Halfeti မြို့ရဲ့ဆောင်းညတွေက မနက်ခင်းအချိန်ထက် အအေးဓာတ် သိသိသာသာပိုတယ်။ ဟိုတယ်ခန်းထဲမှာတော့ Heater ဖွင့်ထားလို့ မသိသာသော်ငြား အားရန်က အပြင်မှာ အကြာကြီး ထိုင်နေခဲ့တာမို့ ထင်ပါရဲ့ ပုံမှန်အအေးကိုတောင် သိပ်မခံနိုင်သော ထိုကောင်လေးရဲ့ လက်ဖျားခြေဖျားတွေက သာမန်ထက် အေးစက်နေလေသည်။
ကျွန်တော် အားရန်အကြောင်းကို အခုမှ သေချာသိအောင် ကြိုးစားနေရဆဲမို့ သူ့ကိုယ်သူ သိပ်အလေးမထားတတ်တဲ့ ထိုကောင်လေးရဲ့ ထူးခြားတဲ့ အပြုအမူတော်တော်များများကို ကျွန်တော်ကတော့ သတိထားမိနေပြီဖြစ်သည်။
ဘာမှမဟုတ်တဲ့ အပြုအမူသေးသေးလေးတွေဆိုပေမယ့် ကျွန်တော့်အတွက်တော့ အားရန်ဆိုတာ တစ်နေကုန် တစိမ့်စိမ့်ထိုင်ကြည့်ချင်တဲ့အပြင် တစ်ညလုံး အောက်မှာထားပြီး မလွှတ်တမ်း ထွေးပွေ့ထားချင်မိလောက်အောင် မြတ်နိုးရတဲ့ ကောင်လေးမို့ သူ ဘာလုပ်လုပ် အသည်းတယားယားဖြစ်နေမိရတာပါပဲ။
ထမင်းစားရင် အလယ်ကနေ ဖောက်ဖောက်စားတတ်တဲ့ အားရန်က အရွက်အတင်းစားခိုင်းရင် ထွေးထုတ်ပစ်တာကို သတိထားခဲ့မိသလို အေးတာကို Yibo နီးပါး မခံနိုင်တဲ့သူမို့ ဖျားနေတဲ့ လေးရက်လုံးလုံး ကျွန်တော့်ကိုယ်ပေါ် တက်တက်အိပ်ပြီး အနွေးဓာတ်ရဖို့ ကြိုးစားနေတတ်တဲ့ ကောင်လေးက တစ်ယောက်တည်းဆို စောင်အထပ်ထပ်ခြုံပြီးမှ အိပ်တတ်လေသည်။
အားရန်က အိပ်ရင်ငြိမ်လွန်းတဲ့ ကောင်လေးမို့ သူ ကျွန်တော့်ပေါ် တက်အိပ်ပြီးတာနဲ့ တစ်ညလုံး ထိုပုံစံအတိုင်း မလှုပ်တော့ဘဲ အိပ်ပျော်သွားတာကို ကျင့်သားရအောင် ကျွန်တော့်မှာ ထိုညတွေတုန်းက တော်တော်လေး ကြိုးစားခဲ့ရတာ။
အတွေးတွေနဲ့အတူ ရင်ခွင်ထဲက အလှလေးကို ကုတင်ပေါ် ဖြည်းဖြည်းချင်း ချပေးလိုက်တော့ ဝုန်းဆို ဆင်းပြေးသွားတဲ့ ထိုကောင်လေးကြောင့် အလန့်တကြား လှမ်းဆွဲထားလိုက်ရကာ...
"အားရန် ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ကိုကို ခဏနေဦး။ ကျွန်တော် ပွဲမတိုင်ခင်တုန်းက ပြေးထားရတော့ ညစ်ပတ်နေပြီ။ ရေအရင်သွားချိုးလိုက်ဦးမယ်"
လှစ်ခနဲ ပြေးဖို့ကြံနေသော အားရန်ကို ဖျတ်ခနဲ ပြန်ဆွဲလိုက်ပြီး ဆွဲလှဲလိုက်ကာ အုပ်မိုးထားလိုက်ရတော့သည်။
// အိုးအိုး! ရေချိုးလို့ ဖျားသွားရင် ဘာမှမလုပ်လိုက်ရဘဲ နေပါဦးမယ် အလှလေးရယ် //
"မညစ်ပတ်ပါဘူး။ ပြီးရင်လည်း ချိုးရမှာပဲကို နောက်မှချိုးတော့နော်"
"အာ!"
မျက်လုံးတွေ ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေတဲ့ အားရန်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို ငုံ့နမ်းလိုက်တော့ ပါးတွေပါ ရဲတက်လာတာမို့ အပေါ်ပဲနေချင်တဲ့သူက အိပ်ရာထဲက ကိစ္စတွေကို အဲ့လောက်ရှက်နေပုံနဲ့တော့ နေရာမရနိုင်ကြောင်း နောက်ကြုံမှ သေချာသင်ပေးရဦးမယ်။
အတန်ကြာနမ်းပြီးတဲ့ထိ တုံ့ပြန်မှုမရှိလာသေးသော နှုတ်ခမ်းပါးတွေကို ခဏခွာပေးလိုက်ပြီး သူ့ hoodie အဖြူကို ခေါင်းကနေ အသာအယာဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ဖြူဝင်းနေတဲ့ အပေါ်ပိုင်းက လာပါ ကိုက်ပါလို့ ဆွဲညှို့နေသယောင်မို့ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အကြိုက်ဆုံးနေရာဖြစ်တဲ့ လည်တိုင်သွယ်သွယ်လေးကို လျှာနဲ့အရင်လျက်လိုက်ပြီးမှ ကိုက်ဖောက်ချပစ်လိုက်တော့သည်။
"အ့! ကိုကို မကိုက်နဲ့လေ"
ရင်ဘတ်တွေကို တွန်းထုတ်ဖို့ ပြင်လာသော သူ့လက်တွေကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ခါးကိုပဲ သိုင်းဖက်ထားစေလိုက်ကာ ကျွန်တော့်လက်တွေကလည်း အားရန်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တလျှောက် နေရာလပ်မကျန် ထင်တိုင်းကြဲ ထိကိုင်ပွတ်သပ်နေမိရင်း မရပ်မနား ကိုက်ဖောက်နေမိတော့တာမို့ ဘာမှတောင် စမလုပ်ရသေးခင် သူ ငိုတော့မလိုတောင် ဖြစ်လာလေသည်။
"ဘာလို့ အဲ့လောက်ကြီး ကိုက်နေတာလဲ။ ကိုကိုက အတူနေရင် ဝံပုလွေစိတ်ပေါက်လာတာလား"
မြတ်နိုးရတဲ့ လည်ပင်းသားနုနုကနေ သွေးတွေစိမ့်ထွက်လာတဲ့အပြင် လှပတဲ့ မျက်ဝန်းလေးတွေကနေ မျက်ရည်တွေဝဲချင်ချင် ဖြစ်နေတဲ့ အားရန်ကို တခြားအချိန်ဆို ငိုအောင်မလုပ်ချင်ပေမယ့် အတူနေရင်တော့ သူ ငိုနေတာကို သဘောကျမိတယ်။
သို့သော်ငြား ခရီးကအစပဲရှိသေးတာမို့ ကျွန်တော်ပါ အင်္ကျီတွေချွတ်လိုက်တော့ကာ သူ့နားရွက်ဖျားထဲ လျှာထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ထိုကောင်လေးတစ်ကိုယ်လုံးအား အလွတ်ရနေတဲ့အထိကို ဆက်ဆံခဲ့ဖူးတာမို့ သူ့ဘယ်နေရာကို ထိရင် ဘယ်လိုတုံ့ပြန်မယ်ဆိုတာ ကျွမ်းနေပြီးသားပင်။
"မကြောက်နဲ့နော်။ ကိုကို့မျက်လုံးထဲကိုပဲ ကြည့်နေ"
"ညင်ညင်သာသာလုပ်နော်။ ကျွန်တော် လုပ်တုန်းက အရမ်းကြမ်းတာတော့ မဟုတ်ဘူးမလား။ ကျွန်တော် အောက်မှာနေရတာ လန့်လာပြီ"
ပုံမှန်အချိန်ဆို ကျွန်တော်ကပဲ ကြမ်းတမ်းပေမယ့် အခုကျတော့ စီနီယာက နည်းနည်းကြမ်းနေသလိုမျိုး ခံစားမိလာသလို ကျွန်တော့်ကို လာထောက်နေတဲ့ သူ့ပစ္စည်းက သာမန်မဟုတ်သလိုမျိုး ခံစားလိုက်ရတာမို့ အခုနေ နေရာ မြန်မြန်ပြန်ချိန်းလိုက်ရင် ကောင်းမလားပဲ။
"ကိုကို ကျွန်တော် အောက်မှာ မနေချင်တော့ဘူး"
"ဟေ့! မဆိုးရဘူးလေ။ ကိုကို မကြမ်းပါဘူး။ ငြိမ်ငြိမ်နေလေ"
ရုတ်တရက်ကြီး ရုန်းကန်ခြင်းအမှုကို ပြုလာတဲ့ အားရန်ကြောင့် သူ့ဘောင်းဘီကို အမြန်ချွတ်လိုက်ရပြီး ချော့မော့နေရလေသည်။
"ကိုကို့အားရန်လေး အရမ်းစိတ်မလှုပ်ရှားနဲ့နော်။ တစ်ခါလုပ်ပြီးရင် တော်ပြီ။ အားကုန်အောင် အရမ်းမရုန်းပါနဲ့"
ချော့လိုက်မှ နည်းနည်း ပြန်ငြိမ်သွားတာမို့ သူ့လည်ပင်းအောက်ကို လက်လျှိုဝင်လိုက်ကာ ခေါင်းကိုထိန်းကိုင်ရင်း နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို အလုပ်ပေးနေရင်းနဲ့ပင် အောက်ပိုင်းကလည်း လက်အသွင်းအထုတ်ကို စတင်နေမိပြီမို့ ညည်းသံတွေက အတားအဆီးမရှိ တိုးထွက်လာသည်။
လက်ချောင်းနဲ့တင် သူ့သာယာမှုရှိတဲ့နေရာက ဘယ်နေရာမှာဆိုတာကို ရှာဖွေတတ်နေပြီမို့ ခဏအတွင်းမှာတင် အားရန်ကို ကောင်းကောင်းထိန်းချုပ်နိုင်ခဲ့သလို သူ အဆင်သင့်ဖြစ်လောက်ပြီဆိုမှ အသင့်ဆောင်ထားတဲ့ ဂျယ်ကိုသုံးလိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ချော့သွင်းကြည့်ရတော့သည်။
"အ့!"
// ငါ ဘာလို့ ဒီခံစားချက်တွေကို ရင်းနှီးနေသလိုမျိုး ဖြစ်နေရတာပါလိမ့် //
စီနီယာ့ရဲ့ သာမန်ထက်ကြီးလွန်းနေတဲ့ ပစ္စည်းကြောင့် မျက်လုံးတွေတောင် ပြာတက်လာမိတဲ့အထိပင်။
"ကိုကို ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ။ နာတယ်"
"အင်း။ ခဏပြီးရင် မနာတော့ဘူးနော်"
စီးကျလာတဲ့ အားရန်ရဲ့မျက်ရည်တွေကို လက်ခုံနဲ့ ဖိသုတ်ပေးလိုက်ပြီး ကြွားတာတော့ မဟုတ်ပေမယ့် Eastern pack မှာဆိုရင် ကျွန်တော့်ထက် သာတာ ရှိပါ့မလား size လို့ပြောလို့ရမယ့် ရှစ်လက်မအရွယ်အစားရှိတဲ့ ပစ္စည်းကို ဂုဏ်ယူစွာ အသုံးချရင်း နာကျင်မှုကို တော်တော်လေးခံစားနေရပုံရတဲ့ အားရန်ကို သနားတာမို့ သူ သာယာမှု မြန်မြန်ရှာတွေ့အောင် အရှိန်ကိုမြှင့်လိုက်ကာ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းနဲ့ ထပ်ခါတလဲလဲ ဆောင့်သွင်းမိတော့သည်။
"အားးး ကျွန်တော် သေတော့မှာပဲ။ စီနီယာ ကျွန်တော့်ကို သတ်နေတာပဲ။ စီနီယာ တကယ် ဝံပုလွေဆိုးကြီးပဲ"
"ဟက်! မင်း အော်ဖို့ အားရှိသေးရင် ကိုကို့နာမည်ကိုပဲ ညီးပါ"
"အ့! ကိုကို ဖြည်းဖြည်းလုပ်။ အရင်တစ်ခါကရော ကျွန်တော် တကယ် အပေါ်နေခဲ့ရတာ ဟုတ်ရဲ့လား။ ဘာလို့ အခုပုံစံကို ကြုံဖူးနေသလိုမျိုး ခံစား...အွန့် အ့"
အားရန်ရဲ့ အသိစိတ်က မမှတ်မိပေမယ့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ မှတ်မိချင်ပုံရတာမို့ ထပ်မပြောနိုင်အောင် အားနဲ့နမ်းရှိုက်နေလိုက်မိတော့သည်။ ထို့နောက် တစ်ကိုယ်လုံးကိုပါ နေရာလပ်မကျန် လျက်လို့ဝမှ အားနဲ့လိုက်ကိုက်နေမိတာမို့ ကြည့်ရတာ အားရန်ပြောသလို ဒီအချိန်ဆို ကျွန်တော့်စိတ်က သမန်းဝံပုလွေစိတ် အပြည့်ဖြစ်လာတာ ထင်ပါရဲ့။
စီနီယာ့ရဲ့ မျက်လုံးတွေက ဝါထိန်တောက်လာတဲ့အပြင် အောက်ပိုင်းကလည်း မြင်းရိုင်းတစ်ကောင်လို သောင်းကျန်းနေတာမို့ ထူးထူးဆန်းဆန်း အားကြီးပါတယ်ဆိုတဲ့ ကျွန်တော်က နည်းနည်းမှကို ရုန်းမရတော့အောင်ကို ထိန်းချုပ်ခံနေရတာကြောင့် အရင်တစ်ခါက ကျွန်တော် ဘယ်လိုမှ အပေါ်မဖြစ်နိုင်မှန်း ရိပ်မိလာသလိုပင်။
// ချီးပဲ! ငါပဲ နှစ်ခါလုံး အောက်နေလိုက်ရတာလား //
"ကိုကိုရေ!!!! ကျွန်တော် သေတော့မယ်လို့"
ငိုယိုပြီး တွန်းကန်နေတဲ့ ထိုကောင်လေးကို သနားသော်လည်း ဘေးအခန်းမှာ ဆရာဝန်တွေရှိတယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် စိတ်အေးသွားမိလေသည်။ အားရန်နဲ့အတူ ကျွန်တော်လည်း တစ်ခါပြီးသွားပေမယ့် ထိုကောင်လေးက ဆွဲဆောင်မှုရှိနေဆဲမို့ နောက်တစ်ကြိမ်ဆက်တိုက် ဆက်ဆံမိလိုက်တော့သည်။
"အင့်! အ့ ကိုကို"
သူ့ရဲ့ ညီးသံတွေက နာကျင်မှုကနေ သာယာမှုဆီသို့ ဒုတိယအကြိမ်မြောက် အတူနေတော့မှ ခပ်စိပ်စိပ်ထွက်ပေါ်လာပြီမို့ အားရန်ဆီက ကိုကိုလို့ ခေါ်တာ ကြားရလေ ကျွန်တော့်အကောင်က ကိုးလက်မလောက်ထိကို ဖြစ်လာလေလေမို့ သာယာမှုက အထွဋ်အထိပ်။
"အားရန်! ကိုကို တကယ်ရပ်လို့မရတော့ဘူး ထင်တယ်။ ဟင်းးး ကိုကို ကလေးတွေအများကြီး မွေးနိုင်တဲ့အထိ စွမ်းဆောင်နိုင်တယ်ဆိုတာ ယုံပြီမလား"
"ဟ့! ကိုကို့ Mate သာ မိန်းကလေးဖြစ်ရင် သူတော့ ကလေးတောင် မမွေးနိုင်ခင် အရင်သေမှာပဲ။ အ့! ကျွန်တော်မို့လို့ အားးးးးး လည်ပင်းကို မကိုက်ပါနဲ့တော့!!!!!"
// အားးးစီနီယာ ဘယ်လိုတောင် ကြမ်းတမ်းနေတာလဲ!!!!! //
ကျွန်တော့်အောက်ပိုင်းတွေက ထုံကျဥ်ပြီး စပ်ဖျဥ်းဖျဥ်းဖြစ်လာတာမို့ ကွဲများသွားပြီးလာတောင် ခံစားနေရပေမယ့် တတိယအကြိမ် ခရီးစဖို့အတွက် တစ်ချက်မှ နွမ်းနယ်ပုံမရတဲ့ စီနီယာ့ကြောင့် ကိုယ့်အပြစ်နဲ့ကိုယ် ကြိတ်ခံနေရတော့သည်။
// လခွမ်း!! လေးနှစ်စာများ အတိုးချနေတာလားပဲ //
ကျွန်တော်တစ်ခါပြီးဖို့ ကြာတာတောင် စီနီယာတစ်ခါပြီးဖို့က တစ်နာရီနီးပါးကြာတာကြောင့် အခုချိန်က မနက်သုံးနာရီထိုးတော့မယ်ဆိုတာ နာရီကို မကြည့်ရင်တောင် မှန်းလို့ရနေသလို ငိုရလွန်းလို့ မျက်လုံးတွေတောင် ဝါးလာပြီမို့ နောက်ဆုံးလက်ကျန်အားနဲ့ သူ့ဆံပင်တွေကိုသာ စောင့်ဆွဲလိုက်မိတော့သည်။
"ဟေ့! အကြီးကို အဲ့လိုမလုပ်ရဘူးလေ"
"စီနီယာ အောက်နေကြည့်ပါလား။ ကျွန်တော် တကယ် မရတော့ဘူးးးးးး"
သူ တကယ်မရတော့ပေမယ့် ကျွန်တော်က အခုမှ ခရီးစလို့ကောင်းလာတာမို့ နောက်ဆုံးတစ်ကြိမ်ပြီးရင် ရပ်ပေးမယ့်အကြောင်းသာ တောင်းပန်လိုက်ပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို အသာအယာ မှောက်ချလိုက်မိတော့သည်။
အားရန်ရဲ့နောက်ကျောပိုင်း ဆွဲဆောင်မှုက အရှေ့ပိုင်းထက် ပိုသာတာမို့ ထိုညက ကျွန်တော့်မှာ စိတ်ကြွဆေးမလိုဘဲ အားတွေ အလွန်အမင်း တက်ကြွနေသော ညတစ်ညပင်။
အားရန်ရဲ့ နောက်ကျောတစ်လျှောက်လုံးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ကိုက်ဖောက်လာရင်း အောက်ပိုင်းနှစ်ခု နှီးနွယ်ရာဖြစ်တဲ့ နေရာကို ဝန်းရံထားတဲ့ မက်မွန်သီးတွေကိုပါ အဆက်မပြတ် ဆွဲညှစ်နေလိုက်တော့ ထိုကောင်လေးက အိပ်ရာကို တဝုန်းဝုန်းထုရိုက်ပြီး သောင်းကျန်းနေသလို လှမ်းကန်ဖို့ပါ ကြိုးစားနေတာမို့ သူ ထိုကဲ့သို့ ကြိုးစားလေလေ အထဲပိုရောက်အောင် လုပ်လေလေ ဖြစ်နေတာမို့ ခံစားမှုက ပြောမပြတတ်အောင်ပင်။
// ဟူးးးး အားရန်နဲ့ တစ်ခါအတူနေပြီးရင် ရပ်တန့်ဖို့ခက်တာပဲ။ ဒီအတိုင်းသာဆို သူ့ကို ညတိုင်းလုပ်မိလို့တော့ မဖြစ်ဘူးပဲ //
ထို့အတွက် ကိုယ်ကိုကိုင်းလိုက်ကာ သူ့မျက်နှာကို အသာအယာ ဆွဲလှည့်လိုက်ရင်း လက်တွေကိုပါ ဆုပ်ကိုင်ပေးထားလိုက်ရတော့သည်။
"အားရန်! ကိုကို့လက်ကို ချိုးချင်ချိုးလေနော်။ မင်းက ညတိုင်းတူတူနေချင်ပေမယ့် ကိုကိုကတော့ နောက်ဆို တစ်ပတ်လေးခါလောက်ပဲ လုပ်ပါ့မယ်"
"ဟက်! ကျေးဇူးတောင် တင်ရတော့မှာလား။ နောက်ည ကုတင်ပေါ် လာတက်အိပ်ဖို့တောင် မတွေးနဲ့"
လက်တွေကို ပုတ်ထုတ်လိုက်တဲ့ အားရန်က တကယ် စိတ်ဆိုးသွားပုံပင်။ ထို့အတွက် ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် တော်တော်လေး ချော့ရတော့မယ့် တူတူအပြင် နောက် ဘယ်အချိန်မှ ကပ်လို့ရမလဲဆိုတာလည်း မသေချာနိုင်ပြီမို့ ထိုညကတော့ ရသလောက်ချော့ကြည့်လိုက် သူ့ညီးသံ ပလုံစီနေအောင် ထွက်လာပြီဆို မရပ်တန့်လိုက်နိုင်မိလိုက်နဲ့ သံသရာလည်နေလိုက်ကြတာ ထိုကောင်လေး သတိလစ်သွားမှပဲ မာန်မကျသေးတဲ့ ကျွန်တော့်အကောင်ကို အမြန်ဆွဲထုတ်လိုက်မိတော့သည်။
"အားရန် အားရန်! ဟေ့"
// ဟင်းးးး အားရန်က ထင်သလောက် ခံနိုင်ရည်မရှိဘဲ တကယ်ပျော့တာပဲ //
နှုတ်ခမ်းတစ်ခုလုံး ဖြူဖျော့သွားတဲ့ထိ အခြေအနေဆိုးသွားတဲ့ အားရန်ကို သန့်ရှင်းရေး အရင်လုပ်ပေးဖို့အတွက် ရေဇလုံနဲ့ အဝတ်ကိုသာ ပြေးယူရတော့သည်။
ရေပတ်တိုက်ပေးနေချိန် တလျှောက်လုံး တအင်းအင်းနဲ့ စညည်းလာတဲ့ ထိုကောင်လေးရဲ့ နဖူးကို အမြန်စမ်းကြည့်လိုက်တော့ အဖျားစတက်လာပြန်လေသည်။
"ဟာ! အားရန်က အတူနေပြီးတိုင်း ဖျားဖျားသွားတတ်တာလား"
နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ငါးနာရီပဲ ရှိသေးတာမို့ Yu Chen ကို ခေါ်ရမှာကျ အားနာစရာပင်။
// ကိုကို့အလှလေးက ဒီတစ်ခါ ငါးနာရီပဲရှိသေးတာကို ခံနိုင်ရည်တွေ ပိုပိုလျော့သွားတာပဲ //
သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးပြီးမှ နွေးနွေးထွေးထွေး ဝတ်ပေးထားလိုက်ပြီး တခြားနေရာတွေ ပူကျစ်လာသော်လည်း ခြေဖျားတွေက ရေခဲတမျှ အေးစက်လာတာမို့ ခြေအိတ်ပါ ကောက်စွပ်ပေးထားရကာ လက်တွေနဲ့ အပူပေးပြီး နှိပ်နယ်ပေးနေမိလိုက်တော့သည်။
"ကိုကို"
"အင်း။ ကိုကိုရှိတယ်နော်"
သူ နေမကောင်းရင်တော့ ယောင်ပြီး ခေါ်ခေါ်နေတဲ့ နာမည်က ကျွန်တော့်နာမည်ပဲ ဖြစ်နေတာမို့သာ ကျေနပ်မိခြင်းနဲ့အတူ သူ့ဘေးဝင်လှဲလိုက်ပြီး ကိုယ်ငွေ့နဲ့ နွေးအောင်လုပ်ပေးဖို့သာ ထွေးပွေ့ထားလိုက်ရတော့လေသည်။
"ကိုကို့အားရန်လေးက တကယ် သန်မာတဲ့သူ ဟုတ်မနေခဲ့ဘူးပဲ"
ဟင်းးးးးး ဟင်းးးးးးးး
အဖျားတွေ တောက်လျှောက်စတက်လာပြီမို့ ပြန်ထထိုင်လိုက်ပြီး ဆေးတွေကြိတ်တိုက်ရတော့သလို သူ့အောက်ပိုင်းက အနာပြန်မကျက်ခင် အချိန်ပိုင်းမှာတော့ သူ ခံစားရသက်သာစေဖို့ ဆေးပါ လိမ်းပေးထားလိုက်ရတော့သည်။
"ကိုကို့အားရန်လေးက အဲ့လောက်ထိ ဖြစ်ဖြစ်သွားမယ်ဆိုရင် နောက်ညတွေ ကိုကို မင်းကို အနိုင်မကျင့်တော့ပါဘူးကွာ"
သူ့နားနားကပ်ပြောလိုက်တော့ အားရန်က ယောင်နေရင်းကနေ ကျွန်တော့်ပေါ် တက်အိပ်ဖို့ စတင်ကြိုးစားလာတာမို့ ခါးကနေ အသာထိန်းကိုင်လိုက်ပြီး ကိုယ်ပေါ်မှောက်တင်ပေးလိုက်မှ သူ့အပူချိန်က မီးသွေးခဲလိုတောင် ဖြစ်နေပြီ။
ထိုအရုဏ်တက်ချိန်တလျှောက်လုံး အရင်တစ်ခါထက် ပိုဆိုးနေပုံရတဲ့ အားရန်ရဲ့ အခြေအနေကြောင့် ခြောက်နာရီထိုးတာနဲ့ Yu Chen ကို လှမ်းခေါ်ဖို့ စောင့်နေရသလို ကျွန်တော့်ဆီ တောက်လျှောက်ပြေးလာကထဲက ပင်ပန်းနေပုံရတာကို သတိမထားလိုက်မိဘဲ ထိုကောင်လေးကို ငါးနာရီ ကျော်ကျော်နီးပါး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆက်ဆံခဲ့မိတာအတွက် Jackson တစ်ယောက် တကယ် နောင်တရမိသွားလေသည်။
___________________________________________
[Zawgyi]
Halfeti ၿမိဳ႕ရဲ႕ေဆာင္းညေတြက မနက္ခင္းအခ်ိန္ထက္ အေအးဓာတ္ သိသိသာသာပိုတယ္။ ဟိုတယ္ခန္းထဲမွာေတာ့ Heater ဖြင့္ထားလို႔ မသိသာေသာ္ျငား အားရန္က အျပင္မွာ အၾကာႀကီး ထိုင္ေနခဲ့တာမို႔ ထင္ပါရဲ႕ ပုံမွန္အေအးကိုေတာင္ သိပ္မခံနိုင္ေသာ ထိုေကာင္ေလးရဲ႕ လက္ဖ်ားေျခဖ်ားေတြက သာမန္ထက္ ေအးစက္ေနေလသည္။
ကြၽန္ေတာ္ အားရန္အေၾကာင္းကို အခုမွ ေသခ်ာသိေအာင္ ႀကိဳးစားေနရဆဲမို႔ သူ႕ကိုယ္သူ သိပ္အေလးမထားတတ္တဲ့ ထိုေကာင္ေလးရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ အျပဳအမူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သတိထားမိေနၿပီျဖစ္သည္။
ဘာမွမဟုတ္တဲ့ အျပဳအမူေသးေသးေလးေတြဆိုေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အားရန္ဆိုတာ တစ္ေနကုန္ တစိမ့္စိမ့္ထိုင္ၾကည့္ခ်င္တဲ့အျပင္ တစ္ညလုံး ေအာက္မွာထားၿပီး မလႊတ္တမ္း ေထြးေပြ႕ထားခ်င္မိေလာက္ေအာင္ ျမတ္နိုးရတဲ့ ေကာင္ေလးမို႔ သူ ဘာလုပ္လုပ္ အသည္းတယားယားျဖစ္ေနမိရတာပါပဲ။
ထမင္းစားရင္ အလယ္ကေန ေဖာက္ေဖာက္စားတတ္တဲ့ အားရန္က အ႐ြက္အတင္းစားခိုင္းရင္ ေထြးထုတ္ပစ္တာကို သတိထားခဲ့မိသလို ေအးတာကို Yibo နီးပါး မခံနိုင္တဲ့သူမို႔ ဖ်ားေနတဲ့ ေလးရက္လုံးလုံး ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚ တက္တက္အိပ္ၿပီး အေႏြးဓာတ္ရဖို႔ ႀကိဳးစားေနတတ္တဲ့ ေကာင္ေလးက တစ္ေယာက္တည္းဆို ေစာင္အထပ္ထပ္ၿခဳံၿပီးမွ အိပ္တတ္ေလသည္။
အားရန္က အိပ္ရင္ၿငိမ္လြန္းတဲ့ ေကာင္ေလးမို႔ သူ ကြၽန္ေတာ့္ေပၚ တက္အိပ္ၿပီးတာနဲ႕ တစ္ညလုံး ထိုပုံစံအတိုင္း မလႈပ္ေတာ့ဘဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာကို က်င့္သားရေအာင္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ထိုညေတြတုန္းက ေတာ္ေတာ္ေလး ႀကိဳးစားခဲ့ရတာ။
အေတြးေတြနဲ႕အတူ ရင္ခြင္ထဲက အလွေလးကို ကုတင္ေပၚ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခ်ေပးလိုက္ေတာ့ ဝုန္းဆို ဆင္းေျပးသြားတဲ့ ထိုေကာင္ေလးေၾကာင့္ အလန႔္တၾကား လွမ္းဆြဲထားလိုက္ရကာ...
"အားရန္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ကိုကို ခဏေနဦး။ ကြၽန္ေတာ္ ပြဲမတိုင္ခင္တုန္းက ေျပးထားရေတာ့ ညစ္ပတ္ေနၿပီ။ ေရအရင္သြားခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္"
လွစ္ခနဲ ေျပးဖို႔ႀကံေနေသာ အားရန္ကို ဖ်တ္ခနဲ ျပန္ဆြဲလိုက္ၿပီး ဆြဲလွဲလိုက္ကာ အုပ္မိုးထားလိုက္ရေတာ့သည္။
// အိုးအိုး! ေရခ်ိဳးလို႔ ဖ်ားသြားရင္ ဘာမွမလုပ္လိုက္ရဘဲ ေနပါဦးမယ္ အလွေလးရယ္ //
"မညစ္ပတ္ပါဘူး။ ၿပီးရင္လည္း ခ်ိဳးရမွာပဲကို ေနာက္မွခ်ိဳးေတာ့ေနာ္"
"အာ!"
မ်က္လုံးေတြ ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနတဲ့ အားရန္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကို ငုံ႕နမ္းလိုက္ေတာ့ ပါးေတြပါ ရဲတက္လာတာမို႔ အေပၚပဲေနခ်င္တဲ့သူက အိပ္ရာထဲက ကိစၥေတြကို အဲ့ေလာက္ရွက္ေနပုံနဲ႕ေတာ့ ေနရာမရနိုင္ေၾကာင္း ေနာက္ႀကဳံမွ ေသခ်ာသင္ေပးရဦးမယ္။
အတန္ၾကာနမ္းၿပီးတဲ့ထိ တုံ႕ျပန္မႈမရွိလာေသးေသာ ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြကို ခဏခြာေပးလိုက္ၿပီး သူ႕ hoodie အျဖဴကို ေခါင္းကေန အသာအယာဆြဲခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ျဖဴဝင္းေနတဲ့ အေပၚပိုင္းက လာပါ ကိုက္ပါလို႔ ဆြဲညွို႔ေနသေယာင္မို႔ သူ႕တစ္ကိုယ္လုံးမွာ အႀကိဳက္ဆုံးေနရာျဖစ္တဲ့ လည္တိုင္သြယ္သြယ္ေလးကို လွ်ာနဲ႕အရင္လ်က္လိုက္ၿပီးမွ ကိုက္ေဖာက္ခ်ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
"အ့! ကိုကို မကိုက္နဲ႕ေလ"
ရင္ဘတ္ေတြကို တြန္းထုတ္ဖို႔ ျပင္လာေသာ သူ႕လက္ေတြကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ခါးကိုပဲ သိုင္းဖက္ထားေစလိုက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြကလည္း အားရန္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္တေလွ်ာက္ ေနရာလပ္မက်န္ ထင္တိုင္းႀကဲ ထိကိုင္ပြတ္သပ္ေနမိရင္း မရပ္မနား ကိုက္ေဖာက္ေနမိေတာ့တာမို႔ ဘာမွေတာင္ စမလုပ္ရေသးခင္ သူ ငိုေတာ့မလိုေတာင္ ျဖစ္လာေလသည္။
"ဘာလို႔ အဲ့ေလာက္ႀကီး ကိုက္ေနတာလဲ။ ကိုကိုက အတူေနရင္ ဝံပုေလြစိတ္ေပါက္လာတာလား"
ျမတ္နိုးရတဲ့ လည္ပင္းသားႏုႏုကေန ေသြးေတြစိမ့္ထြက္လာတဲ့အျပင္ လွပတဲ့ မ်က္ဝန္းေလးေတြကေန မ်က္ရည္ေတြဝဲခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနတဲ့ အားရန္ကို တျခားအခ်ိန္ဆို ငိုေအာင္မလုပ္ခ်င္ေပမယ့္ အတူေနရင္ေတာ့ သူ ငိုေနတာကို သေဘာက်မိတယ္။
သို႔ေသာ္ျငား ခရီးကအစပဲရွိေသးတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္ပါ အကၤ်ီေတြခြၽတ္လိုက္ေတာ့ကာ သူ႕နား႐ြက္ဖ်ားထဲ လွ်ာထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး ထိုေကာင္ေလးတစ္ကိုယ္လုံးအား အလြတ္ရေနတဲ့အထိကို ဆက္ဆံခဲ့ဖူးတာမို႔ သူ႕ဘယ္ေနရာကို ထိရင္ ဘယ္လိုတုံ႕ျပန္မယ္ဆိုတာ ကြၽမ္းေနၿပီးသားပင္။
"မေၾကာက္နဲ႕ေနာ္။ ကိုကို႔မ်က္လုံးထဲကိုပဲ ၾကည့္ေန"
"ညင္ညင္သာသာလုပ္ေနာ္။ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္တုန္းက အရမ္းၾကမ္းတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးမလား။ ကြၽန္ေတာ္ ေအာက္မွာေနရတာ လန႔္လာၿပီ"
ပုံမွန္အခ်ိန္ဆို ကြၽန္ေတာ္ကပဲ ၾကမ္းတမ္းေပမယ့္ အခုက်ေတာ့ စီနီယာက နည္းနည္းၾကမ္းေနသလိုမ်ိဳး ခံစားမိလာသလို ကြၽန္ေတာ့္ကို လာေထာက္ေနတဲ့ သူ႕ပစၥည္းက သာမန္မဟုတ္သလိုမ်ိဳး ခံစားလိုက္ရတာမို႔ အခုေန ေနရာ ျမန္ျမန္ျပန္ခ်ိန္းလိုက္ရင္ ေကာင္းမလားပဲ။
"ကိုကို ကြၽန္ေတာ္ ေအာက္မွာ မေနခ်င္ေတာ့ဘူး"
"ေဟ့! မဆိုးရဘူးေလ။ ကိုကို မၾကမ္းပါဘူး။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေလ"
႐ုတ္တရက္ႀကီး ႐ုန္းကန္ျခင္းအမႈကို ျပဳလာတဲ့ အားရန္ေၾကာင့္ သူ႕ေဘာင္းဘီကို အျမန္ခြၽတ္လိုက္ရၿပီး ေခ်ာ့ေမာ့ေနရေလသည္။
"ကိုကို႔အားရန္ေလး အရမ္းစိတ္မလႈပ္ရွားနဲ႕ေနာ္။ တစ္ခါလုပ္ၿပီးရင္ ေတာ္ၿပီ။ အားကုန္ေအာင္ အရမ္းမ႐ုန္းပါနဲ႕"
ေခ်ာ့လိုက္မွ နည္းနည္း ျပန္ၿငိမ္သြားတာမို႔ သူ႕လည္ပင္းေအာက္ကို လက္လွ်ိုဝင္လိုက္ကာ ေခါင္းကိုထိန္းကိုင္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုကို အလုပ္ေပးေနရင္းနဲ႕ပင္ ေအာက္ပိုင္းကလည္း လက္အသြင္းအထုတ္ကို စတင္ေနမိၿပီမို႔ ညည္းသံေတြက အတားအဆီးမရွိ တိုးထြက္လာသည္။
လက္ေခ်ာင္းနဲ႕တင္ သူ႕သာယာမႈရွိတဲ့ေနရာက ဘယ္ေနရာမွာဆိုတာကို ရွာေဖြတတ္ေနၿပီမို႔ ခဏအတြင္းမွာတင္ အားရန္ကို ေကာင္းေကာင္းထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ခဲ့သလို သူ အဆင္သင့္ျဖစ္ေလာက္ၿပီဆိုမွ အသင့္ေဆာင္ထားတဲ့ ဂ်ယ္ကိုသုံးလိုက္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေခ်ာ့သြင္းၾကည့္ရေတာ့သည္။
"အ့!"
// ငါ ဘာလို႔ ဒီခံစားခ်က္ေတြကို ရင္းႏွီးေနသလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနရတာပါလိမ့္ //
စီနီယာ့ရဲ႕ သာမန္ထက္ႀကီးလြန္းေနတဲ့ ပစၥည္းေၾကာင့္ မ်က္လုံးေတြေတာင္ ျပာတက္လာမိတဲ့အထိပင္။
"ကိုကို ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါ။ နာတယ္"
"အင္း။ ခဏၿပီးရင္ မနာေတာ့ဘူးေနာ္"
စီးက်လာတဲ့ အားရန္ရဲ႕မ်က္ရည္ေတြကို လက္ခုံနဲ႕ ဖိသုတ္ေပးလိုက္ၿပီး ႂကြားတာေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္ Eastern pack မွာဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ့္ထက္ သာတာ ရွိပါ့မလား size လို႔ေျပာလို႔ရမယ့္ ရွစ္လက္မအ႐ြယ္အစားရွိတဲ့ ပစၥည္းကို ဂုဏ္ယူစြာ အသုံးခ်ရင္း နာက်င္မႈကို ေတာ္ေတာ္ေလးခံစားေနရပုံရတဲ့ အားရန္ကို သနားတာမို႔ သူ သာယာမႈ ျမန္ျမန္ရွာေတြ႕ေအာင္ အရွိန္ကိုျမႇင့္လိုက္ကာ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းနဲ႕ ထပ္ခါတလဲလဲ ေဆာင့္သြင္းမိေတာ့သည္။
"အားးး ကြၽန္ေတာ္ ေသေတာ့မွာပဲ။ စီနီယာ ကြၽန္ေတာ့္ကို သတ္ေနတာပဲ။ စီနီယာ တကယ္ ဝံပုေလြဆိုးႀကီးပဲ"
"ဟက္! မင္း ေအာ္ဖို႔ အားရွိေသးရင္ ကိုကို႔နာမည္ကိုပဲ ညီးပါ"
"အ့! ကိုကို ျဖည္းျဖည္းလုပ္။ အရင္တစ္ခါကေရာ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ အေပၚေနခဲ့ရတာ ဟုတ္ရဲ႕လား။ ဘာလို႔ အခုပုံစံကို ႀကဳံဖူးေနသလိုမ်ိဳး ခံစား...အြန႔္ အ့"
အားရန္ရဲ႕ အသိစိတ္က မမွတ္မိေပမယ့္ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ မွတ္မိခ်င္ပုံရတာမို႔ ထပ္မေျပာနိုင္ေအာင္ အားနဲ႕နမ္းရွိုက္ေနလိုက္မိေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ တစ္ကိုယ္လုံးကိုပါ ေနရာလပ္မက်န္ လ်က္လို႔ဝမွ အားနဲ႕လိုက္ကိုက္ေနမိတာမို႔ ၾကည့္ရတာ အားရန္ေျပာသလို ဒီအခ်ိန္ဆို ကြၽန္ေတာ့္စိတ္က သမန္းဝံပုေလြစိတ္ အျပည့္ျဖစ္လာတာ ထင္ပါရဲ႕။
စီနီယာ့ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက ဝါထိန္ေတာက္လာတဲ့အျပင္ ေအာက္ပိုင္းကလည္း ျမင္းရိုင္းတစ္ေကာင္လို ေသာင္းက်န္းေနတာမို႔ ထူးထူးဆန္းဆန္း အားႀကီးပါတယ္ဆိုတဲ့ ကြၽန္ေတာ္က နည္းနည္းမွကို ႐ုန္းမရေတာ့ေအာင္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ခံေနရတာေၾကာင့္ အရင္တစ္ခါက ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ အေပၚမျဖစ္နိုင္မွန္း ရိပ္မိလာသလိုပင္။
// ခ်ီးပဲ! ငါပဲ ႏွစ္ခါလုံး ေအာက္ေနလိုက္ရတာလား //
"ကိုကိုေရ!!!! ကြၽန္ေတာ္ ေသေတာ့မယ္လို႔"
ငိုယိုၿပီး တြန္းကန္ေနတဲ့ ထိုေကာင္ေလးကို သနားေသာ္လည္း ေဘးအခန္းမွာ ဆရာဝန္ေတြရွိတယ္ဆိုတဲ့ အသိေၾကာင့္ စိတ္ေအးသြားမိေလသည္။ အားရန္နဲ႕အတူ ကြၽန္ေတာ္လည္း တစ္ခါၿပီးသြားေပမယ့္ ထိုေကာင္ေလးက ဆြဲေဆာင္မႈရွိေနဆဲမို႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဆက္တိုက္ ဆက္ဆံမိလိုက္ေတာ့သည္။
"အင့္! အ့ ကိုကို"
သူ႕ရဲ႕ ညီးသံေတြက နာက်င္မႈကေန သာယာမႈဆီသို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ အတူေနေတာ့မွ ခပ္စိပ္စိပ္ထြက္ေပၚလာၿပီမို႔ အားရန္ဆီက ကိုကိုလို႔ ေခၚတာ ၾကားရေလ ကြၽန္ေတာ့္အေကာင္က ကိုးလက္မေလာက္ထိကို ျဖစ္လာေလေလမို႔ သာယာမႈက အထြဋ္အထိပ္။
"အားရန္! ကိုကို တကယ္ရပ္လို႔မရေတာ့ဘူး ထင္တယ္။ ဟင္းးး ကိုကို ကေလးေတြအမ်ားႀကီး ေမြးနိုင္တဲ့အထိ စြမ္းေဆာင္နိုင္တယ္ဆိုတာ ယုံၿပီမလား"
"ဟ့! ကိုကို႔ Mate သာ မိန္းကေလးျဖစ္ရင္ သူေတာ့ ကေလးေတာင္ မေမြးနိုင္ခင္ အရင္ေသမွာပဲ။ အ့! ကြၽန္ေတာ္မို႔လို႔ အားးးးးး လည္ပင္းကို မကိုက္ပါနဲ႕ေတာ့!!!!!"
// အားးးစီနီယာ ဘယ္လိုေတာင္ ၾကမ္းတမ္းေနတာလဲ!!!!! //
ကြၽန္ေတာ့္ေအာက္ပိုင္းေတြက ထုံက်ဥ္ၿပီး စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းျဖစ္လာတာမို႔ ကြဲမ်ားသြားၿပီးလာေတာင္ ခံစားေနရေပမယ့္ တတိယအႀကိမ္ ခရီးစဖို႔အတြက္ တစ္ခ်က္မွ ႏြမ္းနယ္ပုံမရတဲ့ စီနီယာ့ေၾကာင့္ ကိုယ့္အျပစ္နဲ႕ကိုယ္ ႀကိတ္ခံေနရေတာ့သည္။
// လခြမ္း!! ေလးႏွစ္စာမ်ား အတိုးခ်ေနတာလားပဲ //
ကြၽန္ေတာ္တစ္ခါၿပီးဖို႔ ၾကာတာေတာင္ စီနီယာတစ္ခါၿပီးဖို႔က တစ္နာရီနီးပါးၾကာတာေၾကာင့္ အခုခ်ိန္က မနက္သုံးနာရီထိုးေတာ့မယ္ဆိုတာ နာရီကို မၾကည့္ရင္ေတာင္ မွန္းလို႔ရေနသလို ငိုရလြန္းလို႔ မ်က္လုံးေတြေတာင္ ဝါးလာၿပီမို႔ ေနာက္ဆုံးလက္က်န္အားနဲ႕ သူ႕ဆံပင္ေတြကိုသာ ေစာင့္ဆြဲလိုက္မိေတာ့သည္။
"ေဟ့! အႀကီးကို အဲ့လိုမလုပ္ရဘူးေလ"
"စီနီယာ ေအာက္ေနၾကည့္ပါလား။ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ မရေတာ့ဘူးးးးးး"
သူ တကယ္မရေတာ့ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္က အခုမွ ခရီးစလို႔ေကာင္းလာတာမို႔ ေနာက္ဆုံးတစ္ႀကိမ္ၿပီးရင္ ရပ္ေပးမယ့္အေၾကာင္းသာ ေတာင္းပန္လိုက္ၿပီး သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကို အသာအယာ ေမွာက္ခ်လိဳက္မိေတာ့သည္။
အားရန္ရဲ႕ေနာက္ေက်ာပိုင္း ဆြဲေဆာင္မႈက အေရွ႕ပိုင္းထက္ ပိုသာတာမို႔ ထိုညက ကြၽန္ေတာ့္မွာ စိတ္ႂကြေဆးမလိုဘဲ အားေတြ အလြန္အမင္း တက္ႂကြေနေသာ ညတစ္ညပင္။
အားရန္ရဲ႕ ေနာက္ေက်ာတစ္ေလွ်ာက္လုံးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ကိုက္ေဖာက္လာရင္း ေအာက္ပိုင္းႏွစ္ခု ႏွီးႏြယ္ရာျဖစ္တဲ့ ေနရာကို ဝန္းရံထားတဲ့ မက္မြန္သီးေတြကိုပါ အဆက္မျပတ္ ဆြဲညွစ္ေနလိုက္ေတာ့ ထိုေကာင္ေလးက အိပ္ရာကို တဝုန္းဝုန္းထုရိုက္ၿပီး ေသာင္းက်န္းေနသလို လွမ္းကန္ဖို႔ပါ ႀကိဳးစားေနတာမို႔ သူ ထိုကဲ့သို႔ ႀကိဳးစားေလေလ အထဲပိုေရာက္ေအာင္ လုပ္ေလေလ ျဖစ္ေနတာမို႔ ခံစားမႈက ေျပာမျပတတ္ေအာင္ပင္။
// ဟူးးးး အားရန္နဲ႕ တစ္ခါအတူေနၿပီးရင္ ရပ္တန႔္ဖို႔ခက္တာပဲ။ ဒီအတိုင္းသာဆို သူ႕ကို ညတိုင္းလုပ္မိလို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူးပဲ //
ထို႔အတြက္ ကိုယ္ကိုကိုင္းလိုက္ကာ သူ႕မ်က္ႏွာကို အသာအယာ ဆြဲလွည့္လိုက္ရင္း လက္ေတြကိုပါ ဆုပ္ကိုင္ေပးထားလိုက္ရေတာ့သည္။
"အားရန္! ကိုကို႔လက္ကို ခ်ိဳးခ်င္ခ်ိဳးေလေနာ္။ မင္းက ညတိုင္းတူတူေနခ်င္ေပမယ့္ ကိုကိုကေတာ့ ေနာက္ဆို တစ္ပတ္ေလးခါေလာက္ပဲ လုပ္ပါ့မယ္"
"ဟက္! ေက်းဇူးေတာင္ တင္ရေတာ့မွာလား။ ေနာက္ည ကုတင္ေပၚ လာတက္အိပ္ဖို႔ေတာင္ မေတြးနဲ႕"
လက္ေတြကို ပုတ္ထုတ္လိုက္တဲ့ အားရန္က တကယ္ စိတ္ဆိုးသြားပုံပင္။ ထို႔အတြက္ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေခ်ာ့ရေတာ့မယ့္ တူတူအျပင္ ေနာက္ ဘယ္အခ်ိန္မွ ကပ္လို႔ရမလဲဆိုတာလည္း မေသခ်ာနိုင္ၿပီမို႔ ထိုညကေတာ့ ရသေလာက္ေခ်ာ့ၾကည့္လိုက္ သူ႕ညီးသံ ပလုံစီေနေအာင္ ထြက္လာၿပီဆို မရပ္တန႔္လိုက္နိုင္မိလိုက္နဲ႕ သံသရာလည္ေနလိုက္ၾကတာ ထိုေကာင္ေလး သတိလစ္သြားမွပဲ မာန္မက်ေသးတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အေကာင္ကို အျမန္ဆြဲထုတ္လိုက္မိေတာ့သည္။
"အားရန္ အားရန္! ေဟ့"
// ဟင္းးးး အားရန္က ထင္သေလာက္ ခံနိုင္ရည္မရွိဘဲ တကယ္ေပ်ာ့တာပဲ //
ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခုလုံး ျဖဴေဖ်ာ့သြားတဲ့ထိ အေျခအေနဆိုးသြားတဲ့ အားရန္ကို သန႔္ရွင္းေရး အရင္လုပ္ေပးဖို႔အတြက္ ေရဇလုံနဲ႕ အဝတ္ကိုသာ ေျပးယူရေတာ့သည္။
ေရပတ္တိုက္ေပးေနခ်ိန္ တေလွ်ာက္လုံး တအင္းအင္းနဲ႕ စညည္းလာတဲ့ ထိုေကာင္ေလးရဲ႕ နဖူးကို အျမန္စမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဖ်ားစတက္လာျပန္ေလသည္။
"ဟာ! အားရန္က အတူေနၿပီးတိုင္း ဖ်ားဖ်ားသြားတတ္တာလား"
နာရီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ငါးနာရီပဲ ရွိေသးတာမို႔ Yu Chen ကို ေခၚရမွာက် အားနာစရာပင္။
// ကိုကို႔အလွေလးက ဒီတစ္ခါ ငါးနာရီပဲရွိေသးတာကို ခံနိုင္ရည္ေတြ ပိုပိုေလ်ာ့သြားတာပဲ //
သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေပးၿပီးမွ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဝတ္ေပးထားလိုက္ၿပီး တျခားေနရာေတြ ပူက်စ္လာေသာ္လည္း ေျခဖ်ားေတြက ေရခဲတမွ် ေအးစက္လာတာမို႔ ေျခအိတ္ပါ ေကာက္စြပ္ေပးထားရကာ လက္ေတြနဲ႕ အပူေပးၿပီး ႏွိပ္နယ္ေပးေနမိလိုက္ေတာ့သည္။
"ကိုကို"
"အင္း။ ကိုကိုရွိတယ္ေနာ္"
သူ ေနမေကာင္းရင္ေတာ့ ေယာင္ၿပီး ေခၚေခၚေနတဲ့ နာမည္က ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ပဲ ျဖစ္ေနတာမို႔သာ ေက်နပ္မိျခင္းနဲ႕အတူ သူ႕ေဘးဝင္လွဲလိုက္ၿပီး ကိုယ္ေငြ႕နဲ႕ ေႏြးေအာင္လုပ္ေပးဖို႔သာ ေထြးေပြ႕ထားလိုက္ရေတာ့ေလသည္။
"ကိုကို႔အားရန္ေလးက တကယ္ သန္မာတဲ့သူ ဟုတ္မေနခဲ့ဘူးပဲ"
ဟင္းးးးးး ဟင္းးးးးးးး
အဖ်ားေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္စတက္လာၿပီမို႔ ျပန္ထထိုင္လိုက္ၿပီး ေဆးေတြႀကိတ္တိုက္ရေတာ့သလို သူ႕ေအာက္ပိုင္းက အနာျပန္မက်က္ခင္ အခ်ိန္ပိုင္းမွာေတာ့ သူ ခံစားရသက္သာေစဖို႔ ေဆးပါ လိမ္းေပးထားလိုက္ရေတာ့သည္။
"ကိုကို႔အားရန္ေလးက အဲ့ေလာက္ထိ ျဖစ္ျဖစ္သြားမယ္ဆိုရင္ ေနာက္ညေတြ ကိုကို မင္းကို အနိုင္မက်င့္ေတာ့ပါဘူးကြာ"
သူ႕နားနားကပ္ေျပာလိုက္ေတာ့ အားရန္က ေယာင္ေနရင္းကေန ကြၽန္ေတာ့္ေပၚ တက္အိပ္ဖို႔ စတင္ႀကိဳးစားလာတာမို႔ ခါးကေန အသာထိန္းကိုင္လိုက္ၿပီး ကိုယ္ေပၚေမွာက္တင္ေပးလိုက္မွ သူ႕အပူခ်ိန္က မီးေသြးခဲလိုေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီ။
ထိုအ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္တေလွ်ာက္လုံး အရင္တစ္ခါထက္ ပိုဆိုးေနပုံရတဲ့ အားရန္ရဲ႕ အေျခအေနေၾကာင့္ ေျခာက္နာရီထိုးတာနဲ႕ Yu Chen ကို လွမ္းေခၚဖို႔ ေစာင့္ေနရသလို ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ေတာက္ေလွ်ာက္ေျပးလာကထဲက ပင္ပန္းေနပုံရတာကို သတိမထားလိုက္မိဘဲ ထိုေကာင္ေလးကို ငါးနာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္နီးပါး ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဆက္ဆံခဲ့မိတာအတြက္ Jackson တစ္ေယာက္ တကယ္ ေနာင္တရမိသြားေလသည္။
___________________________________________