Zoals vele anderen zullen hebben, had ik vandaag een slechte dag. Deze slechte dagen zijn niet nieuw voor mij. Ik ben gewend geraakt aan het hebben van slechte dagen en soms zelfs meer slechte dan goeie dagen.
Toch voelde er vandaag iets anders. Alles wat ik voel op een slechte dag was er nu ook, alleen alles was nog heftiger, ik heb drie dagen lang bijna non stop gehuild, gehuild om hoe slecht ik mij voelde. Normaal gesproken kan ik mij wel ergens op focussen als ik een slechte dag heb en lukt het me om mijn gedachten wat meer aan de kant te zetten. Dit lukte vandaag totaal niet. Ik ben naar mijn moeder gegaan om hierover te praten, ze kent mijn verhaal volledig en bij haar voel ik me veilig. Ik probeerde te vertellen hoe ik me voelde maar ik voelde zoveel dat ik niet wist waar ik moest beginnen.
Omdat ik het zo lastig vind om alle emoties die ik voel onder woorden te brengen wil ik schrijven. Af en toe wat opschrijven deed ik al maar ik wil nu meer schrijven, alles wat ik op een slechte dat voel wil ik opschrijven zodat ik hier nog beter naar terug kan kijken en het misschien zelf beter kan gaan begrijpen.
Er zit geen duidelijke volgorde in dit verhaal, ik schrijf op wat ik op dat moment voel, dit kan te maken hebben met vroeger en dit kan ook te maken hebben met het heden. Ik wil terug gaan naar heftige momenten in mijn leven maar ook mooie. Ik was in eerste instantie van plan om dit voor mezelf op te schrijven maar ik heb de keuze gemaakt om mijn verhaal toch de wereld in te brengen. Ik wil graag van het taboe af dat er niet over depressies of negatieve gevoelens gepraat wordt maar ik wil het ook graag naar buiten brengen zodat mijn verhaal wat minder eigen wordt. Het blijft mijn verhaal maar ik hou het niet meer voor mezelf zoals ik altijd al heb gedaan. Wie weet herken je jezelf in mij of in mijn verhaal of heb je er op wat voor manier dan ook wat aan.
