HAPLOS NG SILANGAN
Simula ng tumalikod ka,
Hanggang sa hinakbang mo ang iyong mga paa,
Papalayo, ika'y lumayo.
Nakatitig lang ako at nagwari kung saan ka tutungo.
Inakala 'kong babalik ka pa,
Kahit ang dami mo nang dala.
Inakala kong ika'y uuwi,
Dahil binitawan mo ako ng matamis na ngiti.
Tuwang tuwa pa ako ng umalis ka,
Sa kadahilanang pasalubong sa pag-uwi mo'y dala.
Ngunit ang paghihintay ng musmos na bata,
Ay nalungkot ng walang nagpakita.
Walang dumating at sumalubong,
Walang yakap ng bisig na kumulong,
Mga halik na nagpapakiliti,
Ay hindi na mararamdaman 'pang muli.
Iyon na pala ang huling nating pagkikita,
Ama, bakit hindi ko nakita?
Na tuluyan ka na pa lang nagbago,
Na ang pangako mo sa aking ina ay naglaho.
Pareho kaming nangungulila,
Pareho kaming nanghihina,
Dahil ang presensya mo'y nasa iba na,
At ang ina na lang sa'kin ang natira.
Na humahaplos sa mga luhang tumutulo,
Sa pangungulilang ayaw huminto,
Sa kalungkutang bumabalot,
At sa pusong kumikirot.
Ang haplos ng silangan na lang ang nanatili,
Ang silangang ako pa rin ang pinipili,
Dahil ang kabiyak nitong kanluran,
Ay sa iba na, masayang nanahan.
rainpaintsrainbow
011921