Zonder dat ik het wist

5. Het duistere teken

Ik schrok wakker. Ik hoorde gegil. Heel erg hard. Ik hoop dat het een droom was. Ik deed mijn ochtend jas aan en pakte mijn toverstok. Ik kan dan misschien nog niet toveren maar het gaf me een veilig gevoel. Ik deed de deur open en liep de gang op. Er liep iemand. Helemaal in het zwart gehuld. Ik wou gillen maar de persoon wees met zijn toverstok naar mij. Ik wees terug met de mijne. Hij liet de zijne zakken, lachte een keer, sprak een spreuk uit iets van euh Morsmordre en was ineens weg. Ik liep naar de kamer van Britt en opende de deur. Daar lag ze. Dood op de grond. "MAM!" Gilde ik hard. Mijn moeder en Bart kwamen naar boven en zagen Britt liggen. "Mijn dochter!" Schreeuwde Bart. Mijn moeder kon niets uitbrengen. "JE HEBT HAAR VERMOORD! Jij achterbaks mormel!" Bart wees naar mij. Ik zei niks. Ik keek naar buiten. "Mam. Kijk naar buiten. Wat is dit?" Mijn moeder keek naar buiten. "Oh nee, oh nee, oh nee. Foute boel!! Julie! Heb je net iemand gezien? Een spreuk gehoord?" "Ja ik zag iemand in het zwart gehuld. Hij wou mij ook vermoorden volgens mij maar ik had mijn toverstok vast. Hij lachte toen en sprak daarna de spreuk Morsmordre uit ofzo. Wat is dit hierboven?" "Het Duistere teken. Word opgeroepen door een deatheater als er iemand is vermoord." "WAT!" Schreeuwde Bart. "Jullie kunnen toveren of niet soms?"
"Obliviate." Zei mijn moeder. "Nu word zijn geheugen gewist. Ik keek naar Bart en hij keek ons verward aan. Ik liep terug naar mijn kamer, want ik had er geen zin meer in. Wat deed een deatheater in ons huis? En waarom is Britt vermoord?
"Julie! Kom terug. We zijn hier niet veilig. Pak je spullen dan gaan we."
Dus ik pakte al mijn spullen en liep naar mijn moeder toe. "Waar gaan we heen?" Vroeg ik. "Jij gaat vast naar Hogwarts. Ik heb Dumbledore ingelicht en hij is onderweg hierheen.

Even later stond Dumbledore op de stoep. Ik deed de deur open en zag een oude man met heel lang haar en een baard voor mijn neus staan. Hij had een half rond brilletje op zijn neus en een groen gewaad aan. "Goede avond Julie." Zei hij. "Ik ben Albus Dumbledore. Klaar om naar Hogwarts te gaan?" Mijn moeder kwam net aanlopen. "Oh Albus dankjewel. Zorg alsjeblieft goed voor haar. Ik wil niet nog iemand verliezen." "Natuurlijk." Zei Dumbledore. "Goed. Heb je al je spullen?" Ik knikte. "Oke mooi kom maar mee. Pak maar mijn arm vast." Ik deed wat hij zei zwaaide mijn moeder gedag en ineens stond ik voor allemaal huizen. Ik voelde me draaierig. "Zijn we net verschijnseld?" Vroeg ik. "Ja." Zei Dumbledore.
Hij zei iets wat ik niet verstond en er kwam ineens een huis tussen de andere huizen vandaan. "Hier verblijf je tot je naar Hogwarts gaat. Je kan daar nu nog niet heen vandaar dat ik je hierheen breng. Ik denk dat je het niet erg vind om hier nog een week te verblijven. Binnen leggen ze wel uit hoe en wat. Ga nu maar gauw. Tot op Hogwarts."
Ik zei gedag en ging naar binnen. "Julie!" Riep Hermione. Ze gaf me een knuffel. "Wat fijn dat je veilig bent. We hebben gehoord wat er is gebeurt. Gecondoleerd met je zus. Dit zijn Harry en Ron. Kom verder dan kan je iedereen ontmoeten." Ik volgde haar. "Aah Julie! Wat leuk dat je er bent." Zei een wat kleiner mollig vrouwtje met rood haar. "Ik ben Molly. De moeder van Ron, Fred en George en Ginny. De rest komt zo ga maar vast aan tafel zitten."
"Oke Julie. We hebben je veel te vertellen." Zei Harry. "Maar laten we eerst gaan eten."