''KARDEŞİNİN BU AHLAKSIZLIĞINA GÖZ MÜ YUMDUN ATSUMU?''
babamla annem boşanmış, babam bizi evlattan bile saymazken kardeşimin yaşadığı aşk onda sönmüş olan sahte babalık duygularını körüklemişti. öylesine lanet bir adamdı ki annemi sevmediği, aldattığı yetmezmiş gibi sevgiden bihaber büyüttüğü çocuklara babalık taslayacak kadar acınasıydı.
uykumdan uyandırıldığım gibi sürüklenerek salona atılmıştım, koltuğun üzerine çömmüş babamın telefonumu sallayarak savurduğu hakaretlerini dinliyordum. annemse, elinden gelirmiş gibi babamı tutmaya çalışıyordu.
benim aldığım darbeler önemli değildi, yemin ederim hiçbir önemi yoktu fakat osamu ve suna'nın aldığı darbeler önemliydi. birbirimizi kurtaramayalım diye her sorguya çektiklerinde diğerini odasına kilitliyorlardı, bu kadar da korkuyorlardı birbirimize olan bağımızdan.
her şeyi başa saralım, hepsini tüm berraklığıyla anlatacağım şimdi. anlatacağım ki, saflarında savaşmaktan tamamıyla gurur duyduğum dudak uçuklatıcı aşkı görebilesiniz.
ortaokulun sonuna doğru annemle babam boşandığında ikimiz de babamla yaşamak istemediğimizden annemi istemiştik, o dönemlerde bile ikimizin arası çok iyi değildi. liseye başladığımızda gözle görünür değişimleri oldu, kalbinin yerinden fırlayacakmış gibi olduğunu görebiliyordum.
odasında yalnız hissediyorum diye hıçkıra hıçkıra ağladığında ona sımsıkı sarılmış, bu zamana kadar gözardı ettiğimiz her yarayı kapamak istemiştim. uzun süre sonra ilk kez, kardeşim bana yüreğini açabilmişti.
''ben çok yanlış birine aşığım biliyor musun tsumu? o beni sevecek mi sevse bile böylesine lanetli bir toplum barınmamıza izin verecek mi bilmiyorum. ben benim gibi birine aşığım, aynı formayı giyiyoruz, aynı ayakkabıları, aynı cinsiyeti paylaşıyoruz ve insanlar aramızda arkadaşlıktan öte bir bağ oldu mu hastalıklıymışız gibi bakıyor. sahi tsumu, sence de hastalıklı mıyım?
milyarlarca kişiye ev olan şu dünyada yapayalnızım, çünkü ben gibi birini seviyorum. bir kıza aşık değilim, öncesinde de hiç olmadım. ben hep hastalıklı olandım...''
cümlesini sona ermesine izin vermeden sımsıkı sarıldım, aldığı tüm darbeleri sarabilecekmiş gibi sıkıca sarıldım.
''sen hastalıklı değilsin, yalnız değilsin, her şeyin en güzeli avcun kadar olan yüreğinde ama görmüyorsun çünkü insanlar seni kör ediyor. kime aşık olduğun önemli değil, nasıl olursan ol sen benim kardeşimsin. insanların aptal düşünceleri seni sen olmaktan alıkoymamalı, ben hep buradayım.''
uzun süre sonra ilk defa, kendimi iyi bir kardeş gibi hissetmiştim.
--- uzun süredir yoktum umarım beni özlemişsindir :p neyse şakası bir yana uzun süredir yazmadığımdan biraz paslanmışım, güzel olmamışsa mazur görün. bi' yere de ayrılmayın, 2 bölüm daha atacağım. sizi seviyorum ama en çok totobio 'yu, bu kadar güzel bir çizim yapıp ilham olduğun için teşekkür ederim. umarım beğenirsin
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
