Sylvian High: School for Underground Society ✔

Chapter 20

I don't know. I just came to like History. People says that past is past and we should not paying attention to them because it already happened is annoying me. It's actually fun learning what happened before I was born or before my grand grand parents was born.

Nang natapos na ako sa pagbabasa nga tungkol sa Renaissance ay isinara ko na ang libro. That's fine for today, I think. Napabaling na lamang ang tingin ko kay Shaun na seryoso lamang na nagbabasa ng isa ring libro.

I faked a cough to caught his attention. Napatingin naman siya sa akin.

"Hmm?" aniya.

Should I ask about this weird set-up we do everyday? This is so unusual for him to do this? He must have his reason.

Napuno kami ng katahimikan ng ilang segundo bago ako nagpasyang magsalita. "I just wanna ask something" ani ko.

"What is it?" aniya at muling ibinalik ang tingin sa binabasa.

"Why are we always reading books? It's not even related to our subjects." tanong ko.

He didn't budge. "It's necessary" sagot niya lamang.

Napakunot ang noo ko. "Necessary? For what?"

A moment of silence envelops us. "For the future. Better be learning things ahead of time" simple niyang sagot.

Di ako makapaniwalang tumingin sa kaniya. I knew it. He's definitely up to something! Ahead of time? Damn, pang Albert Einstein ata mostly pinapabasa niyang libro sa akin eh.

I sighed before looking at him seriously. "I know you're up to something"

After hearing that, inihinto niya ang pagbabasa at tumingin sa akin. "What do you think I'm doing?" tanong niya sa akin.

Napakunot ang noo ko. How the hell am I supposed to know?

Tila napansin niya ang expression ko kaya bumuntong hininga siya. "Did you bumped your head or are you just stupid?" sarkastiko niyang saad.

What the hell? Me? Stupid? Where did that came from? I just don't know what the hell is up to him and he's calling me stupid? Unbelievable.

"I don't really have a idea what are you talking about. And don't call me stupid" sagot ko. I really wanna punch him in the face right now.

Sumandal siya sa upuan at pinag-cross ang dalawang braso. "I noticed two suspicious individuals noong mga nakaraang araw. The first one was a janitor and the second one was a teacher." aniya. Naguguluhan akong napatingin sa kaniya.

"And? Ano naman ang kinalaman non sa pagbabasa natin ng libro?" taka kong tanong.

"They are probably my Dad's guards. Didn't I told you that he will sent some guard to spy on us?" aniya.

Unti unti ko namang naiintindihan ang sinabi niya. Right! It's because of the pretend girlfriend thingy. That's why he's always calling me here so the guards can spot us together.

Dahan dahan naman akong tumango bago ibinalik ang tingin sa libro. "Whatever"

Muling bumalik ang katahimikan sa aming dalawa. I wanna know why he don't want to get married to the Leung's daughter. I mean, he probably doesn't love her but there's also a possibility that this is connected to my mission. Maybe maghintay muna ako ng ilan pang mga araw kung may progress man na mangyayari.

Ilang minuto pa kaming walang imikan nang bigla akong inuhaw. Napatingin ako kay Shaun na seryoso lamang na nagbabasa ng libro.

"Hey, bibili lang ako ng drinks sandali" paalam ko. Tumango naman siya habang ang tingin ay nasa libro pa rin.

"Make it fast" aniya. Tumayo na ako at lumabas na nang room.

Pagkalabas ko ay may nakita akong isang lalaking nakamasid sa direksyon ko. Nang makitang nakatingin ako sa kaniya ay ibinalik niya ang tingin sa pagmo-mop at mas lalong ibinaba ang cap na suot niya.

Oh, that must be one of the guards Shaun was saying to me. Tsk, magsa-spy na nga lang ang ang obvious pa.

Di ko na lang siya pinansin at dinaanan lamang siya. Dumiretso na lamang ako papalakad sa cafeteria. Nang malapit na ako ay may napansin akong isang lalaking nakasandal sa pinto ng cafeteria habang naka lagay ang dalawa kamay sa bulsa. It's Gray Villareal.

Dadaanan ko sana siya ng bigla niyang hinawakan ang braso ko na siyang nagpatigil sa akin. Tumingin ako sa kaniya.

"What?" tanong ko.

Di siya sumagot at hinila lamang ako palabasan ng building. Pinipilit kong alisin ang pagkakahawak niya pero di niya ako hinayaan.

"Teka, saan tayo pupunta? Bitawan mo nga ako!" singhal ko sa kaniya.

"Tsk. Can you please just zip your mouth for a moment?" aniya.

Naglakad siya sa kabilang building at umakyat papuntang second floor. Pilit ko pa ring inaalis ang pagkakahawak niya pero ayaw niya talaga. Asan ba kasi kami pupunta at bigla bigla na lang siyang manghihila?

Huminto siya sa isang room. Binasa ko kung ano ang nakasulat sa gilid ng pinto.

'Music Room'

What are we doing here in the Music Room?

"Anong ginagawa natin dito?" tanong ko.

As usual, di siya sumagot. Pumasok lamang siya bago huminto.

"What instrument can you play?" tanong niya sa akin.

Napakunot naman akong napatingin sa kaniya. "Why?" tanong ko.

"Just answer me" aniya.

I don't know why he's suddenly asking me that and why we're here pero sumagot na lang ako.

"I don't really like instruments but I can play piano" sagot ko nalang.

That's true. I'm not fond of music and such. Natuto lamang akong mag piano nung pinilit ako ni Dad matuto dahil kailangan ko daw mag perform sa isang event namin nung elementary ako.

Binitawan niya ang pagkakahawak sa akin. "Good, play me some song. I'm sleepy" pagkasabi non ay nauna na siyang pumunta sa may mahabang couch at nahiga.

To be continued...