တေစၦသတို႔သားအပိုင္း(7)
Zawgyi>>>>>>>
Kakeruရဲ႕လံုးတံုးတံုးႏွာေခါင္းေလးႏွင့္မလိုက္ဖက္စြာ ေစးပ်စ္ပ်စ္ေသြးစီးေၾကာင္းမ်ား အေျမာင္းလိုက္ အဆက္မျပတ္စီးက်လာသည္ကိုၾကည့္ရင္းျဖင့္
Ryo ေသြးပ်က္မတတ္ေအာ္ဟစ္လိုက္္မိသည္
Kakeruကေတာ့ထီမထင္သည့္မ်က္နာေပးျဖင့္သာ စီးက်လာေသာေသြးစက္မ်ားကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသုတ္လိုက္သည္ ေသြးစုတ္ေနေသာမ်က္ႏွာေပးျဖင့္ Ryoကိုလဲစိတ္ပ်က္သည့္သေဘာျဖင့္ ၾကည့္လိုက္သည္
"မင္းရဲ႕ႏွာေခါင္းေသြးကအမ်ားႀကီး လ်ွံေနတာပါလား ဒီတိုင္းၾကည့္ေနလို႔ေတာ့မျဖစ္ေတာ့ဖူး ေဆးခန္းသြားျပမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္"
"မသြားခ်င္ဘူး"
"ဟာ ဘယ္ျဖစ္မလဲ သြားရေအာင္ေလ"
"ငါမသြားခ်င္ဘူးလို႔ေျပာေနတယ္ေနာ္ ငါမႀကိဳက္တာကိုအတင္းအက်ပ္လုပ္မယ္ဆို ငါနဲ႔ လာမပက္သက္နဲ႔"
ေျခတခါခါလက္တခါခါျဖင့္ Ryo ကျပာယာခတ္ေနသေလာက္ Kakeru ကအရမ္းေသြးေအးေနသည္
"မင္းကလဲကြာ ျပတ္ျပတ္သားသားေျပာဖို႔ထိလိုလို႔လား မင္းမႀကိဳက္ဖူးဆိုရင္လဲ ငါမတိုက္တြန္းေတာ့ပါဖူး ဒီတခုေလးေတာ့ငါ့ကိုလုပ္ခြင့္ေပးအံုး"
Ryo အင္က်ီအိတ္ထဲလက္ႏႈိက္ကာျဖင့္ အျပာေရာင္ပိုးသား လက္ကိုင္ပုဝါကိုဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး က်ေနာ့ရဲ႕လက္အားလဲ ဆြဲယူလိုက္သည္
"ဒီေလာက္လက္မွာေသြးေတြေပေနတာ အျပင္ေရာက္ရင္ တမ်ိဴးေတြထင္ၾကမွာေပါ့"
အလြယ္တကူက်ကြဲလြယ္သည့္ ေႂကြ႐ုပ္ေလးကို မထိရက္မတို႔ရက္ကိုင္တြယ္သလိုမ်ိဳးေလးကို လက္ဖမိုးေလးကို ေျဖးေျဖးခ်ငိးသုတ္ေပးေနေတာ့သည္
"မင္းဖာသာအပိုလုပ္တာေနာ္ ငါ့ကိုေလ်ာ္ခိုင္းဖို႔မႀကိဳးစားနဲ႔ေနာ္"
"စိတ္ခ်ပါ ငါကသာမင္းကိုျပန္ၿပီးေတာ့ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ????
ခရမ္းေသြးေရာင္လဲ့လဲ့မ်က္ဝန္းျပာျပာေတြျဖင့္ နားမလည္သလိုမ်ိဳး
ၾကည့္လာေတာ့ လွလိုက္တာရယ္လို႔သာအႀကိမ္ႀကိမ္ေရရြတ္မိသည္
"ျပန္ရေအာင္ေလ ေက်ာင္းမွာလဲငါတို႔ဘဲ႐ွိေတာ့တယ္ အရမ္းေမွာင္ေနရင္ေအးလာေကာ"
မ်က္ဝန္းေလး ဘာမွမေျပာဘဲ ေက်ာပိုးအိတ္ေကာက္လြယ္ကာျဖင့္ ေက်ာင္းေဆာင္ကေနထြက္လာသည္ က်ေနာ့ကိုေက်ာခိုင္းထား၍သာေတာ္ေတာ့သည္
မ်က္ဝန္းေလးရဲ႕ေသြးေတြေပက်ံေနသည့္ လက္ကိုင္ပုဝါကိုတင္းတင္းဆုပ္ထားရင္းစိတ္ထဲမထိန္းႏိုင္ျဖစ္လာၿပီး လ်ွာျဖင့္လ်က္လိုက္မိသည္ မ်က္ဝန္းေလး ရဲ႕ခနၶာကိုယ္အစိတိအပိုင္းတခု သူ႔ကိုယ္ထဲေရာက္သြား သလိုမ်ိဳုးေလး
ပထမဆံုးကမင္းရဲ႕ ေသြးနီရဲရဲ
ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ မင္းရဲ႕ သုက္ရည္
အား!!! စိတ္ကူးရံုမ်ွျဖင့္အေသြးသားထဲက ဆာေလာင္လာသလိုမ်ိဳးတကယ္လို႔သာ မင္းနဲ႔ ခ်စ္ရည္လူးလိုက္ခြင့္ရရင္ေတာ့????
တဖက္သားၿငိမ္လြန္းေနျပန္၍ Kakeru သမင္လည္ျပန္ ၾကည့္မိတဲ့အခိုက္ ပရမ္းပတာျဖစ္ေနတဲ့ Ryo ဟာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေတာက္ပေသာၾကယ္ပြင့္ေလးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားသည္
ညေရာက္တိုင္း ပုဝါေလးကို႐ွဴ႐ႈိက္ရင္းမင္းရဲ႕အေငြ႔အသက္ကို ဖမ္းဆုပ္ႏိုင္ေတာ့မယ္
ႏြား႐ိုင္းသြင္းခ်ိန္တနည္းဆိုရလ်ွင္ တေစၦသရဲတို႔ျမဴးထူးေပ်ာ္ပါးသည့္ေနဝင္ရီတေရာ အခ်ိန္
တိတ္ဆိတ္ေနေသာေက်ာင္းလမ္းအတိုင္းႏွစ္ေယာက္သားစကားတခြန္းမ်ွမေျပာမိၾကဘဲ အိမ္သို႔သာတန္းတန္းမတ္မတ္ ေလ်ွက္လာၾကသည္
တဖက္ေစာင္းငဲ့ေနေသာ မ်က္ဝန္းေလး ရဲ႕မ်က္ႏွာေလးအား ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ တစိမ့္စိမ့္ေငးၾကည့္ရင္း စကားေျပာဖို႔ေမ့ေနသည္ဆိုရင္မွန္ေပလိမ့္မည္
ေက်ာင္းဝင္းထဲကတျခားေနရာနဲ႔မတူ ျခံဳပင္ေတြအုပ္စိုင္းေနသည့္ ေျမနီလမ္းအေ႐ွ႕ျဖစ္ေလ်ွာက္ခိုက္ Kakeru မ်က္ဝန္းေထာင့္ကပ္ကာလွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္
ေျမနီလမ္းရဲ႕အဆံုးတြင္ ပ်က္ယြင္းေနေသာေက်ာင္းပ်က္ထဲ တေစၦလိုလို ပေဟဠဆန္လြန္းေသာ လူ႐ွိေနလိမ့္မည္လား
အမဲဝမ္းဆက္ႏွင့္သ့ူကို ထိုေန႔မွစ၍ တပတ္တိတိ အစအနေပ်ာက္ကာ လံုးလံုးမေတြ႔ေတာ့သလို....
တမင္တကာအသားယူ နမ္း႐ုွိက္သြားသည့္ ခပ္ေႏြးေႏြးအရသာ အနမ္းတစံုအားလဲ ေမ့လို႔မရပါ
ဟာ!!! မသိခ်င္ေတာ့ဘူး တဏွာ႐ူးႏွာဘူးေကာင္အေၾကာင္းကိုေတာ့!!!
အ႐ိုးသားဆံုးဝန္ခံရလ်ွင္ ထပ္ၿပီးေတာ့လဲ သူ႔အားေတြ႔ခ်င္ပါသည္ သူနဲ႔ဆံုၿပီးေနာက္ပိုင္း ထူးဆန္းသည့္အရာမ်ားက ဆက္တိုက္ဆိုသလိုပင္ ျဖစ္လာေတာ့သည္
တေန႔က ကိုက္လိုက္တဲ့ဒဏ္ရာဆိုလဲ သိပ္မၾကာခင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ျပန္သည္ နာက်င္မႈနဲ႔အတူေသြးစက္မ်ားက ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိတိုင္းအိမ္မက္လိုလိုစမ္းတဝါးဝါးျဖစ္ေနဆဲ
ေနာက္ထပ္ ပေဟဠိဆန္ေသာအရာေတြက သူ႔ကို႐ူးခါေစဖို႔ရန္ ေစာင့္ႀကိဳေနမည္လဲ???
ထူးဆန္းစြာဘဲ ေလျပင္းျပင္းတခ်က္ တိုက္ခတ္လာရာ လမ္းရဲ့တဖက္တခ်က္က ခ်ယ္ရီပင္ျကီးရဲ႕ အကိုင္းအခက္မ်ား ႐ွဲခနဲ ျမည္ကာ လႈပ္ယမ္းသြားေလသည္
တိုက္ဆိုင္စြာဘဲ Ryo ရဲ႕လည္ကုတ္ေပၚတြင္ နာက်င္မႈကို စူးစူးဝါးဝါး ခံစားလိုက္ရသည္
အတိအက်ေသခ်ာေအာင္ေျပာရလ်ွင္ လူတေယာက္တမင္သက္သက္ခြထိုင္ထားသလိုမ်ိဳး ေက်ာက္တံုးျကီးတတံုးလိုေလးပင္လာကာ မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္လဲ ထိုးေအာင့္လာသည္
"ေခါင္းေတြကလဲမူးေနာက္ေနတာဘဲ" "အိပ္ေရးမဝလို႔ထင္တာဘဲ"
သူ႔ဖက္လွမ္းၾကည့္လာသည့္မ်က္ဝန္းထဲ စိုးရိမ္တဲ့အရိပ္အေယာင္ရစ္သိုင္းေန၍(စိတ္ထင္တဘဲ ျဖစ္မွာပါ)စကားေတြေလ်ာခ်လိုက္ရသည္
"ညဖက္မအိပ္ဘဲ gameမတရားႏွိပ္မွေတာ့ျဖစ္မွာေပါ့ နည္းေသးတယ္""ေခါင္းမူးတယ္ေအာ္ေနလို႔ေပ်ာက္မွာလား ေဆးေသာက္ထားလိုက္ေတာ့"
"ငါကေဆးေသာက္ရမွာပ်င္းတယ္ဟ မင္းလက္ခေလးနဲ႔ ခြံ႔တိုက္ရင္ေတာ့ ေသာက္မယ္"
"တိုက္မယ္ေလ ႐ိုး႐ိုးေဆးေတာ့မရဘူး အရက္ျပန္တိုက္လိုက္မယ္ေလ တခါထဲ လူပါေပ်ာက္သြားမယ္"
သူကပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္က်ိန္ဆဲေနေပမဲ့ ရယ္က်ဲက်ဲမ်က္ႏွာေပးျဖင့္မနာတတ္ဖူးဆိုေတာ့လဲ သူ႔ကိုေလွာင္ေလသလားဆိုကာ ကသိကေအာင့္ျဖစ္လာသည္
ဒင္းဆိုေသာ Ryoဆိုသည္မွာလဲစကားစမိတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းလိုလိုအေႏွာင့္အသြားမလြတ္တဲ့ ၾကာစကားေတြေျပာပစ္ေတာ့သည္
က်ေနာ္မျကိုက္တာကမွ တမင္ထိုးဆြတတ္ၿပီး သည္လိုႏွာစကားေတြေျပာရတာလဲ ေတာ္ေတာ္အရသာ႐ွိေနပံုလဲရတယ္
က်ေနာ့္အေပၚအစစအရာရာေကာင္းသည္ဆိုေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းလဲမေ႐ွာင္ ၾကာခိုတတ္သည့္ ေစာက္က်င့္ကိုေတာ့ နဲနဲမွသေဘာမေတြ႔
"ေစာနကငါ့လက္သုတ္ထားတဲ့ ပုဝါ ျပန္ေပးလက္ေလ ငါဘဲ ေလ်ာ္လိုက္ေတာ့မယ ္တမ်ိဳးေတာ့မထင္နဲ႔ေနာ္ "
"မျဖစ္ဘူး"
သူ႔ေလသံအနဲငယ္က်ယ္သြား၍ မ်က္ဝန္းေလးက နားမလည္သလိုၾကည့္လာ၍ ခ်က္ခ်ငး္စိတ္ထိန္းလိုက္ရသည္
"ဟိုကြာ ငါေျပာခ်င္တာ က တလက္ထဲကိုင္တာပိုေကာင္းတယ္ေလ "
"မေလ်ွာ္နဲ႔ေတာ့ေလ လႊတ္ပစ္လိုက္ေရာေပါ့ ဘာတန္ဖိုး႐ွိတာမွတ္လို႔လဲ"
"မင္း မရြံဖူး လား"
က်ေနာ့ကိုစူးစိုက္၍ၾကည့္ေနေသာ Kakeru ကို မလႊတ္တမ္းျပန္ၾကည့္ရင္းျဖင့္
"မရြံဘူး တျခားသူဆိုရင္ေတာ့မေျပာတတ္ေပမဲ့ မင္းျဖစ္ေနလို႔ကို မရြံဘူး မင္းကေတာ့ ခြၽင္းခ်က္ဘဲ Kakeru"
Kakeru ကိုယ္႐ွိန္သတ္လိုက္မိရင္း ဘာကိုဆိုလိုခ်င္မွန္းမသိေပမဲ့ အရမ္းေလးလံသည့္ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးကိုထမ္းလိုက္ရသလို ခံစားမိသည္ နီျမန္းလာေသာပါးႏွစ္ဖက္ကို Ryoမေတြ႔ခ်င္လို၍ တဖက္သို႔သာေစာင္းငဲ့ထားမိသည္
ေလတခ်က္ျပင္းျပင္းတိုက္ေလရာ Ryo ရဲ႕ပခံုးေပၚမွ အနီရင့္ေရာင္ ကီမိုႏို(kimono) အနားသတ္အစ တဖ်တ္ဖ်တ္လႈပ္ခတ္လာၿပီး မည္းနက္ေသာမ်က္ဆံေတြဟာ
႐ွက္ေသြးျဖန္းေနသေယာင္ နီျမန္းေနေသာ ခရမ္းေရာင္ဆံႏြယ္ပိုင္႐ွင္ေလးကို ၾကည့္ေနေလသည္
ပန္းႏုေရာင္ေဆးျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းထားသည့္ႏွစ္ထပ္အိမ္ေလးသည္ လူသံသူသံၿငိမ္သက္ကာ မီးေရာင္ၿငိမ္းသတ္ကာ တိတ္ဆိတ္လ်က္႐ွိသည္
"မင္းေခါင္းကိုက္ေနတယ္ဆို အိမ္ထဲဝင္ၿပီးခဏေလာက္နားေလ"
တကယ္ေတာ့ တလမ္းလံုးေခါင္းထိုးကိုက္ေနရာမွ kakeru အိမ္ေ႐ွ႕လဲေရာက္တာနဲ႔ အေကာင္းပကတိလန္းဆန္းသြားတာဆန္းေတာ့ဆန္းၾကယ္သား
သို႔ေပမဲ့ မ်က္ဝန္းေလးရဲ႕အနားမွာ တတ္ႏိုင္သမ်ွ ကုပ္ကပ္ေနခ်င္ေသးေတာ့လဲ မွင္ေသေသနဲ႔ေနရမွာဘဲ
"မေနခ်င္လဲရတယ္ေနာ္ "
"မဟုတ္တာေတြ ေနရမွာေပါ့ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ မင္းကိုအိမ္ပါေခၚထားခ်င္တာ"
"ထြတ္ မျဖစ္ႏိုင္တာေတြ မင္းအိမ္လဲတင္ေခၚထားေရာမင္းပါးပါးက ေႂကြးထားရတယ္ဆိုၿပီး တုပ္အံုးမွာ"
ေသာ့ကေလးကို ဖြင့္ မ်က္ေစာင္းကေလးထိုးကာျဖင့္ စြာခ်င္သေလာက္စြာတတ္ေနေသာေကာင္ေလးကို ၾကည့္မဝႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ရသည္
တကယ္ပါ မင္းေလးကို သည္လူက သိမ္းပိုက္ထားခ်င္သည္မွာ သည္လူရင္ခြင္ထဲမွာ ဖြက္ထားခ်င္တာ ဘယ္သူမွ မသိမ္းပိုက္ႏိုင္ေအာင္လို႔ေလ
"ဟင္????
ခရမ္းေရာင္မ်က္ဆံေလးဟာ ထိတ္လန္႔လြန္း၍ ျပဴးက်ယ္ထြက္လာရင္း သံပန္းတံခါးကို ဖြင့္ရန္ျပင္ေနေသာ လက္ေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္လာသည္
အေပၚထပ္လသာေဆာင္ရဲ႕ ခန္းစီးျဖဴျဖဴၾကားကမိမိတို႔အား ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသည္လို ထင္ရသည့္ လူတေယာက္လိုလိုဝိုးတဝါး လူရိပ္
တေစၦေလလား???သူခိုးဘဲလား??
"မင္းအိမ္ကလဲတိတ္ဆိတ္ေနတာဘဲ တို႔အေမတို႔က အျပင္ေရာက္ေနတာလား"
ၾကည့္စမ္း ပိုင္စိုးပိုင္နင္းျဖင့္သူမ်ားသားသမီးကို ဒီေကာင္!!!ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေခၚရေလာက္ေအာင္ ဘယ္ကထဲက က်ေနာ့္အေမကို ခ်ဳပ္ထားလိုက္သလဲ
Kakeruက ျပန္မေျဖေတာ့လဲ Ryoဘက္ကမွန္ေနတာဘဲဆိုကာေကာက္ခ်က္ ခ်လိုက္သည္
"ဟက္ ေျပာခ်င္တာက ဘယ္သူမွမ႐ွိတဲ့ အိမ္ႀကီးထဲမွာ မင္းရယ္ ငါေလးရယ္ ႏွစ္ေယာက္ထဲဆိုေတာ့
လုပ္ခ်င္တာႀကိဳက္သလိုလုပ္လို႔ရၿပီလား"
နဂိုထဲကမၾကည္လင္ေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕စိတ္အလ်ဥ္ကို ထပ္မံေမႊေနာက္သလို ျဖစ္သြားကာ စိတ္တိုေနတဲ့ၾကားကပင္ ေရႊမင္ေရာင္မ်က္ဆံျဖင့္မခို႔တ႐ို႔စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းတစံုရဲ႕ညႇိဳ႕ငင္မႈကို ဂ႐ုျပဳလိုက္ႏိုင္သည္
"မင္းပါးစပ္ကိုပိတ္ၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေနမလား ခုခ်က္ခ်င္းအိမ္တံခါးဝ ဆီပို႔လိုက္ရမလား"
ဆူပုတ္ေနေသာမ်က္ႏွာအေနအထားေၾကာင့္ အေျခအေနမဟန္ေတာ့မွန္းရိပ္မိလိုက္ၿပီး kakeruယံုၾကည္လာေအာင္ပါးစပ္ကိုဇစ္ျဖင့္ဆြဲပိတ္လိုက္သလိဳ လက္ျဖင့္လုပ္ျပလိုက္သည္
မ်က္ႏွာပိုးသတ္သြားေသာ Ryoရဲ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ သမီးရည္းစားေတြစိတ္ေကာက္သလို ႐ွက္ေသြးျဖန္းေနတာဘဲရယ္လို႔ အေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္ေနမိသည္
လက္တဖက္ကအေမ့ရဲ႕မီးဖိုေခ်ာင္သံုး ဓားအတိုေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေျခသံလံုလံုျဖင့္ အေပၚထပ္ဆီကိုတထစ္ခ်င္းတက္ လာခဲ့သည္
အေပၚထပ္မွာ မသြားခင္ကအတိုင္း ေျခရာလက္ရာမပ်က္႐ွိေနေသးသည္ အခန္းႏွစ္ခန္း႐ွိေလရာ Shinon(႐ွီႏြန္) ရဲ႕အခန္းေ႐ွ႕တြင္ရပ္လက္ၿပီး တခ်က္စစ္ၾကည့္လိုက္သည္ ေျပာလို႔မရဘူး သူခိုးလား လူလားက က်ေနာ့္ညမေလး ရဲ႕အခန္းထဲ ပုန္းေနႏိုင္သည္ဘဲ
အခန္းထဲ ဓားတေခ်ာင္းကိုင္ကာျဖင့္ ကုတင္ေအာက္စားပြဲေအာက္ေနရာအႏွံ႔႐ွာၾကည့္သည ္မသင္ကာစရာအရာဆို၍ ႂကြက္တေကာင္ေတာင္မ႐ွိ စားပြဲအံဆြဲထဲဝုန္းခနဲဖြင့္႐ွာရင္းလဲ ျပံဳးမိသည္ ေအာ္ ေသြးသားရင္းခ်ာဆိုေတာ့လဲ
ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ေနာ္ေနတဲ့အခန္းအားလွည့္ပတ္စစ္ေဆးရန္အလွည့္ေရာက္လာေလသည္ အသက္ကိုဝဝ႐ွဴလိုက္မိသည္ သူခိုးလိုလိုအရာကို ဆက္ဆက္ႀကီးေတြ႔ခဲ့သည္က က်ေနာ့္အခန္းထဲမွာ
ဆိုေတာ့အနဲငယ္ ေတာ့ စိုးရိမ္မိေသးသည္
ဒီလိုမွန္းသိေအာက္ထပ္မွာအခန္႔သားထိုင္ေနမဲ့ က်က္သေရတံုးႀကီးကို ေခၚလာပါတယ္
မျဖစ္ပါဘူးေလ ငါ့အတြက္နဲ႔ေတာ့သူ႔ကို ထိခိုက္မွာ မလိုခ်င္ပါဖူး
ကိုယ္ကိုမတ္လက္ၿပီးအသင့္အေနအထားျဖင့္ တံခါးအားေဆာင့္ဖြင့္လိုက္သည္
"ဝုန္း"
ဟိုဘက္ဒီဘက္ဓားကို လက္ခနဲေနေအာင္ ေဝွ့ယမ္းရင္း ကုတင္တလံုးစားပြဲတခံုကလြဲ၍ ႐ွင္းလင္းေနေသာ အခန္းကို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖင့္သာၾကည့္္ေနမိသည္
စိတ္ထဲလံုးလံုးမေက်နပ္ျဖစ္လာရင္းေတြ႔သမ်ွလွန္ေလာ႐ွာၾကည့္ေတာ့လဲ အႏွစ္အလ လကေခ်ာင္ထဲေရာက္ေနေသာ ႏို႔ဘူးခြံေတြ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေတြသာ ေစာက္ျမင္ကပ္ဖြယ္ထြက္လာေလသည္
ေလသာေဆာင္ဆီက ခန္းစီလိုက္ကာ တလႈပ္လႈပ္ေန၍ သူ႔ကိုျမင္လို႔ အလန္႔တၾကား ဝရန္တာကခုန္ခ်ထြက္ေျပးေလသလားဆိုေတာ့ ဂေယာင္ဂတမ္းျဖင့္အေျပးအလႊား ၾကည့္ေတာ့လဲ
ျခံေ႐ွ႕ကျဖတ္ေလ်ွာက္သြားေသာ
လမ္းသြားလမ္းလာေတြသာ တေယာက္ထဲ ဟိုေျပးသည္ေျပးေယာက္ယက္ခတ္ေနသည့္ သူ႔ကိုသာအကဲခတ္သလို ေမာ့ ေမာ့ၾကည့္သြားၾကသည္
မင္းဘယ္မွာလဲ?ဘယ္ေနရာမွာလဲ?တေနရာက ေနမ်ား အ႐ူးတေယာက္လိုျဖစ္ေနသည့္ငါ့ကို ေခ်ာင္းၾကည့္ုၿပီး ဟားတိုက္ရယ္ေနၿပီလား?
"ဒုန္း"
မခံမရပ္ႏိုင္လြန္းသည့္စိတ္ျဖင့္ ဆံုလည္ကုလားထိုင္အား ပိတ္ကန္လိုက္ေတာ့ အခန္းေထာင့္ဆီသို တပတ္လည္လ်က္သား လိမ့္သြားေတာ့သည္
ဧည့္ခန္းထဲတြင္တေယာက္ထဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႀကီး ျဖစ္ေနမည့္ Ryoကိုလဲ အားနာလာမိေတာ့ စိတ္ကိုအတတ္ႏိုင္ဆံုးေလ်ာ့ခ်လိုက္မိသည္
ဒါမွမဟုတ္ငါဘဲအခန္းထဲမွာ လူတေယာက္ေန ေနတယ္ဆိုၿပီးဂေယာင္ကတမ္းေတြးမိေနသည္လား
ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမ်ွ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ အဆံုးသတ္တြင္ေတာ့ ေယာင္ဝါးဝါးျဖစ္သြားတတ္သည္မွာ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ???
ေဆာင္းေလေအးေအးတခ်က္ ေဝွ့တိုက္လိုက္ရာ ျပတင္းတံခါးအကုန္ ဂ်ိမ္း ခနဲ ျမည္ေအာင္ေဆာင့္ပိတ္သြားေတာ့သည္
ေမွာင္အတိက်သြားေသာ အခန္းထဲတြင္အဘယ္အရာကိုမွ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရႏိုင္ေတာ့ စမ္းတဝါးဝါးျဖင့္သာ အခန္းတံခါကို
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆြဲဖြင့္လိုက္သည္
"အိုး"
အခန္းေ႐ွ႕တြင္ေစာင့္ႀကိဳေနေသာ႐ွည္လ်ားလြန္းသည့္လူရိပ္ကို အသဲတယားယားျဖင့္ ေတြ႔လိုက္ရသည္
တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ သဲကြဲစြာမျမင္ေတြ႔ႏိုင္ေသာ အခန္းက်ဥ္းထဲတြင္ က်ေနာ့္ေ႐ွ႕တြင္ရပ္ေနေသာ
မည္သူမည္ဝါမွန္းမသိနိုင္ေသာလူတယာက္ေၾကာင့္ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေအးစက္လာၿပီး
"ဘယ္.....ဘယ္သူလဲဟင္"
ေ႐ွ႕ဆက္ပါရန္
ၾကာသြားတယ္ ေနာ္အေတာ္ေလးကို တပတ္မွာႏွစ္ပိုင္းupေပးမယ္ေလေနာ္ 😁😁
တစေၦသတို့သားအပိုင်း(7)
Unicode>>>>>>
Kakeruရဲ့လုံးတုံးတုံးနှာခေါင်းလေးနှင့်မလိုက်ဖက်စွာ စေးပျစ်ပျစ်သွေးစီးကြောင်းများ အမြောင်းလိုက် အဆက်မပြတ်စီးကျလာသည်ကိုကြည့်ရင်းဖြင့်
Ryo သွေးပျက်မတတ်အော်ဟစ်လိုက််မိသည်
Kakeruကတော့ထီမထင်သည့်မျက်နာပေးဖြင့်သာ စီးကျလာသောသွေးစက်များကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါးသုတ်လိုက်သည် သွေးစုတ်နေသောမျက်နှာပေးဖြင့် Ryoကိုလဲစိတ်ပျက်သည့်သဘောဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်
"မင်းရဲ့နှာခေါင်းသွေးကအများကြီး လျှံနေတာပါလား ဒီတိုင်းကြည့်နေလို့တော့မဖြစ်တော့ဖူး ဆေးခန်းသွားပြမှ ဖြစ်တော့မယ်"
"မသွားချင်ဘူး"
"ဟာ ဘယ်ဖြစ်မလဲ သွားရအောင်လေ"
"ငါမသွားချင်ဘူးလို့ပြောနေတယ်နော် ငါမကြိုက်တာကိုအတင်းအကျပ်လုပ်မယ်ဆို ငါနဲ့ လာမပက်သက်နဲ့"
ခြေတခါခါလက်တခါခါဖြင့် Ryo ကပြာယာခတ်နေသလောက် Kakeru ကအရမ်းသွေးအေးနေသည်
"မင်းကလဲကွာ ပြတ်ပြတ်သားသားပြောဖို့ထိလိုလို့လား မင်းမကြိုက်ဖူးဆိုရင်လဲ ငါမတိုက်တွန်းတော့ပါဖူး ဒီတခုလေးတော့ငါ့ကိုလုပ်ခွင့်ပေးအုံး"
Ryo အင်ကျီအိတ်ထဲလက်နှိုက်ကာဖြင့် အပြာရောင်ပိုးသား လက်ကိုင်ပုဝါကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကျနော့ရဲ့လက်အားလဲ ဆွဲယူလိုက်သည်
"ဒီလောက်လက်မှာသွေးတွေပေနေတာ အပြင်ရောက်ရင် တမျိူးတွေထင်ကြမှာပေါ့"
အလွယ်တကူကျကွဲလွယ်သည့် ကြွေရုပ်လေးကို မထိရက်မတို့ရက်ကိုင်တွယ်သလိုမျိုးလေးကို လက်ဖမိုးလေးကို ဖြေးဖြေးချငိးသုတ်ပေးနေတော့သည်
"မင်းဖာသာအပိုလုပ်တာနော် ငါ့ကိုလျော်ခိုင်းဖို့မကြိုးစားနဲ့နော်"
"စိတ်ချပါ ငါကသာမင်းကိုပြန်ပြီးတော့ ကျေးဇူးတင်ရမှာပါ????
ခရမ်းသွေးရောင်လဲ့လဲ့မျက်ဝန်းပြာပြာတွေဖြင့် နားမလည်သလိုမျိုး
ကြည့်လာတော့ လှလိုက်တာရယ်လို့သာအကြိမ်ကြိမ်ရေရွတ်မိသည်
"ပြန်ရအောင်လေ ကျောင်းမှာလဲငါတို့ဘဲရှိတော့တယ် အရမ်းမှောင်နေရင်အေးလာကော"
မျက်ဝန်းလေး ဘာမှမပြောဘဲ ကျောပိုးအိတ်ကောက်လွယ်ကာဖြင့် ကျောင်းဆောင်ကနေထွက်လာသည် ကျနော့ကိုကျောခိုင်းထား၍သာတော်တော့သည်
မျက်ဝန်းလေးရဲ့သွေးတွေပေကျံနေသည့် လက်ကိုင်ပုဝါကိုတင်းတင်းဆုပ်ထားရင်းစိတ်ထဲမထိန်းနိုင်ဖြစ်လာပြီး လျှာဖြင့်လျက်လိုက်မိသည် မျက်ဝန်းလေး ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အစိတိအပိုင်းတခု သူ့ကိုယ်ထဲရောက်သွား သလိုမျိုးလေး
ပထမဆုံးကမင်းရဲ့ သွေးနီရဲရဲ
ဒုတိယအကြိမ်မြောက် မင်းရဲ့ သုက်ရည်
အား!!! စိတ်ကူးရုံမျှဖြင့်အသွေးသားထဲက ဆာလောင်လာသလိုမျိုးတကယ်လို့သာ မင်းနဲ့ ချစ်ရည်လူးလိုက်ခွင့်ရရင်တော့????
တဖက်သားငြိမ်လွန်းနေပြန်၍ Kakeru သမင်လည်ပြန် ကြည့်မိတဲ့အခိုက် ပရမ်းပတာဖြစ်နေတဲ့ Ryo ဟာ ချက်ချင်းဆိုသလို တောက်ပသောကြယ်ပွင့်လေးအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားသည်
ညရောက်တိုင်း ပုဝါလေးကိုရှူရှိုက်ရင်းမင်းရဲ့အငွေ့အသက်ကို ဖမ်းဆုပ်နိုင်တော့မယ်
နွားရိုင်းသွင်းချိန်တနည်းဆိုရလျှင် တစေၦသရဲတို့မြူးထူးပျော်ပါးသည့်နေဝင်ရီတရော အချိန်
တိတ်ဆိတ်နေသောကျောင်းလမ်းအတိုင်းနှစ်ယောက်သားစကားတခွန်းမျှမပြောမိကြဘဲ အိမ်သို့သာတန်းတန်းမတ်မတ် လျေှက်လာကြသည်
တဖက်စောင်းငဲ့နေသော မျက်ဝန်းလေး ရဲ့မျက်နှာလေးအား ကြည့်ကောင်းကောင်းဖြင့် တစိမ့်စိမ့်ငေးကြည့်ရင်း စကားပြောဖို့မေ့နေသည်ဆိုရင်မှန်ပေလိမ့်မည်
ကျောင်းဝင်းထဲကတခြားနေရာနဲ့မတူ ခြုံပင်တွေအုပ်စိုင်းနေသည့် မြေနီလမ်းအရှေ့ဖြစ်လျှောက်ခိုက် Kakeru မျက်ဝန်းထောင့်ကပ်ကာလှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်
မြေနီလမ်းရဲ့အဆုံးတွင် ပျက်ယွင်းနေသောကျောင်းပျက်ထဲ တစေၦလိုလို ပဟေဠဆန်လွန်းသော လူရှိနေလိမ့်မည်လား
အမဲဝမ်းဆက်နှင့်သ့ူကို ထိုနေ့မှစ၍ တပတ်တိတိ အစအနပျောက်ကာ လုံးလုံးမတွေ့တော့သလို....
တမင်တကာအသားယူ နမ်းရုှိက်သွားသည့် ခပ်နွေးနွေးအရသာ အနမ်းတစုံအားလဲ မေ့လို့မရပါ
ဟာ!!! မသိချင်တော့ဘူး တဏှာရူးနှာဘူးကောင်အကြောင်းကိုတော့!!!
အရိုးသားဆုံးဝန်ခံရလျှင် ထပ်ပြီးတော့လဲ သူ့အားတွေ့ချင်ပါသည် သူနဲ့ဆုံပြီးနောက်ပိုင်း ထူးဆန်းသည့်အရာများက ဆက်တိုက်ဆိုသလိုပင် ဖြစ်လာတော့သည်
တနေ့က ကိုက်လိုက်တဲ့ဒဏ်ရာဆိုလဲ သိပ်မကြာခင်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြန်သည် နာကျင်မှုနဲ့အတူသွေးစက်များက ပြန်စဉ်းစားကြည့်မိတိုင်းအိမ်မက်လိုလိုစမ်းတဝါးဝါးဖြစ်နေဆဲ
နောက်ထပ် ပဟေဠိဆန်သောအရာတွေက သူ့ကိုရူးခါစေဖို့ရန် စောင့်ကြိုနေမည်လဲ???
ထူးဆန်းစွာဘဲ လေပြင်းပြင်းတချက် တိုက်ခတ်လာရာ လမ်းရဲ့တဖက်တချက်က ချယ်ရီပင်ကြီးရဲ့ အကိုင်းအခက်များ ရှဲခနဲ မြည်ကာ လှုပ်ယမ်းသွားလေသည်
တိုက်ဆိုင်စွာဘဲ Ryo ရဲ့လည်ကုတ်ပေါ်တွင် နာကျင်မှုကို စူးစူးဝါးဝါး ခံစားလိုက်ရသည်
အတိအကျသေချာအောင်ပြောရလျှင် လူတယောက်တမင်သက်သက်ခွထိုင်ထားသလိုမျိုး ကျောက်တုံးကြီးတတုံးလိုလေးပင်လာကာ မခံမရပ်နိုင်အောင်လဲ ထိုးအောင့်လာသည်
"ခေါင်းတွေကလဲမူးနောက်နေတာဘဲ" "အိပ်ရေးမဝလို့ထင်တာဘဲ"
သူ့ဖက်လှမ်းကြည့်လာသည့်မျက်ဝန်းထဲ စိုးရိမ်တဲ့အရိပ်အယောင်ရစ်သိုင်းနေ၍(စိတ်ထင်တဘဲ ဖြစ်မှာပါ)စကားတွေလျောချလိုက်ရသည်
"ညဖက်မအိပ်ဘဲ gameမတရားနှိပ်မှတော့ဖြစ်မှာပေါ့ နည်းသေးတယ်""ခေါင်းမူးတယ်အော်နေလို့ပျောက်မှာလား ဆေးသောက်ထားလိုက်တော့"
"ငါကဆေးသောက်ရမှာပျင်းတယ်ဟ မင်းလက်ခလေးနဲ့ ခွံ့တိုက်ရင်တော့ သောက်မယ်"
"တိုက်မယ်လေ ရိုးရိုးဆေးတော့မရဘူး အရက်ပြန်တိုက်လိုက်မယ်လေ တခါထဲ လူပါပျောက်သွားမယ်"
သူကပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ကျိန်ဆဲနေပေမဲ့ ရယ်ကျဲကျဲမျက်နှာပေးဖြင့်မနာတတ်ဖူးဆိုတော့လဲ သူ့ကိုလှောင်လေသလားဆိုကာ ကသိကအောင့်ဖြစ်လာသည်
ဒင်းဆိုသော Ryoဆိုသည်မှာလဲစကားစမိတာနဲ့ ချက်ချင်းလိုလိုအနှောင့်အသွားမလွတ်တဲ့ ကြာစကားတွေပြောပစ်တော့သည်
ကျနော်မကြိုက်တာကမှ တမင်ထိုးဆွတတ်ပြီး သည်လိုနှာစကားတွေပြောရတာလဲ တော်တော်အရသာရှိနေပုံလဲရတယ်
ကျနော့်အပေါ်အစစအရာရာကောင်းသည်ဆိုပေမဲ့ သူငယ်ချင်းလဲမရှောင် ကြာခိုတတ်သည့် စောက်ကျင့်ကိုတော့ နဲနဲမှသဘောမတွေ့
"စောနကငါ့လက်သုတ်ထားတဲ့ ပုဝါ ပြန်ပေးလက်လေ ငါဘဲ လျော်လိုက်တော့မယ ်တမျိုးတော့မထင်နဲ့နော် "
"မဖြစ်ဘူး"
သူ့လေသံအနဲငယ်ကျယ်သွား၍ မျက်ဝန်းလေးက နားမလည်သလိုကြည့်လာ၍ ချက်ချငး်စိတ်ထိန်းလိုက်ရသည်
"ဟိုကွာ ငါပြောချင်တာ က တလက်ထဲကိုင်တာပိုကောင်းတယ်လေ "
"မလျှော်နဲ့တော့လေ လွှတ်ပစ်လိုက်ရောပေါ့ ဘာတန်ဖိုးရှိတာမှတ်လို့လဲ"
"မင်း မရွံဖူး လား"
ကျနော့ကိုစူးစိုက်၍ကြည့်နေသော Kakeru ကို မလွှတ်တမ်းပြန်ကြည့်ရင်းဖြင့်
"မရွံဘူး တခြားသူဆိုရင်တော့မပြောတတ်ပေမဲ့ မင်းဖြစ်နေလို့ကို မရွံဘူး မင်းကတော့ ချွင်းချက်ဘဲ Kakeru"
Kakeru ကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်မိရင်း ဘာကိုဆိုလိုချင်မှန်းမသိပေမဲ့ အရမ်းလေးလံသည့်ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးကိုထမ်းလိုက်ရသလို ခံစားမိသည် နီမြန်းလာသောပါးနှစ်ဖက်ကို Ryoမတွေ့ချင်လို၍ တဖက်သို့သာစောင်းငဲ့ထားမိသည်
လေတချက်ပြင်းပြင်းတိုက်လေရာ Ryo ရဲ့ပခုံးပေါ်မှ အနီရင့်ရောင် ကီမိုနို(kimono) အနားသတ်အစ တဖျတ်ဖျတ်လှုပ်ခတ်လာပြီး မည်းနက်သောမျက်ဆံတွေဟာ
ရှက်သွေးဖြန်းနေသယောင် နီမြန်းနေသော ခရမ်းရောင်ဆံနွယ်ပိုင်ရှင်လေးကို ကြည့်နေလေသည်
ပန်းနုရောင်ဆေးဖြင့် ဖုံးလွှမ်းထားသည့်နှစ်ထပ်အိမ်လေးသည် လူသံသူသံငြိမ်သက်ကာ မီးရောင်ငြိမ်းသတ်ကာ တိတ်ဆိတ်လျက်ရှိသည်
"မင်းခေါင်းကိုက်နေတယ်ဆို အိမ်ထဲဝင်ပြီးခဏလောက်နားလေ"
တကယ်တော့ တလမ်းလုံးခေါင်းထိုးကိုက်နေရာမှ kakeru အိမ်ရှေ့လဲရောက်တာနဲ့ အကောင်းပကတိလန်းဆန်းသွားတာဆန်းတော့ဆန်းကြယ်သား
သို့ပေမဲ့ မျက်ဝန်းလေးရဲ့အနားမှာ တတ်နိုင်သမျှ ကုပ်ကပ်နေချင်သေးတော့လဲ မှင်သေသေနဲ့နေရမှာဘဲ
"မနေချင်လဲရတယ်နော် "
"မဟုတ်တာတွေ နေရမှာပေါ့ ဖြစ်နိုင်ရင် မင်းကိုအိမ်ပါခေါ်ထားချင်တာ"
"ထွတ် မဖြစ်နိုင်တာတွေ မင်းအိမ်လဲတင်ခေါ်ထားရောမင်းပါးပါးက ကြွေးထားရတယ်ဆိုပြီး တုပ်အုံးမှာ"
သော့ကလေးကို ဖွင့် မျက်စောင်းကလေးထိုးကာဖြင့် စွာချင်သလောက်စွာတတ်နေသောကောင်လေးကို ကြည့်မဝနိုင်အောင်ဖြစ်ရသည်
တကယ်ပါ မင်းလေးကို သည်လူက သိမ်းပိုက်ထားချင်သည်မှာ သည်လူရင်ခွင်ထဲမှာ ဖွက်ထားချင်တာ ဘယ်သူမှ မသိမ်းပိုက်နိုင်အောင်လို့လေ
"ဟင်????
ခရမ်းရောင်မျက်ဆံလေးဟာ ထိတ်လန့်လွန်း၍ ပြူးကျယ်ထွက်လာရင်း သံပန်းတံခါးကို ဖွင့်ရန်ပြင်နေသော လက်တွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်လာသည်
အပေါ်ထပ်လသာဆောင်ရဲ့ ခန်းစီးဖြူဖြူကြားကမိမိတို့အား ချောင်းကြည့်နေသည်လို ထင်ရသည့် လူတယောက်လိုလိုဝိုးတဝါး လူရိပ်
တစေၦလေလား???သူခိုးဘဲလား??
"မင်းအိမ်ကလဲတိတ်ဆိတ်နေတာဘဲ တို့အမေတို့က အပြင်ရောက်နေတာလား"
ကြည့်စမ်း ပိုင်စိုးပိုင်နင်းဖြင့်သူများသားသမီးကို ဒီကောင်!!!ရင်းရင်းနှီးနှီးခေါ်ရလောက်အောင် ဘယ်ကထဲက ကျနော့်အမေကို ချုပ်ထားလိုက်သလဲ
Kakeruက ပြန်မဖြေတော့လဲ Ryoဘက်ကမှန်နေတာဘဲဆိုကာကောက်ချက် ချလိုက်သည်
"ဟက် ပြောချင်တာက ဘယ်သူမှမရှိတဲ့ အိမ်ကြီးထဲမှာ မင်းရယ် ငါလေးရယ် နှစ်ယောက်ထဲဆိုတော့
လုပ်ချင်တာကြိုက်သလိုလုပ်လို့ရပြီလား"
နဂိုထဲကမကြည်လင်နေတဲ့ သူ့ရဲ့စိတ်အလျဉ်ကို ထပ်မံမွှေနောက်သလို ဖြစ်သွားကာ စိတ်တိုနေတဲ့ကြားကပင် ရွှေမင်ရောင်မျက်ဆံဖြင့်မခို့တရို့စူးစိုက်ကြည့်နေသည့် မျက်ဝန်းတစုံရဲ့ညှို့ငင်မှုကို ဂရုပြုလိုက်နိုင်သည်
"မင်းပါးစပ်ကိုပိတ်ပြီး ငြိမ်ငြိမ်နေမလား ခုချက်ချင်းအိမ်တံခါးဝ ဆီပို့လိုက်ရမလား"
ဆူပုတ်နေသောမျက်နှာအနေအထားကြောင့် အခြေအနေမဟန်တော့မှန်းရိပ်မိလိုက်ပြီး kakeruယုံကြည်လာအောင်ပါးစပ်ကိုဇစ်ဖြင့်ဆွဲပိတ်လိုက်သလို လက်ဖြင့်လုပ်ပြလိုက်သည်
မျက်နှာပိုးသတ်သွားသော Ryoရဲ့စိတ်ထဲမှာတော့ သမီးရည်းစားတွေစိတ်ကောက်သလို ရှက်သွေးဖြန်းနေတာဘဲရယ်လို့ အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်နေမိသည်
လက်တဖက်ကအမေ့ရဲ့မီးဖိုချောင်သုံး ဓားအတိုလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်ရင်း ခြေသံလုံလုံဖြင့် အပေါ်ထပ်ဆီကိုတထစ်ချင်းတက် လာခဲ့သည်
အပေါ်ထပ်မှာ မသွားခင်ကအတိုင်း ခြေရာလက်ရာမပျက်ရှိနေသေးသည် အခန်းနှစ်ခန်းရှိလေရာ Shinon(ရှီနွန်) ရဲ့အခန်းရှေ့တွင်ရပ်လက်ပြီး တချက်စစ်ကြည့်လိုက်သည် ပြောလို့မရဘူး သူခိုးလား လူလားက ကျနော့်ညမလေး ရဲ့အခန်းထဲ ပုန်းနေနိုင်သည်ဘဲ
အခန်းထဲ ဓားတချောင်းကိုင်ကာဖြင့် ကုတင်အောက်စားပွဲအောက်နေရာအနှံ့ရှာကြည့်သည ်မသင်ကာစရာအရာဆို၍ ကြွက်တကောင်တောင်မရှိ စားပွဲအံဆွဲထဲဝုန်းခနဲဖွင့်ရှာရင်းလဲ ပြုံးမိသည် အော် သွေးသားရင်းချာဆိုတော့လဲ
နောက်ဆုံးတော့ ကျနော်နေတဲ့အခန်းအားလှည့်ပတ်စစ်ဆေးရန်အလှည့်ရောက်လာလေသည် အသက်ကိုဝဝရှူလိုက်မိသည် သူခိုးလိုလိုအရာကို ဆက်ဆက်ကြီးတွေ့ခဲ့သည်က ကျနော့်အခန်းထဲမှာ
ဆိုတော့အနဲငယ် တော့ စိုးရိမ်မိသေးသည်
ဒီလိုမှန်းသိအောက်ထပ်မှာအခန့်သားထိုင်နေမဲ့ ကျက်သရေတုံးကြီးကို ခေါ်လာပါတယ်
မဖြစ်ပါဘူးလေ ငါ့အတွက်နဲ့တော့သူ့ကို ထိခိုက်မှာ မလိုချင်ပါဖူး
ကိုယ်ကိုမတ်လက်ပြီးအသင့်အနေအထားဖြင့် တံခါးအားဆောင့်ဖွင့်လိုက်သည်
"ဝုန်း"
ဟိုဘက်ဒီဘက်ဓားကို လက်ခနဲနေအောင် ဝှေ့ယမ်းရင်း ကုတင်တလုံးစားပွဲတခုံကလွဲ၍ ရှင်းလင်းနေသော အခန်းကို ကြောင်တောင်တောင်ဖြင့်သာကြည့််နေမိသည်
စိတ်ထဲလုံးလုံးမကျေနပ်ဖြစ်လာရင်းတွေ့သမျှလှန်လောရှာကြည့်တော့လဲ အနှစ်အလ လကချောင်ထဲရောက်နေသော နို့ဘူးခွံတွေ အတွင်းခံဘောင်းဘီတွေသာ စောက်မြင်ကပ်ဖွယ်ထွက်လာလေသည်
လေသာဆောင်ဆီက ခန်းစီလိုက်ကာ တလှုပ်လှုပ်နေ၍ သူ့ကိုမြင်လို့ အလန့်တကြား ဝရန်တာကခုန်ချထွက်ပြေးလေသလားဆိုတော့ ဂယောင်ဂတမ်းဖြင့်အပြေးအလွှား ကြည့်တော့လဲ
ခြံရှေ့ကဖြတ်လျှောက်သွားသော
လမ်းသွားလမ်းလာတွေသာ တယောက်ထဲ ဟိုပြေးသည်ပြေးယောက်ယက်ခတ်နေသည့် သူ့ကိုသာအကဲခတ်သလို မော့ မော့ကြည့်သွားကြသည်
မင်းဘယ်မှာလဲ?ဘယ်နေရာမှာလဲ?တနေရာက နေများ အရူးတယောက်လိုဖြစ်နေသည့်ငါ့ကို ချောင်းကြည့်ုပြီး ဟားတိုက်ရယ်နေပြီလား?
"ဒုန်း"
မခံမရပ်နိုင်လွန်းသည့်စိတ်ဖြင့် ဆုံလည်ကုလားထိုင်အား ပိတ်ကန်လိုက်တော့ အခန်းထောင့်ဆီသို တပတ်လည်လျက်သား လိမ့်သွားတော့သည်
ဧည့်ခန်းထဲတွင်တယောက်ထဲ ကြောင်တောင်တောင်ကြီး ဖြစ်နေမည့် Ryoကိုလဲ အားနာလာမိတော့ စိတ်ကိုအတတ်နိုင်ဆုံးလျော့ချလိုက်မိသည်
ဒါမှမဟုတ်ငါဘဲအခန်းထဲမှာ လူတယောက်နေ နေတယ်ဆိုပြီးဂယောင်ကတမ်းတွေးမိနေသည်လား
ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှ အကြောင်းအရာများသည် အဆုံးသတ်တွင်တော့ ယောင်ဝါးဝါးဖြစ်သွားတတ်သည်မှာ ဘာကြောင့်ပါလဲ???
ဆောင်းလေအေးအေးတချက် ဝှေ့တိုက်လိုက်ရာ ပြတင်းတံခါးအကုန် ဂျိမ်း ခနဲ မြည်အောင်ဆောင့်ပိတ်သွားတော့သည်
မှောင်အတိကျသွားသော အခန်းထဲတွင်အဘယ်အရာကိုမှ သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရနိုင်တော့ စမ်းတဝါးဝါးဖြင့်သာ အခန်းတံခါကို
ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်
"အိုး"
အခန်းရှေ့တွင်စောင့်ကြိုနေသောရှည်လျားလွန်းသည့်လူရိပ်ကို အသဲတယားယားဖြင့် တွေ့လိုက်ရသည်
တယောက်မျက်နှာတယောက် သဲကွဲစွာမမြင်တွေ့နိုင်သော အခန်းကျဉ်းထဲတွင် ကျနော့်ရှေ့တွင်ရပ်နေသော
မည်သူမည်ဝါမှန်းမသိနိုင်သောလူတယာက်ကြောင့် ခြေဖျားလက်ဖျားတွေအေးစက်လာပြီး
"ဘယ်.....ဘယ်သူလဲဟင်"
ရှေ့ဆက်ပါရန်
ကြာသွားတယ် နော်အတော်လေးကို တပတ်မှာနှစ်ပိုင်းupပေးမယ်လေနော် 😁😁