Μια κανονική και μια θολή
Μία κανονική και μια θολή;
"Μία κανονική και μια θολή , τι είναι η μία κανονική και μια θολή; " ρωτάω αγχωμένη.
"Ελπίδα τι είναι αυτό;" ρωτάει και η Νεφέλη αγχωμένη.
Η μαμά μου παίρνει το τεστ από το χέρι μου και το κοιτάει.
"Αρνητικό" λέει και ένα βάρος φεύγει από πάνω μου.
"Ουφφ" λέω και τις αγκαλιάζω και τις δύο.
" Κοριτσάκια μου" λέει και μας σφίγγει πάνω της.
" Αντε πηγαίνετε τωρα" λέει μου δίνει το τεστ και φεύγουμε. Μπαίνουμε στο δωμάτιο μου, πέταξα το τεστ αόριστα στο συρτάρι του γραφείου και αρχισα να της λέω τι έγινε στο πάρκο.
"Τον αγαπάω ακόμα Νεφ, απλά δεν νομίζω πως θα βγει κάπου αν του δίνω συνέχεια ευκαιρίες."
"Αγαπη μου, όλα για κάποιο λόγο γίνονται." λέει και με αγκαλιάζει." Παρόλα αυτά νιώθω ότι πάλι μαζί θα είστε στο μέλλον" γελάω αχνά και την φιλαω στο μάγουλο.
"Πάμε μια βόλτα; "ρωτάω
" Είσαι άρρωστη μωρή κάμπια "μου λέει και γελάω
" Καλά καλά, πίτσα ή σουβλάκι; "ρωτάω και ανοιγω το κινητό μου.
Μαλακισμενος❤️
Ότι χρειαστείς μικρή πες μου.
Send 17:56
Το δείχνω στην Νεφέλη και χαμογελάει.
"Έλα μωρέ ο γλυκούλης, σε αγαπάει και ας είναι μαλακας. "λέει και την κοιτάω με αγελαδινό βλέμμα.
" Αλήθεια σου λέω, μόνο να τον έβλεπες πως έκλαιγε και τι μπουνιές έριξε στους τοίχους όταν γύρισε πριν σπίτι." μου ήρθε η επιθυμία να τον δω.
Θέλω να τον δω. Αλλά δεν πρέπει, πρέπει να τον ξεχάσω.
" Ας μην μιλάμε για αυτό. Πες μου τι θες να φας" λέω και κουνάει το κεφάλι της πέρα δώθε απογοητευμένη.
" Θελω κοτομπουκιες με πατάτες και κόκα κολα "λέει και τότε μου έρχεται στο μυαλό μου η στιγμή μου με τον Αχιλλέα που τρώγαμε προχθές μετά το κλαμπ.
"Μωρη γιατί κλαις; "ρωτάει ανήσυχη η Νεφέλη και μου σκουπίζει τα μάγουλα.
Εκλαψες και δεν το πήρες πρέφα.
Ήταν μια στιγμή αδυναμίας.
Σου λείπει.
Στιγμή αδυναμίας.
Σου λείπει.
ΣΤΙΓΜΉ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ
"Οκευ οκευ δεν είπα κάτι τι φάση;" ρωτάει η Νεφέλη που έχει κάνει τον κορμό της λίγο πιο πίσω από εμένα.
Φοβήθηκε.
Λογικό αφού ούρλιαξες
"Ρε Μελ μήπως ν-"
"Όχι Νεφέλη" λέω και παραγγέλνω το φαγητό μας.
Το τηλέφωνο της χτυπάει και το σηκώνει διστακτικά.
"Ναι.
Όχι.
Ναι.
Περίπου.
Όχι όχι.
Θα κοιμηθώ εδώ, οκευ μπάι" λέει και μου χαμογελάει.
"Ποιος ήταν;" αναρωτιέμαι.
Πολύ μυστηριωδης και αγχωμένο τηλεφώνημα.
" Εμ...η-η μαμά μου "λεει και γνεφω θετικά.
Φυσικά και δεν την πίστεψα.
Καθίσαμε να βρούμε τι ταινία θα δούμε και καταλήξαμε στο The Last Song.
Το κουδούνι χτυπάει και κοιτάω την Νεφέλη.
" Πήγαινε πλιιιζ, έχω πληρώσει με κάρτα, δώσε μόνο στον ντελιβερι"λεω και γνέφει.
Φεύγει από το δωμάτιο και παιρνω αμέσως το κινητό της και πηγαίνω στις κλήσεις.
Αχιλλέας 🤪
Τι φάση;
Την ακούω να ανεβαίνει τις σκάλες και το αφήνω στην θέση του.
Συγνώμη κολλητή αλλά πρέπει να μάθω τι παίζει.
" Επιτέλους φαΐ "λέει και μου δίνει την χάρτινη σακούλα.
"Και τι είπε η μαμά σου;" ρωτάω.
"Ε-Ε με ρώτησε αν θα κοιμηθώ εδώ, αν είσαι καλά, της είπα ότι χωρίσες και πάνω κάτω αυτά" λέει βιαστικά.
"Μάλιστα" λέω ανοίγοντας την γλυκόξινη σως και βουτάω μια κοτομπουκια.
Το κινητό μου χτυπάει και ήταν απόρρητο αριθμός.
" Σήκωσε το και βάλε ανοιχτή "μου λέει η Νεφέλη και αυτό κάνω.
" Παρακαλώ; " αναρωτιέμαι και κάνεις δεν απαντάει.
"Ναι;"κοιταω την Νεφέλη και με κοιτάει με απορία.
"Τι λέει ρε φίλε θα μιλήσεις ή να σε κλείσω; Έχω σημαντικότερα πράγματα να κάνω" λέω φανερά εκνευρισμένη.
" Όπως; " ρωτάει μια άγνωστη αντρική φωνή.
"Όπως να συνεχίσω αυτό που έκανα με το αγόρι μου, άι στο διάολο." λέω και το κλείνω. Κοιτάω την Νεφέλη και έχει πεθάνει στο γέλιο.
" Τι φάση; "λέει μέσα από το γέλιο της.
" Δεν ξέρω μωρέ, έχουν αυτοί όρεξη και έχουμε και εμείς, έλεος" λέω και βαζω την ταινία ξανά.
" Είδες πως την κοιτούσε ο γλυκός μου, είναι πολύ ερωτευμένος μαζί της"λέω με κλάματα και η Νεφέλη με κοιτάει περίεργα αλλα με δάκρυα.
"Έχω κάτι;"
" Όχι απλά και εσένα ο Αχιλλέας έτσι σε κοιτάει "λέει και ρουφαω την μύτη μου χωρίς να πω κάτι.
Η Νεφέλη παιρνει την τσάντα της και κάτι ψάχνει. Βγάζει ένα μπουκαλάκι άρωμα και μου το δίνει να το μυρίσω.
"Μύρισε, δεν μυρίζει τέλεια;" ρωτάει και μου έρχεται αναγούλα. Τρέχω στο μπανιο και στέκομαι πάνω από την λεκάνη.
"Πάλι;" ρωτάει η Νεφέλη και μου πιάνει τα μαλλιά.
"Δεν ξέρασα" λέω και σηκώνομαι.
"Θες να ξεπλωσεις;" με ρωτάει και γνεφω θετικά. Πηγαίνουμε στο δωμάτιο μου και ξαπλώνουμε.
"Καληνύχτα" λέει
"Καληνύχτα" λέω και κλείνω τα μάτια μου.
"Κοριτσιακια σηκωθείτε αντε" λέει η μαμά μου και μας ανοίγει το παντζούρι.
" Μμ έλα ρε μαμά" γκρινιάζω και γυρνάω από την άλλη.
"Σήκω μωρη αντε θα χάσουμε την πρώτη ώρα" γκρινιάζει η Νεφέλη και με γαργαλάει.
" Καλά καλά" λέω και σηκώνομαι.
Έχω μια τρομερή ζαλάδα και καθόλου όρεξη.
Πηγαίνω στο μπανιο κάνω τα απαραίτητα και πηγαίνω ξανά στο δωμάτιο. Βάζω μια μαύρη φόρμα και μια μπλούζα κοντομάνικη,ύστερα κάλτσες και τέλος παπούτσια. Παίρνω την τσάντα και κατεβαίνω κάτω.
Κάθομαι στο τραπέζι και η μαμά μου βάζει το αγαπημένο μου κέικ μπροστά μου.
"Δεν πεινάω" λέω και με κοιτάει σοκαρισμένη.
"Είναι το αγαπημένο σου" λέει
"Δεν πεινάω!" λέω επιθετικά.
"Τι εννοείς δεν πείνας;" πετάγεται η Νεφέλη που μόλις μπήκε στην κουζίνα.
"Εννοώ δεν πεινάω!" λέω και ανοιγω το κινητό μου, μπαινω στο instagram και αρχίζω να βλέπω τις ιστορίες.
Το κουδούνι χτυπάει και σηκώνομαι να ανοίξω.
" Καλημέρα" Λέει και προσπαθώ να μην κλαψω.
" Καλημέρα, θα πας την μαμά στην δουλειά;" ρωτάω και τον αφήνω να περάσει μέσα.
"Βασικά ήρθα να σε δω γιατί μου είπες ότι είσαι άρρωστη, εμ και να σε πάω σχολείο" λέει και δαγκωνω το εσωτερικό του μάγουλου μου.
" Εμ ευχαριστώ αλλά είμαι με την Νεφέλη και λέμε να περπατήσουμε. "λέω και φαίνεται να κατσουφιαζει.
"Βρέχει" λέει και σηκώνω το φρύδι μου.
" Σιγά, δεν ήμαστε από ζάχαρη "λέω και η μαμά μου εμφανίζεται.
"Καλημέρα Αχιλλέα μου, να σου βάλω να φας;" ρωτάει αμέσως η μαμά μου.
" Εμ οχι δεν πεινάω "απαντάει.
" Έλεος και οι δύο σήμερα 'δεν πεινάω' μήπως ξερνας και εσύ;" ρωτάει ειρωνικά η μαμά μου και πηγαίνει στην κουζίνα ψιθυριζοντας κάτι ασυναρτησίες.
"Ώστε έχεις γαστρεντερίτιδα; "ρωτάει
" Υποθέτω" λέω και τον κοιτάζω.
"Ωραία δεν το συζητάω καν, θα σας πάω εγώ. "λέει και με σπρώχνει στην κουζίνα.
" Α γειά σου Αχιλλέα" λέει η Νεφέλη με μπουκωμένο στόμα.
"Καλημέρα, τελείωνε φεύγουμε " λέει και παίρνει την τσάντα μου. Η Νεφέλη σηκώνεται μασουλωντας, παίρνει την τσάντα και μας ακολουθεί.
Μπαίνουμε μέσα στο αμάξι και οδηγάει ως το σχολείο.
"Καλό μάθημα "λέει και βγαίνουμε από το αμάξι.
Μπαίνουμε στο σχολείο και νιωθω ένα χέρι να νε τραβάει στις τουαλέτες
"ΣΥΓΝΩΜΗ ΔΕΝ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΕΣ ΜΕΤΆ ΑΠΌ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΚΑΝΕ; Ε ΕΊΣΑΙ ΗΛΙΘΙΑ ΚΟΠΈΛΑ ΜΟΥ" λέει εκνευρισμένος
"Ορίστε;" αναρωτιέμαι
"Αυτό που άκουσες, είσαι αξιολύπητη"
"ΡΕ ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ ΑΛΕΞΑΚΗ, ΌΤΙ ΓΟΥΣΤΆΡΩ ΘΑ ΚΆΝΩ ΣΤΗΝ ΖΩΉ ΜΟΥ. ΚΑΙ Ο ΑΞΙΟΛΥΠΗΤΟΣ ΕΔΏ ΠΈΡΑ ΕΊΣΑΙ ΕΣΎ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ "λέω και ανοιγω την πόρτα.
" Α και αν σε νοιάζει τόσο, χώρισα" βγαίνω και την κλείνω με δύναμη, πηγαίνω στην τάξη μου και καθομαι δίπλα από τον Στέλιο.
" Ο Αλεξ είναι ένα ζώο, που κακός τον λέω έτσι γιατί προσβάλω τα καημένα τα ζωάκια "λέω εκνευρισμένη.
"Έλα μου; Τι έγινε πάλι;" ρωτάει και του εξιστορώ την φάση.
"Ακαλα μαλακα έχουμε ξεφύγει εντελώς... Ρε μήπως την έστειλε τελικά επίτηδες για να σε έχει πίσω;" λέει.
"Και επίτηδες να την έστειλε Στέλιο δεν αλλάζει το γεγονός ότι την γαμησε" λέω και μια απαίσια μυρωδιά έρχεται από το μπροστά θρανίο.
"Πωωω μαλακα Χάρη δώσε μου λίγο χοτ ντογκ"λεει ο Στέλιος και του δίνει λίγο.
" Θες; "ρωτάει ο Στέλιος και μου το φέρνει κοντά.
" Πάρτο μακρυά μου "λέω, κλείνω το στόμα μου και πηγαίνω στις τουαλέτες για να ξεράσω για ακόμη μια φορά.
Γειά παιδιά, καλή χρονιά.
Πως είστε;
ΤΕΛΙΚΆ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΕΓΚΥΟΣ ΟΡΊΣΤΕ. ΑΜΑΝ ΠΧΙΑ.
🙂
Έχουμε τοξική σχέση εδώ πέρα λέτε; 🤔
Συγνώμη που είναι μικρό κεφάλαιο ΑΛΛΆ ΕΊΧΑ ΑΡΓΉΣΕΙ :( και δεν ήθελα να το καθυστερήσω πολύ