ခြမ္း!

"အ__"

"ရိေပၚ!"

"ဒီပန္းအိုးေလး~~"

စကားဆံုးေအာင္မေျပာလိုက္ရပဲ ခြမ္းခနဲက်ကြဲသြားတဲ့ပန္းအိုးေလးကို ႏွေျမာတသလိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ တမင္လုပ္လိုက္တာမွန္ေပမဲ့ တစ္ခုခုပ်က္ဆီးသြားဖို႔ မရည္ရြယ္ခဲ့ဘူး။ သူက ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို စေနာက္ခ်က္ရံုသက္သက္။

"​ေျခေထာက္ကို ထိသြားေသးလား?"

"နည္းနည္းေလးပါ..ထိမိရံု"

ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕ မ်က္ေတာင္ဖ်ားေလးက ႏွစ္ခ်က္သံုးခ်က္ ျမန္ျမန္ခတ္သြားၿပီးမွ သက္ျပင္းဖြဖြခ်တယ္။ ရိေပၚကို ကုတင္ေပၚျပန္ထိုင္ေစျပီး စားပြဲခံုအံဆြဲထဲက ေဆးဗူးကိုဖြင့္တယ္။

"ျပ ကိုယ့္ကို"

ခ်ည္သားေဘာင္းဘီ႐ွည္ကို အေပၚဆြဲတင္ၿပီး ရဲသြားတဲ့ေျခခံုကို ေ႐ွာင္းက်န္႔က ဖြဖြထိတယ္။ အမူအရာက ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္။
ေခါင္းငံု႔ထားတာမို႔ အေပၚစီးကျမင္ေနရတဲ့ႏွာေခါင္းခြၽန္ခြၽန္နဲ႔ မ်က္ခံုးနက္ေပၚဝဲေနတဲ့ ဆံပင္ဖ်ားေတြကအစ ဝမ္ရိေပၚေငးလို႔မဝဘူး။

"အခ်စ္"

"ဟင္?"

"ဒီမွာ..ကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကည့္"

ေဆးလိမ္းေပးေနရင္း ဆတ္ခနဲေမာ့လာတဲ့ မ်က္ႏွာေလး။
မ်က္လံုးအိမ္ထဲမွာ အေရာင္လက္တဲ့ၾကယ္ေတြ႐ွိတယ္။
ဝမ္ရိေပၚရဲ့မ်က္လံုးတည့္တည့္ကို ဘယ္ညာတစ္လွည့္စီ ေဝ့ဝဲၾကည့္လာၿပီး မ်က္ခံုးတစ္ဖက္ပင့္ျပတဲ့အခါ..
ဒါ..မသိမသာ ဆြဲေဆာင္ေနတာမဟုတ္ဘူးလား
ဝမ္ရိေပၚမ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးႀကီးႀကီးတစ္ခုေနရာယူသြားတယ္။

"ခ်စ္လား?"

"အင္း..ခ်စ္တာေပါ့"

"ပန္းအိုးေလးကြဲသြားတာ ေနာက္မွျပန္ဝယ္ေပးမယ္ေနာ္"

ဝမ္ရိေပၚရဲ့ေ႐ွ႕ဆံပင္ေတြဆီ ေလနဲ႔ျဖည္းျဖည္းေလးမႈတ္လိုက္ရင္း ေ႐ွာင္းက်န္႔က ရယ္တယ္။

"အဲ့တာက~~ ျပန္ဝယ္ေပးစရာမလိုပါဘူး"

"ဟင့္အင္း ဝယ္ေပးမွာ..ဝယ္ေပးခ်င္လို႔"

Crazy Something (Completed)Where stories live. Discover now