Her şey yine annemlerin işe gitmesi ve sabahın köründe ailemin kızımız uyuyor sandığı saatlerde ders çalışırken başladı .
...
yine ailem işe gitmişti ve ben koca evde tek başımaydım . annemin 'biz işe gidince uyu.' lafını yine takmadan odamdan kitaplarımı alıp babamın çalışma odası olarak adlandırdığı odaya ilerledim . ders çalışmayı seven biriydim ve lise bir'e daha yeni başlamıştım . babamın çalışma odasından içeri girdim . yine benim uyumayacağımı tahmin edip odayı kitlememiş hatta çalışma masasına tarih kitapları koyması beni sevindirmişti . odanın kitli kalmasını annem isterdi , çünkü çalışma odasında çalışmak benim bir hobimdi . ama çalışmaya bağımlı biriydim ben . öyle 1 saat çalışıp 15 dk mola vermezdim . gerekirse gece yarıları bile çalışır annemin bu laflarını önemsemezdim . ama babam her şeyin farkındaydı ...
her şeyin . dışarııda oyun oynamak yerine babamın okuduğu o yabancı kökenli (yabancı dil ; ingilizce , almanca hitce vb.)
kitapları okumak daha cazip geliyordu . son zamanlarda babam benim ilgi alanlarımı farklı bir yere çekmeye çalışıyordu . ben bunları düşünürken 2 günden beri sadece 3 saat uyuduğum için gözlerime yorgunluk çökmüştü .
2 gece peş peşe sabaha kadar ders çalışmıştım . babam uyumadığımı biliyordu . ama anneme çaktırmıyordu . annem sadece bu kadar çalışmamak gerektiği için beni uyarıyordu . ancak bir kere yapdığım şeyi bırakmayacağımıda bildiğinden artık sinirleniyor ve bazen benim için gizlice ağladığına şahit oluyordum .
o kadar karanlık geliyordu o günler ...
