနာလေးဆောင့်ပေးကိုကို... အားး..."
"ကိုယ်မင်းကိုဘယ်တော့မှမထားခဲ့ဘူးBabe.."
"Babeကိုထားခဲ့ရင်... အားး.. ကိုကို့ကိုအသေသတ်ပစ်မှာ..ဟင်းး..."
"အခုတော့ကိုယ်သတ်တာကိုအရင်ခံလိုက်Babe..."
"ကိုကိုနော်... ဟင်းး..."
"ဟူးး... ကိုယ်တော့အရမ်းစွဲနေပီBabe..."
"အားး...Babeပီးချင်နေပီ... ဟင်းး.."
"shitt... ညှစ်ပေးထားBabe... အားး...ကောင်းတယ်အဲ့လိုညှစ်ထား.. ကိုယ်နဲ့တူတူပီးမယ်..."
"အားးး... Babeပီးး..အာ့...အားးး..."
ဒီညတော့နှစ်ယောက်လုံးအိပ်ကြမယ်မထင်တော့ဘူး... သူတို့နှစ်ယောက်အတွက်နောက်ရက်တွေမှာအမြဲအတူရှိနေတော့မှာမို့ပျော်ရွှင်မှုတွေကအတိုင်းထက်အလွန်.. ခံစားချက်တွေကပေါက်ကွဲထွက်လာတော့ရလာဒ်ကအချစ်သငေ်္ကတတွေ... လည်ပင်းထက်ကMarkingရာတွေနဲ့ကျောပြင်ကကုတ်ရာတွေ.. ပုခုံးထက်ကကိုက်ခဲထားတဲ့ဒဏ်ရာတွေကသူတို့အတွက်တော့နာကျင်မှုလို့မဆိုနိုင်...
#
BounPremတို့နှစ်ယောက်အမြဲအတူရှိသွားနိုင်မလား....