~Πλευρά Έκτορα~
Πήρα το μαξιλάρι μου και το έβαλα πάνω στο κεφάλι μου, όταν άκουσα τον ήχο της κεντρικής πόρτας του σπιτιού μου να ηχεί. Ποιος να είναι πάλι; Σηκώθηκα κουρασμένος και έβαλα μια άσπρη κοντομάνικη , μαζί με την βαμβακερή φόρμα μου. Κατέβηκα τις σκάλες του σπιτιού μου και άνοιξα την πόρτα, ξεπρόβαλε μια φιγούρα αντρική ενός ξανθού άνδρα. Που αμέσως γνωρίσαμε τον ξανθό άγγελο που όμως τον λένε Ατρέα, τι λέω ο άνθρωπος ΠΟΙΗΣΗ.
Ατρέας- Τι κοιτάς;
Έκτορας- Τίποτα, λογικά ήρθες να περάσεις και σαν ευγενής άνθρωπος που είμαι, θα σε αφήσω να περάσεις.
Δε μίλησε ,πέρασε , προχώρησε και έκατσε στον καναπέ, περιμένοντας με.
Έκτορας- Άμα ο άνθρωπος δεν ξέρει από καλό χιούμορ.
Aτρέας- Τι έχεις πιεί;
Έκτορας- Ακόμα, τίποτα. Γιατί ήρθες;
Ατρέας- Για να σου σπάσω τα μούτρα.
Έκτορας- Ωραία, θα ήθελες να πιείς τίποτα;
Ατρέας- Μου τρως χρόνο.
Έκτορας- Εσύ να δεις. Λέγε τώρα τι θες και δέχθηκα αυτην την επίσκεψη.
Ατρέας- Μείνε μακριά από την μικρή. Δεύτερη προειδοποίηση, στην τρίτη καίγεσαι δεν θα δείξω έλεος.
Έκτορας- Ναι δεύτερη αλλά αυτη είναι από κοντά, όχι από μια οθόνη και έχω την τιμή να σε βλέπω. Παρόλα΄υτα ξέρεις την απάντηση. Δεν αντέχω μακρία της, να μην την βλέπω. Καταλαβαίτε με!
Ατρέας- Όχι, δεν σε καταλαβαίνω, όχι εγω τουλάχιστον και ούτε πρόκειται. Δεν έχεις δίκαιο, έτσι όπως φαίρεσαι. Καθόλου.
Έκτορας- Πως φαίνεται ο άνθρωπος που δεν έχει ερωτευτεί.
Ατρέας- Δεν της κάνεις καλο.
Έκτορας- Μα θέλω.
Ατρέας- Σε φοβάται!
Έκτορας- Τι;
Πήγα προς τον καναπέ και έκατσα. Πέταξα το ποτήρι που κρατούσα και δεν με ενδιέφερε που πήγαινε.
Έκτορας- Φερόταν περίεργα, μα δεν είχα καταλάβει κάτι τέτοιο.
Ατρέας- Και η γυναίκα σου, μεγάλο πρόβλημμα.
Έκτορας- Δεν είναι γυναίκα μου! Δεν πρόκειται να πάθει τίποτα, δεν θα άφηνα κανέναν να την βλάψει.
Ατρέας- Έτσι και σε ξανά δω κοντά της.
Έκτορας- Είμαι βλάκας.
Ατρέας- Πολλά είσαι.
Έκτορας- Βλάκας είμαι απαίσιος. Ό,τι χειρότερο της έχει συμβεί. Διάολε τι θα κάνω; Τι θα κάνω που δεν μπορώ μακριά της; Που η αναπνοή της είναι η ζωή μου; Που η ματιά της το οξυγόνο μου; Που η υπαρξή της με κάνει να ζω;
Ατρέας- Δεν μπορείς μακριά της ε;
Έκτορας- Τι λέω τόσα χρόνια;
Ατρέας- Δε ξέρω τι λες τόσα χρόνια, μα είναι η πρώτη ξαδερφή μου. Δεν είναι ξαδερφή μου, αδερφή την έχω. Την αγαπάω όσο τίποτα άλλο και είμαι ικανός να κάνω τα πάντα για εκείνη. Τα πάντα.
Τα τελευταία του λόγια έβγαιναν αργά από το στόμα του. Ήξερα ότι οτιδήποτε έλεγε το εννοούσε και ότι θα έκανε τα πάντα. Μα εγω αγαπάω ρε παιδιά. Καταλαβαίνω τους πάντες μα εμένα ποιός θα με καταλάβει; Κανείς;
Έκτορας- Ατρέα, γνωρίζω πως ξέρεις τα πάντα, δεν μπορώ να καταλάβω πως δεν με έχεις σκοτώσει ακόμα με όλα όσα μπορεί να ξέρεις και ειδικά για εμένα. Εγώ στη θέση σου δεν θα με άφηνα έτσι. Φαίνεται όμως ότι εσυ είσαι πολύ πιο λογικός από εμένα. Σε ευχαριστώ που προσέχεις την μικρή μου, σου είμαι ευγνώμων για όλα.
Ατρέας- Δεν θέλω να είσαι οχι, θα σου πω και το γιατί. Είναι κάτι πολλά παραπάνω απο ξαδερφή μου όπως σου είπα και δεν πρόκειται να την αφήσω μόνη της ποτέ ούτε να πάθει τίποτα ποτέ της. Καταλαβαίνω ότι εσυ μπορεί να την αγαπάς μα δεν της το δείχνεις. Όχι όπως πρέπει να κάνει ένας κύριος, καλά την ηλικία σου δεν την σχολιάζω όχι από θέμα ότι είσαι μεγάλος , όχι αλλά ότι θα έπρεπε να έχεις λίγο περισσότερο μυαλό και προσοχή σε ό,τι κάνεις. Ειδικά όταν επηρεάζονται και άλλοι.
Όλα αυτά που έλεγε με βάλανε σε σκέψεις, σε πάρα πολλές σκέψεις.
Έκτορας- Αυτό ήταν δεν θα κάστω άλλο έτσι θα αναλάβω δράση. Πάνω απόλα δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να συμβεί τίποτα στην μικρή μου ξανά! Αυτό ήταν, σήκω φεύγω! Τι με κοιτάς και χαζογελάς, σου λέω βιάζομαι! Άντε άντε μπρος!
Ατρέας- Τι θα κάνεις;
Έκτορας- Θα πάω να τη βρω.
Ατρέας- Και;
Έκτορας- Θα της μιλήσω.
Ατρέας- Και; Αμάν ένα-ένα στα βγάζω πες μου ολοκληρωτικά τι έχεις σκοπό να κάνεις! Πωπωπω σκας γάιδαρο!
Έκτορας-Ναι αλλά και εσύ θέλεις να τα μαθαίνεις όλα πια !!
Ατρέας-ΝΑΙ ΟΛΑ. Άντε πες μου τώρα!
Έκτορας- Καλά καλά μην βαράς ωωωω! Θα σου έλεγα μα με πήρες από τα μούτρα. Λοιπόν είπα ότι θέλω να πάω να τη βρώ και να της μιλήσω, ήρεμα, πάνω απόλα και θέλω να της πω τα πάντα. Θέλω μία δεύτερη ευκαιρία να τα διωρθώσω όλα και να της δείξω ποιος πραγματικά είμαι και τι θέλω πραγματικά.
Ατρέας- Τι θες δηλαδή από την αδερφή μου;
Έκτορας- Εκείνη. Ναι εκείνη για πάντα.
Ατρέας- Ωπα, ωπα. Ηρέμησε λίγο, τι λες; Είναι τόσο μικρή. Κανόνισε!!
Έκτορας-Ξέρω, μα και πάλι πρώτα πρώτα θέλω να μου δώσει μία ευκαιρία να της αποδείξω πόσο τι θέλω στην ζωή μου. Τώρα φεύγω όμως. Σήκω να σε πάω μέχρι έξω ,να κλειδώσω και να φύγω!
Ατρέας- Εχμμ..Όχι.
Έκτορας- Τι οχι;
Ατρέας- Ντύσου πρώτα όχι με τις πιζάμες σου.
Κοίταξα τον ευατό μου και ναι έχει ένα δίκαιο. Τον χτυπάω λίγο στην πλάτη και τρέχω προς την σκάλα του σπιτιού μου που οδηγεί στο πάνω μέρος του σπιτιού μου. Μπήκα στο δωμάτιό μου και άλλαξα σε μια μαύρη στενή μπούζα και σε ενα μαύρο υφασμάτινο παντλόνη και έτρεξα πάλι κάτω έβαλα τα μπορντό παππούτσια μου και έτρεξα μέχρι την εξώπορτα. Ωπ! Κάτι ξέχασα. Γύρισα πίσω και έβαλα μια φωνή.
Έκτορας- ΑΤΡΕΑ!!!! ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ;
Ατρέας- Σε παρακολουθώ άνθρωπέ μου να φαίρεσαι σαν δεκαπεντάχρονο και γιατί φωνάζεις;
Έκτορας- Σε ξέχασα!
Ατρέας- Τουλάχιστον ντύθηκες, κάτι είναι και αυτό!
Έκτορας- Βέβαια και ντύθηκα. Πώς θα με έβλεπε έτσι η μικρή μου;; Μόνο που δε ξέρω δεν έβλεπα τι έβαζα, ό,τι βρήκα μπρόστα μου. Μήπως δεν είμαι καλός;
Είπα και έκανα στην άκρη τον Ατρέα γιατί στεκόταν μπροστά από τον καθρεφτη του σαλονιού μου και κοιτάχτηκα. Μπα μια χαρά είμαι, όπως πάντα άλλωστε φτου με!
Ατρέας- Άρε με τι έχουμε μπλέξει!
Έκτορας- Είπες κάτι;
Ατρέας- ΝΑΙ
Έκτορας-Το άκουσα!
Ατρέας- ΑΑΑ! Άντε πάμε!
Έκτορας- Τι, μαζί θα πάμε; Γιατί;
Ατρέας- Για να μη κάνεις καμια χαζομάρα μόνος σου!
Έκτορας- Πάμε;
Ατρέας- Πάμε.
Είπε και ξεκίνησε να προχωράει προς την πόρτα.
Έκτορας- Που πάμε; Ξέρεις που είναι;
Ατρέας- Ναι;
Έκτορας-Με ρωτάς ή είσαι σίγουρος;
Ατρέας- Είμαι σίγουρος!
Έκτορας-Πάμε τότε. Εγώ θα πάω με τη μηχανή μου, εσύ με τι ήρθες εδώ;
Ατρέας- Με τα πόδια.
Έκτορας- Α ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑΧΑ. Γελάσαμε και σήμερα. Εγώ λέω καλύτερα ανέκδοτα από εσένα.
Ατρέας- Όχι εγώ.
Έκτορας-Όχι εγω.
Ατρέας-Εγω.
Έκτορας-ΕΓΩ ΚΑΙ ΑΝΤΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑ ΑΥΤΗ Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ.
Ατρέας-Σωστά. Με αμάξι ήρθα, εσύ ακολούθαμε με τη μηχανή.
Με αυτά τα λόγια πήγαμε προς τα οχήματά μας και ξεκινήσαμε. Στο δρόμο πάνω κατάλαβα ότι δεν είχα το κράνος μου. Καλά μικρό το κακό, άλλωστε σε εμένα θα συμβεί; Όχι απόψε. Φτάσαμε έξω από μια καφετέρια και δεν κατέβηκα από την μηχανή μου μιάς και δεν ήξερα. Κάθησα και κοιτούσα απλά την καφετέρια, δεν πίστευα σε αυτό που έβλεπα. Ο Ατρέας μόλις βγήκε από το αμάξι του ήρθε κατευθείαν μπροστά μου και με κοιτούσε περίεργα να το πω; Ναι μάλλον.
Ατρέας- Τι συμβαίνει; Τι κοιτάς ακόμα δεν μπήκαμε μέσα; Κοιτάς άλλη μήπως;
Έκτορας- Εγώ ΖΩ για την Βαλέρια. Δεν θα κοιτούσα άλλη ποτέ μου.
Ατρέας- Τότε; Το μετάνιωσες;
Έκτορας-Αν το μετάνιωσα; Όχι, απλά δεν ξέρω.
Ατρέας- Δεν ξέρεις τι;
Έκτορας- Ας πούμε ότι αν πρέπει να της μιλήσω. Ίσως δεν της κάνω όντως καλό, ίσως πρέπει να βρει κάποιον με το όχι δικό μου παρελθόν και κάποιον που να της αξίζει πραγματικά και όχι έναν κάφρο σαν εμένα.
Ατρέας- Όπως και να χει πρέπει να ξέρει τα πάντα. Στι τέλος δικιά της είναι η απόφαση αν θέλει να σου δώσει μία ευκαιρία ή να συνεχίσει τη ζωή της μακριά σου. Εσυ όμως πρέπει να της μιλήσεις.
Τον κοιτούσα και πραγματικά τον σέβομαι αυτον τον άνθρωπο ό,τι λεει είναι σωστό από κάθε πλευρά. Έβαλα το χέρι μου στον ώμο του και τον έσβηξα. Δείχνωντάς του ότι τον ευχαριστώ για όλα.
Έκτορας- Εγώ είμαι αυτός που έχει το πρόβλημα ,εσύ το λύνεις.
Ατρέας- Απλά δεν μπορείς να δεις καθαρά όταν είναι δικό σου πρόβλημα. Εγω, ας πούμε, είμαι εκτός προλήματος και μπορώ να δω πιο λογικά.
Έκτορας- Είσαι άπαιχτος.
Ατρέας-Είμαι αλλά μην το παρατραβάμε.
Είπε και γελάσαμε.
Έκτορας- Ας μπούμε λοιπόν.
Ατρέας-Πάμε.
Μπήκαμε μέσα και σκάναρα το μαγαζί, να τη, τη βρήκα. Την είδα να είναι στην αγκαλία κάποιου άλλου και να γελάει. Η φωνή μου ίσα ίσα που ακουγόταν.
Έκτορας- Είναι χαρούμενη, δεν αντέχω να της το χαλάσω, φεύγω.
Ατρέας-Τι; Που πας;
Δεν του απάντησα βγήκα τρέχοντας από το μαγαζί και έτρεξα προς τη μηχανή μου και ανέβηκα πάνω της ,άκουγα τον Ατρέα από μακριά να με φωνάζει μα δεν γύρισα στιγμή πίσω. Σε λίγα δευτερόλεπτα είχα απομακρυνθεί από εκεί ,δεν άκουγα , ήμουν μακριά μια και καλή. Μακριά της, ήμουν μακριά της. Ξανά. . .