"ခြူးသက်"
သူ့သူငယ်ချင်းကိုဆက်မပြောဖို့
အကြည့်နဲ့တားနေတဲ့သူကို
အသာပြုံးပြလိုက်လျက် ကျနော်
အဆင်ပြေတယ်ဆိုတာ သိစေလိုက်သည်။
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အစ်မ
ဂရုစိုက်ပြီးသွားပါ "
" စစ်ကြောင်းကိုမင်းလက်ထဲမှာ စိတ်ချလက်ချထားခဲ့ပြီနော်။သူစိတ်ဆင်း
ရဲအောင် ထပ်ပြီးလုပ်လို့ကတော့
တို့ကပြန်ရင် တစ်ခါထဲအပြီးခေါ်
သွားလိုက်မှာ။ပြီးရင်မြန်မာပြည်ကို
ပေးပြန်မလာတော့ဘူး"
" အဲ့ဒီလိုကိစ္စမျိုး ဘယ်တော့မှရှိမှာ
မဟုတ်လို့ အစ်မသာဂရုစိုက်ပြီးတော့
ပြန်ပါ။ ပြီးတော့မြန်မာပြည်ပြန်
ရောက်တိုင်း မန်းလေးလာလည်ဖို့
လဲခေါ်ပါတယ်။ကိုစစ်ကြောင်း
သူငယ်ချင်းကကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းပဲမို့"
" ဟုတ်ပါပြီ စိတ်ကလေးကလည်း
ထားတတ်လိုက်တာ။စစ်ကြောင်းက
အဲ့တာကြောင့် ချစ်တာ ထင်တယ်နော်"
ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ပြီး
တော့ ပြုံးကာပြောလိုက်သည့်
အစ်မခြူးသက်ပန်
အစ်မခြူးသက်ပန်က ပြုံးနေ
လျက်ပင် ကျနော်တို့ကြားမှာ
ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အခြေအနေမျိုးဖြစ်သွား
သည်။
တကယ်ပဲဒီအစ်မက စကားပြော
ကောင်းပြီး ခင်မင်တတ်တယ်လို့
ပြောရမှာပဲ။
သူ့အပေါ်မှာသာ စိတ်မရှိနေဘူး
ဆိုရင် ကျနော်ဒီအစ်မကို ခင်မိမှာပါ။
" သွားတော့ ခြူးသက်"
"အေးပါဟယ် နင်ကလည်း မမြင်
ချင်တာနဲ့ပဲ အတင်းနှင်နေတယ်"
အစ်မခြူးသက်ပန်က ကိုင်ထားသည့်
သူ့ luggageကို ဆွဲလိုက်သည်။
" အစ်မသွားပြီးနော် မောင်လေး။
စစ်ကြောင်း ငါသွားပြီ"
"ဂရုစိုက်ပြီးသွား"
သူက သူ့သူငယ်ချင်းကို လိုရင်းပဲ
ပြောပြီး နှုတ်ဆက်လိုက်ပေမယ့်သူ
တို့နှစ်ယောက်ကြားက ခင်မင်မှုကို
ကျနော်တွေ့လိုက်ရသည်။
အစ်မခြူးသက်ပန်ကလည်း ကိုစစ်ကြောင်းကိုအသာပြန်ပြုံးပြလျက်သာ လက်ပြ
လိုက်သည်။
Chapter-47
ابدأ من البداية
![Reward[Him From Final Year]](https://img.wattpad.com/cover/204750833-64-k224722.jpg)