မနက္ခင္းရဲ့ေနေရာင္ျခည္က လိုက္ကာစကိုျဖတ္ပီးမ်က္ႏွာေပၚက်ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္Tommyႏိုးလာခဲ့တယ္..မ်က္လံုးေတြကေတာ့မဖြင့္ေသးဘူး... ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကကိုင္ရိုက္ထားသလိုနာက်င္ေနပီးအဆိုးဆံုးကေတာ့သူ႔ရဲ့ေအာက္ပိုင္းေနရာကဆိုးဆိုးရြားရြားနာက်င္ေနမိတာပဲ... ပထမေတာ့သူမေန့ကအထိုးခံထားရလို႔ဆိုပီးေတြးလိုက္မိေပမယ့္ေအာက္ပိုင္းကဘာလို႔နာက်င္ေနရတာလဲ.. ေအာက္ဘက္ကိုစမ္းလိုက္ေတာ့သူ႔ခႏၶာကိုယ္မွာအဝတ္တထည္မွရိွမေန.. အဲ့ဒီအခါက်မွမ်က္လံုးကိုအားယူကာဖြင့္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့.. သူ႔မ်က္ႏွာေရ႔ွတၫ့္တၫ့္မွာအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ေကာင္ငယ္ေလးJimmy...
"အား...."
Tomရဲ့ေအာ္သံေၾကာင့္Jimmyလန႔္ပီးႏိုးသြားတယ္.. ပီးေတာ့လည္းTomကိုစိုးရိမ္တႀကီးနဲ႔...
"ကိုကို.. ဘာျဖစ္တာလဲ.."
"Jimmy.. မင္းငါ့ကိုဘာလုပ္လိုက္တာလဲ.."
"ဟို... ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကိုကို..."
"မင္းကိုအခြင့္အေရးေလးနဲနဲေပးမိတာနဲ႔ မင္းကငါ့ကိုခုလိုလုပ္လိုက္တာလား..."
"မဟုတ္ပါဘူးကိုကိုရယ္ ကြၽန္ေတာ္ရွင္းျပပါ့မယ္..."
"သြားေတာ့.. ငါ့အခန္းထဲကေနအခုထြက္သြား.. ေနာက္လည္းမလာခဲ့နဲ႔.."
"ကြၽန္ေတာ္ရွင္းျပပါ့မယ္ ကိုကို႔အနားကေနေတာ့ထြက္မသြားခိုင္းပါနဲ႔ ကိုကိုမရိွရင္ကြၽန္ေတာ္မေနႏိုင္လို႔ပါ..."
"Jimmy... ငါတစ္ေယာက္ထဲေအးေဆးေနခ်င္တယ္.."
"Ok... ကြၽန္ေတာ္ထြက္သြားေပးပါ့မယ္ ေနာက္ပီးကိုကို.. ေဆာရီးP'Tomေရ႔ွထပ္မျမင္ေစရပါဘူး..."
Jimmyလည္းအဝတ္အစားေတျြပန္ေကာက္ဝတ္လိုက္ပီး ကားေသာ့ေလးကိုင္ကာထြက္သြားခဲ့တယ္.. Tommyလည္း သူဒီအေျခအေနႀကီးကိုလက္မခံႏိုင္ေတာ့ ဘယ္ကေနဘယ္လိုသူတို႔အိပ္မိသြားလည္းဆိုတာမေတြးခ်င္.. ဒါေၾကာင့္အိပ္ရာေပၚသာမ်က္ႏွာအပ္ပီးျပန္လွဲေနေတာ့တယ္...
ကိုကိုရယ္ကြၽန္ေတာ္ရွင္းျပတာေလးေတာင္နားမေထာင္ေပးဘူး.. ကြၽန္ေတာ္ကကိုကို႔အတြက္မုန္းစရာအရမ္းေကာင္းေနလား..ကြၽန္ေတာ္ကိုကို႔ကိုတမင္အခြင့္အေရးယူခဲ့တာမဟုတ္ဘူး.. ကိုကိုတစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္တယ္ဆိုရင္လည္းကြၽန္ေတာ္ကိုကို႔အနားကေနေပ်ာက္ကြယ္သြားေပးပါ့မယ္... ဘာေတြျဖစ္ခဲ့လဲဆိုတာေတာ့ကိုကိုတစ္ေယာက္သိပါေစ...
"သားJimေလး... ညကဘယ္ေတြသြားေနလို႔အိမ္ျပန္မလာတာလဲ..."
"Mae...😭"
"သားေလးဘာျဖစ္လို႔လဲ.."
"ကိုကိုကဘာလို႔သားကိုမခ်စ္တာလဲ.. 😭"
"မငိုပါနဲ႔သားေလးရယ္ အခ်စ္ဆိုတာလုပ္ယူလို႔ရတဲ့အရာမွမဟုတ္တာပဲ.. သားကခ်စ္ေပမယ့္ တစ္ဖက္လူကသားကိုခ်စ္ႏိုင္ဦးမွေလ..."
"ဒါေပမယ့္Mae.. ေမတၲာဆိုတာေရာင္ျပန္ဟပ္တာပဲ ဘာေၾကာင့္သားဘက္ကပဲခ်စ္ေနရတာလဲ.."
"သားေလး... Maeကိုၾကၫ့္စမ္း သားကငယ္ေသးေတာ့အခ်စ္ဆိုတာကိုသိပ္ပီးနားမလည္ေသးလို႔ပါကြယ္.. တစ္ခ်ိန္က်ရင္သားကိုကိုထက္ပိုခ်စ္ရမယ့္သူသားေတြ့လာႏိုင္ပါတယ္..."
"လာျပန္ပီငယ္ေသးတယ္... Maeလည္းကိုကိုနဲ႔တူတူပဲ သားခံစားရတာသားခ်စ္တာသားအသိဆံုးပါ.."
"သား..."
Jimmyကေတာ့Maeေခါ္ေနတာပင္လွၫ့္မၾကၫ့္ေတာ့ပဲအခန္းထဲဝင္ကာငိုေနေတာ့သည္..
"သားကိုလႊတ္ထားလိုက္ပါ သူအဆင္ေျပမယ့္နည္းလမ္းငါစဉ္းစားထားတယ္.."
"သားေလးကTomေလးကိုသိပ္ခ်စ္ရွာတာ အေဖႀကီးရယ္.."
"ဟင္းး... ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ေနတာကို မခ်စ္ပါနဲ႔လို႔တားလို႔မွမရပဲ.."
"အေဖႀကီးစဉ္းစားထားတာရိွတယ္ဆိုရင္လည္း ျမန္ျမန္အေကာင္အထည္ေဖာ္ပါ.. သားေလးၾကၫ့္ရတာစိတ္မခ်မ္းသာလိုက္တာ..."
At....ကုတင္ေပၚ😆😆;
"အားး...."
"ဝက္စုတ္.. မင္းဘယ္လိုငါ့အခန္းထဲေရာက္ေနတာလဲ..."
"ခ်ီး.. အဲ့ဒါကန္ခ်ပီးေမးစရာလိုလို႔လား.."
"အာ... ေဆာရီးလန႔္သြားလို႔.."
"က်စ္... နာလိုက္တာ.. "
"ဘာလို႔ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ျပန္မအိပ္တာလဲ..."
"မင္းဘာသာအတင္းဆြဲထားတာ..."
"ေလ်ွာက္ေျပာမေနနဲ႔..."
"ကိုယ့္ဘာသာလည္းျပန္စဉ္းစားၾကၫ့္ဦး ဝိုင္တစ္ပုလင္းလံုးကုန္ေအာင္ေသာက္ပီး တညလံုးရစ္ေနတာ... ပီးေတာ့ငါ့ကိုလည္း..."
Bounသူေျပာျပေနတာကို Premအာရံုစိုက္ပီးနားေထာင္ေနတာျမင္ေတာ့ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ စကားကိုျဖတ္လိုက္တယ္....
"ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး ငါသြားေတာ့မယ္.. ေက်ာင္းေနာက္က်မယ္ ျမန္ျမန္ျပင္ဆင္ပီးထြက္လာခဲ့..."
"ဟာ... မင္းကိုဘာလုပ္တာလဲေျပာသြားဦး.. ခ်ီးပဲဝက္ေကာင္.."
Bounထြက္သြားေတာ့Premလည္းေရအျမန္ခ်ိဳးပီးအဝတ္လဲလိုက္ေတာ့သည္... သူထြက္လာေတာ့Bounကေအာက္ထပ္မွာထမင္းစားဖို႔ေစာင့္ေနေလရဲ့...
"နက္ကတိုင္ကဘယ္လိုစီးထားတာလဲ ရြဲ႔ေစာင္းေနတာပဲ.."
"ငါမွမစီးတတ္တာ... "
"မစီးတတ္ရင္သင္ေလ.."
"သင္သားပဲ စီးရမွာလည္းပ်င္းသလိုစီးလည္းမစီးခ်င္ဘူး.."
Bounသက္ပ်င္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္ပီး Premရဲ့ေနာက္ကိုသြားရပ္လိုက္တယ္.. ပီးေတာ့သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကိုPremပုခံုးေပါ္ကေနေက်ာ္လိုက္ပီးနက္ကတိုင္ကိုလွမ္းကိုင္လိုက္ေတာ့... Premရင္ထဲျမင္းရိုင္းေတြဒုန္းဆိုင္းေျပးေနသလိုျဖစ္ေနပါပီ.. ဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကမ္းလဲဆိုရင္သူ႔ႏွလံုးခုန္သံကိုေက်ာအေနာက္ဘက္ကေနေတာင္ၾကားရေလာက္တဲ့အထိပဲ...
ခ်ီးပဲPremေရ ဘာလို႔ရင္ေတအဲ့ေလာက္ခုန္ေနတာလဲ... ဘာမွမစားရေသးလို႔မ်ားလား.. ဟုတ္တယ္ဘာမွမစားရေသးလို႔ပဲျဖစ္မွာ...
"အဆိုးေလး... "
"ခ်ီး.. လန႔္လိုက္တာ.."
"ဘာေတြေတြးေနလို႔လန႔္ေနတာလဲ... ဒီမွာစီးပီးပီ.."
"အင္း..."
"ျမန္ျမန္စား အခ်ိန္ကလူကိုမေစာင့္ဘူး ဒီေန့ptရိွတယ္..."
"ငါသိတယ္ မရွည္နဲ႔ဝက္စုတ္.."
Premတစ္ေယာက္Bounေကာင္းမႈနဲ႔ေက်ာင္းတက္ရက္ေတြ မပ်က္ကြက္ေတာ့သည္မွာေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ပီ လစဉ္စာေမးပြဲေတြမွာလည္းအမွတ္ေတြေကာင္းလာခဲ့တယ္.. ဒါေပမယ့္ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ကေတာ့ရႈပ္ၿမဲတိုင္းရႈပ္ေနဆဲပါပဲ... သူ႔လိုခ်မ္းသာပီးရုပ္ေခ်ာတဲ့ေကာင္ေလးကိုဘယ္မိန္းကေလးေတြကမလိုခ်င္ပဲေနပါ့မလဲ.. ပီးေတာ့သူကေက်ာင္းအုပ္ရဲ့သားလည္းျဖစ္ေနတယ္ေလ... Bounအရာအားလံုးကိုျပဳျပင္ေပးႏိုင္ေပမယ့္ေကာင္မေလးကိစၥေတြေတာ့သူမစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဘူး... Bounေနရာမွာတျခားသူသာဆိုရင္ ဒီေကာင္ေလးကိုဆံုးမႏိုင္မွာျဖစ္ေပမယ့္လို႔.. Bounကအခုေကာင္ေလးကိုခ်စ္ေနရသူမလား အဲ့ေတာ့သူေကာင္ေလးကိုဘာမွမေျပာႏိုင္ပဲႏူတ္ဆိတ္ေနမိတာေပါ့...
"Boun..."
"Jan... ေရာက္ေနတာၾကာပီလား..."
"ဆာဝါဒီPrem..."
"ဆာဝါဒီ..."
Premတစ္ေယာက္Junကိုျမင္ေတာ့ မေန့ကသူဆိုင္ထဲမွာနမ္းခံရတာကိုျပန္ေတြးမိေတာ့သည္...
ဟူးး... ေနရခက္လိုက္တာ..ဘာလို႔အဲ့ကိစၥကေခါင္းထဲေပၚလာရတာလဲ... ဒီဝက္ေကာင္ေတာင္ဘာမွမျဖစ္သလိုေနႏိုင္ေသးတာ ငါကဘာျဖစ္ေနရမွာလဲ...
"ဝက္.. ငါအရင္သြားႏွင့္ပီ..."
"အခုငါပိန္ေနပီလို႔ေျပာထားတယ္ေလ ငါမင္းကိုထပ္ပီးအျပစ္ေပးရမွာလား..."
'ခ်ီး... ငါအခုဘာျမင္လိုက္တာလဲ..သူငါ့အေပၚကိုေရာက္ေနတာလား.. ေနဦးငါ့တင္ပါးေတြ...
"အားး... မင္းညကငါ့ကိုဘာလုပ္လိုက္လဲဝက္စုတ္"
Premေအာ္လိုက္ေတာ့ Junhaeအပါအဝင္ေဘးကျဖတ္ေလ်ွာက္သြားတဲ့လူေတြပါ ေျခလွမ္းေတြရပ္တန႔္သြားေတာ့တယ္...
"ခ်ီး..ဘာလို႔ေအာ္တာလဲ.. ငါဘာလုပ္လဲဆိုတာမင္းဘာသာရေအာင္စဉ္းစားေလ..."
"ဝက္စုတ္ မင္းနဲ႔အိမ္က်မွေတြ့မယ္.. "
Premလည္းထြက္သြားေရာFujoshiမႀကီးJanhae စပ္စုခန္းဝင္ပါေတာ့မည္... ဒါကိုႀကိဳသိတဲ့Bounကမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ပီးထြက္သြားမယ္လုပ္ေပမယ့္.. လြယ္အိတ္ကိုေဆာင့္ဆြဲခံလိုက္ရပီးလည္ပင္းပါအၫွစ္ခံလိုက္ရေတာ့တယ္...
"ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္မလုပ္နဲ႔..."
"ဟို...ငါကအတန္းရိွေသးလို႔ပါ.."
"မေျပာျပပဲနဲ႔နင္သြားရမယ္လို႔ ထင္ေနတာလား..😏"
"okok ငါသူ႔ဖင္ကိုကိုင္လိုက္တာရပီလား..."
"ဟမ္..."
"ေနဦးBoun ငါ့ကိုေသခ်ာေျပာျပသြားဦး..."
Bounတစ္ေယာက္Janhaeလက္ထဲကေနမနည္းေျပးထြက္လာရသည္ သူ႔ကိုညကအေၾကာင္းအကုန္သာေျပာျပေနရင္ဒီေန့အတန္းတက္ရဖို႔မျမင္.. အတန္းထဲေရာက္ေတာ့လည္းသူ႔ကိုနဂါးမ်က္ေစာင္းနဲ႔ၾကၫ့္ေနတဲ့Premေၾကာင့္ ေနရတာပင္ေက်ာခ်မ္းသလိုျဖစ္ေနရသည္..
At.....?
"Shittနာလိုက္တာ... ဒီေကာင္ေလးလူေရာဟုတ္ရဲ့လားမသိဘူး..."
'Mae... ကြၽန္ေတာ့ဆီျပန္လာေပးပါ..Mae..😭'
Tommyတစ္ေယာက္ထဲစကားေျပာရင္းထလိုက္ေပမယ့္ ေအာက္ပိုင္းကနာက်င္မႈနဲ႔အတူညကျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကေခါင္းထဲမွာတစ္ခုခ်င္းစီေပၚလာေနတယ္...
(အခ်ိန္ေတြေနာက္ျပန္ဆုတ္ပီးေမွာင္က်ရေအာင္အသဲတို႔ေရ😁)
ညဦးပိုင္းဝင္လာတဲ့အေအးဓာတ္ေၾကာင့္Tommyတစ္ေယာက္Jimကိုတင္းက်ပ္စြာဖက္ထားပီးအိပ္ေနမိသည္.. ေနာက္ပီးသူအိပ္မက္မက္ေနတယ္.. ေခြၽးေစးေတြလည္းျပန္လာသလိုသူအိပ္မက္ေယာင္ေနပါပီ...
"Mae..ကြၽန္ေတာ့္ကိုမထားခဲ့ပါနဲ႔.. ျပန္လာခဲ့ေပးပါ.."
"ကိုကို.. ဘာျဖစ္တာလဲ.."
"Mae.. ကြၽန္ေတာ္အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးဘူးလို႔.. ဘာလို႔ကြၽန္ေတာ့ဆီကထြက္သြားခ်င္ေနတာလဲ😭"
"ကိုကို.. ရရဲ့လား... ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကၫ့္ပါဦး.. ကိုကို.."
Tommyတစ္ေယာက္ငိုရင္း တက္မလိုျဖစ္လာေတာ့သည္.. Jimmyလည္းTommyစိတ္လြတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာဘာမွမလုပ္ခ်င္ေပမယ့္ အငိုတိတ္ဖို႔အတြက္သူ႔ႏူတ္ခမ္းေတြကိုပိတ္မွရေတာ့မည္ေလ.. ဒါေၾကာင့္Tommyႏူတ္ခမ္းေတြကိုဖိကပ္ပီးနမ္းထားလိုက္သည္.. အတန္ၾကာေတာ့အငိုတိတ္သြားပီးTommyဘက္ကအနမ္းေတြကိုတုန႔္ျပန္လာတယ္.. ဒါေပမယ့္သူ႔အသိစိတ္ပံုမွန္မဟုတ္မွန္းJimmyသိေနသည္.. ဘာလို႔ဆိုသူ႔ရဲ့ႏူတ္ခမ္းေတြကိုTommyကအငမ္းမရနမ္းလာတာမို႔လို႔ပဲ... ပီးေတာ့Tomရဲ့လက္ေတြကသူ႔ရဲ့ရင္ဘတ္ေတြကိုပြတ္သပ္လာတယ္.. တေျဖးေျဖးလက္ေတြကJimmyအငယ္ေကာင္ကိုသြားထိေတာ့Jimmyတစ္ကိုယ္လံုးေရခဲရိုက္ထားသလိုေအးစက္သြားရသည္...
Jimလည္းအနမ္းေတြကိုရပ္တန႔္လိုက္ပီးTommyရဲ့လက္ေတြကိုဖယ္ဖို႔ႀကိဳးစားေပမယ့္ ဘယ္လိုမွမေအာင္ျမင္.. လက္ေတြကိုဖယ္မရတဲ့အျပင္Tommyတစ္ေယာက္သူ႔ရဲ့ကိုယ္ေပၚတက္ခြလာတယ္..
"ကိုကို... မျဖစ္သင့္တာေတြမျဖစ္ရေအာင္ ျပန္အိပ္လိုက္ေတာ့ေနာ္.. ကြၽန္ေတာ္ေခ်ာ့သိပ္မယ္ေနာ္..."
"ပူတယ္... အားး.. ငါအရမ္းပူေနပီ.."
"ကိုကိုမလုပ္နဲ႔..အာ့.."
Tommyကေတာ့ညေနကထိုးခံထားရတဲ့အရိွန္နဲ႔ဖ်ားကာHeatတက္ပီး... ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနေတာ့သည္.. Jimmyတားေနေပမယ့္လည္းTommyရဲ့လက္ေတြကJimmyအတြင္းဝတ္ထဲဝင္ကာအငယ္ေကာင္ကိုမိတ္ဆက္ေနေလပီ...
"ကိုကို... အားး.. ေတာ္ေတာ့ကြၽန္ေတာ္မထိန္းႏိုင္ေအာင္လုပ္ေနတာလား.."
"ဟင္းး... "
Tommyရဲ့အသက္ရႈသံခပ္ျပင္းျပင္းေတြေအာက္ Jimmyက်ဆံုးေနပီ.. Tomရဲ့လက္ေတြကလည္းJimmyရဲ့အငယ္ေကာင္ပြတ္သပ္ေပးေနပီး ႏူတ္ခမ္းေတြကJimရဲ့လည္ပင္းေပၚေရြ႕လ်ားေနတယ္...
"ကိုကို.. ကြၽန္ေတာ္မရေတာ့ဘူး..."
Tommyကိုဆြဲလွဲခ်လိုက္ပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ့အဝတ္အစားေတြကိုခြၽတ္လိုက္တယ္.. အခုႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ့ခႏၶာကိုယ္မွာအဝတ္တထည္မွမရိွေတာ့... Tommyကလည္းHeatတက္ေနေတာ့ဒီအေျခအေနကိုမေျဖရွင္းဘူးဆိုရင္သူသက္သာမွာမဟုတ္ဘူး... Jimmyလည္းေရြးစရာမရိွေတာ့ပီမို႔သူဆက္လုပ္ဖို႔ပဲဦးတည္လိုက္ေတာ့တယ္...
"အားး..."
အစပ်ိဳးျခင္းမရိွပဲထိုးသြင္းလိုက္တဲ့နာက်င္မႈေၾကာင့္ႏွစ္ေယာက္လံုးဆီမွညီးသံကၿပိဳင္တူထြက္လာတယ္... Jimmyရဲ့အငယ္ေကာင္ကTomရဲ့တြင္းထဲကို တစ္ဆံုးထိဝင္ေရာက္ဖို႔အတြက္အရိွန္ယူေနရတယ္...
"အားး... နာတယ္... "
"ခနပဲ.. ကိုကိုသက္သာေအာင္ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေပးမယ္ေနာ္..."
"အားး..."
Tomရဲ့တြင္းေလးထဲကိုတစ္ဆင့္ခ်င္းစီအထုတ္အသြင္းလုပ္ေနရင္း ထြက္လာတဲ့အရည္ၾကည္ေတြနဲ႔အတူJimmyရဲ့အငယ္ေကာင္ကလည္း တြင္းထဲကိုေခ်ာေမြ့စြာဝင္ေရာက္ေနတယ္...
"အားး... ကိုကို... "
"ဒီတိုင္းရပ္မေနနဲ႔ ေနရတာတစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ..ရွီးး..."
"က်ပ္ေနတာပဲကိုကို... အားး..."
"ျမန္ျမန္လုပ္ေပးပါ... အားး..."
"Jimmyလို႔ေခၚ..."
"အား... Jimmy...ျမန္ျမန္.. ဟင္းးး..."
"ကိုကို႔ရဲ့အတြင္းသားေတြကႏူးညံ့လြန္းလို႔ ကြၽန္ေတာ္ရူးေတာ့မယ္ထင္တယ္..ဟင္းး..."
"ေဆာင့္ေပး.. အားး... ပိုေဆာင့္ေပးပါ.."
"အားး... ကိုကို... ကြၽန္ေတာ့နာမည္ေခၚပီးညီးေပး..."
Jimmyရဲ့အားျပင္းတဲ့ေဆာင့္ခ်က္ေတြေအာက္မွာTomေကာ့ျပန္ေနေအာင္ခံစားေနရသည္... ထိုခံစားမႈေတြကနာက်င္မွုေတြေတာ့မဟုတ္... မသိစိတ္ထဲကသူလိုခ်င္ေနတဲ့ခံစားမႈေတြ.. ခႏၶာကိုယ္ထဲဆက္တိုက္ဝင္ေရာက္ေနတဲ့ခံစားမႈကဘယ္လိုမွေနာက္မဆုတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ကိုေကာင္းလြန္းေနသည္...
"ရွီးး... ငါပီးခ်င္ေနပီ... နာနာေလးေဆာင့္ေပး.."
"ဟင္း... ကြၽန္ေတာ္မပီးေသးဘူး.. နဲနဲေလာက္ေအာင့္ခံေပးဦး.."
"အားး..မရေတာ့ဘူး.."
Jimmyလည္းသူ႔ကိုကိုအတြက္ငဲ့ပီး မပီးေသးတဲ့သူ႔ရဲ့ဆႏၵကိုေဖ်ာက္လိုက္ကာ Tomကိုပီးေအာင္အရင္လုပ္ေပးလိုက္တယ္.. Tommyလည္းျမင့္တက္လာတဲ့ခံစားမႈေတြနဲ႔အတူခႏၶာကိုယ္ထဲကအရာေတြဟာပြင့္ထြက္လာပီး ပီးဆံုးသြားတယ္... Jimmyကေတာ့သန႔္စင္ခန္းကိုအျမန္ေျပးပီးလက္သမားလုပ္လိုက္ရေတာ့သည္.. သူလည္းျပန္ထြက္လာေရာTommyတစ္ေယာက္အိပ္ေပ်ာ္ေနေလပီ...
Tommyကိုကုတင္ေပၚမွာေသခ်ာေနရာက်ေအာင္ခ်ေပးလိုက္ပီးေစာင္ၿခံဳေပးလိုက္တယ္ ပီးေတာ့မွTomရဲ့ေဘးမွာဝင္လွဲလိုက္ပီးTommyကိုဖက္ကာအိပ္လိုက္ေတာ့သည္..
"ခ်ီးပဲ ငါမွားသြားပီလား... ohwee...စိတ္ရႈပ္လိုက္တာကြာ.. Jimmyအရမ္းဝမ္းနည္းသြားမွာပဲ.. ငါဖုန္းဆက္လိုက္ရင္ေကာင္းမလား... မထူးပါဘူး ငါဘယ္ေလာက္ပဲႏွင္ထုတ္ပါေစသူအၿမဲေရာက္လာေနတာပဲ သူျပန္လာေလာက္မွာပါ.. ထားလိုက္ေတာ့..."
ကုတင္ေပၚမွာလွဲရင္းTommyတစ္ေယာက္တည္းစကားေတြေျပာေနမိေတာ့သည္... ဒါေပမယ့္သူမသိခဲ့တာကသူ႔အနားကိုJimmyထပ္ပီးေရာက္လာေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာပဲ...
#
သိပ္မေမွာင္လိုက္ဘူးရယ္ ဒီေန့ေရးရတာစိတ္သိပ္မပါလို႔ လိုအပ္တာေလးေတြရိွရင္ခြင့္လႊတ္ပါ😪
#unicode
မနက်ခင်းရဲ့နေရောင်ခြည်က လိုက်ကာစကိုဖြတ်ပီးမျက်နှာပေါ်ကျရောက်လာတဲ့အချိန်Tommyနိုးလာခဲ့တယ်..မျက်လုံးတွေကတော့မဖွင့်သေးဘူး... ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကကိုင်ရိုက်ထားသလိုနာကျင်နေပီးအဆိုးဆုံးကတော့သူ့ရဲ့အောက်ပိုင်းနေရာကဆိုးဆိုးရွားရွားနာကျင်နေမိတာပဲ... ပထမတော့သူမနေ့ကအထိုးခံထားရလို့ဆိုပီးတွေးလိုက်မိပေမယ့်အောက်ပိုင်းကဘာလို့နာကျင်နေရတာလဲ.. အောက်ဘက်ကိုစမ်းလိုက်တော့သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှာအဝတ်တထည်မှရှိမနေ.. အဲ့ဒီအခါကျမှမျက်လုံးကိုအားယူကာဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့.. သူ့မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်မှာအိပ်ပျော်နေတဲ့ကောင်ငယ်လေးJimmy...
"အား...."
Tomရဲ့အော်သံကြောင့်Jimmyလန့်ပီးနိုးသွားတယ်.. ပီးတော့လည်းTomကိုစိုးရိမ်တကြီးနဲ့...
"ကိုကို.. ဘာဖြစ်တာလဲ.."
"Jimmy.. မင်းငါ့ကိုဘာလုပ်လိုက်တာလဲ.."
"ဟို... ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်ကိုကို..."
"မင်းကိုအခွင့်အရေးလေးနဲနဲပေးမိတာနဲ့ မင်းကငါ့ကိုခုလိုလုပ်လိုက်တာလား..."
"မဟုတ်ပါဘူးကိုကိုရယ် ကျွန်တော်ရှင်းပြပါ့မယ်..."
"သွားတော့.. ငါ့အခန်းထဲကနေအခုထွက်သွား.. နောက်လည်းမလာခဲ့နဲ့.."
"ကျွန်တော်ရှင်းပြပါ့မယ် ကိုကို့အနားကနေတော့ထွက်မသွားခိုင်းပါနဲ့ ကိုကိုမရှိရင်ကျွန်တော်မနေနိုင်လို့ပါ..."
"Jimmy... ငါတစ်ယောက်ထဲအေးဆေးနေချင်တယ်.."
"Ok... ကျွန်တော်ထွက်သွားပေးပါ့မယ် နောက်ပီးကိုကို.. ဆောရီးP'Tomရှေ့ထပ်မမြင်စေရပါဘူး..."
Jimmyလည်းအဝတ်အစားတြွေပန်ကောက်ဝတ်လိုက်ပီး ကားသော့လေးကိုင်ကာထွက်သွားခဲ့တယ်.. Tommyလည်း သူဒီအခြေအနေကြီးကိုလက်မခံနိုင်တော့ ဘယ်ကနေဘယ်လိုသူတို့အိပ်မိသွားလည်းဆိုတာမတွေးချင်.. ဒါကြောင့်အိပ်ရာပေါ်သာမျက်နှာအပ်ပီးပြန်လှဲနေတော့တယ်...
ကိုကိုရယ်ကျွန်တော်ရှင်းပြတာလေးတောင်နားမထောင်ပေးဘူး.. ကျွန်တော်ကကိုကို့အတွက်မုန်းစရာအရမ်းကောင်းနေလား..ကျွန်တော်ကိုကို့ကိုတမင်အခွင့်အရေးယူခဲ့တာမဟုတ်ဘူး.. ကိုကိုတစ်ယောက်တည်းနေချင်တယ်ဆိုရင်လည်းကျွန်တော်ကိုကို့အနားကနေပျောက်ကွယ်သွားပေးပါ့မယ်... ဘာတွေဖြစ်ခဲ့လဲဆိုတာတော့ကိုကိုတစ်ယောက်သိပါစေ...
"သားJimလေး... ညကဘယ်တွေသွားနေလို့အိမ်ပြန်မလာတာလဲ..."
"Mae...😭"
"သားလေးဘာဖြစ်လို့လဲ.."
"ကိုကိုကဘာလို့သားကိုမချစ်တာလဲ.. 😭"
"မငိုပါနဲ့သားလေးရယ် အချစ်ဆိုတာလုပ်ယူလို့ရတဲ့အရာမှမဟုတ်တာပဲ.. သားကချစ်ပေမယ့် တစ်ဖက်လူကသားကိုချစ်နိုင်ဦးမှလေ..."
"ဒါပေမယ့်Mae.. မေတ္တာဆိုတာရောင်ပြန်ဟပ်တာပဲ ဘာကြောင့်သားဘက်ကပဲချစ်နေရတာလဲ.."
"သားလေး... Maeကိုကြည့်စမ်း သားကငယ်သေးတော့အချစ်ဆိုတာကိုသိပ်ပီးနားမလည်သေးလို့ပါကွယ်.. တစ်ချိန်ကျရင်သားကိုကိုထက်ပိုချစ်ရမယ့်သူသားတွေ့လာနိုင်ပါတယ်..."
"လာပြန်ပီငယ်သေးတယ်... Maeလည်းကိုကိုနဲ့တူတူပဲ သားခံစားရတာသားချစ်တာသားအသိဆုံးပါ.."
"သား..."
Jimmyကတော့Maeခေါ်နေတာပင်လှည့်မကြည့်တော့ပဲအခန်းထဲဝင်ကာငိုနေတော့သည်..
"သားကိုလွှတ်ထားလိုက်ပါ သူအဆင်ပြေမယ့်နည်းလမ်းငါစဉ်းစားထားတယ်.."
"သားလေးကTomလေးကိုသိပ်ချစ်ရှာတာ အဖေကြီးရယ်.."
"ဟင်းး... ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ လူတစ်ယောက်ကိုချစ်နေတာကို မချစ်ပါနဲ့လို့တားလို့မှမရပဲ.."
"အဖေကြီးစဉ်းစားထားတာရှိတယ်ဆိုရင်လည်း မြန်မြန်အကောင်အထည်ဖော်ပါ.. သားလေးကြည့်ရတာစိတ်မချမ်းသာလိုက်တာ..."
At....ကုတင်ပေါ်😆😆;
"အားး...."
"ဝက်စုတ်.. မင်းဘယ်လိုငါ့အခန်းထဲရောက်နေတာလဲ..."
"ချီး.. အဲ့ဒါကန်ချပီးမေးစရာလိုလို့လား.."
"အာ... ဆောရီးလန့်သွားလို့.."
"ကျစ်... နာလိုက်တာ.. "
"ဘာလို့ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်မအိပ်တာလဲ..."
"မင်းဘာသာအတင်းဆွဲထားတာ..."
"လျှောက်ပြောမနေနဲ့..."
"ကိုယ့်ဘာသာလည်းပြန်စဉ်းစားကြည့်ဦး ဝိုင်တစ်ပုလင်းလုံးကုန်အောင်သောက်ပီး တညလုံးရစ်နေတာ... ပီးတော့ငါ့ကိုလည်း..."
Bounသူပြောပြနေတာကို Premအာရုံစိုက်ပီးနားထောင်နေတာမြင်တော့ဆက်မပြောတော့ဘဲ စကားကိုဖြတ်လိုက်တယ်....
"ဘာမှမဟုတ်တော့ဘူး ငါသွားတော့မယ်.. ကျောင်းနောက်ကျမယ် မြန်မြန်ပြင်ဆင်ပီးထွက်လာခဲ့..."
"ဟာ... မင်းကိုဘာလုပ်တာလဲပြောသွားဦး.. ချီးပဲဝက်ကောင်.."
Bounထွက်သွားတော့Premလည်းရေအမြန်ချိုးပီးအဝတ်လဲလိုက်တော့သည်... သူထွက်လာတော့Bounကအောက်ထပ်မှာထမင်းစားဖို့စောင့်နေလေရဲ့...
"နက်ကတိုင်ကဘယ်လိုစီးထားတာလဲ ရွဲ့စောင်းနေတာပဲ.."
"ငါမှမစီးတတ်တာ... "
"မစီးတတ်ရင်သင်လေ.."
"သင်သားပဲ စီးရမှာလည်းပျင်းသလိုစီးလည်းမစီးချင်ဘူး.."
Bounသက်ပျင်းတစ်ချက်ချလိုက်ပီး Premရဲ့နောက်ကိုသွားရပ်လိုက်တယ်.. ပီးတော့သူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုPremပုခုံးပေါ်ကနေကျော်လိုက်ပီးနက်ကတိုင်ကိုလှမ်းကိုင်လိုက်တော့... Premရင်ထဲမြင်းရိုင်းတွေဒုန်းဆိုင်းပြေးနေသလိုဖြစ်နေပါပီ.. ဘယ်လောက်တောင်ကြမ်းလဲဆိုရင်သူ့နှလုံးခုန်သံကိုကျောအနောက်ဘက်ကနေတောင်ကြားရလောက်တဲ့အထိပဲ...
ချီးပဲPremရေ ဘာလို့ရင်တေအဲ့လောက်ခုန်နေတာလဲ... ဘာမှမစားရသေးလို့များလား.. ဟုတ်တယ်ဘာမှမစားရသေးလို့ပဲဖြစ်မှာ...
"အဆိုးလေး... "
"ချီး.. လန့်လိုက်တာ.."
"ဘာတွေတွေးနေလို့လန့်နေတာလဲ... ဒီမှာစီးပီးပီ.."
"အင်း..."
"မြန်မြန်စား အချိန်ကလူကိုမစောင့်ဘူး ဒီနေ့ptရှိတယ်..."
"ငါသိတယ် မရှည်နဲ့ဝက်စုတ်.."
Premတစ်ယောက်Bounကောင်းမှုနဲ့ကျောင်းတက်ရက်တွေ မပျက်ကွက်တော့သည်မှာတော်တော်ကြာခဲ့ပီ လစဉ်စာမေးပွဲတွေမှာလည်းအမှတ်တွေကောင်းလာခဲ့တယ်.. ဒါပေမယ့်ကောင်မလေးတွေနဲ့ကတော့ရှုပ်မြဲတိုင်းရှုပ်နေဆဲပါပဲ... သူ့လိုချမ်းသာပီးရုပ်ချောတဲ့ကောင်လေးကိုဘယ်မိန်းကလေးတွေကမလိုချင်ပဲနေပါ့မလဲ.. ပီးတော့သူကကျောင်းအုပ်ရဲ့သားလည်းဖြစ်နေတယ်လေ... Bounအရာအားလုံးကိုပြုပြင်ပေးနိုင်ပေမယ့်ကောင်မလေးကိစ္စတွေတော့သူမစွမ်းဆောင်နိုင်ဘူး... Bounနေရာမှာတခြားသူသာဆိုရင် ဒီကောင်လေးကိုဆုံးမနိုင်မှာဖြစ်ပေမယ့်လို့.. Bounကအခုကောင်လေးကိုချစ်နေရသူမလား အဲ့တော့သူကောင်လေးကိုဘာမှမပြောနိုင်ပဲနူတ်ဆိတ်နေမိတာပေါ့...
"Boun..."
"Jan... ရောက်နေတာကြာပီလား..."
"ဆာဝါဒီPrem..."
"ဆာဝါဒီ..."
Premတစ်ယောက်Junကိုမြင်တော့ မနေ့ကသူဆိုင်ထဲမှာနမ်းခံရတာကိုပြန်တွေးမိတော့သည်...
ဟူးး... နေရခက်လိုက်တာ..ဘာလို့အဲ့ကိစ္စကခေါင်းထဲပေါ်လာရတာလဲ... ဒီဝက်ကောင်တောင်ဘာမှမဖြစ်သလိုနေနိုင်သေးတာ ငါကဘာဖြစ်နေရမှာလဲ...
"ဝက်.. ငါအရင်သွားနှင့်ပီ..."
"အခုငါပိန်နေပီလို့ပြောထားတယ်လေ ငါမင်းကိုထပ်ပီးအပြစ်ပေးရမှာလား..."
'ချီး... ငါအခုဘာမြင်လိုက်တာလဲ..သူငါ့အပေါ်ကိုရောက်နေတာလား.. နေဦးငါ့တင်ပါးတွေ...
"အားး... မင်းညကငါ့ကိုဘာလုပ်လိုက်လဲဝက်စုတ်"
Premအော်လိုက်တော့ Junhaeအပါအဝင်ဘေးကဖြတ်လျှောက်သွားတဲ့လူတွေပါ ခြေလှမ်းတွေရပ်တန့်သွားတော့တယ်...
"ချီး..ဘာလို့အော်တာလဲ.. ငါဘာလုပ်လဲဆိုတာမင်းဘာသာရအောင်စဉ်းစားလေ..."
"ဝက်စုတ် မင်းနဲ့အိမ်ကျမှတွေ့မယ်.. "
Premလည်းထွက်သွားရောFujoshiမကြီးJanhae စပ်စုခန်းဝင်ပါတော့မည်... ဒါကိုကြိုသိတဲ့Bounကမသိချင်ယောင်ဆောင်ပီးထွက်သွားမယ်လုပ်ပေမယ့်.. လွယ်အိတ်ကိုဆောင့်ဆွဲခံလိုက်ရပီးလည်ပင်းပါအညှစ်ခံလိုက်ရတော့တယ်...
"ဝေ့လည်ကြောင်ပတ်မလုပ်နဲ့..."
"ဟို...ငါကအတန်းရှိသေးလို့ပါ.."
"မပြောပြပဲနဲ့နင်သွားရမယ်လို့ ထင်နေတာလား..😏"
"okok ငါသူ့ဖင်ကိုကိုင်လိုက်တာရပီလား..."
"ဟမ်..."
"နေဦးBoun ငါ့ကိုသေချာပြောပြသွားဦး..."
Bounတစ်ယောက်Janhaeလက်ထဲကနေမနည်းပြေးထွက်လာရသည် သူ့ကိုညကအကြောင်းအကုန်သာပြောပြနေရင်ဒီနေ့အတန်းတက်ရဖို့မမြင်.. အတန်းထဲရောက်တော့လည်းသူ့ကိုနဂါးမျက်စောင်းနဲ့ကြည့်နေတဲ့Premကြောင့် နေရတာပင်ကျောချမ်းသလိုဖြစ်နေရသည်..
At.....?
"Shittနာလိုက်တာ... ဒီကောင်လေးလူရောဟုတ်ရဲ့လားမသိဘူး..."
'Mae... ကျွန်တော့ဆီပြန်လာပေးပါ..Mae..😭'
Tommyတစ်ယောက်ထဲစကားပြောရင်းထလိုက်ပေမယ့် အောက်ပိုင်းကနာကျင်မှုနဲ့အတူညကဖြစ်ခဲ့တဲ့အကြောင်းအရာတွေကခေါင်းထဲမှာတစ်ခုချင်းစီပေါ်လာနေတယ်...
(အချိန်တွေနောက်ပြန်ဆုတ်ပီးမှောင်ကျရအောင်အသဲတို့ရေ😁)
ညဦးပိုင်းဝင်လာတဲ့အအေးဓာတ်ကြောင့်Tommyတစ်ယောက်Jimကိုတင်းကျပ်စွာဖက်ထားပီးအိပ်နေမိသည်.. နောက်ပီးသူအိပ်မက်မက်နေတယ်.. ချွေးစေးတွေလည်းပြန်လာသလိုသူအိပ်မက်ယောင်နေပါပီ...
"Mae..ကျွန်တော့်ကိုမထားခဲ့ပါနဲ့.. ပြန်လာခဲ့ပေးပါ.."
"ကိုကို.. ဘာဖြစ်တာလဲ.."
"Mae.. ကျွန်တော်အဆင်သင့်မဖြစ်သေးဘူးလို့.. ဘာလို့ကျွန်တော့ဆီကထွက်သွားချင်နေတာလဲ😭"
"ကိုကို.. ရရဲ့လား... ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ပါဦး.. ကိုကို.."
Tommyတစ်ယောက်ငိုရင်း တက်မလိုဖြစ်လာတော့သည်.. Jimmyလည်းTommyစိတ်လွတ်နေတဲ့အချိန်မှာဘာမှမလုပ်ချင်ပေမယ့် အငိုတိတ်ဖို့အတွက်သူ့နူတ်ခမ်းတွေကိုပိတ်မှရတော့မည်လေ.. ဒါကြောင့်Tommyနူတ်ခမ်းတွေကိုဖိကပ်ပီးနမ်းထားလိုက်သည်.. အတန်ကြာတော့အငိုတိတ်သွားပီးTommyဘက်ကအနမ်းတွေကိုတုန့်ပြန်လာတယ်.. ဒါပေမယ့်သူ့အသိစိတ်ပုံမှန်မဟုတ်မှန်းJimmyသိနေသည်.. ဘာလို့ဆိုသူ့ရဲ့နူတ်ခမ်းတွေကိုTommyကအငမ်းမရနမ်းလာတာမို့လို့ပဲ... ပီးတော့Tomရဲ့လက်တွေကသူ့ရဲ့ရင်ဘတ်တွေကိုပွတ်သပ်လာတယ်.. တဖြေးဖြေးလက်တွေကJimmyအငယ်ကောင်ကိုသွားထိတော့Jimmyတစ်ကိုယ်လုံးရေခဲရိုက်ထားသလိုအေးစက်သွားရသည်...
Jimလည်းအနမ်းတွေကိုရပ်တန့်လိုက်ပီးTommyရဲ့လက်တွေကိုဖယ်ဖို့ကြိုးစားပေမယ့် ဘယ်လိုမှမအောင်မြင်.. လက်တွေကိုဖယ်မရတဲ့အပြင်Tommyတစ်ယောက်သူ့ရဲ့ကိုယ်ပေါ်တက်ခွလာတယ်..
"ကိုကို... မဖြစ်သင့်တာတွေမဖြစ်ရအောင် ပြန်အိပ်လိုက်တော့နော်.. ကျွန်တော်ချော့သိပ်မယ်နော်..."
"ပူတယ်... အားး.. ငါအရမ်းပူနေပီ.."
"ကိုကိုမလုပ်နဲ့..အာ့.."
Tommyကတော့ညနေကထိုးခံထားရတဲ့အရှိန်နဲ့ဖျားကာHeatတက်ပီး... ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေတော့သည်.. Jimmyတားနေပေမယ့်လည်းTommyရဲ့လက်တွေကJimmyအတွင်းဝတ်ထဲဝင်ကာအငယ်ကောင်ကိုမိတ်ဆက်နေလေပီ...
"ကိုကို... အားး.. တော်တော့ကျွန်တော်မထိန်းနိုင်အောင်လုပ်နေတာလား.."
"ဟင်းး... "
Tommyရဲ့အသက်ရှုသံခပ်ပြင်းပြင်းတွေအောက် Jimmyကျဆုံးနေပီ.. Tomရဲ့လက်တွေကလည်းJimmyရဲ့အငယ်ကောင်ပွတ်သပ်ပေးနေပီး နူတ်ခမ်းတွေကJimရဲ့လည်ပင်းပေါ်ရွေ့လျားနေတယ်...
"ကိုကို.. ကျွန်တော်မရတော့ဘူး..."
Tommyကိုဆွဲလှဲချလိုက်ပီးတော့ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့အဝတ်အစားတွေကိုချွတ်လိုက်တယ်.. အခုနှစ်ယောက်လုံးရဲ့ခန္ဓာကိုယ်မှာအဝတ်တထည်မှမရှိတော့... Tommyကလည်းHeatတက်နေတော့ဒီအခြေအနေကိုမဖြေရှင်းဘူးဆိုရင်သူသက်သာမှာမဟုတ်ဘူး... Jimmyလည်းရွေးစရာမရှိတော့ပီမို့သူဆက်လုပ်ဖို့ပဲဦးတည်လိုက်တော့တယ်...
"အားး..."
အစပျိုးခြင်းမရှိပဲထိုးသွင်းလိုက်တဲ့နာကျင်မှုကြောင့်နှစ်ယောက်လုံးဆီမှညီးသံကပြိုင်တူထွက်လာတယ်... Jimmyရဲ့အငယ်ကောင်ကTomရဲ့တွင်းထဲကို တစ်ဆုံးထိဝင်ရောက်ဖို့အတွက်အရှိန်ယူနေရတယ်...
"အားး... နာတယ်... "
"ခနပဲ.. ကိုကိုသက်သာအောင်ကျွန်တော်လုပ်ပေးမယ်နော်..."
"အားး..."
Tomရဲ့တွင်းလေးထဲကိုတစ်ဆင့်ချင်းစီအထုတ်အသွင်းလုပ်နေရင်း ထွက်လာတဲ့အရည်ကြည်တွေနဲ့အတူJimmyရဲ့အငယ်ကောင်ကလည်း တွင်းထဲကိုချောမွေ့စွာဝင်ရောက်နေတယ်...
"အားး... ကိုကို... "
"ဒီတိုင်းရပ်မနေနဲ့ နေရတာတစ်မျိုးကြီးပဲ..ရှီးး..."
"ကျပ်နေတာပဲကိုကို... အားး..."
"မြန်မြန်လုပ်ပေးပါ... အားး..."
"Jimmyလို့ခေါ်..."
"အား... Jimmy...မြန်မြန်.. ဟင်းးး..."
"ကိုကို့ရဲ့အတွင်းသားတွေကနူးညံ့လွန်းလို့ ကျွန်တော်ရူးတော့မယ်ထင်တယ်..ဟင်းး..."
"ဆောင့်ပေး.. အားး... ပိုဆောင့်ပေးပါ.."
"အားး... ကိုကို... ကျွန်တော့နာမည်ခေါ်ပီးညီးပေး..."
Jimmyရဲ့အားပြင်းတဲ့ဆောင့်ချက်တွေအောက်မှာTomကော့ပြန်နေအောင်ခံစားနေရသည်... ထိုခံစားမှုတွေကနာကျင်မှုတွေတော့မဟုတ်... မသိစိတ်ထဲကသူလိုချင်နေတဲ့ခံစားမှုတွေ.. ခန္ဓာကိုယ်ထဲဆက်တိုက်ဝင်ရောက်နေတဲ့ခံစားမှုကဘယ်လိုမှနောက်မဆုတ်ချင်လောက်အောင်ကိုကောင်းလွန်းနေသည်...
"ရှီးး... ငါပီးချင်နေပီ... နာနာလေးဆောင့်ပေး.."
"ဟင်း... ကျွန်တော်မပီးသေးဘူး.. နဲနဲလောက်အောင့်ခံပေးဦး.."
"အားး..မရတော့ဘူး.."
Jimmyလည်းသူ့ကိုကိုအတွက်ငဲ့ပီး မပီးသေးတဲ့သူ့ရဲ့ဆန္ဒကိုဖျောက်လိုက်ကာ Tomကိုပီးအောင်အရင်လုပ်ပေးလိုက်တယ်.. Tommyလည်းမြင့်တက်လာတဲ့ခံစားမှုတွေနဲ့အတူခန္ဓာကိုယ်ထဲကအရာတွေဟာပွင့်ထွက်လာပီး ပီးဆုံးသွားတယ်... Jimmyကတော့သန့်စင်ခန်းကိုအမြန်ပြေးပီးလက်သမားလုပ်လိုက်ရတော့သည်.. သူလည်းပြန်ထွက်လာရောTommyတစ်ယောက်အိပ်ပျော်နေလေပီ...
Tommyကိုကုတင်ပေါ်မှာသေချာနေရာကျအောင်ချပေးလိုက်ပီးစောင်ခြုံပေးလိုက်တယ် ပီးတော့မှTomရဲ့ဘေးမှာဝင်လှဲလိုက်ပီးTommyကိုဖက်ကာအိပ်လိုက်တော့သည်..
"ချီးပဲ ငါမှားသွားပီလား... ohwee...စိတ်ရှုပ်လိုက်တာကွာ.. Jimmyအရမ်းဝမ်းနည်းသွားမှာပဲ.. ငါဖုန်းဆက်လိုက်ရင်ကောင်းမလား... မထူးပါဘူး ငါဘယ်လောက်ပဲနှင်ထုတ်ပါစေသူအမြဲရောက်လာနေတာပဲ သူပြန်လာလောက်မှာပါ.. ထားလိုက်တော့..."
ကုတင်ပေါ်မှာလှဲရင်းTommyတစ်ယောက်တည်းစကားတွေပြောနေမိတော့သည်... ဒါပေမယ့်သူမသိခဲ့တာကသူ့အနားကိုJimmyထပ်ပီးရောက်လာတော့မှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာပဲ...
#
သိပ်မမှောင်လိုက်ဘူးရယ် ဒီနေ့ရေးရတာစိတ်သိပ်မပါလို့ လိုအပ်တာလေးတွေရှိရင်ခွင့်လွှတ်ပါ😪