BRIAR'S POV
"Susunod nalang ako" Marahang sagot ko. May katulong kase na tumawag sa akin for breakfast. And yes, it's been days since the an so called drama of Ephraim and Mathew. And unfortunately after that incident, i never talk to Mathew again. Not that I actually don't want to talk to him, pero sya kase ang umiiwas so hinayaan ko nalang sya. Even though I'm somewhat bothered by it.
Ilang beses ko na syang sinubukang kausapin and i-approach, but it's no use. His the one who's been staying away from me. And hindi ko talaga alam kung dahil iyun sa banta ni Ephraim or baka sa sadyang galit lang talaga sya sa akin as he said. I'm just a little sad dahil sya lang talaga ang subrang kaclose ko tas ganun pa yung nangyari. At sa fact na parang wala lang sa kanya ang lahat, ay mas ikinadepress ko lang lalo.
Yeah, it's complicated. That's what I've been trying to understand, kase napapansin ko talagaang they look so busy these pass few days. So I guess wala lang talaga silang time. I mean nakikita ko lang sila pag nag aalmusal, and some times ay hindi ko pa sila naaabutan dahil maaga silang umaalis. At sa totoo lang, I don't really know if it's about their works or maybe something deeper than that.
Hindi na kase ako nag abalang alamin pa yun. I just have this feeling na it's not really a good idea to entangled myself towards whatever work they have. I can tell by just observing them na hindi sila pang karaniwang tao, and I don't want to know what kind of people are them to begin with.
Feeling ko kase ay may hindi magandang mangyayari pag nakisawsaw pa ako sa trabaho nila. Kaya kahit medyo nacu-curious narin ako towards them, ay pinipigilan ko lang ang sarili ko na wag mag wonder around that deep sa mga pag katao nila. And just remained contented on everything that I know so far about them. Which is barely nothing.
And about this Death... Yung pangalan na binanggit ni Mathew when he, you know? Kiss me and so. Hindi ko parin alam kung sino yun. But I'm sure na pangalan iyun ng tao, for on how Mathew use it on his sentence. I'm not that dumb not to know. At kating kati na talaga ang lalamunan ko na tanungin si Ephraim patungkol duon.
Humahanap lang talaga ako ng tamang tyempo na komprontahin sya, dahil nga busy sila lagi. Sa gabi naman ay naabutan ko nalang si Ephraim na tulog na agad on his room. Hindi ko na naman sya ginising kase he seems really tired, so I just let him be. Waiting for the next day to come again.
Nang makarating ako sa dinning area ay hindi na ako nagulat kung bakit wala akong naabutang kahit na sino dun. The place is too quiet for my very own liking but I just suck on it, at marahang umupo sa upuang lagi kong inuupuan. Not making any kinfd of noise, dahil it almost felt so eerily.
Yeah, it's too boring at nakakawalang ganang kumain. Lalot na at feeling ko ay ako lang ang tao sa napakalaking mansyon na to. Kahit kase mga katulong ay minsan ko lang makasalubong o maabutan na gumagala dito sa mansyon. And yes, pwede ka nang mabaliw sa lugar nato. Ni wala akong makausap dahil ilag ang mga tao sa akin, na hanggang ngayun ay hindi ko parin alam kung bakit. Hindi naman ako ganun nakakatakot ah? Right?
Napailing nalang ako sa isipin kong yun at hinarap na ang aking pagkain, na hindi ko rin alam kung makakain ko bang lahat ang mga yun. Ang dami kase, at parang araw araw ay may fiesta dito. Pero sa reyalidad naman ay ako lang naman ang kumakain. I wonder tuloy kung sino pa ang kumakain ng mga tira.
I mean subrang dami talaga. Masyadong sayang ang mga pagkaing natitira kung itatapon. Maraming nag hihirap ngayun, and throwing this fancy food dahil lang sa hindi ito naubos ay nakakapanghinayang at nakaka disappointed. Rich people don't know how hard life is for someone out there.
Nang matapos na akong kumain ay ako na mismo ang nag lagay ng pinagkainan ko sa lababo. After that naman ay nag tooth brush na ako and so. Pabalik na naman sana ako sa room ko nang biglang may yumakap sa akin from the back, na muntik ko nang ikatili at ikaatake sa puso.
"Shh... It's just me. Good morning querida" Ephraim whisper behind my ear. Agad naman akong napaharap sa kanya na medyo gulat pa rin.
I mean, why is he here? Wala ba syang work today? That's new...
"Morning. But don't call me querida or whatever that word is. I have a name, and it's Briar" Irap ko sa kanya. He just chuckled softly at me, but still didn't let me go.
"And bakit andito ka? Wala ka bang trabaho ngayun?" I then asked, at kinunutan sya ng nuo.
"Aren't you at least happy, that I'm here"He amusingly asked back. Watching my reaction, but tumamad lang ang mukha ko dun.
"I'm not happy at all. Alam kong lalandiin mo na naman ako buong araw. Totally pestering my day. So no honey, i am not happy one bit" Bored na sagot ko. Hiding the opposite true feeling na nararamdaman ko.
I am happy actually glad na his staying here at least for today...
"Aww that hurts" Komento nito habang umaacting pa sa harap ko. And for my amusement ay nalaman kong meron din pala syang ganitong side, liban sa pagiging expressionless and cold nya araw araw.
"Whatever Ephraim" I said carelessly. Astang aalis na sana ako for he already let go if. But nang maalala ko ang mga bagay na itatanong ako sa kanya ay agad akong napabalik sa pwesto ko. Standing in front of him. Tinaasan lang naman ako nito ng perpekto nyang kilay.
"Well, ahmm... Since your free today—"
"I did not say that I'm free today, Briar" Agap nito sa sasabihin ko. Medyo ikinainis ko yun but just sighed it off.
"What I'm trying to say is, since na wala ka pa namang work for a moment ay... Can I at least aked you some few questions? Just some few things na gusto kong malaman" May pag aalinlangan na tanong ko sa kanya. But i did made sure na my words are careful yet very clear. Naningkit naman ang mga mata nito sa akin na para bang sinusuri ako nang ilang sigundo bago sumagot.
"Hmm... I will spare some time for your questions later. But I can't promise that I will be answering them all. It depends on what kind of question you will ask. So let's just see it later..." He quietly responded. Hindi nawawala ang intense gaze sa akin, pero hindi ko yun pinansin at marahan lang syang tinanguan.
"But in the meantime. Can you feed me, please?" Pagdudugtong pa nya. Mabilis naman akong napaharap sa kanya with a deep frown and annoyance.
"May kamay ka. Hindi ka na bata para subuan pa, Ephraim" Saway ko sa kanya. Starting to get irritated yet again to him.
"Please... With a cherry on top?" He argued, with his seductive voice imbis na mag paawa. At dahil his words are very effective effortlessly, ay heto ako, namalayan ang aking sarili na sinusubuan sya.
Ahrgg!
"Anong ginagawa mo?" Gulat na tanong ko, nang paupuin ako nito sa lap nya.
"I want you to sit on my lap while feeding me. That's kinda romantic, isn't it? Doesn't girls like it that way" Nakangiting sabi nya, pero hindi iyun umabot sa mga mata nya na hanggang ngayun ay wala paring kaemo-emosyon man lang.
"What? Romantic? Yes, sa ibang tao. Pero pag dating sayo hindi na! Nang mamanyak ka lang. And please don't label me with those girls. I have my own class" Inis na komento ko. Umiling naman ito sa rejection ko sa kanya.
"Common Briar. Don't be so cold hearted" Utos ng mukong sa akin. Muntik naman akong mapatawa dun.
Cold hearted na pala ako sa lagay na to? Wow, hiyang hiya ako balat ko sa kanya! Sya nga itong parang bangkay dahil sa coldness! Hmp!
"No. Definitely no!" Iiling iling na pag pupumilit ko, but naging seryoso ang mukha nya dahil dun. Hindi rin nakaiwas sa paningin ko ang pag igting ng mga panga nya.
"Common on Briar, I'm hungry. I hate objections" He dismissively said. Halos mamatay naman ako sa lamig ng boses nya.
Damn... Nakakatakot sya pag ganun ang boses na ginagamit nya. His like na ready na nya ako kainin ng buhay. And that it self make me run back towards him, then sat on his lap kahit labag sa loob ko.
Ok nato kesa naman mamatay ako ng maaga. What can happened worst, right? At least pinapaupo nya lang ako sa lap nya.
"Good. Now feed me" Prenteng utos nito sa akin. Patago naman akong umirap duon. Medyo nagulat pa naman ako ng pumulupot sa maliit kong bewang ang braso nya, at mas inilapit sa ang katawan ko towards him. I flinch because on that action of him. Ang lapit nya masyado sa akin at nararamdaman ko ang malapad nyang dibdib, na nakakapag painit ng buong katawan ko. Hindi ko rin talaga alam kung bakit ganun nalang ang epekto nya sa akin.
"Don't you think na masyado kang malapit" Halos pigil na hiningang tanong ko sa kanya. Nag half smile naman ito sa akin, at bahagyang binasa ang ibabang labi.
"Breath Briar... And nah ah. It's better that your close because I can smell your delicious scent" He huskily said, then buried his two green eyes on mine.
I bite my lower lip.
Nag iwas nalang ako ng tingin dahil sa sinabi nya, at sinimulan syang subuan ng walang kahit na ano pa mang sinasabi. Nakatitig lang naman ito sa akin sa halo lahat ng oras habang pinapakain ko sya, but never ko syang tiningnan pabalik.
Feeling ko kase ay mawawala ako sa katinuan ko pag tumitig ako pabalik sa mga mata nyang iyun.
Nasa kalagitnaan na ako ng pag subo sa kanya nang mapansin kong merong sauce na lumagpas sa labi nya. Natemp ako na punasan iyun pero pinipigilan ko lang. Ang hirap talaga na pigilan ang sarili ko na wag iyun punasan, kaya ginawa ko talaga ang best ko to stop myself from double it so.
Pero nang makita kong inaabot iyun ng dila nya, ay tuluyan na akong di nakatiis at bumigay ang buong sistema ko. So i did wipe it away, or the very perfect word to call it, is that i licked it away. By my very own tongue to my surprise. Kahit ako ay gulat sa ginawa ko.
Did I just lick the hell out of it? I'm so doomed.
Napatingin ako sa reaction ni Ephraim. And like me his really surprised too, pero may malinaw na smirk sa mga labi nya. Making me blush a little.
For sure ay nangangamatis na ako sa pula. Tsk! Bakit ko rin ba kase nagawa yun!? Kakainis naman.
"Not bad... Why not we play a game querida?" He playfully whisper behind my ear. Nanayo ang balahibo ko dun at astang aalis na sana ako para lumayo sa kanya, dahil I really have a bad feeling about this, ay mabilis ako nitong napigilan. Gripping my waist in place.
Shit...
"Nah ah ah... We will play first. Don't worry, I know you'll ganna love it too" He said, teasing me so badly. While a wide grinned was plastered on his face.
"Ano ba ang lalaruin natin..?" May pag dududa at paag aalinlangang tanong ko sa kanya. Mas lumapad lang naman ang ngiti nito sa akin.
"Lick me till the LUST drop..."
END CHAP SEVEN
HAHA LICK ME DAW HAHA HAROT TALAGA NI DEATH!
ANYWAY ENJOY READING 😘 AND PLEASE DO VOTE 🥺 I REALLY NEED IT 🥺
THANK YOU 💗