Η Maria, η Martha και η Malia με αγκάλιασαν.
«Χάρηκα πολύ που σας γνώρισα» είπα χαρούμενη.
«Και εμείς» είπε η Martha και συνεχίσαμε να αγκαλιαζόμαστε όλες μαζί.
Παρατήρησα την Malia να με μυρίζει και την κοίταξα περίεργη.
Ένιωθα όλα τα βλέμματα να πέφτουν πάνω μας.
«Ωραίο άρωμα» είπε χαμογελαστή.
«Ευχαριστώ» απάντησα διστακτικά.
Δεν φορούσα κολόνια. Γιατί με μύριζε έτσι;
Ένιωσα ένα χέρι να με τραβάει από την μέση.
«Εντάξει, αρκετά. Πρέπει να γυρίσουμε και σπίτι. Έφτασε 3:00 τα ξημερώματα» είπε ο Stefan και του έριξα μια ελαφριά μπουνιά στο μπράτσο.
«Stefan, νομίζω πρέπει να χαλαρώσεις όντως λίγο. Νέα κοπέλα είναι, αν δεν ξενυχτήσει σε αυτή την ηλικία, τότε πότε;» είπε ο Peter.
Ο Stefan απλά απέφυγε το βλέμμα του, ξέροντας ότι είχε ένα δίκιο.
«Χάρηκα πολύ που τα είπαμε» είπε ο Damon, εντελώς μεθυσμένος, και φίλησε την Martha στο μάγουλο.
«Κατσαριδούλα, πήγαινε σπίτι με τον κύριο γκρινιάρη και έρχομαι και εγώ» είπε έπειτα, παραπατώντας.
«Damon, έχεις πιεί πολύ. Μαζί μας θα έρθεις» είπε ο Stefan και τον έπιασε, πριν πέσει.
Κοίταξε τον Peter θυμωμένος. Αυτός απλά χαμογέλασε.
«Δεν φταίω εγώ που ήπιε ολόκληρο μπουκάλι whiskey μόνος του. Απλά γινόμουν καλός οικοδεσπότης» είπε ειρωνικά αλλά, ο Stefan, δεν μίλησε.
Άνοιξα την πόρτα και βγήκε έξω, με τον Damon στα χέρια του.
«Χάρηκα για την γνωριμία καλή μου» είπε ο Peter και χαμογέλασα, πριν φύγω κλείνοντας την πόρτα πίσω μου.
Ο Stefan κόντευε στην είσοδο του σπιτιού μας.
Ακόμα δεν έχω συνηθίσει να λέω πως είναι και δικό μου σπίτι, αλλά που θα πάει; Θα τα καταφέρω.
Μπήκε μέσα και άφησε την πόρτα ανοιχτή.
Πλέον, το κρύο ήταν τσουχτερό έξω. Το φεγγάρι ήταν στο απόγειο του και πολύ φωτεινό.
Αύριο είναι πανσέληνος, οπότε το βρίσκω λογικό.
«Έρχεσαι;» ρώτησε ο Stefan, βγάζοντας λίγο το κεφάλι του έξω από την πόρτα.
«Ναι» απάντησα και έκανα ένα μικρό τρεξιματάκι.
Πέρασε το χέρι του γύρω μου και έκλεισε την πόρτα.
Ο Damon ήταν ξαπλωμένος στον καναπέ και κοιτούσε αφηρημένος το ταβάνι.
«Πήγαινε να κοιμηθείς και θα τον κανονίσω εγώ αυτόν» είπε και κουνησα καταφατικά το κεφάλι μου.
Δεν νύσταζα καθόλου βέβαια.
Τον αγκάλιασα στα γρήγορα.
«Καληνύχτα ξάδερφε» είπα.
«Καληνύχτα μικρούλα» είπε, μου άφησε ένα στοργικό φιλί στο μέτωπο, και έφυγα πάνω.
Άντε πάλι με αυτή την σκάλα.
Όταν, επιτέλους, έφτασα στο τέλος αυτού του Γολγοθά, ονόματι "τεράστια σκάλα για άτομα σαν τους ξαδερφούς μου που δεν κουράζονται με τίποτα".
Μπήκα στο δωμάτιο μου, έβγαλα, απλά, τα ρούχα μου και ξάπλωσα με τα εσώρουχα.
[...]
Άνοιξα τα μάτια μου και τα ανοιγόκλεισα γρήγορα, μέχρι να καταλάβω που βρισκόμουν.
Δεν αντέχω την διακόσμηση αυτού του δωματίου.
Σήκωσα λίγο το σώμα μου και τεντώθηκα.
Το δωμάτιο ήταν σκοτεινό, αφού τα πάντα ήταν κλειστά.
Έκανα στην άκρη τα σεντόνια και σηκώθηκα.
Πήγα μέσα στην ντουλάπα-δωμάτιο, άνοιξα την βαλίτσα μου και πήρα από μέσα μια πετσέτα.
Μπήκα στο μπάνιο του δωματίου και άνοιξα την ντουζιέρα.
Δεν είχε νερό.
Σκέφτηκα να δοκιμάσω και το κεντρικό μπάνιο του σπιτιού.
Βγήκα από το δωμάτιο μου, καλύπτοντας το, ημίγυμνο, σώμα μου με μια πετσέτα.
Πήγα στο τέλος του διαδρόμου και μπήκα μέσα στο μπάνιο.
Ούτε εδώ νερό.
Τι γίνεται; Διακοπή νερού από την πρώτη μου μέρα εδώ;
Υπάρχει και μπάνιο κάτω. Δεν ξέρω αν αξίζει αλλά γιατί όχι;
Κατέβηκα κάτω, όσο πιο ήσυχα γινόταν, για να μην με καταλάβουν και με δουν μόνο με τα εσώρουχα και μια πετσέτα στο χέρι.
Έπρεπε να είχα φορέσει κάτι. Ηλίθια Klarisa.
Άνοιξα την πόρτα του μπάνιου και μπήκα μέσα.
Δοκίμασα την ντουζιέρα και ευτυχώς εδώ είχε νερό.
Έβγαλα τα εσώρουχα μου και μπήκα μέσα.
Άφησα το ζεστό νερό να πέφτει πάνω μου και χαλάρωσα.
Μετά από περίπου 20 λεπτά, περιποίησης και χαλάρωσης, έσβησα το νερό και πήγα πίσω τα μαλλιά μου.
Έβγαλα το χέρι μου έξω για να πιάσω την πετσέτα μου.
Ένα άλλο χέρι, μου την έδωσε.
«Ευχαριστώ» είπα.
Μόλις συνηδειτοποίησα ότι κάποιος βρισκόταν εδώ μέσα, γούρλωσα τα μάτια μου.
Άνοιξα την κουρτίνα και τσίριξα βλέποντας έναν άγνωστο, μελαχρινό άνδρα με κουστούμι.
Τι κάνει ένας ξένος εδώ; Θέλει να με σκοτώσει; Να με απαγάγει; Να με βιάσει; ΤΙ;
Με περιεργάστηκε με τα μάτια του από την κορφή ως τα νύχια και ένας, μικρός, αναστεναγμός βγήκε από το στόμα του.
Η πόρτα άνοιξε γρήγορα και μέσα μπήκαν ο Stefan και ο Damon.
«Τι συμβαίνει εδώ;» ρώτησε ο Stefan και, έπειτα, τα βλέμματα και των δύο έπεσαν πάνω μου.
Γιατί με κοιτάνε όλοι έτσι;
Ο Stefan και ο Damon έκλεισαν τα μάτια τους, ενώ, ο μυστήριος άνδρας, που δεν τους έκανε καμία εντύπωση, συνέχισε να με κοιτάει με ένα στραβό χαμόγελο.
Κατάλαβα, επιτέλους, πως ήμουν γυμνή ακόμα, ενώ η πετσέτα δεν ήταν πλέον στα χέρια μου.
«Ντυθηκες;» ρώτησε ο Damon που, μαζί με τον Stefan, είχαν ακόμα κλειστά τα μάτια τους.
«ΟΧΙ!» απάντησα και άρχισα να ψάχνω την πετσέτα μου.
Μα που πήγε;
Ο άνδρας έσκυψε και την πήρε από το πάτωμα, χωρίς να αφήνει τα μάτια του από πάνω μου.
Αδιάκριτος εντελώς. Μπορώ να πω με σιγουριά πως ρεζιλεύτηκα.
Έτεινε το χέρι του και πήρα γρήγορα την πετσέτα.
Την τύλιξα γύρω μου, έχοντας τον να παρατηρεί κάθε μου κίνηση.
«Εντάξει ανοίξτε» είπα και, ο Stefan με τον Damon, έβγαλαν τα χέρια τους μπροστά από τα μάτια τους, διστακτικά στην αρχή, μέχρι να καταλάβουν ότι ήταν εντάξει να δουν.
«Τι έγινε; Σε ακούσαμε να τσιρίζεις» είπε ο Damon.
«Αυτό είναι, μάλλον, δικό μου φταίξιμο. Δεν το ήξερα ότι η δεσποινίδα ήταν εδώ μέσα επίσης. Ήρθα απλά να πλύνω τα χέρια μου και τρόμαξε» είπε ο άνδρας σοβαρός.
«Ποιος είναι αυτός;» ρώτησα τους ξαδερφούς μου.
«Elijah... Elijah Mikaelson» είπε και μου έτεινε το χέρι του.
Χμμ από αυτή την οικογένεια που δεν πάνε οι Hale.
Ενδιαφέρον.
Ήταν πολύ όμορφος πάντως. Με έντονες γωνίες και σοβαρό ύφος. Τα μαλλιά του μελαχρινά και περιποιημένα, ενώ τα μάτια του επίσης πολύ σκούρα και εκφραστικά.
Με είχε κάνει, όμως, κόκκινη, σαν παντζάρι.
Δεν είναι και λίγο το ότι με είδε γυμνή και δεν μπήκε καν στον κόπο να κλείσει τα μάτια του.
«Klarisa Salvatore» είπα, σχεδόν μουρμουριστά, λόγω της ντροπής που με μάστιζε, και του έδωσα το χέρι μου.
Το πλησίασε στο στόμα του και το φίλησε απαλά, μη κατεβάζοντας το βλέμμα του από τα μάτια μου.
«Γοητευμένος» είπε.
Εε μα φυσικά. Όλοι οι άντρες, μόλις δουν λίγο στήθος ή απλά ένα σώμα, κατευθείαν να ορμήξουν.
«Να 'στε καλά» είπα ειρωνικά και γέλασε λίγο.
«Είστε αδέρφια;» ρώτησε τον Stefan και τον Damon, αναφερόμενος σε εμένα.
«Όχι, πρώτα ξαδέρφια. Δεν την αφήνουμε, τώρα, την Klarisa, να ντυθεί κιόλας;» είπε ο Stefan.
«Εε μα ναι, φυσικά. Και με συγχωρείτε πολύ δεσποινίς Salvatore και που σας τρόμαξα αλλά και για την αδιακρισία μου» είπε και πάλι σοβαρός, ακουμπώντας το χέρι του στο στομάχι του, σαν να κάνει μια μικρή υπόκλιση.
Ο Damon του έκανε νόημα να περάσει και βγήκαν, ένας ένας, έξω από το μπάνιο.
Επιτέλους.
Άφησα την αναπνοή μου ελεύθερη και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη.
Ναιπ, σαν ραπανάκι ήμουν.
Βγήκα από το μπάνιο, σιγά σιγά, και άρχισα να προχωράω πάνω, μέσω της σκάλας.
Μπήκα στο δωμάτιο μου και πήγα πάλι στην βαλίτσα μου.
Έβγαλα ένα σετ μαύρα εσώρουχα, ένα υφασμάτινο, μαύρο σορτσάκι και ένα μαύρο φανελάκι.
Ούτε χήρα να ήμουν.
Ντύθηκα και χτένισα, λίγο, τα βρεγμένα μαλλιά μου.
Κατέβηκα κάτω και όλοι με αντίκρισαν, μόλις άκουσαν τα βήματα μου.
Ο Elijah σηκώθηκε, κορδωμένος, δείχνοντας τον σεβασμό του.
Μ' αρέσει που μου συμπεριφέρεται λες και είμαι Δούκισσα. Νιώθω σημαντική.
«Πως κοιμήθηκες;» ρώτησε ο Stefan, κάνοντας μου νόημα να κάτσω δίπλα του στον καναπέ.
Και έτσι έκανα.
Ο Elijah κάθισε στην πολυθρόνα του και ο Stefan πέρασε ένα χέρι γύρω μου.
«Μια χαρά» απάντησα, κοιτώντας, όμως, τον Elijah, που με είχε φάει με το βλέμμα του.
Πάντα διακριτικός...
«Τι θες για πρωινό;» ρώτησε έπειτα.
«Εμμ δεν ξέρω. Σκεφτόμουν απλά για λίγο καφέ» απάντησα.
«Πρέπει να τρως το πρωί, μικρή. Αλλιώς θα μας λιποθυμίσεις μεσ' την μέση του δρόμου. Πες τώρα τι θες να φας» είπε ο Damon.
«Εε δεν ξέρω, ό,τι έχετε» είπα.
«Βασικά σκεφτόμουν να πάμε σε μια καφετέρια που σερβίρει και πρωινό. Elijah, τι λες; Θα έρθεις να τα πούμε εκεί;» είπε ο Stefan και αυτός χαμογέλασε.
«Φυσικά, πως να αρνηθώ μια τέτοια πρόταση;» απάντησε αυτός.
«Οκ απλά περιμένετε να αλλάξω» είπα.
«Γιατί, τι έχεις;» ρώτησε ο Damon.
Εε αυτός τι άλλο θα έλεγε; Εδώ είναι ακόμα με τις πυτζάμες του με τους μονόκερους.
«Damon, δεν γίνεται να έρθω ΈΤΣΙ ενώ θα με δει τόσος κόσμος. Πρέπει να κάνω καλή εντύπωση, ως καινούρια» είπα και όλοι γέλασαν λίγο.
«Εε μα άντρες, φυσικά. Σιγά μην καταλαβαίνατε. Τέλος πάντων, πάω να αλλάξω. Δεν θα αργήσω» είπα, αγανακτισμένη, και σηκώθηκα.
Ανέβηκα, γρήγορα, στον πάνω όροφο και μπήκα στο δωμάτιο μου.
Έβγαλα, από τις βαλίτσες, ένα ψηλόμεσο, τζιν σορτσάκι, σε ανοιχτό μπλε, και ένα κοντό, άσπρο τοπάκι με μικρά λουλουδάκια και μανίκια που κατεβαίνουν πιο χαμηλά από τους ώμους.
Ντύθηκα και πήρα τα καλλυντικά μου στο μπάνιο μου.
Βάφτηκα πολύ απαλά και τα μαλλιά μου τα άφησα απλά βρεγμένα κάτω.
Θα στεγνώσουν από τον ήλιο.
Έβαλα τα άσπρα μου sneakers, ψέκασα λίγη από την κολόνια μου και έβαλα το κινητό μου στην, πίσω, τσέπη μου.
Κατέβηκα κάτω, όπου οι τρεις άνδρες με περίμεναν όρθιοι.
Έφτασα δίπλα τους και ο Damon πέρασε το χέρι του γύρω από τους ώμους μου.
«Θα πάμε με το δικό μου αυτοκίνητο;» ρώτησε ο Stefan, τους άλλους δύο.
Ένιωθα λίγο άβολα που ήμουν η μικρή της παρέας.
Όχι μόνο ηλικίας, αλλά και λόγω ύψους.
Στεκόμουν ανάμεσα σε τρεις γίγαντες, που με έκαναν να φαίνομαι ακόμα πιο μικρή.
«Θα σας συνοδέψω εγώ. Να επανορθώσω και για την αφέλεια μου πριν με όλο το σκηνικό του μπάνιου» είπε ο Elijah, κοιτώντας με.
Χαμογέλασα αμήχανα, κοκκινίζοντας πάλι.
«Οκ πάμε» είπε ο Damon, σπάζοντας την σιωπή που επικρατούσε για λίγα δευτερόλεπτα.
Με άφησε και πήγε στην πόρτα.
Την άνοιξε και βγήκε έξω, έπειτα ο Stefan και μετά ήταν η σειρά του Elijah.
Δεν βγήκε όμως, με περίμενε να περάσω εγώ πρώτα.
«Τι gentleman» είπα χαμογελαστή και μου έδωσε το χέρι του.
«Πάντα» είπε χαμογελαστός και με "έβγαλε" έξω, κρατώντας το χέρι μου.
Ήταν όντως πολύ ευγενικός, σοβαρός και δεν ξέρω... Ενέπνεε κάτι το αριστοκρατικό.
Έκλεισε την πόρτα πίσω του και προχώρησα, μόνη μου, μπροστά.
Έξω από το σπίτι, βρισκόταν ένα μαύρο SUV, που υποθέτω είναι δικό του.
Πρώτη φορά βλέπω τέτοιο αυτοκίνητο από κοντά.
Ο Stefan και ο Damon περίμεναν έξω από την πύλη με σταυρωμένα τα χέρια.
Και βγαίνουν πρώτοι, τρέχοντας, και είναι ανυπόμονοι.
Φτάνοντας, όλοι, έξω από το αυτοκίνητο, ο Elijah το άνοιξε.
Ο Damon και Stefan μπήκαν πίσω.
Ήμουν έτοιμη να τους ακολουθήσω αλλά ο σοβαρός άνδρας με σταμάτησε.
«Γιατί δεν έρχεσαι μπροστά;» ρώτησε, ρητορικά βέβαια.
Άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού και μου έδωσε πάλι το χέρι του για να με βοηθήσει να μπω.
Θα κολλήσω καμιά μυκητίαση με τόσες φορές που με έχει ακουμπήσει.
Μπήκα μέσα και έκλεισε την πόρτα.
Ήρθε και αυτός, στην θέση του οδηγού.
«Αγαπητή μου, βάλε την ζώνη σου» είπε και κοίταξα τριγύρω.
Δεν έβλεπα πουθενά, όμως, κάποια ζώνη.
Έσκυψε, λίγο, προς το μέρος μου και έβγαλε από κάπου την ζώνη.
Μου την έβαλε και κάθισε πάλι, σοβαρός, στην θέση του.
Άρχισε να οδηγεί και κοίταξα τον Stefan από το παράθυρο.
Σήκωσε τα φρύδια του χαμογελαστός, σαν να μου λέει κάτι, αλλά δεν κατάλαβα.
Μετά από λίγη ώρα, φτάσαμε έξω από μια καφετέρια.
Ο Elijah βγήκε, γρήγορα, έξω, πριν προλάβω να ανοίξω την πόρτα μου, ώστε να την ανοίξει αυτός.
Με έβγαλε έξω, ενώ ο Stefan και ο Damon είχαν βγει ήδη.
Κλείδωσε το αυτοκίνητο του και προχώρησε μπροστά.
Εγώ, έπιασα τον αγκώνα του Stefan και προχωρήσαμε μαζί μέσα, ενώ ο Damon ήταν πίσω μας.
Είχε αρκετό κόσμο πάντως, δεν το περίμενα.
Βρήκαμε ένα κενό τραπέζι και αποφασίσαμε να κάτσουμε εκεί.
Ο Stefan μου τράβηξε λίγο την καρέκλα, για να καθίσω.
Έπειτα, κάθισαν και όλοι οι υπόλοιποι.
Ο Stefan δίπλα μου, απέναντι μου ο Elijah και δίπλα του ο Damon, που ήταν έτοιμος να κοιμηθεί στην καρέκλα του.
Μία σερβιτόρα μας πλησίασε.
«Καλή σας μέρα. Έχετε αποφασίσει ή θέλετε να έρθω σε λίγο;» ρώτησε χαμογελαστή.
Όμορφη κοπέλα και νέα πολύ.
«Εμένα θα μου φέρεις έναν εσπρέσο διπλό. Σκέτο. Καν' τον όσο πιο βαρύ μπορείς» είπε ο Damon και αυτή το σημείωσε.
«Klarisa εσύ τι θες να φας; Pancakes? Κρέπες; Αυγά με μπέικον;» ρώτησε ο Stefan, σχεδόν ψιθυριστά.
«Έχετε αυγά με λουκάνικα;» ρώτησα την κοπέλα, επίτηδες.
Ο Elijah σήκωσε τα φρύδια του, κοιτώντας το πάτωμα.
«Ναι φυσικά» απάντησε η κοπέλα.
«Ωραία φερ' τε μου. Και ένα freddo espresso σκέτο» είπα και τα σημείωσε.
«Υπέροχα. Εσείς;» ρώτησε τον Stefan, που τον είχε γδύσει με τα μάτια της.
«Και εμένα έναν καφέ, ίδιο με την Klarisa» είπε και το σημείωσε.
«Εγώ θα πάρω έναν εσπρέσο. Σκέτο» είπε ο Elijah.
«Ωραία. Ευχαριστώ πολύ» είπε η κοπέλα και άρχισε να προχωράει προς την μπάρα.
«Και εμείς» απάντησα ευγενικά.
«Λοιπόν, Elijah, πες μας. Προς τι η επίσκεψη στην πόλη μας;» ρώτησε ο Stefan χαμογελαστός.
Φαίνεται να τον συμπαθεί.
«Ήρθα για να συζητήσω μαζί σας. Οι αδερφοί μου θέλουν να έρθουν και πρέπει να ξέρουμε ότι ο Peter και η οικογένεια του, όπως και ο McCall και οι υπόλοιποι, δεν θα κάνουν τίποτα» είπε ο Elijah.
«Φυσικά. Το συζήτησα και εχθές μαζί τους. Δεν θα κάνουν τίποτα, αν ούτε εσείς κάνετε» είπε ο Stefan.
Άντε πάλι με τις βεντέτες.
Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να ισχύουν όλα αυτά στον 21ο αιώνα.
«Stefan, το ξέρεις ότι δεν ερχόμαστε για κακό. Ποτέ δεν αρχίζουμε τις διαμάχες» απάντησε ο Elijah αυστηρά.
Η Martha και η Maria μπήκαν μέσα στο μαγαζί.
Μόλις με είδαν, χαμογέλασαν, όπως και εγώ.
Μας πλησίασαν και στάθηκαν μπροστά από το τραπέζι.
«Klarisa. Τι έκπληξη;» είπε η Martha χαρούμενη.
Με αγκάλιασε λίγο, σκύβοντας.
Η Maria με αγκάλιασε επίσης, με τον ίδιο τρόπο.
Στους άλλους δεν μίλησαν καν.
Ο Elijah κοιτούσε με το αυστηρό του βλέμμα.
«Σας πειράζει να σας κλέψουμε λίγο την ξαδέρφη σας;» ρώτησε η Martha και ο Stefan έφυγε από τον κόσμο του, που ήταν χαμένος τόση ώρα.
«Όχι όχι. Πηγαίνε» μου είπε και σηκώθηκα.
Ο Elijah σηκώθηκε, και πάλι για σεβασμό, και χαμογέλασα.
Η σερβιτόρα, εκείνη την ώρα, έφερνε τους καφέδες στο τραπέζι μας.
«Μπορείτε να μου φέρετε στο τραπέζι μου την παραγγελία μου;» είπα, δείχνοντας το τραπέζι που κάθισε η Martha και η Maria.
«Ναι φυσικά» απάντησε αυτή.
Το τραπέζι ήταν ακριβώς απέναντι από αυτό που καθόμουν πριν.
Μόλις κάθισα, με πλησίασαν και οι δύο.
« Τι δουλειά έχετε εσείς με τον Elijah;» ρώτησε η Maria.
«Εμμ δεν ξέρω. Ήταν σπίτι μας πριν. Φίλος τους Stefan και του Damon, υποθέτω. Εσείς που τον ξέρετε;» ρώτησα.
«Όλοι ξέρουν τον Elijah και την οικογένειά του, φυσικά. Και μόνο που σε είδαν μαζί του, έγινες διάσημη» είπε η Martha.
Τον κοίταξα απέναντι αλλά γύρισα το βλέμμα μου αμέσως, μόλις τον είδα να με κοιτάει ήδη.
«Ώστε έτσι εε;» είπα χαμηλόφωνα.
«Είναι ωραίος πάντως, δεν μπορείς να πεις» είπε η Maria.
Η Martha κοιτούσε αφηρημένη τον Stefan και τον Damon.
«Ναι δεν λέω, καλός είναι» είπα.
Ο Elijah χαμογέλασε, μάλλον με κάτι που του είπαν οι άλλοι.
«Εσύ Martha τι λες;» την ρώτησα επίτηδες και πετάχτηκε.
«Ποιος πέθανε;» ρώτησε γρήγορα.
«Κανείς καλέ. Αν σ' αρέσει ο Elijah λέμε» είπα.
«Εε εντάξει, έτσι κι έτσι. Μου μεγαλοπέφτει λίγο» είπε.
«Και οι ξάδερφοι μου όχι;» ρώτησα και η Maria έφτυσε το νερό της.
«Σουτ, μην λες τέτοια εδώ» είπε η Martha γελώντας και γέλασα και εγώ αμήχανα.
«Καλά Martha, θα μάθω εγώ. Αν θες κονέ πάντως, πες μου» είπα και γέλασαν και οι δύο.
«Εσύ Maria, πως τα πας με τον Isaac;» ρώτησε η Martha την Maria.
Ουυυ γκομενικά.
...
Daniel Gillies as Elijah Mikaelson
Daniel Sharman as Isaac Lahey