Pam POV
Binitiwan na ako ni kian at bahagyang lumayo siya sakin pero andoon parin iyong ngiti niya habang nakatingin sakin. Ganito ba siya? Masaya na kahit alam niyang nasasaktan ko na siya? Ganito ba niya ako kamahal na handang gawin ang lahat para sa akin? Handang maghihintay sa pagmamahal ko?
Umiwas ako ng tingin.
Sana kung noon pa,Siguro ngayon masaya kami at walang pinoproblema baka nga kung nagkatuluyan man kami sa kasalukuyan siguro isang masayang pamilya na kami ngayon ni kian.
“Let’s go back in the resthouse .Medyo malamig na dito sa labas.” Sabi ni kian kaya napalingon naman ako sakanya.Medyo malamig na nga dito sa labas.
“S-ige.” Tango ko. Sabay naman kami naglakad pabalik sa resthouse.
Pagbalik namin naabutan namin ang isang matandang lalaki na nakaupo sa sofa na parang hinihintay si kian.
Bigla naman ito napatayo ng makita kami.
Saglit naman niya ako tiningnan at umiwas rin agad ng tingin sakin.
“Magandang gabi ho Senyorito kian at senyorita.” Bati nito samin at binaba pa nito ang kanyang sombrero.
“Magandang gabi naman ho mang jose. By the way. I’d like you to meet my..” napatingin naman ako agad kay kian dahil napahinto siya sa sasabihin niya kaya sa kadahilanan magtama iyong tingin namin dalawa pero ako na rin ang unang umiwas at muli binalingan si mang jose.
“Ah Hello po mang jose. I’m Pam Chua. Kian’s friend. I’m very pleased to meet you.” Nakangiti kong sabi.
“Nagagalak ko rin ho kayong makilala Senyorita. Ako nga pala si Jose Caprio ang caretaker sa resthouse ni Senyorito kian. Kasama ko ang aking asawa na si Juliana ang nag-aalaga sa bahay na ito.”
“Ganun ho ba.Nasaan po ba si Manang Juliana?”tanong ko.
“Where’s manang Juliana?” tanong rin ni kian. “Did she already cooked?” dagdag na tanong ni kian kay mang jose. Mabuti nalang nakakaintindi tong si Mang jose. Kanina pa kasi pa English magsalita si kian. -___-
“Ah senyorito iyon nga ho iyong sadya ko kasi umuwi muna siya doon sa bahay namin.Babalik ho rin siya agad bukas ng maaga para ipaghanda kayo ng almusal at iyong hapunan niyo eh nakahanda na po sa mesa.”
Patango tango lang si kian.
“sundan niyo na po si manang Juliana.Kami na bahala rito.”
“P-ero senyorito huhugasan ko pa po iyong mga pinggan at—“
“don’t bother mang jose. Kaya na namin to. Besides,Walang kasama si Manang Juliana sa bahay ninyo.”
“Tawagan niyo nalang ho ako senyorito pag may kailangan kayo.Sige ho at tutuloy na po ako.”paalam ni mang jose at muli nito sinuot ang sombrero.
“Kumain na tayo.Pasensya ka na baka gutom ka na.” paghihingi ng paumanhin ni kian sakin.
“ikaw ba ang nagbihis sakin kian?” diretsong tanong ko habang naglalakad kami papunta sa mesa. Kanina pa kasi hindi ako makapakali sa kakaisip kung sino ang nagbihis sakin.
Tiningnan niya ako.Mula Ulo hanggang paa.
“I would love to undressed you but not now.Si manang Juliana ang nagbihis sayo. May respeto ako sayo.” May halong kamanyakan iyong sagot ni kian sakin. >___< pero napatingin ako sa kanya ng sabihin niya sakin na nirerespeto niya ako.
Nasa dining room na kami at sabay na kami umupo dalawa ni kian.Bale magkatapat kami sa mesa.Napatingin ako sa mga pagkain.Mukhang masarap iyong hinanda ni manang Juliana kaya parang ngayon ko lang naramdaman iyong gutom.
“kumain ka ng madami. Masarap magluto si Manang Juliana.” Nakangiting sabi ni kian.
“Mukha ngang masarap.” Sagot ko naman at nilagyan ko na ng pagkain iyong plato ko at ganun din si kian.
Tahimik lang kami kumain dalawa tapos maya maya tinulungan ko na rin si kian maghugas ng mga pinggan tapos dumiretso na kami sa mga kwarto namin.
Kahit busog,Napahiga ako sa kama ko at iniisip ang nangyari kanina.Hindi ko alam kung bakit naiiyak ako ngayon.Hindi ko alam basta kusa nalang tumulo iyong mga luha ko. Hindi ko na rin namalayan na nakatulog na ako.
--
Kinabukasan…
Kian POV
Gumaan iyong pakiramdam ko ng sabihin ko ang lahat lahat kay Pam kagabi. Hindi ko na kasi nakaya iyong bigat ng nararamdaman ko kaya kinailangan ko ng ibuhos ang lahat kagabi. I don’t know if she get hurt sa mga sinabi ko sakanya kagabi. I just really need to burst it out kasi mababaliw ako ng maaga pag hindi ko nagawa iyon.
Ngayon alam na niyang mahal na mahal ko pa rin siya. Ang tanong, Bibigyan kaya niya ako ng isa pang pagkakataon?
Kagabi bago ako matulog kinausap ko si Lanie na siya na muna bahala sa office habang wala ako.Sinabi ko na ieemail niya nalang sakin ang mga gagawin ko para kahit wala ako alam ko ang nangyayari sa kompanya. Nag leave ako ng 1 week vacation at iyon na kasama ko si Pam. I know im very a busy and a workaholic man pero I just needed some space, A space kung saan muli kami magkakaharap ng masinsinan ni Pam.
Maaga akong nagising at pababa na ako mula sa kwarto ko na biglang tumunog iyong cellphone ko.
Daddy Carlos calling…
Sinagot ko naman ang tawag ni daddy. I forgot to tell him where am i.
“Hello dad?”
“where are you son? Kahapon ka pa wala sa bahay and I even called your secretary at sinabing on leave ka for 1 week vacation. Explain what is happening young man.” Tila galit na sabi ng ama ko.
“Dad. It was true but I can’t tell you where am i.”
“wag kang gagawa ng kalokohan kian migs monticillo kung ayaw mong mawala ang kompanya sayo.”
“Dad. Hindi ko magagawa iyon. I have some important things to do na mas importante pa sa kompanya. I hope you’ll understand me.”
“Just make sure you’ll be having no troubles involved kian.” Banta ng ama ko sakin.
“Okay dad.”
“While on your leave,Ako muna ang bahala sa kompanya. Takecare! I have to hang up this call now.” Tska inendcall na nga ng ama ko iyong tawag.
Napabuntong hininga naman ako.
Nakasalubong ko naman si manang Juliana.
“senyorito,magandang araw ho.Gising na po pala kayo,Ang aga niyo ho ata nagising.Gusto niyo po ba ipaghahanda ko kayo ng kape?”
“No manang.Later nalang, Magjojogging muna ako babalik rin ako mamaya.”
Kailangan ko rin magexercise dahil madalang nalang ako pumunta sa gym dahil lagi nga ako busy sa kompanya.
“Iyong mestisa ba eh gising na po ba?”
“I bet she’s still asleep manang. As soon as I get back,Nakahanda na po ang almusal manang ha?”
“Masusunod po senyorito.”
Lumabas na ako sa resthouse at nag simula tumakbo.
--
Maagang nagising si Pam ng umagang iyon.Ito ang unang araw na makakasama nito si kian sa resthouse nito.Nag inat siya at nasilawan ito sa sikat ng araw na nagmumula doon sa terasa ng kwartong ito.Bumangon si Pam sa kama at pumunta doon sa terasa.Nag inat si Pam sa kanyang katawan pero napatigil din siya sa pagiinat dahil namangha ito sa nakita niya. The best view she had ever seen.Sobrang ganda pala ng paligid and from here makikita mo ang tabing dagat.Sobrang linaw nito.Sobrang tahimik and refreshing.Umalis siya doon sa terasa at bumaba mula sa kwarto nito.Naabutan niya si mang jose at manang juliana na naghahanda ng almusal.
Napansin naman siya ni Mang jose at Manang juliana.
"Goodmorning ho." bati ko.
"Goodmorning din ho senyorita.Gising na po pala kayo." bati sakin ni Mang jose."Siyanga ho pala, ito ang aking asawang si Juliana.Siya po iyong sinasabi ko sa inyo kagabi." Siya pala si manang juliana ang nagbihis sakin.
"Magandang araw ho senyorita. Nagagalak ko ho kayong makilala.Maupo na po kayo at ng mapag almusal na kayo." Ngumiti lang ako tapos lumapit ako doon sa mesa.
"Tulungan ko na po kayo." suhestiyon ko.
"Aba wag na ire. Ako na pong bahala rito. Mapapagalitan pa kami ni senyorito nito.Umupo nalang po kayo."
"Pwede po bang Pam nalang po iyong itawag sakin?" suggest ko ulit kasi parang nakakaasiwa naman kung senyorita iyong tawag sakin.
"Naku mas lalong mapapagalitan kami ni senyorito kian.Dapat igalang ka rin namin.Kamusta na ba iyong pakiramdam mo?Wala ka na bang hang over?"
Hang over? Wala akong naalala na uminom ako teka--parang nagegets ko na.Wala kasi akong malay kahapon kaya akala ni manang juliana may hang over ako.Sino naman kaya may sabi may hang over ako? -____-
"Ah A-yos lang po.Medyo hindi na po sumasakit ulo ko." pagsisinungaling ko.
"ah teka nga po pala manang,ilang taon na po ba ninyo inaalagaan ang resthouse na ito?This place is really nice." Ngumiti naman si Manang juliana sakin.
"Heto kape,Inumin mo muna to.Hintayin mo nalang nga pala si Senyorito kian,Sabay na raw kayo kumain pagbalik niya.
Umalis pala si kian? Saan kaya siya pumunta?Hinigop ko nalang itong kape ko.
"Itong lupang tinitirikan ng resthouse ay inalagaan rin namin.Binenta kasi ito ng dati kong amo dahil may usap usapan na nalulugi iyong kompanya nito kaya napilitan ibenta sa mga monticillo. Ang daddy ni kian na si Senyor Carlos ay hindi sana bibilhin ang lupang ito pero kinabukasan bumalik si senyorito kian at binili ang lupang ito ng mga Henarez na hindi alam ni senyor carlos. Tatlong taon na ang nakalipas at agad niya pinagawa itong resthouse. Nagustuhan kasi ni Senyorito kian ang lugar na ito rito sa Rosales." pagpapaliwanag ni manang juliana sakin.
Rosales pala ang lugar na ito.
"Ganun po ba. M-atanong ko lang po sana kung may dinala ng girlfriend rito si kian?" Ewan ko ba kung bakit tinatanong ko ang mga ganitong bagay na dapat hindi.
"Sa katunayan,Hindi masyadong madalas pumalagi rito si senyorito kaya wala pa siyang babaeng nadadala rito kundi ikaw palang.Nakakatuwa nga eh." nakangiting saad ni manang juliana.
Lihim naman ako napangiti.
"Noong huli niyang punta kasi rito,Lasing na lasing.Mabuti nga umabot ng buhay iyan dito eh halos apat na oras ang biyahe rito mula sa siyudad.Probinsiya na kasi itong rosales." dagdag pa na sabi ni Manang juliana.
Bigla tuloy ako nacurious kaya nakipagchikahan pa ako kay manang juliana.
"B-akit po siya lasing na lasing?"
"Hindi ko rin alam pero may binabanggit siyang pangalan habang pinagtutulungan namin siya bihisan ng asawa kong si Ka'Jose mo."
"S-ino ho?"
Saglit naman natigilan si Manang juliana at tiningnan ako.
"Ano nga ba ulit ang pangalan mo ire?"
"Pam chua po."
"Ah so ikaw pala iyong babaeng binabanggit nung lasing na lasing siya." patango tango na sabi ni manang juliana.
Ha? Ako? Bakit? Ang pagkakaalam ko nasa States pa ako ng mga panahon na iyon.Imposible kaya inaalala niya parin ako noon? ngunit ang sabi niya He was trying to forget me and Yes, He did. Noong muli nagtagpo ang landas namin saka ulit siya nagpaparamdam sakin.
Waaaah! ang gulo >___<
"Alam mo bang bagay kayo ni senyorito.hehehe." napahagikgik na sabi ni manang juliana.Natawa naman ako.
"K-ayo talaga manang!"
Ilang sandali bumukas ang main door ng bahay at pumasok si kian na basang basa ng pawis.
"I'm back! Manang!" sigaw na sabi ni kian.
*gulp*
bakit parang ang hot niya ata ngayon? >////<
"Oh there you are manang--Oh You're already awake,How's your sleep?"tanong ni kian sakin hindi naman ako agad nakasagot kasi palapit siya ng palapit sakin tapos nagsoslow iyong paligid.
Napailing naman ako.
"ah oo ayos lang naman.Mahimbing naman ako nakatulog kagabi." sagot ko tapos umupo siya sa tapat ko katulad nung pwesto namin kagabi.
"Good." sabi niya tapos kumuha siya ng tinapay at kinagat ito.
"Senyorito,Maligo po muna kayo.Tong bata talaga!" saway ni manang juliana.
Tumayo si kian.
"I'll be back.Wait for me.Let's eat our breakfast together,okay?"
tumango lang ako.Nakipagsundo na ako kay kian na NO FIGHTS AND BUTS.
Wala pang kinse minutos ay muli na itong bumalik sa mesa at sabay na nga kami kumain dalawa.
"You want to explore outside?"tanong ni kian na matapos na kaming kumain dalawa.
Ang bilis namin natapos kumain. XD
"P-wede ba?" tanong ko.
"Of course pero sisiguraduhin mong hindi mo ako tatakasan."
"I even paid 10million for you."pabulong na sabi ni kian.
Huh? Hindi ko masyado narinig ang sinabi niya.
"I won't do that!" sabi ko naman.ano ba iyong million? Ang gulo. Waah!
"Let's Go." sabi ni kian at tumayo na ito.Sumunod naman ako sakanya palabas ng bahay at tinungo namin iyong isang bahay kubo na malapit sa tabing dagat.
"Kian." tawag ko sakanya.
"hmmm?"
"P-wede mo bang ipaliwanag sakin ang lahat.I mean about Yesterday."
Napabuntong hininga naman si kian.
"First of all, I want to say Sorry dahil pinadukot kita. I'm sorry if it frightened you.I don't have any choice.I was afraid dahil baka magpapatuloy iyong pagiging invisible sight mo sakin dahil dumating iyong si Terrence. Sorry for making this stupid plans but i did it because of my love for you na alam kong ikakagalit mo. May naging kasabwat ako si Owy.Please wag kang magalit sakanya it was all my fault and even cassy don't know all about this. About with your car and your phone. May inutusan akong ipaligpit iyon.Do you remember ben? The playboy one during our highschool days?Inutusan ko siyang galawin phone mo at itext ang daddy mo na mawawala ka ng 1 week at tatawag ka rin agad as soon as possible." pinagpatuloy lang ni kian ang pagpapaliwanag niya sakin at ako naman ay nanatiling tahimik na nakikinig sakanya. Ngayon malinaw na ang lahat sakin. Planadong plano niya nga ang lahat.
Magalit man ako sa kanya ngayon pero huli na.Tapos na ang lahat.
"P-am.I'm really sorry for what i've done." paghihingi ng paumanhin ni kian sakin.Gustohin ko man magalit pero wala na akong lakas makipagtalo pa sakanya.
"Kalimutan mo nalang iyon.Iisipin ko nalang nagbabakasyon ako rito sa boracay."pagbibiro ko.corny ata?
Muli naman kami natahimik dalawa.
"Pam." muli niyang tawag sakin. nilingon ko naman siya.
"b-akit?"
"bakit ang hirap atang mahalin mo ako ulit at muling pagkatiwalaan?."
Eto nanaman ulit ang mga tanong ni kian na nagpapagulo sa isipan ko.
"D-ahil minahal kita ng sobra kian.Minahal kita at nagtiwala ako sayo na hindi mo ako sasaktan because you mean it to me but you...failed me."
"Kaya ang hirap sakin na maibalik muli ng maayos iyon but you know we can still be friends."
"I wanted you even more Pam. I don't want us just to be friends, I want more than of that. Me plus you in a happy forever relationship. " seryosong sabi ni kian sakin.
"In the right time kian. Time can tell us.Kung tayo nga ba talaga ang para sa isa't isa. Why not? If that time will not come,I guess we're really not meant for each other at susuko ka na sa akin."
"Im still waiting Pam and like what i've said before ,i will never get tired in waiting and trying to win you back because at the back of my mind and in my heart, it says "You're still the Nerdy Princess i met and loved 6 years ago."
And by that moment my heart stops and stared at kian eyes.I can feel the sincerity in his eyes and i can't predict my heart in beating that so fast.It never beats like this before.Ngayon lang.
-----
Please vote and comment <3
wait for update. chill Lang kayo. XD
Eto Lang Kinaya Ko at inaantok na ako.hehe