Tracy's Point of View
BAHAGYA kong sinilip 'yung lalaking sinuntok ko sa airport. Actually, pumayag talaga akong lumabas sa Mang-Inasal kasi nahagilap ng mga mata ko ang uhog na 'yon.
Nakasakay siya ng escalator ngayon, pababa na kami. Nasa likuran lang niya ako, i don't even know kung ba't sinusundan ko siya. Siguro, out of curiousity ko lang.
Nang makababa kami ay dobleng ingat ang ginawa ko baka mapansin pa niyang sinusundan ko siya. Or else baka isipin niya pang stalker niya ako, like ew.
Biglang sumagi sa isipan ko si kuya Xander, inlove talaga siya kay Klay. Halata naman sa mga kilos at mga tingin niya, but i feel sorry for him. Sana naman magustuhan din siya ni Klay.
Wait. Nasaan na siya?
Napahinto ako sa kakalakad nang mapansin kong bigla siyang naglaho sa paningin ko. Posible kayang umuwi na siya? Nagpalinga-linga ako pero wala talaga. Okay fine. Sa dinami-dami pa namang tao dito, hahanapin ko pa siya? Like duh, ang swerte niya. Basta ang oa ng lalaking 'yon.
Lalakad na sana ako nang may biglang humarang sa dinadaanan ko. Napaangat ang tingin ko.
“Excuse me—you?” I raised my brows. Oh, ba't biglang sumulpot ang uhog na'to sa harapan ko.
He smirked like an idiot. Duh.
“I didn't even know that you're one of my stalkers.” He said while grinning at me. Biglang kumulo ang dugo ko, ang feeling ng lalaking 'to.
“Hoy! 'Wag kang feeling d'yan! Over my dead gorgeous body, hahabulin ka? What do you think of me? Asong ulol?”
Nakataas ang kilay na sabi ko sa kaniya.
Sige, awayin mo'ko hindi kita aatrasan, boy. Wala akong pakialam kahit pinagtitinginan na kami ng mga tao. Makapal kaya itong mukha ko.
“Asong naglalaway.” Correction niya pa at agad akong tinalikuran. Ano'ng sinasabi niya?
“Ano? Ano'ng sabi mo?” Tanong ko sa kaniya pero nagmartsa siya papalabas sa mall at dumiretso siya sa garahe.
Medyo hinihingal ako. Bago pa man niya mabuksan ang pinto ng sasakyan niya ay mabilis kong hinatak ang braso niya.
Napalingon siya sa'kin at dahan-dahang hinubad ang suot-suot niyang shades. Pwe! Mukhang ka pa lang utot.
“Hindi ako aso! At hoy, i'm not drooling. Feeling gwapo.” Bulalas ko sa kaniya at binitawan ang braso niya.
“You're just here to annoy me? Hindi ka pa nga nagsorry sa'kin.” aniya, mas lalong tumaas ang kilay ko.
“For your information, hindi mo kailangan ng sorry ko. Deserve mo ang suntok na 'yun ang oa mo kasi—hsjajab!”
Hindi natapos ang sasabihin ko nang bigla niyang tinakpan ang bibig ko gamit ang palad niya. Infairness, ang bango ng palad niya amoy kanal.
“Puwede ba? Nabibingi na ako sa boses mo. Don't you know me?” aniya at bumitaw.
Hinahabol ko naman ang hininga kong tiningnan siya. Kaloka ang lalaking 'to.
“Wala akong pakialam kung sino ka—hoy! Aba! Harapin mo ako!” Tawag ko sa kaniya nang mabilis siyang pumasok sa sasakyan niya. Dahil sa inis ko ay sinipa ko ang gulong ng sasakyan niya pero putcha parang bakal ata ang nasipa ko.
“Azul Lerico Valeria,” Narinig kong wika niya habang dahan-dahang ibinaba ang windshield. “Nice to see you, doggy.” Dagdag niya pa at ngumisi. Biglang dumilim ang paningin ko dahil sa sinabi niya pero mabilis niyang ipinaharurot ang sasakyan niya papalayo.
Napabuga na lang ako ng hangin. That jerk, hoping not to see you again or else susuntukin talaga kita ulit.
***
Xero's Point of View
I put my paint brush down, mula sa amoy ng pintura at sa mga kulay ay naalala ko ang malaanghel na mukha ni Aya. I guess our relationship is not over yet.
“Aya...” I murmured as i held my canvass, ilang taon na rin kitang hindi nakapiling, ilang taon na kitang hindi nakikita pero pakiramdam ko'y buhay na buhay ka.
I'm not interested to any woman nor in relationship. But the moment i realized, but the moment when i saw Klay's face. Parang nakikita ko si Aya sa kaniya.
Xander, why do you have to pretend? Love is freedom. Why do you have to hurt yourself?
Xander is already obsessed with Klay. It's not right, i have to help him and vice versa, kailangan rin ng tulong ni Klay ngayon. I think it's time to tell them the truth. I won't let Xander bear the pain. Ayokong nasasaktan siya dahil lang sa babae.
Hindi naman ako nangingialam pero kapatid ko si Xander. My brother doesn't need to suffer just because of one sided love.
“Aya...makakapiling na rin kitang muli.” I whispered to myself as i kissed the canvass where i painted her angelic face.
***
Klay's Point of View
MAY family dinner ngayon ang Fortesque at Hayashi doon sa mansyon ng mga magulang nina Xander at Xero. Kaya pala maagang umalis si Xander dito, pupunta kaya rin si Xero do'n? Malamang family dinner nga. Alas syete na pala ngayon ng gabi.
“Hija,” Naibaling ko ang tingin ko nang tinawag ni madam Leticia ang pangalan ko, magkatabi kasi kami ngayon habang inaayos namin ang mga mamahaling baso.
“Po?”
“Magbihis ka na, dali!” saad nito dahilan para mapakunot ang noo ko.
“Ako? Bakit ho?” Nalilitong tanong ko sa kaniya, tumango-tango naman siya. “I'm growing old, hija. Makalimutin na talaga ako. Basta magbihis ka na.” aniya ulit kaya napalunok ako ng laway.
Ano'ng pinaplano ngayon ni Xander? Na kasama pala ako sa family dinner nila?
Sari't saring tanong ang nagsusulputan sa utak ko. Mabilis akong umakyat sa hagdan at dumiretso sa kwarto ko. Ano'ng isusuot ko? Hindi ba't dapat formal? or casual? o dikaya'y trouser o pants?
Napahilamos na lang ako sa buong mukha ko. Naiinis talaga ako sa baliw na Xander na 'yon ni hindi man lang ako sinabihan sa mga plano niya. Hinaluglog ko naman ang closet ko pero wala naman akong ibang maisip kung ano ang isusuot ko.
Puro pajama lang at jacket ang nandito. Alangan namang 'yung nag-iisang pulang dress ang isusuot ko 'yung sinuot ko sa welcome party. Bumuntong-hininga na lang ako at napaupo sa kama.
Napaangat ang tingin ko nang may makita akong isang puting box na nakapatong sa table na kaharap ko. Kunot noo akong nilapitan ito, nakatali pa ito ng pulang ribbon.
“Ano 'to?” Bulong ko sa sarili ko at dahan-dahang tinanggal ang tali nito at agad na binuksan.
“W-Wow!”
I was really suprised sa nakita ko. I touched the white silk dress, it's a longsleeve. There are white pearl necklace and earrings, there's also a pair of metallic black sandals.
Mabilis kong kinuha ang dress mula sa box at nakangiting sinukat sa harap ng salamin. Above the knee ito and i can say that i like it. It's elegant. It's simple.
Teka, napatingin ako sa sahig nang makita kong nahulog ang nakatuping papel. Pinulot ko ito at agad na binasa.
Roses and its simplicity
Fadeless and elegant
like a moonlight,
A touch of sophistication with
a shade of endless beauty
Xander
“Baliw talaga.” Bulong ko sa sarili ko.
Isang oras na lang ay magsisimula na ang family dinner nila. Teka lang, may susundo ba sa'kin? Ilang minuto na ang lumipas hanggang sa matapos ko nang ayusan ang sarili ko, napangiwi na lang ako sa repleksiyon ko sa salamin.
Hindi ako sanay sa mga kwentas at hikaw o kahit ano'ng klase ng alahas. Pero ang ganda ko pala ngayon ah. Mayamaya lang ay may biglang kumatok kaya agad kong binuksan ang pinto at bumungad sa harapan ko si Xander.
Napatitig siya sa'kin. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa. Pabalik-balik ang tingin niya sa'kin kaya hindi ako nagdadalawang-isip na hampasin ang braso niya.
“Ano ba?” Inis na tanong ko sa kaniya. Parang natauhan ata siya sa hampas ko kaya napakamot siya sa kaniyang batok, pansin kong ang pula ng dalawang tainga niya.
“Y-You're beautiful.” He only uttered. Napaismid naman ako sa sinabi niya, kita ko pang napayuko siya. Nahihiya ba siya?
“Alam mo, halos araw-araw na lang 'yan ang palaging bukambibig mo sa'kin. Bagay ba? Salamat nga pala!” Nakangising tanong ko sa kaniya at dahan-dahang umikot sa harapan niya.
I just heard him chuckle. May nakakatawa ba sa suot ko?
“Klay,” Putol na saad niya, tinaasan ko naman siya ng kilay, “Masaya ka ba?” Tanong niya sa'kin, “Teka, baka malate pa tayo sa family dinner niyo. Hindi mo man lang ako sinabihan kanina na kasama pala ako sa dinner. Nakakahiya.” sagot ko sa kaniya. Hindi ko na sinagot ang tanong niya.
Yes, i'm happy. Siguro dahil makikita ko na ngayon si Xero. Ilang araw ko na siyang hindi nakita, nakakapagtaka...bakit parang hinahanap-hanap ko ngayon si Xero?
Whereinfact, kailangan ko siyang iwasan dahil sa nangyari sa'min dalawa and of course dahil gusto ako ni Xander. Malaking gulo 'to. Ayokong mapahiya. I have to distance myself from the both of them...but when it comes for Xero. Why i can't?
***
TAHIMIK lang akong nakasakay ngayon sa loob ng sasakyan ni Xander. Nakatingin lang ako sa labas ng bintana, hindi ko alam pero kinakabahan ako. Siguro dahil may bisita ang Fortesque?
But i'm curious about Hayashi, i badly want to meet them in person. Hindi ako mapakali sa oras na iniisip ko kung sino ba talaga sila.
“Mukhang malalim ang iniisip mo ngayon.” Pukaw ni Xander sa'kin, nanatili pa rin akong nakatingin sa labas ng bintana.
Hindi ko siya sinagot.
“Para sa'yo.” Naibaling ko ang tingin ko s a kaniya nang may inabot siya sa'kin.
Nagtataka naman akong kinuha ang box, “Ano 'to?” Tanong ko sa kaniya at napatawa ng mahina, “Regalo?” Dugtong ko, he just nodded at me.
Agad ko naman itong binuksan.
“Teddy bear?” Nakangangang tanong ko sa kaniya. He just smiled at me.
“Don't you like it?” aniya at akmang babawiin na sana niya pero niyakap ko ang teddy bear,
“Ang cute kaya nito. Gustong-gusto—”
“Gusto kita.” Pagpuputol ni Xander sa sasabihin ko. Napalunok ako ng laway.
Napahigpit ang pagkakahawak ko sa teddy bear. Ano ba'ng pinagsasabi ng lalaking 'to?
“Xander—”
“Gusto kita kahit hindi mo ako gusto.” aniya ulit. Napatahimik ako.
“Masaya ako kapag masaya ka.” aniya ulit at bumuntong-hininga.
“Hayaan mo na lang ako, hindi naman kita pipilitin. I'm not wasting my time so, i come up to tell you this...ilang beses ko na bang sinabi na gusto kita, Klay?”
“X-Xander...baka nakakalimutan mong nagpapanggap—”
“Hindi ko kayang magpanggap sa harap ng taong mahal ko,” Ngumiti siya ng mapait, “'Wag kang mag-alala, ako lang naman ang masasaktan sa'ting dalawa.” Dugtong niya pa.
Napakapit ako sa laylayan ng dress ko. Is this a confession? Hindi ko siya sinagot dahil..dahil bumibigat ang dibdib ko.
“You're right. Nagpapanggap lang tayo sa kanila, pero pagkatapos ng kontrata natin i decided to tell them the truth...if that's what make you feel free and happy.” Mahinang tugon niya bago bumaba sa sasakyan at pinagbuksan ako ng pinto. Nandito na pala kami.
Hindi ko na siya sinagot dahil alam kong mas lalo ko lang siyang nasasaktan. Nabigla na lang ako nang hinawakan niya ang kamay ko at sabay kaming pumasok sa mansyon ng parents niya.
Xander, ano ba'ng dapat kong gawin?