Başladığınız tarihi bırakır mısınız?
--------------------------------------------------------------
".........."
"Burada"
".........."
"Burada"
"Suna Tatsuo"
"...."
"Suna Tatsuo"
Sesimi duymamla uyukladığım sıradan hemen kafamı kaldırdım ve 'Burada' diye cevap verdim.
Sınıftan bir kaç ufak kıkırdama çıktı fakat fazla önemsemedim.
Kafamı sıraya geri koyup uyuma hayalleri kurarken sıramın sallanması ile kendime geldim.
"Tatsuo-sann uyansana yaa~"
"Osamu-kun 3 e kadar sayıyorum, eğer Atsumu'yu başımdan alırsan sana onigiri ısmarlarım"
Bunu dememle birlikte sıramı sallayan Atsumu artık sıramı sallayamıyordu.
Onigiri hayat kurtarır...
Tekrar sırama yatmayı denedim fakat tamamen uyanmıştım bir kere. Bende yavaşça sıramdan kalkıp Rintarou'nun koluna girdim.
Benim çok sevgili abim yine telefonu ile uğraşıyordu. Son zamanlarda iyice kafasını kaldırmaz olmuştu.
Öğlen aramız olduğu için okuldan çıkıp yakın bir restorana gelmiştik. Herkes istediği şeyi alırken ben ve Osamu onigiri almıştık. Sonuçta borcum vardı.
"Hey Suna'lar bu hafta sonu bize gelsenize?"
"Yatıya mı Atsumu-Kun?"
"Evettt"
"Olur, geliriz"
Ben ağzımı açmadan Rintarou konuşmuştu bile. Eh birazcık bana da sorsaydın keşke, neyse.
Osamu'ya bakıp göz kırptığımda öksürmeye başlamıştı. Rintarou karşısında bulunan gelecekte ki sevgilisine su uzatıyordu.
Osamu uzun süredir ondan hoşlanıyordu. Ve aptal çocuk farketmiyordu bile.
Bu arada onlar 2.sınıflardı. Benim de onlar yüzünden 1.sınıflarda hiç arkadaşım olmamıştı fakat bunu sorun etmiyordum.
Rintarou ile aramızda yalnızca 10 ay gibi kısa bir süre var. Bu yüzden kardeşten çok ikizi gibiyim.
Aynı onun gibi kahverengi saçlarım ve yeşil gözlerim var. Tabi onun yakışıklılığı ayrı onu saymıyorum.
Yemeklerimi yiyip okula geri dönüyorduk. Ben derslerin zorluğundan yakınıyordum. Evde bana öğretmesi için resmen Rin'e yapışıyordum.
Yapışmasam kabul etmez miydi? Ederdi pekala,fakat neden onunla uğraşmak varken sakince sorayım ki değil mi..
Okula geldiğimizde daha dersin başlamasına vardı. Bende onlarla beraber okulu dolaşmaya başladım.
Arkama bakarken önüme döndüğümde birden birisi ile çarpıştım ve göt üzeri yere düştüm.
"Hey bu acıd- Kita-kun?"
"Önüne bakmayı öğrenmelisin Suna"
"B-be-ben özür dilerim,gitmem gerek"
Sızlayan popomu umursamadan kalktım ve koşar adımlarla sınıfıma gittim. Zaten ders vakti de gelmişti.
Kafamı sıraya koyup düşünmeye başladım.
Kita Shinsuke...
Onunla tanışmamın üzerinden 1 seneden fazla geçmişti. O ikinci sınıf iken tanışmıştık.
Ondan uzun süredir hoşlanıyordum. Gerçekten..
Tanıştığımızdan beri hakkında olan çoğu şeyi Rin sayesinde öğrenmiştim. Voleybol takımında oldukları için hepsi iyi anlaşıyordu.
Tabi ne kadar anlaşmak denilebilirse.
Kita-kun daha çok sessiz birisiydi fakat tek bir bakışı ile ortama kaos saçabiliyordu.
Bana soru sorulması ile kafamı kaldırdım. Dersi dinlemediğim için tabiki cevaplayamamıştım. Öğretmen de sinirlenip beni dersten dışarı çıkardı. Bütün sınıf bana güldüğünde biraz kötü hissetmiştim kendimi.
Kafam yere doğru bakarken sınıftan dışarıya çıktım ve bir banka oturdum.
Birkaç dakika sonra tenefüs olduğunda yanıma birisi oturmuştu.
"Tatsuo"
"Rintarou"
"Tatsou"
"Rintarou"
"Tats- tamam uzatmayalım. Burada ne yapıyorsun tek başına ve ne ara geldin"
"Hoca sınıftan çıkardı"
"Yine mi uyuyordun pfft hahahahah"
"Heey komik değil bir kere!"
"Geceleri geçe kadar oturup okulda uyukluyorsun Tatsuo"
"Evet"
Rin'i çok seviyorum. Ama gerçekten her bakımdan onu seviyordum,sinir etmekten birlikte gezmemize kadar.
"Riin uykum var"
"Uyu güzelim"
Kafamı onun dizlerine koydum ve gözlerimi kapattım. Ellerini saçlarımda hissediyordum.
Dediğim gibi en iyi abiye sahiptim.
Tenefüs bitene kadar öyle durduk zil çalarken Rin beni yüzüme üfleyerek uyandırmıştı. Hadi ama böyle uyanmaktan nefret ediyordum!!
Işık hızı ile gözlerimi açarken Rin'in halime gülen suratına baktım ve elimde olmadan bende güldüm.
Yoldan sınıfa yürürken konuştum.
"Son zamanlarda kafanı telefondan kaldırmaz oldun Rintarou"
"Evet biliyorum"
"Bir amacı mı var neden bu kadar bakıyorsun"
"Muhabbet ettiğim birisi var sadece büyütecek birşey değil"
"Ondan hoşlanıyor musun?"
"NE! Hayır tabiki de"
"Hoşlanıyorsun"
"Belki birazcık"
"Anladım"
"Sınıfına geldik hadi"
"Görüşürüz Rin"
"Görüşürüz Suo"
Sınıfa ne kadar sakin girsem bile ona sinirliydim. Tabiki sevdiği kişiye karışamazdım fakat Osamu için üzülüyordum. O kadar zamandır yakın arkadaştık ve Rin gözünün önündekini görmüyordu resmen.
Hoca'nın içeriye girmesi ile dikkatim dağılmıştı. Neyse ki tarih işleyecektik yani daha rahat uyuyabilirdim. Bu öğretmen oldukça yavaş anlatıyordu ve yaşlı olduğu için gözleri pek görmüyordu.
Kafamı sıraya koydum fakat uyuyamıyordum.
Bugün günlerden cumaydı. Okul bittikten sonra haftasonu onlarda kalacağımızı söylediğimiz Miya ikizlerine gidecektik. Tabiki önce bir valiz hazırlamamız gerekiyordu.
Çıkışta tabanlarımı yağlayıp diğerlerini bile beklemeden eve koşmuştum.
Bu hafta spor salonu tadilatta olduğu için antrenmanlar ertelenmişti. Bende takımın küçük menajeri olarak antrenmanlara katılıyordum elbette
Antrenman olmaması diğerlerini üzmüştü. Gerçi en çok üzülenimizin Atsumu olduğu kaçınılmaz bir gerçekti.
Eve geldiğimde hızla mavi tekerlekli valizimi çıkarttım. İçerisine gerekli malzemeleri topladım. Ben bütün malzemelerimi toparlamayı bitirdiğimde Rin çoktan eve gelmiş, toparlanmış hatta beni bekliyordu.
"Anlamıyorum ki sanki kalıcı olarak gidiyoruz anasını satayım, neden bu kadar uzun sürüyor!"
"Söylenme be geldim işte"
"Yürü hadi"
Hiçbir şey söylemeden ayakkabılarımı giyip yola çıktım. Birkaç dakika sonra Rin yanımdaydı.
Elini omzuma atıp beni kendine çekti. Bir ortamız yoktu ya fazla yılışık ya da fazla hareketli bir abi kardeş ilişkisine sahiptik. Huyumuz kurusun ki ikimizde şikayetçi değildik bu durumdan.
Sırnaşık bir biçimde Miyaların evinin önüne geldik. Kapıyı yavaşça çaldım ama kırarcasına açıldı.
Sanki 100 yuldır görüşmüyormuşuz gibi hareketlerle Atsumu göründü.
"Tatsuo-san!!"
"Atsumu-kun!!"
Biz hayvan gibi sarılırken Osamu konuştu.
"Atsumu'nun ikizim olduğunu kabul etmiyorum"
"Aynı şekilde bunun kardeşim olduğunu reddediyorum"
"Heey!"
Atsumu son hızda lavaboya koştu. Herkes ona meraklı gözler ile baktı.
"Samu onun neyi var?"
"Merak etme Suo hamiledir sadece"
"Ne!"
Abim kafama vurdu.
"Yemin ediyorum tanrı ikimize paylaştırılacak aklın hepsini bana vermiş"
Kafamı hızla ona çevirip saçından tutup çektim. Canı acıyan abim de saçımı tuttu. Bacak arasına tekme attım o da benim göğsümü sıktı.
Şuan Osamu hiçbir tepki göstermeden sadece sıradışı bir şekilde dövüşen bizi izliyordu.
Bir süre sonra benim ağzımın iç tarafı onun ise dudağı kanamaya başladığında anca tepki göstermişti.
Benim yapmam gereken yerde abim kollarını birbirine dolamış bana bakıyordu.
Biz neden kavga etmiştik acaba
"Pişt"
"..."
"Rin"
"Ne var."
"Öpim mi "
"Yo"
"Hadi hadi"
"Salak"
Açtığı kollarına kendimi attım. Atsumu banyodan gelmiş ve Osamu'nun yanına geçmişti. İkisi de bizim davranışlarımıza 'bunların nasıl bir kardeş ilişkisi var aq' bakışı atıyorlardı.
Ama olsun. Biz barıştıktan sonra ben ağzım için tuzlu su ile gargara yaptım, Rintarou'ya da Osamu yardım etmişti ve dudağına pansuman yapmışlardı.
Bunların yaşanmasının ardından herkes kendi halinde takılıyordu. Osamu ve Atsumu bir şeyler izliyordu. Ben şuan okumakta olduğum kitabı bitirmeye çalışıyordum. Rintarou ise telefonu ile uğraşıyordu.
Bir süre uğraştıktan sonra o kadar kötü bir ifade ile yanımızdan ayrıldı ki Atsumu bile endişelenmişti. Osamu kalkıp yanına gidecekti ki omzunu tuttum.
"Ben bakarım"
Yavaşça misafir odasına doğru gidip kapıyı açtım.
Rintarou.....
***************************************
Wuhu yine kitapp ilham geldi ulan :)
İsteğinize bağlı hafta da 1 veya 2 bölüm atacağım.
Bu arada gacı böyle görünüyor arkadaşlar