Ceren Yılmaz o geceye kadar başına gelecek felaketi farkında bile değildi. Karşısındaki adamın ona ne yapacağını, ondan ne istediğini bilmiyordu. Bu işin sonunda onu ne bekliyordu bilmiyordu ve sadece korkuyordu. Bu adamı hayatında hiç görmemişti ve...
"Unut. Gitmeyi unut Ceren. Bu hikayede sen artık benim tutsağımsın başka bir yolun yok. Senin tek yolun benim."
"Ben senin malın değilim!"
"Fazla asisin ve bu hoşuma gitmiyor. Bir şeyler benim hoşuma gitmezse ben sinirlenirim ve istenmeyen şeyler olur."
"Sen beni tehdit mi ediyorsun?"
Adam kahkaha atmıştı.
"Ufak bir uyarı Ceren"
Adam onun yüzünü okşadı. Ceren her yolu denemesi gerektiğini biliyordu. Zorlukla gülümsemeye çalıştı.
"Beni serbest bırakırsan istediğin her şeyi yapabilirim."
Adam yüzünü yüzüne yaklaştırdı ve ellerini kalçasına yerleştirdi.
"Ne gibi mesela?"
"Her şeyi işte"
Adam gülümseyerek dudaklarına yapıştı. Tutkuyla ve sertçe öpüyordu Ceren ona karşılık veriyordu. Birden kızın dudağını ısırdı ve geri çekildi.
"Çok iyi bir oyuncusun ama ben böyle numaralara gelmem Ceren Yılmaz"
Ceren kıkırdadı.
"Bu şansı bir daha elde edemeyebilirsin. Çünkü ben istediğinde altına alabileceğin biri değilim. İstemezsem kılıma bile dokunturtmam"
Nedim güldü.
"Seninle sevişecek olsam sana istediğimi yapardım. Yeterince savunmasız anların oldu hepsinden faydalanabilirdim."
Ceren gözleriyle bileklerini işaret etti.
"Beni ne zaman çözeceksin?"
"Uzun süre böyle kalsan çok daha iyi"
"Beni daha rahat taciz et diye mi?"
"Hayır başıma iş çıkarma diye"
"Eğer beni çözersen birbirimize daha rahat dokunabiliriz."
Adam kaşlarını kaldırdı.
"Olmaz."
Tekrar bir iğne çıkarmıştı.
"Ne yapıyorsun?!"
"Varacağımız yere çok az kaldı sen de biraz uyursun"
"Yapma şunu!"
Adam çoktan iğneyi enjekte etmişti.
"Uyu bakalım"
Ceren'in göz kapakları yavaşça kapandı. Nedim ise yüzünü okşadı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Sen güzelce dinlen sevgilim"
***
Ceren gözlerini bir odada açtı. Başı dönüyordu ama ayağa kalktı ve kapıya yöneldi. Kilitli değildi odadan çıkıp yavaşça aşağıya indi. Adam mutfakta bir şeyler yapıyordu merdivenlerden inerken fotoğraflarına baktı. Mezuniyet fotoğrafı da asılıydı bu dağ ayısı adamın üniversite mezunu olabilmiş olması fazlasıyla hayret vericiydi.
