Düzenlendi. ✔
10.06.22
Evet, seçilmiş çocuk aptalın tekiydi. Ne yaparsan yap seni görmüyordu. Ama sen yine de onu seviyordun. Bu süre zarfında bir başkası ile çıkmıştın, ama bu sadece gerçekten Harry'i sevdiğini anlamanı sağlamıştı. 6. sınıf bitmek üzereydi ve sen onu kısa bir süre sonra göremeyeceğini biliyordun, ama bu ona olan sevginin alevlenmesinden başka bir işe yaramıyordu.
Gece uyku tutmayınca, aniden gelen bir istek ile binadan dışarı çıktın. Dışarı çıktığında hava yazı umursamazca dondurucu bir şekilde esiyordu. Her ne kadar tehlikeli olduğunu bilsen de göle yaklaştın. Sınıf Başkanı olman, gece görünmekten çekinmeni engelliyordu.
Karagöl içinde farklı bir dünya barından derin bir mavilikti. Onu tehlikeli yapan şey de içinde ki dünyaydı. Uzun zamandır buraya gelmemiştin. Mutlu olmalıyım dedin kendi kendine. Zaten kim-olduğunu-bilirsin-sen geri dönmüştü. Şu an düşünmen gereken şey aptal bir çocuk olmamalıydı.
Ama kafanı çevirip az uzağa baktığında bu düşündüğünün mümkün olmayacağını anlamıştın. Az ötende oturan ve ağlayan Harry'i gördüğünde nefesinin kesildiğini hissettin. Ağlaması canını yakmıştı, üzmüştü seni. Tıpkı dediğim gibi seni görmeyecek kadar aptaldı, ama kendini ona çekilmekten alıkoyamıyordun.
Yanına yaklaşmak ile yaklaşmamak arasında kalsan da ağlamasının şiddetlenmesi üzerine yanına yaklaştın. Senin geldiğini görünce gözyaşlarını silmiş ve ayağa kalkmıştı. Tam gidecekken kolundan tutmuş ve kalmasını sağlamıştın.
''Bırak gururu da otur yanıma. Ne oldu?''
Sana baktı ve gözlerinde ki samimiyeti gördü. Tekrar kalktığı yere otururken derin bir nefes aldı. Sende yanına çöktün.
'' O geri döndü, Sirius öldü, en yakın arkadaşlarımla aram açıldı ve ben kendimi yalnız hissediyorum. Kulağa bencilce gelebilir ve büyük ihtimalle sende benim bencil olduğumu düşüneceksin ama gerçek bu. Ve en kötüsü de bütün bu olanların yanında nasıl hissedeceğimi bilememek ya da nasıl davranacağımı.''
12 yıl boşu boşuna Azkaban'da yatmış Sirius Black, geçtiğimiz yıl yine bir başka kaçak olan Bellatrix Lastrange tarafından öldürülmüştü. Aklına onun kaçtığını duyduğunda hissettiğin korku gelmişti. Ne kadar da boş bir korkuymuş aslında. Korkak bir katil, cesur bir adamı yenemeyeceğini anlayınca kolaya kaçmış, Kedavra lanetiyle işini bitirmişti. Bütün bunlar olurken sende oradaydın.
Ama şimdi solunda duran çocuğa bakınca onun için neyin zor olduğunu anladın.
Onun için birine bağlanmak zordu, riskti. Bir yetimin, bir çocuğun alamayacağı bir riskti. Ve Harry o riski bir kere almıştı. Sirius ile birlikte yaşadığını hayal etmişti ve şu an yaşadığı acının tekrarını yaşamak istemiyordu.
