မနက္ခင္း ေဝလီေဝလင္းအခ်ိန္တြင္ မာသာဂ်ဴလီယာ ဦးေဆာင္၍ မိဘမဲ့ေဂဟာမွ ကေလးမ်ားသည္ ေနာ္ဘူေဘာေတာင္ဆီ ေျခလွ်င္လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာၾကသည္။ ျမဴခိုးေဝေနခ်ိန္မို႔ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ သစ္႐ြက္သစ္ခက္မွန္သမွ်သည္ ႏွင္းရည္စိုစြတ္လို႔ စိမ္းစိုလွပေနသည္။ ေတာင္ေပၚလမ္းက်ဥ္းေတြကို ခ်ီတက္လာၿပီးတဲ့အခါ ဟိုအေဝး ေတာင္ထိပ္ဆီက လက္ဝါးကပ္တိုင္ကို လွမ္းျမင္ရသည္။
ဒ႑ာရီထဲက မင္းသမီးေလး ေနာ္ဘူေဘာ အသတ္ခံရတယ္လို႔ ယူဆရေသာ ေတာင္ထြတ္ေနရာတြင္ စိုက္ထူထားေသာ လက္ဝါးကပ္တိုင္ႀကီးကို လွမ္းျမင္ေနရၿပီမို႔ ေတာင္ေျခေရာက္ဖို႔လည္း နီးလာၿပီ။ ဆယ္မိနစ္ခန့္ လမ္းထပ္ေလွ်ာက္ၿပီးေသာအခါ ေနာ္ဘူေဘာေတာင္ေျခသို႔ အားလုံးစု႐ုံး ေရာက္ရွိလာၾကသည္။
"ကဲ ကေလးေတြ.. ေတာင္ေျခေရာက္ၿပီ၊ ေတာင္ေျခမွာ ၁၅ မိနစ္နားၿပီးရင္ ေတာင္ေပၚ စတက္ၾကမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ မာသာ"
ေနာ္ဘူေဘာ ေတာင္ေျခတြင္ စိုက္ထူထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးေပၚမွာ ေရးထားေသာ စာမ်ားကို ဗင္ဒါလည္း လိုက္ဖတ္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ဦးေႏွာက္အခန္းငယ္မွ မီးသီးတစ္လုံး ဖ်တ္ခနဲ လင္းသြားသည္။ ဗင္ဒါ့မ်က္ႏွာေလးလည္း ၿပဳံးသြားရသည္။
"ေတာင္ထိပ္သို႔ ေလွကားထစ္ေပါင္း ၃၇၄ ထစ္"
ဆိုင္းဘုတ္မွာ ေရးထားေသာစာမ်ားကို ဗင္ဒါလိုက္ဖတ္ၾကည့္ၿပီး ကိုကို႔ကို ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ မာသာေပးထားေသာ အခ်ိန္သည္ ေတာင္ေျခမွာတင္ ရႈခင္းလွလွေတြကို ေငးၾကည့္ရတာနဲ႕ အခ်ိန္ကုန္ၿပီ။ ေတာင္ေပၚတက္ဖို႔ ကေလးအားလုံးကို မာသာက လူျပန္စုေနၿပီ။ ဗင္ဒါလည္း ကိုကို႔လက္တစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။
"ကဲ ကေလးေတြ ေတာင္ေပၚတက္ၾကေတာ့၊ ေျပးမတက္ၾကနဲ႕ေနာ္၊ ေလွကားထစ္ဆိုေတာ့ ေခ်ာ္လဲျပဳတ္က်ရင္ ေခါင္းကြဲလိမ့္မယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ မာသာ"
အခုမွ မနက္မိုးလင္းခါစမို႔ ေတာင္တက္လမ္းသည္ ေဂဟာက ကေလးမ်ားမွလြဲ၍ တျခားသူမ်ားမရွိလို႔ လူရွင္းေနသည္။ ကိုကိုႏွင့္ ဗင္ဒါမွလြဲ၍ ကေလးတစ္အုပ္က ေတာင္ေပၚကို ေျပးတက္ၾကသည္။ ကိုကိုကလည္း ေတာင္ေပၚေျပးတက္ရန္ ဟန္ျပင္ေနၿပီ။ ဗင္ဒါသည္ မ်က္ႏွာေလးၿပဳံးၿပီး ကိုကို႔လက္ကို ဖမ္းဆုပ္ထားလိုက္တာေၾကာင့္ ကိုကိုက ဗင္ဒါ့ကိုၾကည့္လာသည္။
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ဗင်ဒါလေးရဲ့မူပိုင်ရှင် [Completed]
Romantizm[Unicode] ဗင်ဒါသစ်ခွတွေကိုမြင်တိုင်း အတိတ်တစ်ခါဆီက ကိုကိုသိပ်ချစ်ခဲ့တဲ့ ဗင်ဒါဆိုတဲ့ ကောင်လေးကို အမှတ်ရပေးပါ [Zawgyi] ဗင္ဒါသစ္ခြေတြကိုျမင္တိုင္း အတိတ္တစ္ခါဆီက ကိုကိုသိပ္ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ဗင္ဒါဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးကို အမွတ္ရေပးပါ
![ဗင်ဒါလေးရဲ့မူပိုင်ရှင် [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/220693669-64-k148969.jpg)