Let Me Love You Again (On Going)

Chapter 1

If ever you�re in my arms again, this time I love you much better
If ever you�re in my arms again, this time, I hold you forever.
This time will never end.

Ano ba naman yon? I hate that song.
Umagang-umaga yon na ang naririnig kong kanta na pinapatugtog ni tatay.

Pakiramdam ko ay nasisira talaga ang araw ko when I heard the lyrics of that song Kaya sa sobrang pagkainis ko ay inoff ko ang radyo.

�Anak bat mo inoff ang radyo?� tanong ni tatay sa akin.

��Nakakabadtrip po kasi tay ang kantang yon eh.�

�Hindi mo ba alam na iyon ang favorite song ng nanay mo?�

Every time na pinapaalala sa akin ni tatay ang tungkol sa yumao kong ina ay mas lalo lang ako nalulungkot. I took a deep breath at sinabing, �Tay, please lang po huwag niyo nang banggitin si nanay sa akin. Kasi hanggang ngayon ay hindi ko pa rin matanggap na wala na siya.�

�Sorry anak, hindi ko lang kasi makalimutan ang nanay mo.�

I know how much he loves my nanay Corazon.

�Kung alam mo lang Empress na mas ako ang nasasaktan sa pagkawala ng nanay mo.�

Napabuntong-hininga na lamang ako sa sinabing yon ng tatay.

�Siyanga pala anak, kailan ka ba luluwas ng Davao?�

�Sa susunod na lingo na po.�

�Handa na ba ang mga gamit mo?�

�Opo.�

Ito pa ang ikinalulungkot ko dahil luluwas na ako ng Davao para magtrabaho. Wala nang kasama rito si tatay.

�Tay? Ano kaya kung hindi ko na itutuloy pa ang pagtatrabaho roon?�

��Ewan ko na lang sayong bata ka. ? Okay lang ako rito at Mabuti nga yan dahil makakapunta ka na sa ibang lugar. Di ba yon ang pangarap mo noon pa man?�

�Eh, baka kasi kung ano ang mangyari sa akin doon tay.�

�Wag mo ngang isipin yon. May tiwala naman ako sa tita Rosana mo na hindi ka nila pababayaan doon anak.�

Pero hindi ko pa rin maiwasang maisip ang ganoong bagay lalo nat sa sitwasyon kong hindi ako nakakakita.

"Tay? Mabait din po ba ang mga anak ni tita Rosana? Tiyak na panlalait lang ang aabutin ko sa kanila dahil sa sitwasyon ko."

"Ilang beses ko bang sasabihin sayo na hindi nila yon magagawa Empress." Wag ka ngang mag-isip ng kung anu-ano. Wag mo ngang pairalin ang pagiging negative thinker mo."

Sinermonan na naman ako ng tatay ko dahil sa ugali kong yon. Should I blame myself if I am always think negative? Magmula pa noon ay ganoon na talaga ang perspective ko sa buhay. What should you Expect naman kasi sa kagaya kong isang bulag di ba?

"Anak, maglalako muna ako ng mga paninda ko. Ikaw na lang dito ang bahala sa bahay ha? Wag mong kalimutan na pakainin ang mga aso."

"Opo tay. Ingat po kayo."

Nang makaalis na si tatay ay hinugasan ko ang mga kkubyertos na ginamit namin kanina. Pagkatapos noon ay diniligan ko ang mga tanim niyang orchids. Pinakain ko rin ang mga aso namin.

Mabuti pa ang mga aso, nakikita kung gaano kaganda ang paligid. Subalit ako ay wala pa ring nakikita kahit kunting liwanag man lang.

How I wish na sana makikita ko rin ang mga mukha ng mga taong nasa paligid ko. Gaano kaya sila kagwapo o kaganda? At ako? maganda rin ba ako katulad nila? Pero sabi ng nanay noong nabubuhay pa siya napakaganda ko raw. Mistula raw akong anghel At sabi naman ng tatay, blessing ako sa kanila ni nanay dahil akala nila noon ay hindi na sila magkakaroon pa ng anak.

"Day, mukha yatang busy ka sa pagdidaydreaming ah."