I'll listen
"Grabe, hindi pa rin ako makaget-over, Ate! I'm still all over the moon right now!"
Ramdam na ramdam ang galak sa boses ni Millicent kahit pa sa telepono lang kami magkausap.
Gabi na nang matanggap ko ang tawag niya. I was already home from Davion's. Kakatapos ko lang maligo. She called me after she got home from going out with Alister.
I chuckled. "You're that happy?"
"Super!" she animatedly said "I actually offered to split the bill but he insisted on paying for everything! I mean— that could only mean one thing diba? What do you think, Ate? Ano kayang ibig sabihin non?!"
Kilig na kilig ang boses niya. It was full of excitement. Bago pa man ako makapagsalita ay dinagdagan niya na ang litanya.
"Nabasa ko dati that men do that so the girl would want to treat the guy naman next time! In short, para masundan ulit yung date! When in fact, hindi pa rin naman nya hahayaang babae ang magbayad sa susunod." she giggled. "And the cycle repeats!"
Walang mapagsidlan ng tuwa niya. Nag-uumapaw ang kasiyahan sa tono. I could only smile while hearing her utmost delight.
"Ngayon lang ata kita narinig na ganyan kasaya." ngiti ko "I remember in highschool.. tuwing pagkatapos ng theater plays natin, a lot of guys would come backstage to give gifts. But you were always unenthusiastic about it,"
"Hindi naman kasi ako interesado, Ate Einj.. This time, it's different. Iba si Ali.. No one affects me the way he does," she paused. "Hindi pa rin ako makapaniwalang.. I got to spend time with him alone."
Tipid na umangat ang sulok ng labi ko. "I'm sure you had a great time. I saw your story.. Sana ay nag-picture kayo together para may remembrance,"
"Gusto ko rin sana.. but I was too shy pa to ask for a photo with him. Next time na lang..."
She told me about the movie they watched. Kinwento niya rin ang ilang detalyeng naganap kanina sa pagitan nila ni Ali.
Nang parehong makaramdam ng antok ay saka lang kami nagpaalam sa isa't isa.
"Thank you talaga, Ate Einj! I owe this all to you.."
Hindi na ko nahirapang makatulog pagkababa tawag. Marahil dala na rin ng pagod para sa buong araw.
Kinaumagahan ay sinamahan kong mag-enrol si Ali tulad ng sinabi ko. Hindi ko na siya masyadong inusisa tungkol sa lakad nila ni Milli. I tried once. Isang tanong lang at hindi na ko umulit pa. Pano ba naman kasi ay masyadong tipid ang sagot niya. Halatang tinatapos agad ang usapan. Dead end.
Pagdating namin sa Univ ay walang pila sa registrar kaya't siya na agad ang inasikaso.
Naupo ako sa waiting chair sa may hallway habang nagfifill-up sya sa window.
"Einj?"
Umangat ang ulo ko mula sa phone.
"Raven," gulat na bati ko. "What are you doing here?" tanong ko bago tumayo para ibeso sya.
"I could ask you the same thing. Bakasyon mo pa ah? Kami, we were just starting to tidy up the studio for the opening of the semester."
"Really? Who are you with?"
Sumingkit ang mga mata niya. "You didn't open the group chat?"
I cheekily smiled then gave him a peace sign. Laging maingay sa GC ng broadcasting club kaya't muted na iyon sakin.
"Sila Jaz lang tsaka yung ibang first years,"
Pinag-usapan din namin ang tungkol sa nalalapit na welcoming ceremony ng university kung saan kaming dalawa ang hosts. Pati na rin ang tungkol sa live radio broadcast sa first day of classes kung saan isa rin ako sa naka-assign na DJ.
Saktong nagpapaalam na sakin si Raven nang makita kong tapos na rin si Ali.
"See you!" kaway ko.
Lumipat ang tingin ko sa papalapit na si Ali at naabutan ang mga mata niya na nakasunod kay Raven.
"Tara na ba?" aya ko sa kanya.
Naisip kong mainam siguro kung sa susunod ay i-tour ko naman sya. The campus is quite big and it would be really helpful if he gets familiar to the place even before the first day of classes.
Inaya ko sya sa madalas naming tinatambayan sa labas ng school. Doon ang safe haven ng mga naggu-groupwork, study, thesis, review pati na ng mga gusto lang mag-chill.
"This is the best cafe near the school," wika ko habang papasok kami roon.
Lumibot ang mata niya sa loob. Sa counter na muna kami dumiretso. Kinuha ko ang isang laminated menu roon at pinakita sa kaniya.
"Ito yung best seller nila.." turo ko. "Pero ito masarap din... Tsaka 'to,"
Hinayaan ko siyang pumili roon. Nang maramdaman ang presensya ng staff sa harap namin ay umangat ang tingin ko.
I eyed the familiar chinito guy who usually mans the counter here. Naging fling pa 'to nung isang friend ko sa Multimedia Arts kasi cute daw.
I smiled. "Hi! Isang Cookie Matcha Supreme. No pearls please. Tsaka.." gumala ang tingin ko sa list ng foods sa taas. "1 Taco nachos and New York Style Burger," ngiti ko.
Humarap ako kay Ali at naabutan siyang ngayon ay nakatingin na sakin.
"Sayo?" tanong ko.
Bahagyang tumagal ang titig niya. "Espresso. Cold."
I figured he won't order any snack so I'm glad I already did.
"There," harap ko sa lalaking barista. "Iced Espresso also," ngiti kong muli.
He repeated the order for us saka binigay ang resibo para makaupo na kami habang hinihintay na i-serve ang order.
Ramdam ko pa rin ang mata ni Ali maging nang pumihit na kami upang maghanap ng upuan.
"You talk like that to everyone.." rinig kong wika niya.
Hindi ko mawari kung kumento o tanong iyon dahil sa kakaibang tono.
"Hmm?" I mumbled while looking for a vacant chair.
Sinulyapan ko siya ngunit kaswal lamang na umiwas ang mata nya. Tumagos ang tingin ko palampas sa kanya at nakakita ng bakanteng lamesa kaya sa direksyong iyon na nagtungo.
"Ganun ka talaga makipag-usap sa iba?" his voice was light and so was his breathe. "You speak the same way with anyone.."
"Huh? What do you mean?" nakarating na kami sa mesa kaya't nilapag ko na ang sariling gamit.
Umupo na rin ako at tiningala siya. His moves were sluggish. He took the seat in front of me.
"Ano yung sinasabi mo? Ah," wika ko nang maalala. "Bakit? What's with the way I speak?"
His ever so serious face stared right back at me. Thank God, I don't get intimidated anymore. I think I'm getting used to this as his normal expression.
"Parang..."
Hindi niya natuloy ang sinasabi. Tila nahihirapan.
Kumunot ang noo ko. "Parang?"
Nanatili sakin ang matapang niyang mga mata.
"Masyadong..."
Muling nabitin ang sinasabi niya. Animo'y nahihirapan pa rin.
My brows furrowed.
"Masyadong ano?"
Ngayon ko lang ata siya nakitang nahihirapang i-express ang sarili niya. He had always been straightforward.
Kalaunan ay suminghap siya at bumitiw mula sa pagkakatitig.
"Nevermind," he exhaled harshly.
Sumuko na siya na animo'y hindi talaga kayang banggitin ang tinutukoy niya. Marahil hindi magawang bitawan ang salitang nais niyang iparating. Weird.
Nang dumating ang order namin ay tinabi ko ang document case niyang nakapatong sa lamesa. Dahil transparent ay nakita ko pa ang loob noon bago ilipat sa upuan.
I was able to glimpse on the photocopy of his registration form. Third year na pala siya. Kabatch niya sina Davion at Adea. Cal and I are both second years.
"You're taking up Engineering?" binuksan ko ang bag ko upang kunin ang sariling metal straw at itusok iyon sa inumin.
"Yes,"
I also took a spare and slim one to do the same on his iced coffee without bothering to throw him a look. Nabitin sa ere ang kamay niyang hawak na sana ang plastic straw.
I felt his gaze on me.
"Really? That's nice.. My brother's also into the same field." wika ko habang nakatutok sa paghahalo ng inumin. "He likes the one about production and stuff.. What was that... Chemistry Engineering?" hindi-siguradong saad ko.
"Chemical," pagtatama niya.
"Right," I nodded then took a sip from my drink before turning to him. "Yours is?"
"Civil."
My lips formed a round shape while slowly nodding. Hinila ko ang plato ng tacos at kinuha ang nakahiwalay na sauce noon.
"You must be good at Math then.." I dumbly blabbered while pouring the sauce. I took a piece.
"Not really."
I almost rolled my eyes. Duda 'ko sa sagot niya. I slightly pushed the plate of burger towards him and continued munching the tacos.
"Eat that," wika ko saka humigop uli mula sa inumin.
Umangat ang kilay niya. Kumuha ulit ako ng tacos at sinubo iyon bago tinulak din ang plato noon sa kanya para ialok.
Inangat ko ang milk tea upang tignan ang paligid noon at muling haluin.
"You don't like pearls on your drink?" I heard him commented in a questioning way.
"Hindi naman sa ayaw... I just don't consume tapioca,"
"Why?"
I shrugged. "Super taas ng calories.. I carefully watch my health and fitness too, you know."
Mabagal na hinalo din ng kamay niya ang kape habang nakasandal sya.
"You can still enjoy them then just work out to burn the calories afterwards.."
It seemed like just an honest suggestion but my eyes still rolled.
"Easy for you to say. Lalaki ka kasi. Mabilis metabolism niyo,"
Umiling siya. "That's not always true. It still depends on a lot of factors,"
"Huh? Really?"
I leaned forward on the table to ask him about it. He said that genes, body size, and age all play a role in how the body gains fat and loses muscle.
I even found out that 'faster metabolism' isn't exactly the right term! According to him, 'higher metabolism' is more appropriate to say.
Damn! I can't believe I'm having a normal conversation with him. He's not that bad after all.
Kung tutuusin, nakakawili siyang kausap. Out of nowhere, he'd ask unpredictable questions which I never thought I'll enjoy answering. He also talk about the most trivial stuff which I oddly find interesting. Sobrang random lang.
Sa saglit na pag-uusap namin ay parang ang dami kong maliliit na bagay na nalaman at nadiskubre. Kapag may sinasabi siya na hindi ako sang-ayon ay kinokontra ko siya. Ganun din siya sakin. He's honest with her thoughts.
I also didn't feel conscious in speaking out my mind with him. Hindi ako natatakot magkamali sa harap nya. He leniently corrects me when he has to. Although I'm fully aware that I'm not smart, he never made me feel stupid.
"Wait, wala pang dressing 'yan." pigil ko sa kaniya when he was about to eat the burger.
I took out the pack of mustard, mayo and ketchup underneath the tray. Natakpan pala ang mga iyon. I stretched my arm to reach for his plate.
"Nakahiwalay pa lagi yung dressings sa burgers nila.. We have to put it ourselves," wika ko habang binubuksan ang mga pekete ng sauce at isa-isang nilalagay sa burger niya.
Ramdam ko ang bigat ng tingin niya kahit ang mga mata ko'y nakadirekta lamang sa ginagawa.
"There," ngiti ko saka binawi ang kamay at umayos ng upo.
Sa pag-angat ng mata ko paharap sa kanya ay tumagos ang tingin ko sa likod niya. Lumandas iyon sa glass walls ng cafe kung saan natanaw ko sa labas sina Jaz.
Kinakawayan nila ako habang nakababa ang bintana ng kotseng sinasakyan nila na nakaparada sa labas. Nanlaki ang mata ko at nakangiting kumaway rin.
Natigilan si Ali sa ginawa ko at dahan-dahan niyang sinundan ang tingin ko.
Jaz gestured her hand, asking me to come out. Nakanganga pa ko nung una ngunit nang maunawaan ang sinabi niya ay tumango.
"Ali, wait. Labas lang ako saglit." paalam ko saka tumayo.
Hindi ko na hinintay ang sagot niya at agad nang nagtungo sa pinto ng cafe upang makalabas.
Sumalubong sakin ang tunog ng halakhak ni Jaz at ng kasama niyang first year.
"Hey, what's up?"
Jaz handed a stapled pieces of printed paper to me.
"Script for the opening program. Pinapabigay ni Raven. Pinrint niya na, akala niya kasi nasa registrar ka pa,"
"Pano niyo nalamang nandito ako?"
"May freshie member na nakakita. Nagsabi sa GC since hinahanap ka nga ni Raven,"
Tumango ako at tinanggap na iyon. Nalaman kong pauwi na pala sila dahil natalo si Raven sa jack en poy kaya't ito na ang naiwan para magbalik ng mga cleaning materials sa maintenance room.
Kalaunan ay nagpaalam na rin sila at kinaway ko ang kamay nang magsimula nang umandar ang sasakyan.
Bumalik ako sa loob at nagtungo sa pwesto namin ni Ali. May naiwan pa ring ngiti sa labi hanggang makaupo.
Tahimik si Alister. Nakatingin lang sakin. Tila malalim ang iniisip.
"Ah," I figured I should tell him. "Those were my orgmates."
Inabot ko ang sariling inumin at hinawakan ang straw bago humigop.
"Mga kasama ko sa broadcasting club. I'm an AB Communication Arts major by the way," wika ko nang mapagtantong hindi ko pa iyon nababanggit sa kaniya.
I picked up a piece of tacos and brought it to my mouth. I finished chewing it properly first before continuing my litany.
"It's something I'm really passionate about. I enjoy doing it so I find everything easy,"
I sipped on my drink. Dumapo sa kanya ang tingin ko nang mapansing hindi pa rin siya nagsasalita. Bagsak na pala sa lamesa ang mata niya ngayon.
Tumikhim ako.
"How about you?" tawag ko sa atensyon niya. "Hindi ba mahirap yung course mo? I mean— I'm sure it is but... what made you choose it anyway?"
Mabagal na umangat ang mata niya sakin. Finally. Nanatili pa siyang nakatitig nang ilang saglit. I think I even heard him heave a faint sigh before opening his mouth to talk.
"I've always been fascinated on structures and constructions.." aniya. "I like to work on various infrastructure projects someday.."
Nagpatuloy siya sa sinasabi. I can't help but get awed while listening. His energy radiates differently now that he's talking about something he's genuinely interested in. Wala kong maintindihan pero basta.. ang galing.
My eyes continued to watch him in astonishment. Dahan-dahan kong inangat ang magkabilang siko sa lamesa saka pinatong ang chin sa palad.
I gaze at him with uttermost interest as he keep on talking. Yun nga lang ay unti-unti siyang huminto.
He shot me a look.
"You're bored." he sourly concluded.
Nanlaki ang mata ko.
"Hindi ah!" agap ko.
Yes, I may not have understand every technical term he say but I'm definitely listening intently! I know opening up about someone's passion isn't easy. He may even had trouble talking about it in the past. So I'm definitely not gonna take this chance for granted.
And also, he shines in my eyes now that he's talking about what he wants.
"Go on, continue.." marahang wika ko, nakadikit pa rin ang baba sa dalawang palad. "I'll listen."