Topuklarıma değen su ona da ulaşana kadar birbirimize baktık, ben ağladım, o gülümsedi.
İçten...
Onu anlamamı istercesine.
"Jungkook, su taşıyor, musluğu kapat." dedi.
Gülümsedim ona.
"Benim sana olan sevgim de kalbime sığmıyor, taşıyor onu ne yapacağız Rose?"
Size yemin ederim, Rose öyle içtenlikle güldü ki bir an kalkıp bana sarılacağını sandım.
Ben mi?
Ah, ben, ben tam sarhoş olmuştum. Gülüşü beni sarhoş ediyordu.
İnanın dostlarım, en tehlikeli içki aşktır. Hiçbir şey aşk kadar başını döndüremez insanın, hiçbir madde bu kadar bağlayamaz kendine...
Roseanne Park da en etkili olanıydı içkilerin. Sınırlı sayıda sadece benim için üretilmişti.
Hani derler ya her şeyin fazlası öldürür. Rose'u fazla içmekte öldürüyordu, şişenin dibine kadar içmiş biri olarak söylüyorum Roseanne Park' ın azı da öldürüyordu...
Hatta en acılı ölümde onsuzluktu.
Naif sesiyle düşüncelerime sızmıştı, ona döndüm hemen.
"Lütfen beni göğsünde uyut Jungkook, çok yoruldum..."
Yavaşça ayağa kalktım, önce üzerindeki kıyafetlerini tek tek çıkarttım. Sonra onu kucağıma alıp küvete bıraktım.
Ben de kıyafetlerimi çıkarıp yanına oturdum.
"Kalp atışların Jungkook, öyle düzenli ki en sevdiğim ama adını bilmediğim bir şarkı gibi, onu bulmayı çok arzuluyorum ama ona asla ulaşamıyorum çünkü adını bile bilmiyorum ve bu his gerçekten de çok kötü hissettiriyor."
Parmaklarım usulca saçlarını karıştırırken, kulaklarım onun sesine kim bilir kaç milyonuncu kez aşık oluyordu, zihnim cümlelerini dokunmaya kıyamazcasına tekrarlıyordu.
"Ne diyeyim ki sevgilim? Seni öyle seviyorum ki şimdi aramıza duvar örsen kalkar yine senin en sevdiğin renge boyarım."
Kafasını kaldırıp gözlerime baktı, ciddi miyim diye anlamaya çalışır gibiydi.
"Bazen öyle güzel konuşuyorsun ki Jungkook, kendimi balığı solucanla kandırıp onu ölüme sürükleyen avcı gibi hissediyorum."
Dudaklarına minik bir öpücük bıraktım bu 'sus' demekti.
"Biliyor musun sevgilim? Bazen balık asar kendini, sen tuttun sanarsın."
____