Kapıyı aralayarak gelen Kita senpaiyi karşıladım.
"Hoşgeldin"
"Hoşbuldum"
"Gel odanı göstereyim"
Ona evdeki en güzel misafir odasını ayarlamıştım. Üst kata çıkıp odamın yanında bulunan kapıyı açtım. Değiştirdiğim çarşaf kokusu ve havalanmış oda güzel görünüyordu.
"Burası geçici olarak senin odan Kita-kun bir şey lazım olursa çekinmeden söyle, dolapları istediğin gibi kullanabilirsin"
"Teşekkür ederim Suna-san"
"Rica ederim ben şimdi seni yalnız bırakayım yerleş sen güzelce"
"Tamam"
Odasından çıktım ve kapıyı ardımdan kapadım. Ondan sonra derin bir nefes alıp verdim. İşte başlıyorduk..
10 gün boyunca onunla birlikte kalmak.. Rintarou seni yok edeceğim. Ama severken, arada sırada aklına böyle şeyler geliyo.
Bende odama geçtim. Verilen coğrafya ödevleri ile boğuştum ve yapamayacağımı anlayarak bıraktım.
Zaten bırakmam ve midemin guruldaması bir olmuştu.
Ne demişler midesi boş olanın aklı dolu olmazmış o yüzden yemek vaktiii.
Kita senpainin odasının önüne gelip kapısı tıklattım. Bir kaç saniye beklemeden sonra kapısı açıldı.
"Kita-kun yemek yiyelim mi ben çok acıktım"
"Olur Suna-san bende acıkmıştım zaten"
Aşağıya birlikte indik. Mutfağa geçtiğimde tabaklara tofu burgerlerinden koymaya başladım. Aynı zamanda salatalık malzemeleri de tezgaha çıkarmıştım.
Kita-kun bir bana bir de tofu burgerlerine bakıyordu.
"Sen.... Nasıl?"
"Anlamadım"
"Tofu burgerleri en sevdiğim yemektir.. "
"Ne, ciddi misin??"
"Evet"
Afferin Tatsuo böyle devam et çocuğun gözüne sübyancı gibi görün afferiiin.
"Bilmiyordum.."
"Anladım"
Kollarını sıvayıp yanıma gelmişti. Salata için çıkardığım malzemeleri yıkıyordu.
"Şe-şey Kita-kun ben hallederdim"
"Önemli değil yaparım ben"
Ben içecekleri çıkartırken Kita senpai de salatayı hazırlıyordu.
Her şeyi hazırladıktan sonra masaya oturduk. Şuan nedense evliymişiz de sıradan bir gün geçiriyormuş gibi hissediyorum.
Yemeğimizi yemeden önce şükranlarımızı sunduk. Ondan sonra o nazikçe ben ise nazik yiyormuş gibi göründüğümü düşünsem bile hayvan gibi yemeye başladım.
Yemeğimizi sessizlik içerisinde bitirdik. Bana lavabonun yerini sordu bende ona gösterdim. O lavabodayken bende hızlıca bulaşıkları bulaşık makinesi doldurmuştum ve yerleri süpürüp masayı silmiştim.
O çıktıktan sonra ben girmiştim özel işlerimi halledip dişlerimi fırçaladım ve lavabodan çıktım.
Televizyonun internetinden izleyebileceğimiz bir şeyler seçerken ben her şeyi izlerim diyip seçimi ona bırakmıştım.
Umarım korku açmazdı. Kita senpai ise sıradan bir film açtı ilgisini çekmişti sanırım. Benim de ilgimi çektiği söylenebilirdi.
Bacaklarımıza battaniye alıp ışıkları kapatarak izlemeye başladık filmi. Çok zorluklar yaşayan bir adamın 21 yaşında baba olması ile çocuğuna olan davranışlarını gösteren bir filmdi.
Filmin bazı yerlerinde gülüp bazı yerlerince çok hüzünlenmiştim. Film biterken gözlerimi Kita senpaiye çevirmiştim.
Gözleri kapanmış uyuyordu. Kafasını yaslandığı koltuğun arkasından kucağıma almıştım.
Battaniyeyi üzerine güzelce örtüp kumanda ile televizyonu kapatmıştım. Uçları siyah olan beyaz saçları ile nazikçe oynuyordum.
Bende o şekilde oturarak uyumuştum. Yarın sırtım ağrıyacaktı fakat umrumda mı ? Hayır.
Yazarın Ağzından;
Ertesi gün sabahın erken saatlerinde genç çocuk uyuduğu yerde gözlerini açtı.
Gözünü açması ile bulunduğu konuma baktı.
Kafası Tatsuo'nun kucağındaydı. Tatsuo'nun bir eli saçlarındaydı. Ve akşam vakti ikisinin üzerinde örtülü olan battaniye şuan da onun üzerindeydi.
Kız ise kafasını arkaya yaslamış uyuyordu. Oğlan yavaşça ve dikkat ederek kafasını kızın kucağından kaldırdı.
Ondan sonra da yattığı yerden kalktı. Saate baktığında okulun başlamasına 2 saat olduğunu gördü.
Uyuyan kızı dikkatlice kucağına aldı ve onun odasını bilmediği için kendi kaldığı odaya getirip yatağına bıraktı. Yatağın başında biraz daha onu seyrettikten sonra odadan gerekli eşyaları aldı ve duşa girdi. Duştan çıkıp üzerini giyindikten sonra havlu ile saçlarını karıştırdı. Kurutma makinesi sesi ile kızı uyandırmak istemiyordu.
Mutfağa geçerek yapabildiği kadarı ile kahvaltı hazırlamaya çalıştı.
Elinden geleni yaptığını düşünüp kızı uyandırmaya gitti.
Onu hafifçe sarstı fakat kızın uykusu ağırdı. Bu sefer seslenerek onu sarstı.
Kız uyku sersemi bir şekilde kalktı. Lavaboya gidip duşa girdi. Çıktığında ayılmış bir şekilde odasına giderek altına siyah bir pantolon giyip yeşil bir tişört giydi ondan sonra da üzerine siyah delikli kemerini taktı.
Odasından öyle çıktığını gören oğlan onu sırtından ittirerek odasına geri soktu.
Formalarını çıkardı ve ona uzattı sonrasında ise giyinmesi için odadan çıktı. Kız somurtarak üstündeki kıyafetlerini çıkartıp formalarını giydi.
Aşağıya indiğinde hazır olan kahvaltıya oturmadan önce arkaya doğru eğilebildiği kadar eğilip sırtını çıtlattı.
Gerçekten sırtı ağrıyordu ama tahmin ettiği kadar değildi tabi.
Kahvaltı masasına oturduğunda sızlanmaya başladı.
"Uff hiç okula gitmek istemiyorum"
"Bende.."
"O zaman gitmeyelim!"
"Yok yazılırız"
"10 gün devamsızlık hakkımız var ne olur 1 gün gitmesek(Japonya da devamsızlık sınırını bilmiyorum) "
"Haklı olabilirsin"
Tatsuo'nun Ağzından;
Oha okula gitmiyorduk. Oha.
Hızla yukarıya gidip sabah zorla çıkarttığım üstlüğü yeniden giydim.
Tek fark bu sefer altımda ki siyah pantolonu yırtık olanı ile değiştirmiştim.
Aşağıya geri indiğimde Kita senpaide üzerini değiştirmişti.
Evden çıkıp kafamıza göre takılmıştık tüm gün boyunca. Kita senpai sandığım gibi soğuk birisi değildi. Oldukça sıcakkanlıydı aslında. Yada ısınmaya başladı bilemiyorum.
Fakat bu halinden daha fazla hoşlandığım kesindi.
Onu gün içerisinde defalarca gülerken görmüştüm. Ha birde sayemde rezil olmuştuk fakat fazla umrumda değildi.
Sadece bana bir şey olup olmadığını sordu. Ondan özür dilediğimde gerek olmadığını etrafındaki insanların ne dediklerini fazla umursamamam gerektiğini söyledi.
Eve geldiğimizde biraz voleybol konuşuyorduk. Onların maçları da 1 ay sonra başlıyordu. Bu yüzden sıklıkla antrenman yapıyorlardı.
Bana liseye kadar hiç bir voleybol takımına kabul edilmediğini falan anlattı. O kadar güzel oynamasına rağmen neden almamışlardı anlamıyorum.
Tamam öyle şekilli şukullu hareketleri veya ani atakları yoktu fakat gayet yerinde ve sakinliğini koruyan bir biçimde oynuyordu.
Olması gerektiği gibi oynuyor boş hareketlere yer vermiyordu.
Formasını ilk eline aldığında ağladını falan anlatırken tekrardan duygulanmıştı.
Büyükannesi ile sürekli temizlik yaptıklarını bu yüzden bir rutin olduğunuda anlatmıştı.
Bende ailem ile en son görüşmemi, ne zamandan beri Rin ile ikimizin idare ettiğini anlatmıştım.
İkimizde birbirimizi oldukça dikkatli dinliyorduk ve göz temasından kaçınmıyorduk.
Ben onun anlattıklarına tepki veriyor fikrimi belirtiyordum o da benimkiler için aynısını yapıyordu.
Gece geç vakitlere kadar böyle sohbet ettik. Kendimize kahve yaptık ve sohbetimizi devam ettirdik bu sırada yanımda duran telefonum çalmaya başladı.
Baktığımda Rintarou'dan bir görüntülü arama vardı.
Telefonu elime alıp açtım. Kita senpai telefonun arkasında kaldığı için görünmüyordu.
"Naber Suo"
"Hayırdır nerden geldi bu kardeş sevgisi"
"Her zaman vardı biliyorsun"
"Aa tabi canım bilmez miyim"
"Neyse geç onu bunu bugün niye okulda yoktunuz?"
"Sanane"
"Yoksa yata-"
"Öhööhöhöhööhöh"
"En azından kor-"
"Şakacı şey seni hahahahaha"
Telefonu suratına kapattım. Bunu haketmişti. Tekrardan Kita senpaiye döndüm fakat yine arıyordu.
Ben kapattıkça arıyordu. Kardeş anlasana işte açmıyorum ya.
Kapattıktan sonra bir kez daha aradığında bu sefer Kita senpai telefonu alıp aramayı açmıştı.
"Seni Gerizekalı niye aç-"
"Bir sorun mu var Suna?"
"Ha-hayır Kita senpai iyi akşamlar"
Telefonu kapattı hemen. Acaba daha önce neden aklıma gelmedi bu yöntem.
"Vay canına bu..."
***************************************
Kitanın telefonu açması 🤝🏻 Suna
NDJAMALAMAKAMSKWMAIW