[Zawgyi]
အိမ္ျပန္လမ္းတစ္လမ္းလံုး က်န္႔က်န္႔က စကားလည္းတစ္ခြန္းျပန္မေျပာ ဝမ္ေလးကိုလည္း တစ္ခ်က္မွမျကည့္တာေျကာင့္ ရိေပၚ ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္းမသိ
"အဟမ္းးဝမ္ေလးးဘာစားခ်င္လဲ ပါးပါးတို႔တစ္ခုခုစားမလား"
".."
မွန္ထဲကျပန္ျကည့္ေတာ့ ဝမ္ေလးကေခါင္းခါျပတယ္
"က်န္႔က်န္႔ေရာ..."
"မစားခ်င္ဘူး "
..
ရာသီဥတုကပံုမွန္မဟုတ္တာေျကာင့္ ရိေပၚ အိမ္ကိုသာျမန္ျမန္ေမာင္းခဲ့ရသည္
"ဂ်ိမ္းးး"
"ဝမ္ေလး...ပါးပါးေလး ကိုစိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္ ဝမ္ေလးကိုခ်စ္လို႔ဆူတာပါ.."
"စိတ္မဆိုးပါဘူး ဟင့္..."
"လာ တစ္ခုခုစားရေအာင္ေနာ္ ဗိုက္ဆာျပီမလား"
"ပါးပါးေလးကိုသြားမေခ်ာ့ဘူးလား"
"အင္းးျပီးမွ ခနျကာတဲ့အခါ ပါးပါးေလးက စိတ္ဆိုးေျပသြားလိမ့္မယ္ ဟုတ္ျပီလား စားရေအာင္"
"ဟုတ္.."
"လက္ေမာင္းကနာနာျဖစ္ေသးလား ပါးပါးကိုျပပါအံုး"
"မနာေတာ့ဘူး"
"ပါးပါးေျပာသားပဲမနာပါဘူးဆို ဒီေန႔ေဆးထိုးထားတာမလို႔ ပါးပါးက စာမလုပ္ခိုင္းေတာ့ဘူး လူစီေလးနဲ႔ေဆာ့မယ္မလား"
"တကယ္လား..ေဆာ့မယ္..."
"ဒါကုန္ေအာင္စား စားျပီးရင္ ဦးဦးေပတလူးကို လိုက္ပို႔ခိုင္းေပးမယ္ ဟုတ္ျပီလား"
"ဟုတ္.."
..
ဝမ္ေလးတို႔ထြက္သြားေတာ့မွ ရိေပၚ အေပၚတက္လာခဲ့တယ္
"က်န္႔က်န္႔.."
".."
"ေန႔လည္က ကေလးကို ဘာလို႔ ေအာ္ရတာလဲ
ကေလးဘယ္ေလာက္ေျကာက္ေနမလဲ မသိလို႔လား"
"ဟင့္...ဟင့္.."
ျပတင္းေပါက္ကိုမ်က္နွာမူျပီး ထိုင္ေနတာေျကာင့္
ကုတင္ေပၚကေနေျပာေနတုန္း ပခံုးေလးေတြတုန္ကာ တစ္ရွံု႕ရွံု႕ရွိုက္ေနတယ္
"ငိုေနတာလားးဘာလို႔ငိုရတာလဲကြာ.."
"ဝမ္ေလး က်န္႔က်န္႔ကိုစိတ္ဆိုးေနလားဟင္...ဟင့္"
"အဲ့လိုဆိုဘာလို႔ဆူေနေသးလဲ အခုေတာ့ ကိုယ္ပဲစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာမလား"
"ေန႔လည္က ဟင့္...ဗိုက္ကို ရုတ္တရက္ကန္လိုက္ေတာ့ ေဒါသအရမ္းထြက္ျပီး ေအာ္လိုက္မိတာ...ဟင့္"
"စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာကို ကားေပၚမွာတစ္လမ္းလံုး ဘာလို႔စကားမေျပာရတာလဲ"
"ဝမ္ေလးကို မ်က္နွာခ်င္းမဆိုင္ရဲလို႔.."
"က်န္႔က်န္႔က ကေလးလား ဝမ္ေလးရဲ႕အေဖေလ
ျပီးေတာ့ ဝမ္ေလးက ေနာက္တစ္ခါမငိုေတာ့ပါဘူး လိမ္မာပါ့မယ္ ပါးပါးေလးစိတ္မဆိုးပါနဲ႔တဲ့"
"ဝမ္ေလးက အဲ့လိုပဲေျပာလားဟင္.."
"အင္းးအဲ့တာမို႔ ဝမ္ေလးကိုျပန္ေခ်ာ့လိုက္ေနာ္ "
"အင္းးဝမ္ေလးအခန္းထဲမွာလား.."
"ဟင့္အင္း လူစီေလးတို႔ဆီပို႔လိုက္တယ္ ကေလးေတြေဆာ့ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ "
"ဂြီ~~~"
"ခ္ခ္...ဗိုက္ဆာေနျပီမလား လာ "
"ဟီးးး.."
...
ဝမ္ေလးအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့
ဧည့္ခန္းမွာ ေရွာင္က်န္႔ တီဗီျကည့္ေနတာျမင္တာနဲ႔ အေပါက္ဝကေန အခန္းထဲေျပးတာတန္းေနတာပဲ
"ဝမ္....ဝမ္ေလးး"
"ေျကာက္ျပီးေျပးတာတန္းေနတာပဲ.."
"က်န္႔က်န္႔မ်က္နွာအဲ့ေလာက္ ေျကာက္စရာေကာင္းေနလို႔လား"
"အင္းး"
"ဟမ္.."
"ျပြတ္စ္.."
"ေျကာက္စရာေတာ့မဟုတ္ဘူး ခ်စ္စရာ ခ်စ္စရာေကာင္းတာ.."
"ကိုိကုိရာလာေနာက္မေနနဲ႔...လာ ဝမ္ေလးဆီသြားမယ္"
"ကိုယ့္ဘာသာသြားေလ ကိုကိုကဘာလို႔လဲ"
"ကိုိကုိပါလိုက္ခဲ့ေလ ကူျပီးေခ်ာ့ေပးရမွာေပါ့"
"အင္းပါ လာ"
အခန္းထဲဝင္လာလိုက္ေတာ့
"ဝမ္ေလး အဲ့တာဘာလဲ"
"ပါးပါးေလးအတြက္ ေဆးဝယ္လာတာ သားသားေျကာင့္ ပါးပါးေလး ဗိုက္နာသြားတာမလား"
"ဝမ္ေလးရယ္.."
ေရွာင္က်န္႔ ဝမ္ေလးကိုေပြ႔ခ်ီျပီးနမ္းလိုက္တယ္
"ေနာက္တစ္ခါမငိုေတာ့ပါဘူး ေဆးလည္းထိုးခံပါ့မယ္ လိမ္လိမ္မာမာလည္းေနပါ့မယ္ေနာ္"
"ပါးပါးေလး ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေန႔လည္က သားသားကိုေအာ္လိုက္မိတာ တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ပါးပါးေလးကိုစိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေနာ္"
"သားသားကို မခ်စ္ပဲမေနပါနဲ႔ေနာ္"
"ပါးပါးေလးမွာဒီသားေလးပဲ ရွိတာမခ်စ္ပဲေနပါ့မလား တုန္ေနေအာင္ခ်စ္ရတာမလို႔ အခုလိုအသံက်ယ္နဲ႔ေအာ္လိုက္တဲ့ ပါးပါးေလးကို သားသားဘာအျပစ္ေပးခ်င္လဲေျပာ ဘာျပန္လုပ္ေပးရမလဲ"
"ပါးပါးေလး တကယ္ေျပာတာလား"
"ဒါေပါ့ တကယ္ေျပာတာ"
"ပါးပါးေလး ကိုယ္တိုင္လုပ္ေကြ်းတဲ့ ဖက္ထုပ္ျပဳတ္စားခ်င္တယ္"
"ငါ့သားေလးစားခ်င္တာျဖစ္ေစရမယ္ မြ..."
"မြ..မြ..ပါးပါးေလးကိုခ်စ္တယ္"
"ပါးပါးေလးကလည္းသားသားကိုခ်စ္ပါသတဲ့ဗ်ာ"
လိုက္ကူေခ်ာ့ဖို႔ေခၚလာတဲ့ ရိေပၚပင္ အဖတ္မလုပ္ခံရပဲ နွစ္ေယာက္တည္း ကမာၻျဖစ္ေနျကတဲ့ သားအဖေတြကို ရိေပၚ ျပံဳးရင္းသာျကည့္ေနမိတယ္
...
ညစာစားျပီးဝမ္ေလးကိုပါအခန္းထဲ ေခၚသိပ္လိုက္တယ္ အခုမွမခြဲနိုင္မခြာနိုင္ျဖစ္ေနျကတဲ့ သားအဖကို ရိေပၚသိပ္ျကည့္မရခ်င္ေတာ့
အဓိက ကေတာ့ ညေနထမင္းဝိုင္းမွာထဲက ရိေပၚ တစ္ေယာက္ ေရွာင္က်န္႔အနားမကပ္ရေတာ့တာပါပဲ
အခုလည္း ဝမ္ေလးက အလယ္က ျခားေနသည့္အျပင္ ေရွာင္က်န္႔ကေက်ာေပး အိပ္ေနတာေျကာင့္မ်က္နွာေလးေတာင္ျကည့္ျပီး မအိပ္ရ မေနနိုင္တဲ့အဆံုး ထလိုက္ကာ ေရွာင္က်န္႔အေပၚကေနအုပ္မိုးလိုက္တယ္
"က်န္႔က်န္႔..."
ေလသံတိုးတိုးနဲ႔ေခၚလိုက္ေသာ္လည္း ေရွာင္က်န္႔ကမနိုး ပါးေလးကို အသာဆြဲလိုက္ေတာ့
"အင္းး...ကို..ကိုကို ဘာလုပ္ေနတာလဲ မအိပ္ပဲ ဖယ္..ဝမ္ေလးရွိေနတာကို.."
"ဟူးးးခနလိုက္ခဲ့အံုး.."
ရိေပၚကုတင္ေပၚကဆင္းကာ အခန္းျပင္ထြက္လိုက္တယ္
ေရွာင္က်န္႔လည္းေနာက္ကလိုက္လာခဲ့တယ္
"မိုးခ်ဳပ္ေနျပီေလ ကိုကိုရာ အိပ္ေနတာကို"
"ညေနတည္းက ကိုကို႔ကို ပစ္ထားတယ္လို႔မထင္ဘူးလား"
"ဘယ္သူကလဲ.."
"ကိုကို႔ေယာက်ာ္းက"
"ဘယ္တုန္းကပစ္ထားလို႔လဲ...အဲ့တာေလးေျပာဖို႔ကို နိွုးရလား ဖယ္ အိပ္ေတာ့မယ္.."
"ကိုကို႔ကေလးေလးရဲ႕ အျပဳအစုခံခ်င္ေသးတယ္ "
"ရူးးးရူးေနလား "
"အခ်စ္ရူးလို႔ေခၚတယ္.."
"ျပြတ္စ္.."
"အရမ္းအရမ္းကိုအိပ္ခ်င္ေနျပီမလို႔ အိပ္ျကရေအာင္ပါေနာ္"
"ဝမ္ေလးေျကာင့္ ဖက္အိပ္လို႔မရေတာ့ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး "
"ကိုကို...မမူးပဲနဲ႔မရစ္နဲ႔ေတာ့..အိပ္ေတာ့"
"ဟင္းး"
.
...
..
"ပါးပါးေလး မနက္ျဖန္ ပါးပါးေမြးေန႔မလား.."
"အင္းး"
"ဟက္ဘီးဘတ္ေဒးကိတ္ခြဲရမွာေပါ့"
"ဝမ္ေလးက ကိတ္ခြဲခ်င္လို႔လား "
"မခြဲဘူလား.."
"ပါးပါးေလးတို႔က လူစီေလးေနခဲ့တဲ့ မိဘမဲ့ေက်ာင္းမွာ ကေလးေတြကို မုန္႔ေတြအရုပ္ေတြသြားလွဴျကမွာ ကိတ္ခြဲခ်င္ရင္ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ခြဲျကမယ္ေလ"
"ဟုတ္...စပိုက္တာမန္းပံုစံကိတ္မုန္႔ေနာ္.."
"ေမြးေန႔ရွင္မွားေနပါအံုးမယ္ ဝမ္ေလးရယ္"
"ပါးပါးကလည္း စပိုက္တာမန္းျကိုက္တယ္ေလ"
"ဟုတ္ပါျပီ..."
..
ရိေပၚ ေမြးေန႔ကို ခါတိုင္းနွစ္ေတြလို ပါတီေတြဘာေတြမလုပ္ပဲ မိသားစုတင္ မိဘမဲ့ေက်ာင္းမွာ အလွဴေလးလုပ္ျဖစ္ျကတယ္
"ဖြားဖြား ဒီဘက္ကိုလာျကည့္ ညီမေလးက မုန္႔ေတြအမ်ားျကီးစားတယ္"
"ဟုတ္လား မ်ားမ်ားစားလို႔ေျပာလိုက္ေလ ဝမ္ေလး"
"ဟုတ္..ညီမေလးးမ်ားမ်ားစားေနာ္ ကိုကိုတို႔ဆီမွာမုန္႔ေတြအမ်ားျကီးပါလာတယ္"
"တိုတိုက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းယယ္.."
"ေရာ့ ကိုကိုကထပ္ေပးမယ္ အမ်ားျကီးစား"
"ဝမ္ေလးးဘာေတြျပံဳးေနတာလဲ.."
"ပါးပါး ဟိုညီမေလးကအရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ သားသားမွာလည္း အဲ့လိုညီမေလးရွိရင္ေကာင္းမွာ"
"ပါးပါးလည္း သားသားအတြက္ ျကိုးစားေနပါတယ္ ပါးပါးေလးက မေမြးေပးတာေလ"
"ဘာေတြေျပာေနျကတာလဲ ျပံဳးစိစိနဲ႔.."
"ဘာ...ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ဝမ္ေလးက ညီမေလးလိုခ်င္တယ္ေျပာေနလို႔ အားးးဘာလို႔ဗိုက္လိမ္ဆြဲတာလဲ"
"လူေတြျကားထဲကို ဘာလို႔အက်ယ္ျကီးေျပာေနတာလဲ"
"က်န္႔က်န္႔ေမးလို႔ ကိုကိုကေျဖတာေလ"
"ေတာ္ျပီ လာ ေက်ာင္းအုပ္ကိုနွုတ္ဆက္ျပီး ျပန္ျကစို႔ အေမလည္းသြားစရာရွိေသးတယ္တဲ့"
"အင္းး"
..
ညေနပိုင္းကို company ဝန္ထမ္းအနည္းစုနဲ႔ အသိအနည္းငယ္ေလာက္သာရွိတဲ့ ေမြးေန႔ပြဲအေသးေလးလုပ္လိုက္ျပီး
ဧည့္ခံလိုက္တယ္
ဝမ္ေလးစိတ္ျကိုက္လုပ္ခိုင္းထားတဲ့ စပိုက္တာမန္းေမြးေန႔ကိတ္ကိုေတာ့ အားလံုးျပန္သြားျပီးမွ
ေရွာင္က်န္႔တို႔သံုးေယာက္ရယ္ ေပတလူး အားထ်န္းးတို႔နဲ႔အတူ ကိတ္ခြဲလိုက္တယ္
"ပါးပါးေရာ့...သားသားရဲ႕ေမြးေန႔လက္ေဆာင္"
"ဘာေတြမ်ားလည္း ျကည့္ရေအာင္"
"ဟာ...ပါးပါးေလးကလည္း ပါးပါးကိုေပးတာပါဆို"
"ပါးပါးေလးလည္းသိခ်င္တယ္ေလ"
ရိေပၚ ဝမ္ေလးလက္ထဲက ဘူးေလးကိုယူျပီး ဖြင့္ျကည့္လိုက္ေတာ့ အထဲမွာ စာရြက္ေလးတစ္ရြက္
သာမန္စာရြက္အလြတ္ေလးေတာ့မဟုတ္
တုတ္ေခ်ာင္းေလးေတြဆက္ထားတဲ့ လူပံုစံအရုပ္ေလးေတြဆြဲထားတာပင္
(ငယ္ငယ္ကကေလးတိုင္းဆြဲသလို လူပံုစံေလးပါ )
လူနွစ္ေယာက္အလယ္က လူေသးေသးေလးက လက္တစ္ဖက္စီတြဲကာ လြယ္အိတ္ေလးလြယ္ျပီး လမ္းအတူတူေလွ်ာက္ေနျကဟန္
တစ္ရုပ္စီတိုင္းမွာလည္းစာေလးေတြေရးထားတယ္
[ "吧" (Pa)
"吧吧" (Papa)
" 我 " (Wo) ] တဲ့
"ပါးပါးအရမ္းေပ်ာ္သြားျပီ..."
"ဟီးးးေနာက္နွစ္က်ရင္ ဒီထက္ပိုလွလွေလးဆြဲေပးမယ္"
"မြ..ပါးပါးရဲ႕ကေလးေလးက ခ်စ္ဖို႔အရမ္းေကာင္းတာပဲ"
"အာဘြားးးးမြ.."
"ဝမ္ေလး ဒီထဲမွာ ပါးပါးေလးကဘာလို႔ ေသးေနရတာလဲ မသိရင္ ကေလးနွစ္ေယာက္ကို လက္တြဲေနသလိုပဲ"
"ပါးပါးေလးက ပါးပါးနဲ႔ယွဥ္လိုက္ရင္ ေသးေသးေလးကို ျကည့္ပါလား ပခံုးေတာင္မမွီဘူး"
"အျပင္မွာမမွီရင္ ဒီထဲေတာ့ ပိုရွည္ေပးရမွာကို.."
"ကေလးကေသခ်ာဆြဲထားတာကို က်န္႔က်န္႔ကလည္း"
"ပါးပါးေလးက်ေရာ ဘာလက္ေဆာင္မွလည္းမေပးပဲနဲ႔"
"လက္ေဆာင္ေတြဆိုတာပကာသနေတြ မလိုဘူး ဟုတ္တယ္မလားကိုကို"
"ဟမ္...အင္..အင္းးး"
"လာ ပါးပါးေလးေခ်ာ့သိပ္မယ္အိပ္ျကစို႔"
ေရွာင္က်န္႔ဝမ္ေလးကို သိပ္ျပီး အခန္းျပန္လာေတာ့
ရိေပၚကေရေတာင္ခ်ိဳးေနျပီမို႔ ဝတ္ဖို႔အက်ႌေတြထုတ္ေပးျပီး ေစာင့္ေနလိုက္တယ္
"က်န္႔က်န္႔ေရခ်ိဳးမလို႔ေစာင့္ေနတာလား"
ေရွာင္က်န္႔ရိေပၚအနားသြားကာ အဝတ္ကူဝတ္ေပးရင္း
"မဟုတ္ပါဘူး..ဒီအတိုင္းးေခါင္းေလွ်ာ္ထားတာလား"
"အင္းး"
အက်ႌျကယ္သီးတပ္လိုက္ျပီးေတာ့
"ကိုကို.."
"အင္း"
"က်န္႔က်န္႔ဘဝမွာ ပထမဆံုးနဲ႔ ေနာက္ဆံုးအခ်စ္က ကိုကိုပဲဆိုတာယံုတယ္မလား"
"ကိုကို႔အတြက္လည္း အတူတူပဲေလ က်န္႔က်န္႔တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ခ်စ္ခဲ့ဖူးတာဆိုတာ ယံုတယ္မလား"
"အျကြင္းမဲ့ယံုတယ္ ေနာက္နွစ္ေတြအျကာျကီးထိ မဟုတ္ဘူး အဘိုးျကီးေတြျဖစ္တဲ့အထိ ယံုျကည္မွုေတြနဲ႔ပဲေရွ႕ဆက္ျကမယ္ေနာ္"
"ျပြတ္စ္.."
"စကားေတြတတ္ေန... ပါးစပ္ထဲငံုထားမိေတာ့မယ္"
"ျပြတ္စ္"
"ခ်စ္တယ္.."
"အင္းးကိုကိုလည္း ခ်စ္တယ္"
"ေမြးေန႔မွာေပ်ာ္ရြွင္ပါေစကိုကို.."
"ကိုကိုအတြက္ က်န္႔က်န္႔နဲ႔ ဝမ္ေလးရွိေနတဲ့ေန႔ရက္တိုင္းက ေပ်ာ္စရာေန႔ေတြပါပဲ"
"ကိုကို႔ကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးစရာရွိတယ္"
"ဘာမ်ားလဲ.."
"မ်က္စိမွိတ္.."
"မွိတ္ျပီဗ်ာ.."
"လာ...ဒီမွာထိုင္ မ်က္လံုးမဖြင့္နဲ႔ေနာ္.."
"အင္းး"
ရိေပၚ လက္ကို ယူလိုက္ကာ ဗုိက္နားေလးကို အသာကပ္လိုက္ျပီး
"ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေသးေသးေလးက မျကာခင္ ပါးပါးဆီကိုလာခဲ့မယ္တဲ့"
"က်န္႔...က်န္႔က်န္႔ တ..တကယ္ျကီးလားး"
"အင္းးး"
"ဘယ္...ဘယ္တုန္းကတည္းကလည္း.."
"ေလးပတ္ရွိျပီ"
"ဟားးးက်န္႔က်န္႔ရာ ကိုကို႔ကို မေျပာပဲေနနိုင္လိုက္တာ"
"စပရိုက္လုပ္ခ်င္လို႔ေလ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကိုသေဘာက်ရဲ႕လား"
"ဟားးးတကယ္ကိုပဲ ဟားးးက်န္႔က်န္႔...ကိုကိုေပ်ာ္လိုက္တာ..အားးး ဘာေလးလဲ..သားသားေလးလား မီးမီးလား"
"ေလးပတ္ပဲရွိေသးတာေလ ဘယ္လိုလုပ္သိရအံုးမွာလဲ"
"ဟုတ္သားပဲ...အားးကိုကိုေတာ့ရူးေတာ့မွာပဲ "
"ခ္ခ္.."
"အားးမျပံဳးနဲ႔ ကိုကိုအသက္ရွဴရပ္ေတာ့မွာပဲ
ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ရူးေတာ့မွာပဲ"
"အဲ့ေလာက္ေတာင္ပဲလား"
"အင္းးးအဲ့ထက္ပိုတယ္...တစ္လမ္းလံုး ျကားေအာင္ကို ေအာ္ပစ္လိုက္ခ်င္တာ.."
"..."
"ေလးပတ္ဆိုေတာ့ အရင္တစ္ခါ..."
"အင္းးးအဲ့တုန္းတည္းက"
..
ရိေပၚမူးျပီးျကမ္းလိုက္တည္းက ေရွာင္က်န္႔ကိုယ္ဝန္စရခဲ့တယ္
အဲ့တုန္းက စိတ္ဆိုးျပီး မေျပာပဲထားရာကေန
ဒီအျကံရသြားျပီး လွ်ိဳထားလိုက္တယ္
"ဝမ္ေလးဗိုက္ကိုကန္လိုက္တုန္းက ကေလးေလးအတြက္ စိုးရိမ္ျပီး ေအာ္လိုက္မိတာ ကေလးအားနဲ႔မလို႔ဘာမွမျဖစ္တာ"
"ဒီျကားထဲပင္ပန္းေနမွာပဲ ကိုကို႔ကေလးေလး"
"မပင္ပန္းပါဘူး..ဒါပဲေနာ္ ဒီတစ္ခါေနာက္ဆံုးပဲ ေနာက္ထပ္လံုးဝလံုးဝ မေမြးေပးေတာ့ဘူး.."
"အင္းးးမေမြးခိုင္းေတာ့ပါဘူး ဂတိ..."
..
ငါးနွစ္ခန္႔ျကာေသာ္...
"အားးးးးေသနာျကီးးလူယုတ္မာျကီးးးး
အက်င့္မေကာင္းတဲ့သူျကီးးးးသတ္ပစ္မယ္အားးး"
"တိုတို...ပါးပါးေလးက ဘာယို႔ငိုေနတာယဲ.."
"ညီမေလးအတြက္ ေမာင္ေမာင္ေလး ကို ပါးပါးေလးဗိုက္ထဲကေနထုတ္ေပးရမွာဆိုေတာ့ နာလို႔ငိုေနတာ"
"ပါးပါးေလးသနားပါတယ္...မီးမီးး အံုဖြလုပ္ေပးရမယား"
"ဝမ္ေလးး"
"ဗ်ာ..ပါးပါး"
"ယြမ္ေလးကို ေခၚ ျပီး မုန္႔သြားဝယ္ေကြ်းလိုက္
ျပီးရင္ ခနထိန္းထားေပးအံုး
ပါးပါးေလး ခြဲခန္းထဲကထြက္မွပဲ ပါးပါးလာေခၚလိုက္မယ္"
"ဟုတ္..သားထိန္းထားလိုက္မယ္.."
...
"ဝမ္ရိေပၚ းးးးခင္ဗ်ားျကီးကိုသတ္ပစ္မယ္...အားးးး"
"ဒီတစ္ခါေနာက္ဆံုးပါ ကိုကိုဂတိေပးပါတယ္ေနာ္ ထပ္မေမြးခိုင္းေတာ့ဘူးေနာ္.."
...
❤
"ဝမ္ေကာေကာ က်န္႔က်န္႔ကို ျကိတ္ျကိုက္ေနတာလား"
"မဟုတ္ဘူးး ခ်စ္ေနတာသိျပီလား ငတံုးေလး"
ဖြင့္ေျပာလာေအာင္ စကားေျကာင္းေပးတဲ့ ငတံုးေလးေျကာင့္ မေျပာရဲမဆိုရဲ စာေရးဆရာေလးရဲ႕ နွလံုးသားတံခါးေလးဖြင့္ဟလာခဲ့ရတာဟာ အမွန္တရားတစ္ခုေပမဟုတ္လား~~❤
..
AN/
❤
ဒီ story ေလးကိုအဆံုးထိ ဖတ္ေပးျကတဲ့ သူတိုင္းကို ေက်းဇူးအမ်ားျကီးတင္ပါတယ္~~
ဒီကေလးေတြကိုအျမဲတမ္းသတိရေနေပးျကမယ္ မဟုတ္လား ဇာတ္လမ္းေလးက ဒီတင္အဆံုးသတ္ေပမယ့္ ဇာတ္ေကာင္ေလးေတြကေတာ့ ေန႔ရက္တိုင္း ေပ်ာ္ရြွင္စြာျဖတ္သန္းေနျကတာမလို႔ အျမဲသတိရေနပါတယ္ေနာ္~~ ဇာတ္အိမ္ေကာင္းေကာင္းမဟုတ္ေပမယ့္ ေကာင္းတယ္လို႔ေျပာျပီး အားေပးက်တဲ့သူေတြကိုလည္း တကယ္ခ်စ္ပါတယ္
ဒီ story ေလးအေပၚ ေလာဘျကီးမိတယ္လို႔ေျပာလည္းရပါတယ္
အဲ့ေတာ့ အမွတ္တရစကားေလးေတြ ေျပာေပးျကရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ စာေလးတစ္ေျကာင္းေလာက္ေရးေပးရင္ကို ေက်နပ္ရတာမလို႔ ေရးေပးျကဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ ❤🤗
[Unicode]
အိမ်ပြန်လမ်းတစ်လမ်းလုံး ကျန့်ကျန့်က စကားလည်းတစ်ခွန်းပြန်မပြော ဝမ်လေးကိုလည်း တစ်ချက်မှမကြည့်တာကြောင့် ရိပေါ် ဘာလုပ်လို့လုပ်ရမှန်းမသိ
"အဟမ်းးဝမ်လေးးဘာစားချင်လဲ ပါးပါးတို့တစ်ခုခုစားမလား"
".."
မှန်ထဲကပြန်ကြည့်တော့ ဝမ်လေးကခေါင်းခါပြတယ်
"ကျန့်ကျန့်ရော..."
"မစားချင်ဘူး "
..
ရာသီဥတုကပုံမှန်မဟုတ်တာကြောင့် ရိပေါ် အိမ်ကိုသာမြန်မြန်မောင်းခဲ့ရသည်
"ဂျိမ်းးး"
"ဝမ်လေး...ပါးပါးလေး ကိုစိတ်မဆိုးနဲ့နော် ဝမ်လေးကိုချစ်လို့ဆူတာပါ.."
"စိတ်မဆိုးပါဘူး ဟင့်..."
"လာ တစ်ခုခုစားရအောင်နော် ဗိုက်ဆာပြီမလား"
"ပါးပါးလေးကိုသွားမချော့ဘူးလား"
"အင်းးပြီးမှ ခနကြာတဲ့အခါ ပါးပါးလေးက စိတ်ဆိုးပြေသွားလိမ့်မယ် ဟုတ်ပြီလား စားရအောင်"
"ဟုတ်.."
"လက်မောင်းကနာနာဖြစ်သေးလား ပါးပါးကိုပြပါအုံး"
"မနာတော့ဘူး"
"ပါးပါးပြောသားပဲမနာပါဘူးဆို ဒီနေ့ဆေးထိုးထားတာမလို့ ပါးပါးက စာမလုပ်ခိုင်းတော့ဘူး လူစီလေးနဲ့ဆော့မယ်မလား"
"တကယ်လား..ဆော့မယ်..."
"ဒါကုန်အောင်စား စားပြီးရင် ဦးဦးပေတလူးကို လိုက်ပို့ခိုင်းပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား"
"ဟုတ်.."
..
ဝမ်လေးတို့ထွက်သွားတော့မှ ရိပေါ် အပေါ်တက်လာခဲ့တယ်
"ကျန့်ကျန့်.."
".."
"နေ့လည်က ကလေးကို ဘာလို့ အော်ရတာလဲ
ကလေးဘယ်လောက်ကြောက်နေမလဲ မသိလို့လား"
"ဟင့်...ဟင့်.."
ပြတင်းပေါက်ကိုမျက်နှာမူပြီး ထိုင်နေတာကြောင့်
ကုတင်ပေါ်ကနေပြောနေတုန်း ပခုံးလေးတွေတုန်ကာ တစ်ရှုံ့ရှုံ့ရှိုက်နေတယ်
"ငိုနေတာလားးဘာလို့ငိုရတာလဲကွာ.."
"ဝမ်လေး ကျန့်ကျန့်ကိုစိတ်ဆိုးနေလားဟင်...ဟင့်"
"အဲ့လိုဆိုဘာလို့ဆူနေသေးလဲ အခုတော့ ကိုယ်ပဲစိတ်မကောင်းဖြစ်ရတာမလား"
"နေ့လည်က ဟင့်...ဗိုက်ကို ရုတ်တရက်ကန်လိုက်တော့ ဒေါသအရမ်းထွက်ပြီး အော်လိုက်မိတာ...ဟင့်"
"စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာကို ကားပေါ်မှာတစ်လမ်းလုံး ဘာလို့စကားမပြောရတာလဲ"
"ဝမ်လေးကို မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲလို့.."
"ကျန့်ကျန့်က ကလေးလား ဝမ်လေးရဲ့အဖေလေ
ပြီးတော့ ဝမ်လေးက နောက်တစ်ခါမငိုတော့ပါဘူး လိမ်မာပါ့မယ် ပါးပါးလေးစိတ်မဆိုးပါနဲ့တဲ့"
"ဝမ်လေးက အဲ့လိုပဲပြောလားဟင်.."
"အင်းးအဲ့တာမို့ ဝမ်လေးကိုပြန်ချော့လိုက်နော် "
"အင်းးဝမ်လေးအခန်းထဲမှာလား.."
"ဟင့်အင်း လူစီလေးတို့ဆီပို့လိုက်တယ် ကလေးတွေဆော့ချင်တယ်ဆိုလို့ "
"ဂွီ~~~"
"ခ်ခ်...ဗိုက်ဆာနေပြီမလား လာ "
"ဟီးးး.."
...
ဝမ်လေးအိမ်ပြန်ရောက်တော့
ဧည့်ခန်းမှာ ရှောင်ကျန့် တီဗီကြည့်နေတာမြင်တာနဲ့ အပေါက်ဝကနေ အခန်းထဲပြေးတာတန်းနေတာပဲ
"ဝမ်....ဝမ်လေးး"
"ကြောက်ပြီးပြေးတာတန်းနေတာပဲ.."
"ကျန့်ကျန့်မျက်နှာအဲ့လောက် ကြောက်စရာကောင်းနေလို့လား"
"အင်းး"
"ဟမ်.."
"ပြွတ်စ်.."
"ကြောက်စရာတော့မဟုတ်ဘူး ချစ်စရာ ချစ်စရာကောင်းတာ.."
"ကိုကိုရာလာနောက်မနေနဲ့...လာ ဝမ်လေးဆီသွားမယ်"
"ကိုယ့်ဘာသာသွားလေ ကိုကိုကဘာလို့လဲ"
"ကိုကိုပါလိုက်ခဲ့လေ ကူပြီးချော့ပေးရမှာပေါ့"
"အင်းပါ လာ"
အခန်းထဲဝင်လာလိုက်တော့
"ဝမ်လေး အဲ့တာဘာလဲ"
"ပါးပါးလေးအတွက် ဆေးဝယ်လာတာ သားသားကြောင့် ပါးပါးလေး ဗိုက်နာသွားတာမလား"
"ဝမ်လေးရယ်.."
ရှောင်ကျန့် ဝမ်လေးကိုပွေ့ချီပြီးနမ်းလိုက်တယ်
"နောက်တစ်ခါမငိုတော့ပါဘူး ဆေးလည်းထိုးခံပါ့မယ် လိမ်လိမ်မာမာလည်းနေပါ့မယ်နော်"
"ပါးပါးလေး တောင်းပန်ပါတယ် နေ့လည်က သားသားကိုအော်လိုက်မိတာ တကယ်တောင်းပန်ပါတယ်နော် ပါးပါးလေးကိုစိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်"
"သားသားကို မချစ်ပဲမနေပါနဲ့နော်"
"ပါးပါးလေးမှာဒီသားလေးပဲ ရှိတာမချစ်ပဲနေပါ့မလား တုန်နေအောင်ချစ်ရတာမလို့ အခုလိုအသံကျယ်နဲ့အော်လိုက်တဲ့ ပါးပါးလေးကို သားသားဘာအပြစ်ပေးချင်လဲပြော ဘာပြန်လုပ်ပေးရမလဲ"
"ပါးပါးလေး တကယ်ပြောတာလား"
"ဒါပေါ့ တကယ်ပြောတာ"
"ပါးပါးလေး ကိုယ်တိုင်လုပ်ကျွေးတဲ့ ဖက်ထုပ်ပြုတ်စားချင်တယ်"
"ငါ့သားလေးစားချင်တာဖြစ်စေရမယ် မွ..."
"မွ..မွ..ပါးပါးလေးကိုချစ်တယ်"
"ပါးပါးလေးကလည်းသားသားကိုချစ်ပါသတဲ့ဗျာ"
လိုက်ကူချော့ဖို့ခေါ်လာတဲ့ ရိပေါ်ပင် အဖတ်မလုပ်ခံရပဲ နှစ်ယောက်တည်း ကမ္ဘာဖြစ်နေကြတဲ့ သားအဖတွေကို ရိပေါ် ပြုံးရင်းသာကြည့်နေမိတယ်
...
ညစာစားပြီးဝမ်လေးကိုပါအခန်းထဲ ခေါ်သိပ်လိုက်တယ် အခုမှမခွဲနိုင်မခွာနိုင်ဖြစ်နေကြတဲ့ သားအဖကို ရိပေါ်သိပ်ကြည့်မရချင်တော့
အဓိက ကတော့ ညနေထမင်းဝိုင်းမှာထဲက ရိပေါ် တစ်ယောက် ရှောင်ကျန့်အနားမကပ်ရတော့တာပါပဲ
အခုလည်း ဝမ်လေးက အလယ်က ခြားနေသည့်အပြင် ရှောင်ကျန့်ကကျောပေး အိပ်နေတာကြောင့်မျက်နှာလေးတောင်ကြည့်ပြီး မအိပ်ရ မနေနိုင်တဲ့အဆုံး ထလိုက်ကာ ရှောင်ကျန့်အပေါ်ကနေအုပ်မိုးလိုက်တယ်
"ကျန့်ကျန့်..."
လေသံတိုးတိုးနဲ့ခေါ်လိုက်သော်လည်း ရှောင်ကျန့်ကမနိုး ပါးလေးကို အသာဆွဲလိုက်တော့
"အင်းး...ကို..ကိုကို ဘာလုပ်နေတာလဲ မအိပ်ပဲ ဖယ်..ဝမ်လေးရှိနေတာကို.."
"ဟူးးးခနလိုက်ခဲ့အုံး.."
ရိပေါ်ကုတင်ပေါ်ကဆင်းကာ အခန်းပြင်ထွက်လိုက်တယ်
ရှောင်ကျန့်လည်းနောက်ကလိုက်လာခဲ့တယ်
"မိုးချုပ်နေပြီလေ ကိုကိုရာ အိပ်နေတာကို"
"ညနေတည်းက ကိုကို့ကို ပစ်ထားတယ်လို့မထင်ဘူးလား"
"ဘယ်သူကလဲ.."
"ကိုကို့ယောကျာ်းက"
"ဘယ်တုန်းကပစ်ထားလို့လဲ...အဲ့တာလေးပြောဖို့ကို နှိုးရလား ဖယ် အိပ်တော့မယ်.."
"ကိုကို့ကလေးလေးရဲ့ အပြုအစုခံချင်သေးတယ် "
"ရူးးးရူးနေလား "
"အချစ်ရူးလို့ခေါ်တယ်.."
"ပြွတ်စ်.."
"အရမ်းအရမ်းကိုအိပ်ချင်နေပြီမလို့ အိပ်ကြရအောင်ပါနော်"
"ဝမ်လေးကြောင့် ဖက်အိပ်လို့မရတော့ အိပ်မပျော်ဘူး "
"ကိုကို...မမူးပဲနဲ့မရစ်နဲ့တော့..အိပ်တော့"
"ဟင်းး"
.
...
..
"ပါးပါးလေး မနက်ဖြန် ပါးပါးမွေးနေ့မလား.."
"အင်းး"
"ဟက်ဘီးဘတ်ဒေးကိတ်ခွဲရမှာပေါ့"
"ဝမ်လေးက ကိတ်ခွဲချင်လို့လား "
"မခွဲဘူလား.."
"ပါးပါးလေးတို့က လူစီလေးနေခဲ့တဲ့ မိဘမဲ့ကျောင်းမှာ ကလေးတွေကို မုန့်တွေအရုပ်တွေသွားလှူကြမှာ ကိတ်ခွဲချင်ရင် အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ခွဲကြမယ်လေ"
"ဟုတ်...စပိုက်တာမန်းပုံစံကိတ်မုန့်နော်.."
"မွေးနေ့ရှင်မှားနေပါအုံးမယ် ဝမ်လေးရယ်"
"ပါးပါးကလည်း စပိုက်တာမန်းကြိုက်တယ်လေ"
"ဟုတ်ပါပြီ..."
..
ရိပေါ် မွေးနေ့ကို ခါတိုင်းနှစ်တွေလို ပါတီတွေဘာတွေမလုပ်ပဲ မိသားစုတင် မိဘမဲ့ကျောင်းမှာ အလှူလေးလုပ်ဖြစ်ကြတယ်
"ဖွားဖွား ဒီဘက်ကိုလာကြည့် ညီမလေးက မုန့်တွေအများကြီးစားတယ်"
"ဟုတ်လား များများစားလို့ပြောလိုက်လေ ဝမ်လေး"
"ဟုတ်..ညီမလေးးများများစားနော် ကိုကိုတို့ဆီမှာမုန့်တွေအများကြီးပါလာတယ်"
"တိုတိုက ချစ်ဖို့ကောင်းယယ်.."
"ရော့ ကိုကိုကထပ်ပေးမယ် အများကြီးစား"
"ဝမ်လေးးဘာတွေပြုံးနေတာလဲ.."
"ပါးပါး ဟိုညီမလေးကအရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတယ် သားသားမှာလည်း အဲ့လိုညီမလေးရှိရင်ကောင်းမှာ"
"ပါးပါးလည်း သားသားအတွက် ကြိုးစားနေပါတယ် ပါးပါးလေးက မမွေးပေးတာလေ"
"ဘာတွေပြောနေကြတာလဲ ပြုံးစိစိနဲ့.."
"ဘာ...ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ဝမ်လေးက ညီမလေးလိုချင်တယ်ပြောနေလို့ အားးးဘာလို့ဗိုက်လိမ်ဆွဲတာလဲ"
"လူတွေကြားထဲကို ဘာလို့အကျယ်ကြီးပြောနေတာလဲ"
"ကျန့်ကျန့်မေးလို့ ကိုကိုကဖြေတာလေ"
"တော်ပြီ လာ ကျောင်းအုပ်ကိုနှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်ကြစို့ အမေလည်းသွားစရာရှိသေးတယ်တဲ့"
"အင်းး"
..
ညနေပိုင်းကို company ဝန်ထမ်းအနည်းစုနဲ့ အသိအနည်းငယ်လောက်သာရှိတဲ့ မွေးနေ့ပွဲအသေးလေးလုပ်လိုက်ပြီး
ဧည့်ခံလိုက်တယ်
ဝမ်လေးစိတ်ကြိုက်လုပ်ခိုင်းထားတဲ့ စပိုက်တာမန်းမွေးနေ့ကိတ်ကိုတော့ အားလုံးပြန်သွားပြီးမှ
ရှောင်ကျန့်တို့သုံးယောက်ရယ် ပေတလူး အားထျန်းးတို့နဲ့အတူ ကိတ်ခွဲလိုက်တယ်
"ပါးပါးရော့...သားသားရဲ့မွေးနေ့လက်ဆောင်"
"ဘာတွေများလည်း ကြည့်ရအောင်"
"ဟာ...ပါးပါးလေးကလည်း ပါးပါးကိုပေးတာပါဆို"
"ပါးပါးလေးလည်းသိချင်တယ်လေ"
ရိပေါ် ဝမ်လေးလက်ထဲက ဘူးလေးကိုယူပြီး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အထဲမှာ စာရွက်လေးတစ်ရွက်
သာမန်စာရွက်အလွတ်လေးတော့မဟုတ်
တုတ်ချောင်းလေးတွေဆက်ထားတဲ့ လူပုံစံအရုပ်လေးတွေဆွဲထားတာပင်
(ငယ်ငယ်ကကလေးတိုင်းဆွဲသလို လူပုံစံလေးပါ )
လူနှစ်ယောက်အလယ်က လူသေးသေးလေးက လက်တစ်ဖက်စီတွဲကာ လွယ်အိတ်လေးလွယ်ပြီး လမ်းအတူတူလျှောက်နေကြဟန်
တစ်ရုပ်စီတိုင်းမှာလည်းစာလေးတွေရေးထားတယ်
[ "吧" (Pa)
"吧吧" (Papa)
" 我 " (Wo) ] တဲ့
"ပါးပါးအရမ်းပျော်သွားပြီ..."
"ဟီးးးနောက်နှစ်ကျရင် ဒီထက်ပိုလှလှလေးဆွဲပေးမယ်"
"မွ..ပါးပါးရဲ့ကလေးလေးက ချစ်ဖို့အရမ်းကောင်းတာပဲ"
"အာဘွားးးးမွ.."
"ဝမ်လေး ဒီထဲမှာ ပါးပါးလေးကဘာလို့ သေးနေရတာလဲ မသိရင် ကလေးနှစ်ယောက်ကို လက်တွဲနေသလိုပဲ"
"ပါးပါးလေးက ပါးပါးနဲ့ယှဉ်လိုက်ရင် သေးသေးလေးကို ကြည့်ပါလား ပခုံးတောင်မမှီဘူး"
"အပြင်မှာမမှီရင် ဒီထဲတော့ ပိုရှည်ပေးရမှာကို.."
"ကလေးကသေချာဆွဲထားတာကို ကျန့်ကျန့်ကလည်း"
"ပါးပါးလေးကျရော ဘာလက်ဆောင်မှလည်းမပေးပဲနဲ့"
"လက်ဆောင်တွေဆိုတာပကာသနတွေ မလိုဘူး ဟုတ်တယ်မလားကိုကို"
"ဟမ်...အင်..အင်းးး"
"လာ ပါးပါးလေးချော့သိပ်မယ်အိပ်ကြစို့"
ရှောင်ကျန့်ဝမ်လေးကို သိပ်ပြီး အခန်းပြန်လာတော့
ရိပေါ်ကရေတောင်ချိုးနေပြီမို့ ဝတ်ဖို့အင်္ကျီတွေထုတ်ပေးပြီး စောင့်နေလိုက်တယ်
"ကျန့်ကျန့်ရေချိုးမလို့စောင့်နေတာလား"
ရှောင်ကျန့်ရိပေါ်အနားသွားကာ အဝတ်ကူဝတ်ပေးရင်း
"မဟုတ်ပါဘူး..ဒီအတိုင်းးခေါင်းလျှော်ထားတာလား"
"အင်းး"
အင်္ကျီကြယ်သီးတပ်လိုက်ပြီးတော့
"ကိုကို.."
"အင်း"
"ကျန့်ကျန့်ဘဝမှာ ပထမဆုံးနဲ့ နောက်ဆုံးအချစ်က ကိုကိုပဲဆိုတာယုံတယ်မလား"
"ကိုကို့အတွက်လည်း အတူတူပဲလေ ကျန့်ကျန့်တစ်ယောက်တည်းကိုပဲ ချစ်ခဲ့ဖူးတာဆိုတာ ယုံတယ်မလား"
"အကြွင်းမဲ့ယုံတယ် နောက်နှစ်တွေအကြာကြီးထိ မဟုတ်ဘူး အဘိုးကြီးတွေဖြစ်တဲ့အထိ ယုံကြည်မှုတွေနဲ့ပဲရှေ့ဆက်ကြမယ်နော်"
"ပြွတ်စ်.."
"စကားတွေတတ်နေ... ပါးစပ်ထဲငုံထားမိတော့မယ်"
"ပြွတ်စ်"
"ချစ်တယ်.."
"အင်းးကိုကိုလည်း ချစ်တယ်"
"မွေးနေ့မှာပျော်ရွှင်ပါစေကိုကို.."
"ကိုကိုအတွက် ကျန့်ကျန့်နဲ့ ဝမ်လေးရှိနေတဲ့နေ့ရက်တိုင်းက ပျော်စရာနေ့တွေပါပဲ"
"ကိုကို့ကို မွေးနေ့လက်ဆောင်ပေးစရာရှိတယ်"
"ဘာများလဲ.."
"မျက်စိမှိတ်.."
"မှိတ်ပြီဗျာ.."
"လာ...ဒီမှာထိုင် မျက်လုံးမဖွင့်နဲ့နော်.."
"အင်းး"
ရိပေါ် လက်ကို ယူလိုက်ကာ ဗိုက်နားလေးကို အသာကပ်လိုက်ပြီး
"မွေးနေ့လက်ဆောင်သေးသေးလေးက မကြာခင် ပါးပါးဆီကိုလာခဲ့မယ်တဲ့"
"ကျန့်...ကျန့်ကျန့် တ..တကယ်ကြီးလားး"
"အင်းးး"
"ဘယ်...ဘယ်တုန်းကတည်းကလည်း.."
"လေးပတ်ရှိပြီ"
"ဟားးးကျန့်ကျန့်ရာ ကိုကို့ကို မပြောပဲနေနိုင်လိုက်တာ"
"စပရိုက်လုပ်ချင်လို့လေ မွေးနေ့လက်ဆောင်ကိုသဘောကျရဲ့လား"
"ဟားးးတကယ်ကိုပဲ ဟားးးကျန့်ကျန့်...ကိုကိုပျော်လိုက်တာ..အားးး ဘာလေးလဲ..သားသားလေးလား မီးမီးလား"
"လေးပတ်ပဲရှိသေးတာလေ ဘယ်လိုလုပ်သိရအုံးမှာလဲ"
"ဟုတ်သားပဲ...အားးကိုကိုတော့ရူးတော့မှာပဲ "
"ခ်ခ်.."
"အားးမပြုံးနဲ့ ကိုကိုအသက်ရှူရပ်တော့မှာပဲ
ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ပျော်လွန်းလို့ရူးတော့မှာပဲ"
"အဲ့လောက်တောင်ပဲလား"
"အင်းးးအဲ့ထက်ပိုတယ်...တစ်လမ်းလုံး ကြားအောင်ကို အော်ပစ်လိုက်ချင်တာ.."
"..."
"လေးပတ်ဆိုတော့ အရင်တစ်ခါ..."
"အင်းးးအဲ့တုန်းတည်းက"
..
ရိပေါ်မူးပြီးကြမ်းလိုက်တည်းက ရှောင်ကျန့်ကိုယ်ဝန်စရခဲ့တယ်
အဲ့တုန်းက စိတ်ဆိုးပြီး မပြောပဲထားရာကနေ
ဒီအကြံရသွားပြီး လျှိုထားလိုက်တယ်
"ဝမ်လေးဗိုက်ကိုကန်လိုက်တုန်းက ကလေးလေးအတွက် စိုးရိမ်ပြီး အော်လိုက်မိတာ ကလေးအားနဲ့မလို့ဘာမှမဖြစ်တာ"
"ဒီကြားထဲပင်ပန်းနေမှာပဲ ကိုကို့ကလေးလေး"
"မပင်ပန်းပါဘူး..ဒါပဲနော် ဒီတစ်ခါနောက်ဆုံးပဲ နောက်ထပ်လုံးဝလုံးဝ မမွေးပေးတော့ဘူး.."
"အင်းးးမမွေးခိုင်းတော့ပါဘူး ဂတိ..."
..
ငါးနှစ်ခန့်ကြာသော်...
"အားးးးးသေနာကြီးးလူယုတ်မာကြီးးးး
အကျင့်မကောင်းတဲ့သူကြီးးးးသတ်ပစ်မယ်အားးး"
"တိုတို...ပါးပါးလေးက ဘာယို့ငိုနေတာယဲ.."
"ညီမလေးအတွက် မောင်မောင်လေး ကို ပါးပါးလေးဗိုက်ထဲကနေထုတ်ပေးရမှာဆိုတော့ နာလို့ငိုနေတာ"
"ပါးပါးလေးသနားပါတယ်...မီးမီးး အုံဖွလုပ်ပေးရမယား"
"ဝမ်လေးး"
"ဗျာ..ပါးပါး"
"ယွမ်လေးကို ခေါ် ပြီး မုန့်သွားဝယ်ကျွေးလိုက်
ပြီးရင် ခနထိန်းထားပေးအုံး
ပါးပါးလေး ခွဲခန်းထဲကထွက်မှပဲ ပါးပါးလာခေါ်လိုက်မယ်"
"ဟုတ်..သားထိန်းထားလိုက်မယ်.."
...
"ဝမ်ရိပေါ် းးးးခင်ဗျားကြီးကိုသတ်ပစ်မယ်...အားးးး"
"ဒီတစ်ခါနောက်ဆုံးပါ ကိုကိုဂတိပေးပါတယ်နော် ထပ်မမွေးခိုင်းတော့ဘူးနော်.."
...
❤
"ဝမ်ကောကော ကျန့်ကျန့်ကို ကြိတ်ကြိုက်နေတာလား"
"မဟုတ်ဘူးး ချစ်နေတာသိပြီလား ငတုံးလေး"
ဖွင့်ပြောလာအောင် စကားကြောင်းပေးတဲ့ ငတုံးလေးကြောင့် မပြောရဲမဆိုရဲ စာရေးဆရာလေးရဲ့ နှလုံးသားတံခါးလေးဖွင့်ဟလာခဲ့ရတာဟာ အမှန်တရားတစ်ခုပေမဟုတ်လား~~❤
..
AN/
❤
ဒီ story လေးကိုအဆုံးထိ ဖတ်ပေးကြတဲ့ သူတိုင်းကို ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်~~
ဒီကလေးတွေကိုအမြဲတမ်းသတိရနေပေးကြမယ် မဟုတ်လား ဇာတ်လမ်းလေးက ဒီတင်အဆုံးသတ်ပေမယ့် ဇာတ်ကောင်လေးတွေကတော့ နေ့ရက်တိုင်း ပျော်ရွှင်စွာဖြတ်သန်းနေကြတာမလို့ အမြဲသတိရနေပါတယ်နော်~~ ဇာတ်အိမ်ကောင်းကောင်းမဟုတ်ပေမယ့် ကောင်းတယ်လို့ပြောပြီး အားပေးကျတဲ့သူတွေကိုလည်း တကယ်ချစ်ပါတယ်
ဒီ story လေးအပေါ် လောဘကြီးမိတယ်လို့ပြောလည်းရပါတယ်
အဲ့တော့ အမှတ်တရစကားလေးတွေ ပြောပေးကြရင်သိပ်ကောင်းမှာပဲ ကောင်းသည်ဖြစ်စေ ဆိုးသည်ဖြစ်စေ စာလေးတစ်ကြောင်းလောက်ရေးပေးရင်ကို ကျေနပ်ရတာမလို့ ရေးပေးကြဖို့မျှော်လင့်ပါတယ် ❤🤗