Nakatayo ako sa Veranda ng habang nakatingin sa kalawakan na ngayon ay punong puno ng bituwin.
This view is so fascinating, I wonder how does it feel to sailin that kind of ocean.
This beauty can make me feel I'm still alive. I feel at peace. I've killed so many people, and I'm expecting a fire in hell, boiling to eat me.
Kaya sinusulit ko ang mga ganitong tanawin, dahil ayokong magsisi sa impyerno.
Hanggang ngayon ay iniisip ko parin ang sinabi ni Carter.
He will be the one who will train me. I should be happy dahil mas mapapadali kung ganon. But I'm feeling something strange.
I feel like I don't want to do this mission anymore but I can't disappoint my father. There are something in me that pushing me to stop but I couldn't.
Naiinis ako, yun ang masasabi ko sa ngayong nararamdaman ko. Naiinis ako kasi sya ang mag te-train sakin.
Ayokong mahulog sya sa patibong, ayokong mahulog sya sakin. Ayokong magtagumpay ang misyon ko. Pero nasimulan ko na, at nandito nako, so there's no turning back.
Napasapo na lang ako ng ulo sabay sabunot sa sariling buhok.
This is making me crazy.
No, I should think about the reason why I'm here. And that is to do my mission succesfuly and so Papa will be proud of me, that's it.
Padabog akong pumasok sa loob saka padarag na humiga sa kama sabay talukbong ng kumot.
I should rest, coz tomorrow is a long day.
~~~
"Huy nakikinig ka ba?" Napatigil ako sa paglalakad at napabaling ang tingin ko kay Cyrus.
"Huh?" Tanong ko sa kanya. He pouted.
"Dika naman nakikinig eh, wag mo sabihing kinakabahan ka?" Napakunot naman ang noo ko.
"Nope, actually I'm excited" napasimangot naman sya saka nag iwas ng tingin. He's acting strange when I'm talking about my 'feelings' to Alexander.
We're on our way sa kung saan man si Carter. Pagkadating ko pa lang sa mansion ay naabutan ko na si Cyrus na naghihintay sakin, ang sabi nya pinapahatid daw ako ni Carter sa kanya sa kung saan lugar magaganap ang aking pag eensayo. Si Jeffrey naman ay natutulog daw habang di alam kung saan si Zach.
Napatigil naman ako sa paglalakad ng makita ko ang tatahakin namin. Nakakamangha kahit na ganitong bagay para sakin. Nakaawang pa ang aking labi.
"Oh?" Napalingon sakin si Cyrus ng makitang di ako naglalakad. Napatingin sya sa buong paligid saka mahinang napatawa.
Nakapamulsa itong tumingin sa akin.
"So you like nature huh?" Manghang sabi nito.
"Nope, I love it"
"I'm starting to like you now" mahina akong napatawa sa sinabi nito.
"What? I like girls like you" patuloy lang ako sa pagtawa. Naluluha pako ng tumigil.
"Stop joking around"
Nanguna na ako sa paglalakad sa dadaanan namin. I can't get over of the view.
Hilera ng napakaraming puno, natatakpan nito ang daan kaya di masyadong na aarawan.
'Why do you love nature, it isn't that fascinating at all'
Napahawakbako sa aking ulo ng bigla itong kumirot.
'Where did that voice come from?'
But one thing caught my attention, it was a voice of a boy
Saveena.