Antrenman bittikten sonra Rin'e olanları açıkladım. Oh olmuş sana diyip kafama fiske attı. Sonra da Miya ikizlerini de yanına alarak beni burada bıraktı.
Mükemmel abi.
Ne kadar erken bitirirsem o kadar iyi mantığı ile klüp odasına daldım. Karnım biraz daha iyiydi ama yinede ağrıyordu.
Elime eldivenleri geçirip bezi aldım ve silmeye başladım. Benim için sorun yoktu temizlik yapmayı seviyordum.
Bir yandan şarkı mırıldanarak diğer yandan da sağ taraftaki dolapları silmeye başlamıştım.
"İn another lifee, ı wont let you go.. "
"Suna?"
Kafamı çevirmem ile birlikte elinde eldiven olan Kita-Kun ile bakıştım.
"Kita-Kun?"
"Burada ne işin var, üstelik ellerinde eldiven varken ve bezle dolapları siliyorken"
"Asıl senin burada ne işin var?"
"Antrenmanlarda sonra kalıp her gün bir yeri temizliyorum. Ve bugün sıra buradaydı"
"Ah koç söylememiş olmalı, bugün cam şişeyi kırdığım için koç ceza olarak verdi"
"Haklı."
"Ha?"
"Tehlikeli bir hareketti. Cam parçaları savrulabilirdi ve birisi zarar görebilirdi"
"Haklısın, gomenne Kita-Kun!"
Kafasını onaylarcasına salladı.
"Sen sağdaki dolaplara başlamışsın bende soldakileri yapayım o zaman"
"Kita-kun hiç gerek yok, bir an önce eve gidip dinlenmene bak ben halleder-uggh lanet.."
"Suna-san iyi misin?"
"E-evet"
"İnanmadım."
"Biraz midem bulanıyor sadece"
"O zaman sen bırak ben hallederim"
"Olmaz"
"Suna-san ısrar ediyorum"
"Hayır"
Bana kaotik bakışlarından birini attı.
"İstesem seni dışarı çıkarabileceğimi biliyorsun değil mi"
Hızlıca ona bakıp dışarıya fırladım. Tanrım, bu hali gerçekten de korkutucu üstelik üstümde kullanınca daha da korkutucu oluyor.
Bu benim cezamdı fakat Kita-kun benim için yapıyordu. Onu biraz da olsa uzaktan izledim.
Mükemmel sakinliği, yavaş yavaş alnından akan terler.. Tanrım İlah gibiydi.
Biraz daha onu izledikten sonra dayanılmayacak noktaya gelen karın ağrımla beraber eve doğru yol aldım.
Eve geldiğim gibi kendimi lavaboya atıp içimdekileri çıkardım.
İçeri saniyesinde Rin gelmişti ve saçlarımı tutmuştu. Ben kustukça gözlerimden yaşlar akıyordu o ise sırtımı sıvazlıyordu.
"İyi misin Suo?"
"Rin başım dönüyor"
"Hasta ettin işte kendini, yememenden belliydi bu, nasıl anlayamadım ki"
Ağzımı güzelce ıslak mendille sildi ve çöpe attı. Sifonu çekip beni kucağına aldı.
Odama götürdükten sonra üzerime pijamalarımı giydirdi.
Alnıma elini koydu ve bana bakıp ateşim olduğunu söyledi. Hızla aşağıya inip mutfaktan su dolu bir kova ve ıslak bezler getirdi.
O geldiğinde zorlukla konuştum.
"Annemler...."
"İkisi de yine iş için ülke değiştirdiler ve uzun bir süre gelmeyecekler, bugün anlatacaktım ama hastasın"
"Sen.. ne yapacaksın"
"Ben başımın çaresine bakarım yalnız sana doktor çağırmamız lazım"
Rintarou aile doktorumuzu aradı ve tanıdığım, kırışıklarla dolu yüze sahip adam geldi.
Beni iyice muayene etti. Ondan sonra Rin'e döndü ve bir şeyler söylemeye başladı. Ama ben bastıran uyku yüzünden duymadım.
Uyandığımda başımda hala Rin vardı ama uyuyordu. Üzerinde bakış hissedince gözlerini açtı.
"Uyanmışsın"
"Yeni uyandım"
"Soğuk kapmışsın doktor ilaç verdi ve birkaç saat içerisinde bir şey kalmayacağını söyledi. Ha birde sıcak tutmalıymışsın kendini"
"Yeterince sıcak tuttuğumu düşünüyorum kendimi"
"Aynen şortla yatıyorsun o yüzden"
"Onları bana sen giydirdin"
"Normalde polarlı pijamayla yatıyorsun ya sanki"
"Şort rahat oluyor ne yapayım"
"Hasta olunca da sen çekersin işte böyle canım nolucak (ȏ.̮ȏ)"
Oflayarak yerimde doğruldum. Rin komodinin üzerinde duran bardağı ve hapı alıp bana uzattı.
"Ha unutmadan 2 gün raporlusun"
"Has***ir ciddi mi"
"Hıı evet vermemesi için yalvardım ama 1 haftadan 2 güne düştü anca"
"Seni embesil pezevenk!"
"Rica ederim canım,benim için zevkti"
Neyse en azından perşembe gününe kadar okula gitmeyecektim.
Rintarou gidecekti zuhahahah
O gece Rin yanımda uyudu. Tabiki onu yanıma aldım. Ben hastayken asla odasına gitmezdi benimde onu koltukta uyutacak kadar vicdansızlığım tutmamıştı.
Kendimi çok daha iyi hissediyordum.
Rintarou çoktan uyumuştu. Ben ise uyuduğum için geri uyuyamıyordum.
Yattığım yerden Kita-Kun'u düşünmeye başladım. Acaba tek başına orayı silerken zorlanmamışmıdır.
2 gün boyunca okula gitmeyecek ve onu göremeyecektim.
Ondan hoşlandığımı Rintarou biliyordu.
Yine de ben onun özel hayatına karışmadığım gibi o da benimkilerine karışmıyordu.
Tabiki onu kıskanıyordum abimdi lan o. Ayrıca çok yakışıklıydı..
Onu Osamu'dan başkasına kaptırırsam gönlüm rahat etmezdi.
Bana dönecek olursak tam bir umutsuz vakaydım. Daha onunla doğru dürüst konuşamıyordum bile.
3.sınıf olan kendisi bana yalnızca 1.sınıfta okuyan bir menajer gözüyle bakıyordu, biliyordum.
Belki de onunla biraz zaman geçirmeye ve onu daha da fazla tanımaya çalışmalıyım.
Ama önce uyumalıydım. Düşünürken uykum gelmişti.
Gözlerimi kapattım ve uyudum.
Yazar'ın Ağzından;
Ertesi günü genç oğlan kardeşinin yanından yavaşça kalktı. Hızlı da kalksa uyanmazdı gerçi uykusu ağırdı yine de dikkat etti.
Hazırlanıp okula gittiğinde 2 gün boyunca yalnız hissedeceğini düşündü.
Ama yanıldığını farketti. Miya ikizlerinin olaylardan haberleri vardı ve tabiki Rintarou'yu yalnız bırakmaya niyetleri yoktu.
"Günaydınn"
"Sanada günaydın Tsumu, günaydın Samu"
"Günaydın Rin"
"Suo yok yani he"
"Evet yok"
"Haydi erkek erkeğe bir şeyler yapalım!"
"Okulda erkek erkeğe nabıcaz, omuz omuza 31 falan mı çekicez tuvalette"
Gri saçlı oğlan hoşlandığı çocuğun kafasına geçirdi.
"Sapık mısın oğlum sen aklına ilk gelen bu mu yani, Tsumu sende boş yapmayı bırak"
Rintarou güldü. O sırada onları uzaktan izleyen genç oğlana takıldı gözü. Onu farkettiklerini anlayınca yanlarına gitti.
"G-günaydın Kita-kun bir şey mi oldu?"
"Günaydın Atsumu-Kun bir şey olduğu yok. Suna-kun dün kardeşin hastaydı şuan iyi mi"
Rintarou piç smile atmaya başladı. Güzel fırsat diye geçirdi içinden. Bunu kesinlikle Tatsuo'ya anlatacaktı.
"Hiç sorma Kita-kun yaa, dün çok kötü bir halde geldi eve gece vakti de ateşlendi bir türlü indiremedim ne yapsamda bende aile doktorunu çağırdım. Aile doktoru kontrol etti, meğersem çok soğuk kapmış kendini hasta etmiş. Sabahta işte yalvararak zorla evde kalmaya ikna ettim"
"İyi de onun bi haftalık rapo-"
Miya ikizlerinin sarışın olanı Rintarou'nun alttan etini cimcirmesi ile sustu.
"Neden evde kalmak istemedi"
"Oh bu konuyu biraz ileri de konuşalım mı?"
Ne olduğunu anlamadı uçlarında siyahları bulunan çocuk fakat yine de kafası ile onayladı.
"Seni dinliyorum Suna-kun?"
"Nasıl söylemeye başlasam ki"
Tek kaşını kaldırdı 3.sınıf öğrencisi.
"Tatsuo seninle sürekli iletişim kurmaya çalışıyor fakat oldukça utangaç. Yani tek kelime bile etmeden uzaktan izliyor sadece. Rahatsız olacağını düşünüyor Kita-kun ve bu senin son yılın olduğu için günleri sınırlı. Bu yüzden elinden geldiğince devamsızlık yapmamaya çalışıyor"
"Anladım."
Peki bu bir yalan mıydı. Kesinlikle yalandı. Fakat Suna erkeğinin umrunda mıydı? Değildi tabiki.
Şuan ise düşünüyordu. Acaba kız kardeşi bu olayı öğrendiğinde onu 68 mi yoksa 72 mi parçaya bölecekti. Belki de daha az uğraşırdı ve cesedini okyanustaki köpek balıklarına yem ederdi. Ya da en iyi ihtimali düşünmek gerekirse bir iki hafif yumruğa kurtulurdu.
***************************************