ထာဝရအသက်ရှည်လိုသော် အတွဲ ( ၄ ) ( ဓားစာခံတစ်ယောက်၏ ခရီးကြမ်း )

အခန္း ( ၄၃၅ )

" ဒီပိုင္ေရွာင္ခ်န္းဆိုတဲ့ေကာင္ ဝိညာဥ္ဘယ္ႏွစ္ေကာင္ကိုမ်ား အႏိုင္ယူမလဲ သိခ်င္မိတယ္။ "

လူအုပ္ထဲတြင္ ေဆြးေႏြးျငင္းခုံသံမ်ား ေပၚထြက္ေနစဥ္ စိမ္းျပာေရာင္ စမ္းသပ္ပြဲထဲရွိ ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းမွာ သူ႔ဆီေျပးလာေနသည့္ ဝိညာဥ္မ်ားဆီသို႔ ျပန္းထန္ျမန္ဆန္ေသာ အရွိန္ျဖင့္ ေျပးသြားေနသည္။

ခပ္လွမ္းလွမ္းမွၾကည့္လွ်င္ ဝိညာဥ္ပင္လယ္ႀကီးတစ္ခုက ေအာ္ျမည္သံေပးကာ ေကာင္းကင္ႏွင့္ ကမာၻေျမႀကီးကို လႈပ္ယမ္းေနသည့္အလား ျဖစ္ေနသည္။ 

သို႔ေသာ္ ထိုပင္လယ္ႀကီးက ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းကို ဝင္မတိုက္ခင္မွာပင္ သူက ထည့္စရာအိတ္ကို ပုတ္လိုက္ၿပီး ေဆးလုံးတစ္လုံးကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။

ထိုေဆးလုံးသည္ အျဖဴေရာင္ရွိၿပီး ေဆးရနံ႔လုံးဝ မရွိေပ။ တမူထူးျခားသည့္ ေဆးလုံးဟူ၍ပင္ မထင္ရေခ်။ လူအုပ္ႀကီးကမူ ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္ေနၿပီး ဤသို႔ အေရးႀကီးလွေသာအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းက မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေဆးလုံးတစ္လုံးအား ထုတ္ယူလိုက္သည္ကို မသိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။

သို႔ေသာ္လည္း ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းက ေဆးလုံးကို ေျမျပင္ေပၚသို႔ ပစ္ေပါက္လိုက္ၿပီး တစ္ဆက္ထဲ ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။
" ဒါကို ျမည္းၾကည့္စမ္း။ "

ထိုေဆးလုံးက ေျမျပင္ႏွင့္ ႐ိုက္ခတ္မိသြားေသာအခါ မျမင္ႏိုင္ေသာ တုန္ခါမႈႏွင့္ အေငြ႕အသက္မ်ားက အရပ္မ်က္ႏွာအႏွံ႔သို႔ ပ်ံ႕လြင့္သြားသည္။ တခ်ိန္ထဲမွာပင္ သူ႔ဆီေျပးလာေနသည့္ ဝိညာဥ္မ်ား၏ မ်က္ႏွာမ်ားမွာ အေရာင္လက္သြားၾကၿပီး ဦးတည္ရာေျပာင္းသြားကာ ေၾကမြေနသည့္ ေဆးလုံးဆီသို႔ ပ်ံသန္းသြားၾကေတာ့သည္။ သူတို႔၏ ဝိညာဥ္ခႏၶာကိုယ္မ်ားမွာ သူတို႔၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ မရွိေတာ့သည့္အလား ျဖစ္ေနသည္။

ေဖာ္ျပ၍မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အားေကာင္းသည့္ ဆြဲငင္အားႀကီးတစ္ခု ေပၚထြက္လာၿပီး ထိုဝိညာဥ္မ်ားကို တစ္ေနရာထဲသို႔ စုပ္ယူကာ ဖ်က္စီးပစ္ေနေတာ့သည္။ ပထမဆုံးတြင္ ဝိညာဥ္ဆယ္ေကာင္၊ မၾကာမီ အေကာင္တစ္ရာ၊ ထို႔ေနာက္ တစ္ေထာင္မွ တစ္ေသာင္းအထိ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။