"သား"
"ဟင္?"
"ေျသာ္..ဒီပန္းေလးက တကယ္ပြင့္ေနတာပဲ"
ရိေပၚ သူ႔အေမကို အေမလို႔ေခၚတဲ့ အႀကိမ္အေရအတြက္က ေျခာက္လအတြင္းမွာ ေျခာက္ႀကိမ္မျပည့္ဘူး။ ပ်မ္းမ်ွတြက္ၾကည့္ရင္ တစ္လကိုတစ္ခါေတာင္ မေခၚခဲ့တဲ့ သေဘာေပါ့။
"ေ႐ွာင္းက်န္႔ ေပးလိုက္တဲ့ပန္းပင္ေလးေပါ့"
သူ႔အေမႏႈတ္က ေ႐ွာင္းက်န္႔နာမည္ထြက္လာတာမို႔ ဝမ္ရိေပၚအထူးအဆန္းေတာ့ ျဖစ္မိတယ္။ ဒီေန႔မွ ဘာေၾကာင့္စိတ္လိုလက္ရ စကားေတြလာေျပာေနပါလိမ့္လို႔ သူေတြးေနခဲ့တာ...
"အင္း.."
"ထူးဆန္းလိုက္တာ"
ဝမ္ရိေပၚ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕မိသြားတယ္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"
"ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ျမင္ေနက်ပန္းမ်ိဳးမဟုတ္လို႔ပါ.. သူက ဘယ္ကရလာပါလိမ့္"
"သူ႔ေဖေဖရဲ႕ညီမကေပးတယ္လို႔ ေျပာတာပဲ"
"ေျသာ္"
အရြက္႐ွည္႐ွည္ေလးေတြကို ကိုင္ၾကည့္ၿပီး
ပြင့္ဖတ္ႏုႏုေလးေတြကိုပါ ကိုင္ၾကည့္ျပန္တယ္။
"သူတို႔အဓိပၸါယ္ကို သိလား.. ရိေပၚ?"
"ေသခ်ာေပါက္မသိဘူးေပါ့~~"
ဆက္ေျပာေတာ့မဲ့စကားေတြ ရပ္သြားၿပီး ရိေပၚေက်ာက္႐ုပ္တစ္ခုလို ေတာင့္သြားတယ္။ ဆံပင္တိုတိုေတြကို ပြတ္သပ္ေပးလာတဲ့ လက္ဖဝါးေတြကိုခံစားမိတာေၾကာင့္...
ထူးဆန္းတယ္။
ဘဝမွာ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါေတာင္ မခံစားဖူးတာေသခ်ာတဲ့ အထိအေတြ႔မ်ိဳး။
"အရာရာကို အသစ္ကျပန္စခ်င္တယ္တဲ့"
"......."
"အေမ့ရဲ႕ မိုးေမ်ွာ္ပန္းေလး...မင္း ပြင့္လာမဲ့အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္"
မ်က္ရည္ဝိုင္းေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ ျပံဳးျပေနတာကို ရိေပၚအၾကာႀကီးစိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ မ်က္လံုးေထာင့္မွာ အေရးအေၾကာင္းေလးအနည္းငယ္ေပၚေနတာကလြဲရင္ ရိေပၚအေမက အရမ္းလွပတဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတုန္းပဲ။
သူ႔အျမင္အာရံုမွာ ဒီ့္ထက္ပိုငယ္ရြယ္တဲ့
မာနနဲ႔တည္တင္းေနတဲ့
နာက်င္မႈေတြကို မ်ိဳသိပ္ထားတဲ့
သူ႔ကို ခပ္စိမ္းစိမ္းၾကည့္ေနတဲ့
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ပံုစံက တျဖည္းျဖည္းပံုရိပ္ထင္လာတယ္။
YOU ARE READING
Crazy Something (Completed)
Fanfiction▶just pieces of pain◀ (Wang Yibo * Xiao Zhan)
Ending
Start from the beginning
