Kafamı kaldırdığımda Kita-kun ile göz göze geldim ve öksürmeye başladım. Hemen yanıma gelip eli ile sırtıma vurdu hafifçe.
Utanmıştım.
Biraz daha büyük annesi ve onunla zaman geçirdikten sonra kalkmaya karar verdim.
"Geç oldu ben artık kalkayım"
"Ben bırakırım seni"
Onaylarcasına kafamı salladım. Ayağa kalkıp ayakkabılarımızı giydik. Kita-kun evin önüne kadar benimle yürüdü. Evin önüne geldiğimizde Kita-kun bekledi. Büyük ihtimalle eve girmemi bekliyordu.
Yanına son kez gidip o ne olduğunu bile anlamadan ona sarıldım. Tabi şaşırdığı için tek bir cümle bile söyleyemedi. Onun karşılık vermesini beklemeden yanağından da öptüm.
"Umarım sonra tekrar görüşürüz Kita-kun"
Işık hızında kapıyı açarak içeriye girdim. Kapıyı kapattıktan sonra sırtımı kapıya yaslayarak aşağıya bıraktım kendimi.
Birkaç saniye sonra toparlanıp camdan baktım. Elleri ceplerinde yavaşça eve doğru yürüyordu.
Bunu yaptığıma inanamıyordum. Eve geldiğimde ölüm sessizliği vardı. Rintarou'ya bir kaç kez seslendim. Fakat ses yoktu.
Birkaç kez daha seslendim fakat cevap veren yoktu her odaya göz attım. Farkettim ki Rin evde değildi. Bana söylemeden nereye gitmişti? Başına bir iş mi gelmişti?
Salonda ki koltuğa oturup onu beklemeye başladım.
Sabah olup gözlerimi açtığımda okul saatinin çoktan geçtiğini ve salonda uyuduğumu gördüm.
Bu da Rin hiç eve gelmedi demekti.
Son derse koşsam bile yetişemezdim fakat antrenmanları kaçırmamak için hızlıca giyinip çantamı sırtıma aldım.
Hiç yoktan yok yazılmıştım ama aklımda ki tek kişi Rindi.
Okuldaki spor salonuna girdiğimde herkes oradaydı.
Rin de dahil.
Hızlıca ona ilerleyip çökmül göz altlarım ile yüzüne baktım.
Ağzını bile açmadan yüzüne hayatımda attığım en sert tokatı attım.
Rinde saçımı çekmeye başlamıştı. Bende yüzünü çiziyordum ama küçük kızarıklıklardı aynı anda nerdeydin sen diye bağrınıyordum.
Herkes başımıza toplanmıştı ama umrumda değildi.
Aynı attığım gibi hayatımda yediğim en sert tokadı da yemiştim.
Onun attığı tokattan sonra bir ses bütün spor salonunda yankılandı.
"YETER."
Duyduğumuz otoriter sesle ikimizde durduk ve ben biraz geri çekildim. Ben ona bu kadar sert vurmamıştım...
Dudağım patlamıştı ve kanlar yere damlıyordu aynı şekilde gözyaşlarım da.
"Su-Suo"
"...."
Kita-kun omuzlarımdan tutup beni bir yere götürüyordu. Aynı şekilde Osamu da Rin'i ters istikamette bir yere götürüyordu.
Dışarıya çıktığımızda yere çöktüm ve ağlamaya başladım. Kita-kun da yanıma çöktü aynı şekilde.
Bana uzatılan mendili aldım ve sertçe gözyaşlarımı silmeye başladım. Ne kadar sert silersem sileyim yine de akıyordu.
Kita senpai verdiği mendili elimden aldı ve yavaşça silmeye başladı.
Yanımda onun olmasının heyecanını bile yaşamıyordum şuanda.
Beni bileğimden tutup ayağa kalktığında bende sorgulamadan onunla birlikte kalktım.
"Revire gidiyoruz"
Kafamı onaylarcasına salladım ve beni çekiştirmesine izin verdim.
Revire geldiğimizde eline bir parça pamuk aldı ve üzerine bir şeyler döktü.
Pamuğu dudağıma bastırdığında canım çok yanmıştı ama fazla ses çıkarmamaya çalışıyordum.
Yine de gözüm sulanmıştı.
Biraz daha toparlanmış görünün dudağıma baktım aynadan acıyordu. Hadi ben ona geç kaldığı için saldırmıştım.
O bana neden tokat atmıştı? Üstelik bu kadar sert..
Üstüme başıma biraz çeki düzen verdikten sonra spor salonuna geri döndük.
İçeriye girdiğimde Rin de oradaydı. Onunda yüzünde çizikler vardı. Biraz abartmış olabilirim ama çok endişelenmiştim.
Hızlıca yanıma gelip kafamı göğsüne bastırırcasına bir sarılma stili uygulayarak sarıldı.
Kafamı kaldırıp ona baktığımda o da üzgün görünüyordu. Aslında dışarıdan bakan biri onu soğuk bir nevale olarak görür hiçbir duygusunu anlayamazdı. Hoş, onun da istediği buydu.
"Özür dilerim, Suo"
Biraz bekledim bekledim sonra ensesine elimin tersiyle vurdum.
"Gerizekalı ödüm patladı ayrıca bana güzel bir uyku borcun var. Seni beklerken uyuyakalmışım"
Ellerini saçlarıma sokup karıştırırken "Öyle olsun bakalım"dedi.
"Hem sen neredeydin"
"Miya ikizlerindeydim, Atsumu sana haber verdiğini söylemişti"
"ATSUMU MİYA!!"
"Ah benim ocakta yemeğim vardı ben kaçar çocuklar"
Spor salonundan fırlarken ister istemez ona gülmüştüm. Rintarouya dönüp yanağını öptüm. Çok ileri gittik.
"Barıştık değil mi Suo"
"Hıığ şeey bilemedim ki"
"Sana Onigiri ısmarlarım"
"BARIŞTIK!"
sonra beni koltuk altlarımdan oyunca bebek gibi tutup havaya kaldırdı.
"Ya milletin içinde yapma şunu"
"Sus be"
Ben öleceğini bilen tavuk gibi çırpınırken yine Kita-kun'un kahkhasını duydum.
Bunu anlayan Rin biraz benimle uğraştı. Sonra el değiştirdim. Ama cidden yani.
Beni aynı pozisyonda tutarken gitti Kita-kun'a uzattı gerizekalı.
"İki dakika tutar mısın Kita-kun"
Kita önce bana sonra Rin'e sonra yine bana baktı. Beni aynı Rin'in tuttuğu gibi koltuk altlarımdan tuttu. Kafasını kaldırırken hafif gülümsemekte olan yüzü ile göz göze geldik. (Medya)
Tanrım gerçekten bayılacaktım ben. Bir süre sonra Rin gelip beni geri aldı.
"Sorumu değiştiriyorum Suna Rintarou Miya ikizlerinde ne-işin-vardı?"
Herkes duymasın diye kulağıma eğilip fısıldadı.
"Osamu ile romantik anlar geçiriyorduk benim güzel kardeşim"
"Ne?"
"Tam olarak duyduğun gibi"
"Ağağağağağağa sana izin veriyorum gidipte 10 gün daha gelmeyebilirsin!"
"Valla mı"
"Lan şaka yalnızlıktan korkuyorum biliyon"
"Sen idare edersin"
"Lan 1 değil 2 değil 10 gün gerizekalı"
"Haydaa ne yapsak ki"
"O kadar mı çok kalmak istiyorsun"
"Evet"
Muhabbetimizi kesen bir ses duyduk.
"Tek kalmaya korkuyorsan gelebilirim"
"O-olmaz büyükanneni yalnız bırakamazsın!"
"2 haftalığına bir akrabamızda kalacak 2 gün önce gitti"
"O-olur mu ki"
"Bilmem olur mu?"
Rintarou'ya kaş göz yaptım. Ne kadar ondan hoşlansam hatta çok sevsem bile utanıyordum. Peki bizim Rin'in umrunda mı. Yok beyefendi kendi işi ile ilgilenir sade,dünya yansa umrunda olmaz.
"Aa bak ne güzel olur işte Tatsuo"
"Seni-"
"Ne diyorsun canım kardeşim duyamıyorum"
"Bende seni çok seviyorum diyorum!"
Zaten ondan sonra antrenman başladı. Antrenman boyunca çok gergindim. Sonuç olarak çıkışta Suna eşyalarını toparlayıp Miya'lara gidecekti. Kita senpai ise bize gelecekti.
Antrenmanları bittikten sonra herkese su verdim. Bugün yine canla başla çalışmışlardı.
Herkes üzerini değiştirip toparlandıktan sonra evlere doğru yürümeye başladık.
Rintarou'nun ağzı kulaklarındaydı. Bense pişmanlık yaşıyordum. Ulan dudaklarım birbirine yapışsaydı da ağzımdan çıkmasaydı o laf.
Eve geldiğimizde Rin valizini toplamak için odasına çıktı. Acaba onu odasına kilitlesemiydim.
Yok ya abartmaya gerek yok. Ayrıca altı üstü Kita senpai ile 10 gün geçirecektik ne olabilirdi. Rintarou bir sürü eşya alır sanıyordum ama küçük valizini almıştı sadece. Gerçi kendisi her zaman çok eşya taşımayı seven birisi olmamıştı.
Onu geçirirken bana bakıp kötü sırıtışlar atıyordu.
"Ne oldu ne gülüyon öyle salak salak?"
"Koruma kullanmayı unutmayın"
"Rintarou s-ktir git"
"Tamam gidiyorum"
"Ha dur bekle"
"Ne oldu?"
Aynı bakışları ona ben atıyordum bu sefer.
"Koruma kullanmayı unutmayın"
"Seni küçük-"
Kahkaha atarak içeriye girip kapıyı suratına kapadım. Öyle adamın böyle kardeşi oluyor yapacak bir şey yok..
Odama gidip üzerimde ki okul formalarını değiştirdim.
Altıma sıradan, beyaz yanında siyah çizgileri olan şort giydim. Üzerime de üzerinde ne yazdığını anlamadığım karışık yazıları olan siyah tişörtümü giyip şortun içerisine soktum.
Kita senpai 1 saat içerisinde gelecekti.
Bende mutfağa geçip tofu burgerleri hazırlamaya başladım.
Bu yemeği çok seviyordum fakat uzun süredir yapmıyordum. Bu yüzden bugüne kısmetmiş diyerek hazırlamaya başladım.
Yemek hazır olmaya yakınken kapı çaldı.
"Geldiim"
***************************************