"Mauuna na akong umuwi" sabi ko sa sekretarya ko.
Tumango naman ito. Kailangan ko kasing puntahan si Caly at Bea sa favorite restaurant namin.
Zicko prepared something for Caly and I want to be there.
"Yes po.. sabi po pala ni Mr. Travis Morgan na hintayin niyo daw po siya." sabi ng sekretarya ko kaya kinabahan ako.
Dalawang araw ko na siyang iniiwasan at isa din ito sa mga araw na yun kaya kailangan ko ng umalis. Bakit ko siya hihintayin? Last time I checked, wala na kaming ugnayan sa isa't isa.
Bakit ba hindi nalang niya ako pabayaan?
"Hindi na.. I need to go. Kung dadaan man siya, pakisabi na bukas nalang kami magusap kung may dapat mang kaming pagusapan." saad ko at nag madali akong umalis.
Para akong hahabulin ng aso sa pag mamadali. Mabilis akong sumakay ng kotse ko at umalis doon.
I don't know why he wants to see me but I don't have any plans on knowing why.
"Nandito ka na rin sa wakas!" Bungad sakin ni Bea kalabas ko ng kotse.
Tumawa ako dahil bago pa man ako makapag salita ay mabilis niya akong hinawakan sa braso at hinila papasok ng restaurant. I was giggling while she was trying to catch her breath.
Pagod na pagod ata ang kaibigan ko.
"Oh bakit ang dilim?" tanong ko pero pinisil lang niya ang kamay ko.
"Shh.." bawal niya sa akin at nakita kong nagbukas ang spotlight at nakatutok iyon kay Caly at Zicko na nagyayakapan.
Napangiwi ako nang ma realize ko na huli na pala ako.
"Ang tagal mo kasi eh.. hindi mo tuloy nakita ang sweet proposal ni Zicko. Nagising na din ang dalawa sa katotohanan na harapin ng magkasama ang mga problema. Caly woke up from being a martyr and being selfless." sabi ni Bea kaya napangiti ako.
Late man ako ay masaya ako na ang dalawa kong kaibigan ay masaya na. This is what I wanted for them. I want Caly to be happy and if Zicko is her happiness then I will support them even if the future is blurry and not sure.
'Harapin ng magkasama ang problema' this struck me.. ganito ba talaga? Paano kung hindi na tama?
Nagbukas na ang mga ilaw at nagulat si Caly. Napatingin siya sa aming dalawa ni Bea. Mangiyak ngiyak siya at mas lalong napahagulgol nang lumapit siya sa amin at yinakap kami.
"Thanks guys for supporting me. Without you.. I won't be completely happy." Aniya kaya yinakap din namin siya.
"You deserve to be happy and sana alam mo na hindi ikakasaya ni zicko na sinasarili mo ang lahat. He is willing to give everything for you. That is why we like him for you."sabi ko sakanya.
Nagulat kami nung bumukas ang pinto. Nilingon ko 'yon at nakita ko ang walang kaalam alam na Travis. He looks so innocent..
"What is he doing here?" Halos pabulong na tanong ko pero nasagot na rin ang tanong ko nung linapitan niya si Zicko at nagusap sila.
"Sorry Alina.. nakalimutan kong sabihin sayo na friends sila ulit.. well hindi naman kasi kailangan ni Zicko na itago yung friendship nila diba? Hindi ko lang talaga alam na mapapangabot kayo." Ani Bea at tumango ako.
Labas ang pag kakaibigan nila ni Zicko sa amin. I feel bad na nadadamay sila dahil lang sa akin.
Naramdaman ko ang pag bilis ng tibok ng puso ko. Kinakabahan ako.. malalaman na niya. Abo't langit ang kaba ko nang napatingin siya bigla sa akin at halata ang pagtataka.
Mas lalo akong kinabahan nung papalapit siya sa amin. Sumunod naman sakanya si zicko.
"What are you doing here?" tanong niya pero hindi ako makasagot.
Napaawang lang ang labi ko. I tried to say something pero nawalan ako ng dahilan.
Naubusan ako ng kasinungalingan..
"She is my friend.. I mean my bestfriend" sabi ni Caly pero mas mukhang nalito si Travis.
"I thought that hindi tayo magkakilala? It's impossible that we don't know each other before if we have the same circle of friends." sabi niya pero hindi parin ako makasagot.
Damn. No secret will stay a secret forever..
Gusto kong sabihin ang totoo pero alam ko na hindi pa pwede. Hindi na pwede..
Hindi magiging pwede.
"Saan ba papunta tong usapan na to? This is my night bro.. next time na yan. We should all celebrate." sabi ni Zicko at hinila na si Travis.
Napabuntong hininga ako dahil doon at napasapo sa dibdib ko. I thought I was going to break and cry in front of him..
It hurts so bad.
I know Zicko saved the secret. I thank him for that.
"Sorry Alina" sabi ni Caly pero umiling ako.
Wala naman silang kasama. Ako dapat ang humingi ng tawad.
"It's not your fault. I need to go." sabi ko at yinakap sila para magpaalam.
"Congratulations.. babawi ako" wika ko kay Caly at nagmadali akong lumabas.
Tumakbo ako ng mabilis pero nagulat ako nung may humila sakin at may mabilis na sasakyan ang dumaan.
"Are you trying to kill yourself?!" sigaw niya.
Si Travis.. he saved me again.
"I'm sorry" sabi ko habang tinitigan siya sa mata.
Sinubukan kong kumawala sakanya pero literal akong nanghihina. I want to melt in his arms and hugged him tight. I want to kiss him..
I want to make him feel how much I love him.
"This happened before. I am sure.." aiya.
Does he remember?
Napalunok ako at umiling.
"This happened before.. I saved you before." sabi niya pero nagiwas lang ako ng tignin.
He wasn't asking me. Sigurado siya..
"Please tell me.. do we know each other? Please don't lie. I need the truth. I'm going crazy thinking about you" napapikit ako.. should I tell him.
Nagulat ako nung dumampi ang labi niya sakin. Mas lalong nagwala ang sistema ko dahil sakanya. Nangilid ang mga luha ko at lumalim ang pag hinga ko.
"I remember those lips. I'm sure that we have something before. I am one hundred percent sure. Even though my brain can't remember you.. my heart do. I just need the confirmation from you." sabi niya.
Umiling iling lang ako sa mga sinasabi niya. Natatakot ako sa pwedeng mangyari. Paano kung sundin ko ang kaligayahan namin pero manganib naman ang buhay ng mga mahal ko sa buhay.
The battle between my happiness and everyone's safety is not something can decide myself.
Alam na alam ang sagot.
"Travis.. gusto ko na ikaw ang makaalala kung ano man ang meron sa atin. I don't want to make our relationship more complicated."sabi ko at tumalikod na sakanya.
"What if I don't?" tanong niya pero ngumit ako ng pilit habang nakatalikod parin sakanya.
Pakiramdam ko ay nawawasak na unti unti ang puso ko.
"Then we are not meant to be"sabi ko at naglakad na palayo sakanya.
Palayo sa taong mahal na mahal ko..
I just hope that if we won't have our happy ending now..
We will have our forever in our next life..
If ever he remembers everything.. maybe then.. we'll fight together but we can't do it now.. Now that he doesn't remember me.
I hope..